ผู้หญิงของเขา

ตอนที่ 4

ผู้หญิงของเขา

“สวัสดีค่ะฉันมาขอพบคุณธีภพนัดกันไว้แล้ว”

สาวสวยที่แต่งตัวแบบผู้ดีเดินมาที่โต๊ะเลขาของท่านประธานด้วยใบหน้ายิ้มแย้มยิ่งสร้างความสวยให้กับเธอมากขึ้นไปกว่าเดิม

“ให้แจ้งว่าใครมาหาคะ”

มินดาเอ่ยถามไปพร้อมกับสายตาที่จ้องมองไปยังใบหน้าของแขกด้วยความชื่นชมเพราะเธอรู้สึกว่าผู้หญิงตรงหน้ามีเสน่ห์แค่รอยยิ้มก็ทําให้เธอรู้สึกมีความสุขได้

“ สินี ค่ะ”

มินดาเดินเข้าไปในห้องของท่านประธานทันทีหลังจากที่เธอบอกว่าแขกที่มาพบชื่ออะไรธีภพก็ทำท่าทางดีใจรีบออกมาต้อนรับแขกและพาเข้าไปในห้องทันที

เลขาสาวได้แต่มองท่าทางของสามีที่เขาดูดีใจเมื่อได้พบหน้ากับแขกที่มาใหม่ สร้างความแปลกใจให้เธอเป็นอย่างมากเพราะ มินดาไม่เห็นว่าเขาจะเคยมีเพื่อนหรือใครมาหาที่ทำงานถ้าเป็น การนัดกันเรื่องธุรกิจส่วนมากก็จะไปที่ห้องประชุมไม่ได้มาหาที่ห้องส่วนตัวแบบนี้

ตั้งแต่แขกมาใหม่หายเข้าไปในห้องทำงานของสามี มินดาก็ทำงานอย่างไม่มีสมาธิ เธอต้องคอยเหลียวมองหน้าประตูอยู่ตลอดเวลาว่าทั้งคู่จะเดินออกมาเมื่อไหร่ ความรู้สึกบางอย่างมันบอกกับเธอว่าผู้หญิงที่มาพบท่านประธานในวันนี้ เธอน่าจะไม่ใช่เพียงแค่คนรู้จักธรรมดา

“หวงสามีเหรอคะที่มีผู้หญิงมาหา”

เชอรี่ทำตัวเป็นคนไม่มีมารยาทเดินตรงเข้ามาที่โต๊ะของเลขาแล้วดึงเก้าอี้ออกหย่อนสะโพกนั่งลงโดยที่ยังไม่มีใครเชิญ

“ผู้หญิงคนนั้นก็เป็นคนพิเศษของคุณธีภพเหมือนกับฉันนั่นแหละเพียงแต่อาจจะพิเศษมากกว่าก็ตรงที่เขารู้จักกันมานานแล้ว แต่ระยะหลังคุณสินีเดินทางไปทำธุรกิจที่ต่างประเทศก็เลยห่างหายจากกันไปสักพักแต่ตอนนี้กลับมาเมืองไทยแล้วก็คงจะกลับมาสนิทสนมกันอีก ทำใจให้ได้นะคะคุณภรรยาท่านประธานเพราะรับรองได้ว่าคุณจะต้องเจอแบบนี้อีกหลายคน”

คนเสี้ยมพูดจบก็เปิดโอกาสให้อีกฝ่ายพูดบ้างเพราะรู้ว่าคำพูดของเธอต้องทำให้ความรู้สึกของคนที่ได้ชื่อว่าเป็นเมียร้อนรุ่มไม่มากก็น้อย

“คุณสินีเขาก็ดูเป็นคนมีฐานะมีการศึกษา ฉันเห็นแบบนี้แล้วก็รู้สึกโล่งใจนะคะเพราะตอนแรกคิดว่าสามีตัวเองเป็นคนกินไม่เลือกไม่ว่าจะของต่ำของบูดแต่พอเห็นแบบนี้แล้วก็เริ่มจะมองเห็นว่า คุณธีภพเองก็เป็นคนมีระดับรู้จักที่จะเลือกว่าอะไรเหมาะกับเขาอะไรไม่เหมาะ ตัวคุณเองก็ระวังเถอะค่ะในเมื่อตัวจริงของเขากลับมาแล้วตัวสำรองที่อยู่ต่ำสุดอย่างคุณอาจจะไม่ได้เผยอขึ้นมาหายใจเลยส่วนตัวฉันคุณไม่ต้องเป็นห่วงฉันอยู่ในฐานะเมียถือทะเบียนสมรสไม่ว่าใครจะสวยกว่าใครจะดีกว่าแค่ไหนสุดท้ายฉันก็คือตัวจริง”

เชอรี่เมื่อได้ยินคำตอบแบบนี้ไม่มีอะไรที่เธอจะเสี่ยงสู้ต่อไปแล้วเพราะมันจริงอย่างที่มินดาพูด เธอมันก็แค่ตัวสำรองชั้นล่างสุดด้วยความโมโหสาวสวยในชุดเซ็กซี่ทำได้แค่ยกสะโพกออกจากเก้าอี้และกระแทกเท้าเดินกลับไปยังโต๊ะทำงานของตัวเอง

มินดาได้แต่พยายามบอกกับตัวเองให้เข้มแข็งแต่เธออ่อนแอเหลือเกิน ตรงนี้คือบริษัทผู้คนมากมายกำลังจ้องสังเกตเธออยู่ว่าเธอจะมีความรู้สึกอย่างไรกับสิ่งที่กำลังเกิดขึ้น หญิงสาวจึงเลือกที่จะเก็บความรู้สึกทั้งหมดรอให้ถึงเวลาพักกลางวันเธอคงต้องไปหาที่สงบลับตาคนเพื่อปลอบตัวเองให้กลับมาเข้มแข็งอีกครั้ง

คนที่ได้ชื่อว่าเป็นภรรยาถึงแม้จะพยายามบอกตัวเองว่าเธอไม่มีสิทธิ์อะไรในตัวเขาแต่หญิงสาวก็เฝ้ามองนาฬิกาที่อยู่บนโต๊ะสลับกับมองประตูห้องของสามีว่าเมื่อไหร่ทั้งคู่จะออกมาจากในนั้นเพราะตั้งแต่แขกมาจนถึงตอนนี้ก็เกือบชั่วโมงแล้วไร้วี่แววว่าจะมีใครออกมาจากห้อง

“เย็นนี้คุณกลับบ้านเองนะผมมีธุระ”

ธีภพเดินออกมาจากห้องทำงานพร้อมกับแขกคนพิเศษ ภาพหญิงสาวที่เกาะแขนท่านประธานเดินออกมายืนยันให้มินดาต้องเชื่อในคำพูดของเชอรี่ว่าผู้หญิงคนนี้ไม่ได้เป็นเพียงแค่แขกธรรมดาแต่เธอคือคนพิเศษ

“ สินีคิดว่าธีร์จะเดินตามมาเสียอีกที่แท้มาแวะคุยกับเลขานี่เอง”

สาวสวยที่ตอนแรกเดินนำหน้าไปเดินย้อนกลับมาอีกครั้งเมื่อเห็นว่าท่านประธานกำลังยืนคุยกับพนักงานที่หน้าห้องทำงานของเขา

“มีธุระนิดหน่อยครับ”

ท่านประธานหันไปจับมือหญิงสาวที่เดินควงแขนเขาด้วยรอยยิ้มที่ดูมีความสุขก่อนจะเปลี่ยนเป็นสีหน้าจริงจังหันมาพูดกับเลขาต่อ

“งานทุกอย่างที่ผมต้องใช้ภายในสัปดาห์นี้คุณต้องเตรียมทุกอย่างให้เสร็จภายในเย็นนี้นะหวังว่าคงเข้าใจในสิ่งที่ผมสั่งและคงจะไม่ทำงานผิดพลาดอีก”

มินดาจากที่รู้สึกเสียใจอยู่แล้วพอได้ยินคำพูดจากปากของสามียิ่งทำให้เธอรู้ว่าเขาไม่เคยเห็นเธอมีตัวตนอะไรเลยนอกจากความเป็นเลขา ทุกคำที่เขาพูดต่อหน้าหญิงสาวที่ยืนข้างๆมีแต่เรื่องงานเขาคงจะพยายามทำให้อีกฝ่ายรู้ว่าเธอกับเขาไม่ได้เป็นอะไรกันซึ่งมินดาก็ไม่เข้าใจเหมือนกันว่าการแต่งงานของเธอกับเขาเป็นงานใหญ่โตมีหรือที่ผู้หญิงคนนั้นจะไม่รู้ว่าความจริงว่าเธอคือภรรยา

งานเอกสารทั้งหมดที่ธีภพต้องการให้มินดาทำเสร็จมันมีจำนวนมาก มากจนตอนนี้เกือบจะสองทุ่มแล้วมินดาก็ยังนั่งทำงานอยู่ที่บริษัทคนเดียว

“คุณคงกลัวว่าฉันจะไปขัดขวางเวลาของคุณใช่ไหม”

หญิงสาวซบหน้าลงกับเอกสารฉบับสุดท้ายที่เธอต้องทำน้ำตามันไหลออกมาเองไม่มีคำสั่งการใดๆเมื่อรู้สึกได้ว่างานที่เขาให้ทำวันนี้คงต้องการให้เธอไม่มีเวลาไปยุ่ง เขากับผู้หญิงคนนั้นจะได้มีความสุขกันอย่างสมใจ ส่วนตัวเองก็เป็นเพียงแค่ส่วนเกินที่ต้องนั่งทำงานค่ำมืดดึกดื่นและสุดท้ายก็ต้องกลับบ้านคนเดียว

มินดาพยายามบอกกับตัวเองว่าในเมื่อรู้ตั้งแต่แรกแล้วว่าชีวิตหลังการแต่งงานต้องเป็นแบบนี้แต่เธอเองก็เป็นฝ่ายเลือกที่จะไม่ปฏิเสธคำขู่ของเขา มันไม่ได้เป็นเพียงแค่คำพูดแต่มันเป็นเรื่องจริงที่เขากำลังจะทำให้เธอรู้สึกได้ว่าการเลือกแต่งงานกับเขาคือสิ่งที่เธอจะต้องเสียใจไปตลอดชีวิตจริงๆ