ทีใครทีมัน

ตอนที่ 5

ทีใครทีมัน

“มินเราจะถึงเมืองไทยช่วงเย็นไปกินข้าวกับเราได้ไหม”

ตริณเพื่อนสนิทของมินดากำลังเดินทางกลับจากต่างประเทศด้วยความคิดถึงที่ไม่ได้เจอเพื่อนสาวมานานจึงโทรศัพท์มาชวนไปกินข้าวมื้อค่ำในวันนี้

“เราไม่ว่างเลยช่วงนี้ ตริณยังอยู่เมืองไทยอีกนานใช่ไหมเดี๋ยวไว้โอกาสอื่นนะ”

หญิงสาวปฏิเสธออกไปทั้งที่วันนี้เธอไม่ได้มีธุระอะไรสำคัญแต่แค่รู้สึกเกรงใจที่จะต้องไปกินข้าวกับเพื่อนเพราะกลัวจะทำให้ ธีภพไม่พอใจ

ตริณคือเพื่อนที่สนิทที่สุดแต่กลับเป็นคนที่ไม่เคยรับรู้เลยว่าหญิงสาวถูกบังคับให้แต่งงานกับคนที่ไม่ได้รัก ตริณรู้แค่เพียงว่า มินดาแต่งงานถึงมันจะทำให้เขารู้สึกแปลกใจก็ตามที่ไม่เคยรู้จักเจ้าบ่าวของเพื่อนทั้งที่ทั้งคู่สนิทกันมาตั้งแต่เด็ก

การทำงานในบริษัทก่อนหน้านี้มันคือที่พักใจสำหรับมินดาเพราะทุกครั้งที่เธอมาทำงานที่นี่มันทำให้เธอหยุดคิดถึงเรื่องระหว่างเธอกับธีภพแต่สุดท้ายแล้วที่นี่ก็ไม่ใช่ที่ปลอดภัยสำหรับเธออีกต่อไปเพราะสินีจะมาที่นี่เกือบทุกวันและทุกครั้งทั้งคู่ก็จะออกไปกินข้าวข้างนอก บ่อยครั้งที่มินดาต้องกลับบ้านคนเดียวเพราะสามีของเธอต้องไปกินมื้อเย็นเป็นเพื่อนผู้หญิงคนนั้น

“วันนี้กลับบ้านเองนะผมมีนัดกับสินี”

ท่านประธานมายืนถึงโต๊ะของเลขาเพื่อจะบอกเรื่องที่เธอไม่อยากฟัง สายตาที่ดูมีความสุขของเขารอยยิ้มมุมปากที่ดูเหมือนกำลังเยาะเย้ยทำให้มินดารู้สึกเหมือนเธอเป็นเพียงแค่ผู้หญิงไร้ค่า นั่งรอว่าวันไหนจะได้กลับบ้านพร้อมสามีหรือวันใดจะต้องกลับเองและมันเป็นมาอย่างนี้ตลอดหลายวันแล้ว วันนี้ในเมื่อเขาเห็นเธอ ไม่มีค่าเธอก็คงต้องไปหาคนที่ให้ค่าเธอดีกว่า

“ตริณดีใจมากเลยนะที่สุดท้ายแล้วมินว่างมากินข้าวด้วย”

ชายหนุ่มรูปร่างดีดีกรีนักเรียนนอกจับมือมาจากเพื่อนด้วยความดีใจแต่ก็ต้องรู้สึกแปลกใจเมื่อมินดาดึงมืออก

“เราขอโทษด้วยลืมตัวไปหน่อยว่าตอนนี้มินดาของเรามีสามีแล้ว”

ตริณถึงแม้จะพยายามฝืนยิ้มแต่ความเศร้าที่ดวงตาของเขามันก็แสดงออกถึงความเสียใจ ทั้งคู่คบเป็นเพื่อนสนิทกันมาหลายปีเขาแอบหลงรักมินดาและไม่เคยคิดเลยว่าผู้หญิงที่เขาแอบชอบจะไปแต่งงานกับผู้ชายที่เขาไม่แม้แต่จะรู้จัก

“ไม่เป็นไรหรอก เราก็ดีใจนะวันนี้ที่ตริณกลับมาอยู่เมืองไทยเราจะได้มีเพื่อนกับเขาสักที เพื่อนเราหลายคนก็มีครอบครัวมีลูกกันไปหมดแล้ว บางคนก็ไปทำงานต่างจังหวัด ทุกวันนี้มินก็ไม่ได้คุยกับใครเลย”

มินดาพยายามที่จะพูดให้เพื่อนเข้าใจว่าสาเหตุที่เธอดูเศร้าแบบนี้เกิดจากความรู้สึกเหงาที่ไม่ค่อยมีเพื่อนเพราะหญิงสาวรู้ดีว่าเธอไม่สามารถที่จะโกหกสายตาของตัวเองได้ ตริณเป็นเพื่อนสนิทมานานย่อมรู้ดีว่าตอนนี้เธอกำลังรู้สึกอะไร

“แล้วสามีเธอล่ะ เขาว่าไหมที่ออกมากินข้าวกับเราแบบนี้”

ตริณพยายามเข้าเรื่องเพราะเขาอยากรับรู้ว่าสามีของเพื่อนเป็นใครและตอนนี้ทั้งคู่มีความสุขหรือกำลังมีปัญหากันเพราะจากแววตาที่เศร้าของเพื่อนสนิทมันทำให้ตริณสัมผัสได้ว่ามินดากำลังมีความทุกข์

“คุณธีภพเขาเป็นลูกชายของเพื่อนสนิทคุณพ่อ ผู้ใหญ่ตั้งใจให้เราทั้งคู่แต่งงานกันตั้งนานแล้วแต่เพิ่งมามีเวลาประจวบเหมาะก็ตอนนี้ ขอโทษทีนะที่ไม่ได้บอก”

มินดาเลือกที่จะเล่าแค่เพียงสั้นๆเพราะเธอไม่อยากให้เพื่อนรู้สึกเป็นกังวลเป็นห่วงเธอถึงแม้จะรู้สึกเสียใจกับสิ่งที่ตัดสินใจลงไปแต่เธอก็เลือกที่จะพยายามทำให้ทุกคนเห็นว่าเธอยังมีความสุขดี

“แล้วไม่ต้องกังวลนะเขาไม่ว่าอะไรหรอกเรื่องที่เรามากินข้าวกับนายเพราะเขาเองก็ยุ่งเรื่องงานไม่ค่อยได้มีเวลาอยู่กับเราเท่าไหร่”

แค่เพียงมินดาพูดจบก็มีเสียงคนเรียกชื่อเธอดังมาจากด้านหลังจนทำให้ทั้งตริณและมินดาต้องหันไปมองเจ้าของเสียง

“ธี...ใช่คุณมินดาจริงๆด้วยโลกกลมจริงๆเลยนะคะ มากินข้าวร้านเดียวกัน” เจ้าของเสียงใสไม่ใช่ใครที่ไหนแต่คือสินีที่ควงคู่มากับธีภพ

“ไม่เห็นคุณบอกผมเลย ว่าวันนี้จะมากินข้าวนอกบ้าน”

ท่านประธานที่ตอนนี้ใบหน้าเริ่มตึงเมื่อรู้สึกไม่พอใจกับภาพที่เห็นสองมือล้วงกระเป๋าเดินตรงมาหาภรรยาและก็หันไปมองหน้าผู้ชายอีกคนที่เขาไม่รู้จัก

“คุณคงเป็นเพื่อนกับมินดาใช่ไหมครับถ้าอย่างนั้นผมขอแนะนำตัวเลยละกันผมธีภพสามีของเธอ”

คำแนะนำตัวของชายตัวสูงทำให้หนุ่มนักเรียนนอกรู้ได้ทันทีว่าธีภพไม่พอใจกับการที่เขามาเจอมินดาที่ร้านอาหารนี้

“ผมชื่อตริณครับเป็นเพื่อนสนิทของมินดาตั้งแต่เด็ก วันนี้ผมเพิ่งเดินทางกลับมาอยู่เมืองไทยก็เลยชวนเพื่อนมากินข้าว ตอนแรกก็คิดว่าเพื่อนจะพาสามีมาด้วยแต่เห็นมินบอกว่าคุณติดธุระยุ่งเรื่องงานก็เลยไม่คิดว่าจะมาเจอคุณที่ร้านนี้เหมือนกันครับ”

ตริณเริ่มจับต้นชนปลายเรื่องราวได้ถูกหลังจากที่เห็นลักษณะท่าทางของผู้หญิงอีกคนที่พยายามเกาะแขนแสดงความเป็นเจ้าของในตัวสามีเพื่อน

“เรากลับกันดีกว่าค่ะ วันนี้สินีไม่อยากกลับดึกเมื่อคืนก็ดึกไปคืนแล้ว กลัวน่าจะเหี่ยวตื่นเช้ามาจะไม่สวยค่ะ”

สาวสวยในชุดเซ็กซี่เมื่อบรรยากาศเริ่มดูจะไม่ดีจึงรีบพยายามดึงท่านประธานให้ออกมาจากตรงนี้เพราะเธอไม่อยากให้มีเรื่องกลัวจะเป็นข่าว

“เราไม่ได้กำลังจะเป็นสาเหตุทำให้เธอกับสามีทะเลาะกันใช่ไหม”

ตริณถามขึ้นเมื่อเห็นหน้าเพื่อนสาวที่ตอนนี้มันมีน้ำใสๆคลออยู่จึงถามด้วยความเป็นห่วงเพราะไม่อยากเป็นต้นเหตุทำให้ครอบครัวของใครต้องมีปัญหากัน

“ไม่หรอกในเมื่อเขาก็มากับผู้หญิงคนอื่นส่วนเราแค่มากับเพื่อน เอาเป็นว่าคืนนี้ตริณอยู่เป็นเพื่อนเราหน่อยนะอยากกลับบ้านดึกอยากดื่มให้เมา ไม่ได้ดื่มแบบนี้มานานแล้ว”

มินดาถึงแม้จะพยายามกลบเกลื่อนความเศร้าแต่จากที่เธอยกเครื่องดื่มขึ้นดื่มจนหมดแก้วแล้วต่ออีกไม่รู้กี่แก้วก็ทำให้ตริณรู้ได้ว่าชีวิตการแต่งงานของเพื่อนไม่ได้มีความสุขและสิ่งเดียวที่ทำได้ตอนนี้คือการนั่งดื่มเป็นเพื่อนและคิดว่าคงต้องขับรถพาหญิงสาวไปส่งที่บ้านเพราะเธอไม่น่าจะขับรถไหว