บทที่ 3-1 อื้อหือ ใหญ่จัง

ผู้ชายชอบมองนมผู้หญิงฉันใด ผู้หญิงอย่างฉันก็ชอบมองเป้าผู้ชายฉันนั้น แปลกตรงไหน...

แม้ว่าฉันจะหัวเราะแห้งแค่ไหน แต่หาได้ช่วยให้ฉันหยุดน้ำตาไหลย้อย จะเนียนทำตัวเป็นกุลสตรีเรียบร้อยดั่งผ้าพับไว้ก็ไม่ทันแล้วไง ยิ่งรับเงินเขามาแล้ว นางสาวจิราภรณ์ก็ต้องจำทนบากหน้าฉีกเหงือกยิ้มบานต่อไป ถือคติผู้หญิงเปิดเผย ในเมื่อไม่มีอะไรจะอายแล้วก็ไม่ต้องอายค่ะ!

“ฉันอยากลองออนเซ็นมาตรฐานญี่ปุ่น”

“ได้ค่ะ” ฉันหยิบผ้าขนหนูสีซีดๆ กับกางเกงขาสั้นที่ใช้ใส่ลงแช่ให้ พร้อมเดินนำพาไปยังชั้นสองซึ่งกินพื้นที่กว้างขวาง ขณะเดินขึ้นบันได มีรูปถ่ายครอบครัวทรัพย์ไพศาลติดตรงบันไดทางขึ้นเต็มไปหมด ฉันอยู่ที่นี่มานานจนชินแล้วไม่ได้คิดอะไร แต่พอเสี่ยฤทธิ์ชาติหยุดดูอย่างตั้งอกตั้งใจ ฉันก็ได้แต่ซี้ดปาก กลั้นความอาย

รูปถ่ายจากสตูดิโอร้านถ่ายรูปสุดฮิตก็หนีไม่พ้นจับเด็กนั่งบนเก้าอี้หวาย สามพี่น้องกอดคอกันอยู่บนเก้าอี้ตัวเดียวกัน ทุกคนใส่เสื้อกับกางเกงขาสั้นครบ มีแต่ฉันที่ไม่ใส่กางเกง นั่งยิ้มโชว์ฟันกระต่าย รูปถัดมาคือรูปขึ้นเวทีเต้นสมัยอนุบาล ตอนนั้นเพลงออกลายของแม่ฮันนี่กำลังดัง ครูเลยจับฉันใส่ชุดแม่เสือสาว นุ่งชุดกระโปรงลายเสือ ออกลายมาเลย ออกลายให้เห็น เด้งหน้าเด้งหลัง ก็ดูน่ารักมั้งเขาถึงได้หลุดหัวเราะ แต่ฉันโคตรอาย

“อย่าดูเลยเสี่ย มีแต่รูปในยุคมืดทั้งนั้น”

“ก็น่ารักดี”

แล้วเขาก็เลื่อนตัวไปดูรูปสมัยประถม มัธยม มหาวิทยาลัย ซึ่งแต่ละรูปฉันยิ้มกว้างสดใส ทำกิจกรรมทุกอย่างไม่ว่าจะเป็นคนถือป้ายโรงเรียน เป็นดรัมเมเยอร์ เป็นเชียร์ลีดเดอร์ พอเข้ามหาลัยก็หนักหน่อยเพราะผันตัวไปเป็นฝ่ายสันทนาการ มีแต่รูปบ้าๆ บอๆ อยู่กับก๊วนเพื่อนกะเทย ส่วนรูปของพี่โตกับพี่อ้อแอ้ก็มีแต่รูปตอนไปแข่งขันวิชาการ มีรูปถ่ายรับรางวัลเรียนดีโน่นนี่ ใบประกาศเกียรติภูมิอะไรต่ออะไรมากมาย ฉันจึงชี้ชวนให้เสี่ยดู แต่เขากลับหยุดจ้องรูปของฉันซึ่งถ่ายที่ริมทะเล เป็นรูปฉันโอบไหล่หนุ่มหน้ามนอย่างสนิทสนม

“นี่ใคร”

“อ่า... รูปนั้นถ่ายที่ฮาวาย เขาชื่อโทนี่ เป็นลูกชายโฮสต์ที่จี้ไปพักระหว่างเรียนแลกเปลี่ยนค่ะ”

“สนิทกันมากเลยเหรอ”

ฉันยักไหล่ ถ้าถามก็ตอบอยู่แล้ว “ก๊วนเล่นเกมด้วยกันเลยล่ะ ทุกวันนี้ก็ยังเปิดตี้เกมออนไลน์กันทุกวัน เขาเป็นคนเซนซิทีฟมากค่ะ”

“ยังไง”

“ก็เซนซิทีฟเป็นบางจุด”

“ตรงไหน”

“หัวนม”

ร่างสูงใหญ่ไม่ได้พูดอะไรอีก เป็นอันรู้กันว่าจบประเด็นนี้ ไม่ทันสังเกตว่าแววตาเย็นเยียบที่เขาทอดมองรอบตัวเสมอนั้น ตอนนี้กลับร้อนวูบวาบและจงใจให้อะไรบางอย่างเปล่งประกายออกมา ฉันจึงเกิดความไม่ไว้วางใจเพราะวูบนั้นฉันเดาความคิดของเขาไม่ออก

คงจะไม่มีอะไรหรอก!

ฉันพาเขาเดินทัวร์รอบหนึ่งก่อน ทั้งบ่อออนเซ็น สปาเกลือ ห้องซาวน่า ห้องอบไอน้ำ สภาพห้องก็เป็นไปตามอายุขัย ฉันผายมือไปยังห้องเปลี่ยนเสื้อผ้าซึ่งมีล็อกเกอร์พังๆ ให้เลือกใช้ ระหว่างที่รอคุณลูกค้าเปลี่ยนชุดอยู่ด้านนอก ฉันก็ตบหน้าผากตัวเองดังเผียะ นี่ฉันลืมบอกเรื่องสำคัญไปได้ยังไงกัน

ฉันลืมบอกไปว่ากางเกงที่ทางร้านให้ลูกค้าเปลี่ยนอ่ะ อายุการใช้งานมันสมบุกสมบัน เอวยางยืดย้วยจนไม่รู้จะย้วยยังไง ต้องอาศัยเทคนิคของแต่ละคนผูกเชือกที่เอวกันเอง หรือบางทีก็แจกเชือกฟางให้คนละเส้น ฉันจึงตัดเชือกฟางรอส่งให้ แม่ง ชีวิตมันเศร้า และประเด็นคือ เป้ากางเกงขาดทุกตัวค่ะ

“เฮ้อ! อยากตายแล้วเกิดใหม่ให้รู้แล้วรู้รอด”

“เป็นอะไร” เสียงเสี่ยลอยออกมา แหม หูผีซะจริง

“ปัญหารุมเร้าค่ะ”

“เปล่า ถามว่าอยากเกิดใหม่เป็นอะไร”

คนเฬวววว... อีเสี่ยนี่กวนตีนนนน พอเขาเปิดประตูเดินออกมาโดยที่เปลี่ยนเสื้อผ้าเหลือกางเกงย้วยๆ ตัวเดียว จากเสี่ยรูปหล่อกลายร่างเป็นอาแปะไปในบัดดล กล้ามเนื้อตึงแน่นกว่าที่คิดมากแม่ หัวนมสีชมพู... หายากนะที่ผู้ชายจะมีหัวนมสีชมพูน่าเอ็นดูขนาดนี้ มัดกล้ามอันแข็งแรงของชายผู้นี้อาบไล้แสงไฟดูสมบูรณ์แบบไร้ที่ติ กลิ่นหอมของชายชาตรีและมัดกล้ามอันแข็งแกร่งของเขา ช่างมีเสน่ห์สะกดใจอีจี้เหลือทน

และ... ค่ะ คำสาปของฉันก็เริ่มทำงาน สายตาตวัดไปที่เป้าห่อหมกของเขาโดยอัตโนมัติ คือไม่ได้ตั้งใจมอง แต่สายตามันถูกดูดไปเอง เข้าใจมั้ย

มันห้อยออกมาทั้งยวงเลยค่ะ!!

และดูเหมือนว่าเขาจะไม่รู้ตัวว่าเป้ากางเกงมันขาด... ถามจริง ไม่เย็นช่วงล่างบ้างอ่อ

ไม่ ไม่ได้ เราเป็นผู้หญิงจะดูยวงไข่แบบนี้ไม่ได้!! ลูกตาของฉันปูดถลนออกมา และบ้าเอ๊ย ฉันกำลังจ้องส่วนงอกส่วนย้อยของเสี่ยในระยะไม่เกินหนึ่งเมตร เต่งตึง ใสวับ สีชมพูน่ารักเชียว แต่ขนาดน้องๆ หำไคจูเลยค่ะ อยากจะเข้าไปวัดขนาดลงบันทึกกินเนสส์เวิลด์เรคคอร์ด แล้วฉันจะวิเคราะห์เครียดขนาดนี้ไปเพื่ออะไร ถามก่อน

และแล้วเขาก็เริ่มรู้ตัว ก้มลงโกยพร้อมกุบขมับ ใบหูของเขาแดงก่ำ ส่วนฉันทำเป็นไม่รู้ไม่เห็น หนูไม่เห็นอะไรเลย เป็นสถานการณ์เดดแอร์ที่โคตรจะอึดอัด และแล้วก็เป็นผู้ใหญ่มากประสบการณ์ที่เอ่ยทำลายความเงียบออกมาก่อน

“กางเกงของที่นี่แปลกดีนะ เขาจงใจตัดเป้ากางเกงออกรึไง”

“เปล่าค่ะ”

“เมื่อกี้เห็นอะไรรึเปล่า”

“เห็น”

ฉันเป็นคนตรงไปตรงมา คิดอะไรก็พูด เห็นก็บอกว่าเห็น ใครๆ ก็เลยบอกว่าฉันกระด้างเกินไป ตอนนี้ฉันตระหนักแล้วว่าฉันเสียความบริสุทธิ์ทางสายตาไปเรียบร้อยแล้ว ภาพยังติดเต็มสองเบ้าตา ไม่รู้ว่านั่นหำหรือถุงชงกาแฟกันแน่คะ ถ้าจะย้อยขนาดนั้นเอาไปพันรอบเอวไว้ก็ได้นะ แทนเข็มขัดไง ฉันนึกภาพเป็นฉากๆ โอ้มายบุดด้า ฉันหยุดคิดไม่ได้เลยค่ะ คนใจบาปหยาบช้าอย่างฉันจะต้องตกนรกมั้ย ขอนรกขุมที่มีชาบูกับเกมกดก็แล้วกันนะ

คำตอบของฉันทำเสี่ยตรงยกมือขึ้นนวดหว่างคิ้ว และด้วยความที่กางเกงมันย้วย ถ้ามัดเชือกไม่แน่น เอวยางยืดก็จะย้อย ฉันจึงเห็นแก้มสะโพกแน่นๆ กับกล้ามเนื้อวีไลน์ที่หายลับไปใต้กางเกงเต็มสองลูกตา นาทีนี้อยากกระชากกางเกงลงมาให้รู้แล้วรู้รอด

อา... เย็นไว้ไอ้จี้ ก็แค่ยวงไข่ ฉันยังไม่ตายสักหน่อย เราเคยเห็นของอาแปะอากงแก่ๆ มันเยอะแยะไม่ใช่รึ เพราะงั้นสงบใจไว้ อย่าได้เปิดเผยออกไปว่าฉันสนใจไข่เสี่ย แต่หนังหน้าแสดงอาการไปหมดแล้วไง ฉันจึงมั่นหน้า ยื่นเชือกฟางให้เสี่ยเจ้าของมัดกล้ามแข็งแรงให้ช่วยกรุณาโกยพวงกลับเข้าไปแล้วเอาเชือกรวบเป้าไว้นะคะ ถ้าเกิดหลุดหายไปดิฉันก็ไม่มีปัญญาหามาคืนให้ค่ะ