บทที่ 3-2 อื้อหือ ใหญ่จัง

“ทำไมถึงไม่ซื้อกางเกงใหม่ให้ลูกค้า”

“ไม่มีเงินค่ะ”

ชัดเจน ตรงประเด็น

“ซื้อใหม่กี่รอบก็ขาดเหมือนเดิม สองสามวันก็ขาดแล้ว เราก็เลยไม่ซื้อจนกว่าจะเปื่อยยุ่ยกันไปข้างหนึ่ง วัดกันว่ากางเกงจะไปก่อน หรือลูกค้าจะไปก่อนค่ะ” ฉันผายมือไปยังทางเข้าออนเซ็น พอเขาเห็นอายุเฉลี่ยของลูกค้าจีจี้เลิฟ เลิฟ เขาก็พยักหน้า โอเค ไออันเดอร์สแตนท์

“เสี่ยๆ ขอถามอะไรตรงๆ ได้มั้ย จี้รู้ว่าเสี่ยเป็นคนใจดี จี้ถึงได้กล้าถาม”

“ถามมา”

“จี้ไม่ได้ทะลึ่งนะ แต่อยากรู้ว่าใหญ่ยาวขนาดนี้ ไม่ลำบากชีวิตเหรอเสี่ย”

“ลำบากสิ”

“สาวไม่ค่อยยอมให้ปั๊ม?”

“เปล่า มันลึกซึ้งกว่านั้น” ร่างสูงใหญ่เดินอยู่ข้างหน้าฉัน แผ่นหลังกว้างอัดแน่นไปด้วยประจุพลังงาน กล้ามเนื้อสวยชัดมากแม่ เขาเดินช้าพลางเอี้ยวหน้ามาเพื่อยืนยันคำถาม “แน่ใจนะว่าจะฟัง”

“ถ้าไม่แน่จะกล้าถามเหรอ”

เสี่ยหันหน้ากลับมาเชิงด่าว่ากวนตีน ในเมื่อกล้าถาม เขาก็กล้าคุย

“แค่นั่งส้วมปุ๊บ มันก็จุ่มน้ำในโถ บางทีรีบๆ ถอดกางเกงแล้วนั่งฟาดพั๊วะขอบชักโครก หรือนั่งยองๆ จะขัดเท้าตอนอาบน้ำ มันก็เรี่ยราดเขี่ยพื้นอีก”

ฉันกลั้นขำจนจมูกบาน นึกถึงพี่โต รายนั้นก็หำโตเหมือนชื่อเช่นกัน รายนั้นใส่บ๊อกเซอร์ หำมันก็เบี่ยงไหลเข้าซอกเป้า หรือจะใส่อันเดอร์แวร์ทรงบรีฟ เจ้าหำมันก็พร้อมออกมาเซย์เฮลโหล โผล่ชูหัวข้างบนมั่ง ข้างๆ มั่ง หำไหลตลอด ถามว่าฉันรู้ได้ไง ก็แอบดูสิคะ แหม ระดับนังจีจี้ซะอย่าง อยากรู้อะไรก็ต้องได้รู้ค่ะ ยูโน้ว?

ร่างสูงใหญ่ก็ดูจะแปลกใจที่ต่อมยางอายของฉันน้อยเสียเหลือเกิน แถมคุยกันเหมือนรู้จักมานาน ซึ่งไม่ต้องทำหน้าแปลกใจค่ะเสี่ย ฉันถือว่าเราแน่นแฟ้นกันด้วยมิตรภาพผ่านยวงไข่ไปแล้ว ต่อไปนี้จะคุยกันเรื่องหำก็เรื่องเล็กแล้วค่ะมึง ฉันนำทางเขาผ่านดงอาแปะอากงซึ่งต่างก็ฮือฮาเพราะนานมากแล้วที่ไม่มีลูกค้าใหม่เข้ามา แถมยังหนุ่มฟ้อกล้ามแน่น หน้าตาดีเกินมาตรฐานอีกต่างหาก เสี่ยเห็นฉันเดินฝ่าดงอากงโป๊ เขาก็เริ่มเข้าใจว่าฉันชินแล้วนี่เอง

“เธอรู้ใช่มั้ยว่าแม่เธอติดต่อฉัน บอกว่าต้องการให้ฉันเลือกลูกสาวไปเป็นเมียขัดดอก”

“รู้ค่ะ”

“แล้วเธอคิดว่ายังไง” มือแกร่งขยุ้มยิกยิกตรงเชือกรัดเป้ากางเกง เอิ่มม... คือเสี่ยต้องการจะสื่ออะไร

“ทำไมผู้หญิงต้องเป็นฝ่ายถูกเลือกอ่ะ อีกอย่างเราเพิ่งรู้จักกันเมื่อคืน ถ้าจะเสียซิงให้เสี่ย จี้ก็ต้องส่องให้ดีๆ ก่อนป่ะ”

เขาหัวเราะ รอยยิ้มพึงพอใจและเสยเผ้าผมแบบสบายๆ ทว่าดูดี “ฉันว่าเธอส่องฉันทุกซอกทุกมุมแล้วนะ”

“เออ จริง”

“มานั่งคุยเป็นเพื่อนฉันก่อนสิ เธอเป็นคนเปิดเผยดี ฉันชอบ” ร่างสูงใหญ่เริ่มตักน้ำร้อนในบ่ออนเซ็นมาราดตัวเพื่อปรับอุณหภูมิ หยดน้ำไหลพรูไปตามมัดกล้ามสวยงาม กางเกงขาสั้นที่ว่ายั่วสายตาเปียกแนบเนื้อ การเคลื่อนไหวของเขานุ่มนวล เงียบงันแต่ดูสวยงามอย่างยิ่ง แม้แต่อาแปะอากงที่แช่อยู่ในบ่อยังมองตาม ร่างกำยำเอนกายมาข้างหน้านิดๆ ทำให้มัดกล้ามของเขาตึงแน่นตรงหน้าฉัน

อย่าไปสนใจ... อย่าไปสนใจ...

ฉันท่องในใจซ้ำๆ ความองอาจของเขามากพอที่จะท้าทายดวงตะวัน ร่างกำยำหยาดพราวด้วยหยาดน้ำ แนวขนรัญจวนบนกล้ามท้องน้อยและหายลับไปใต้ขอบกางเกงทำให้ฉันรู้สึกวูบวาบ เซ็กซี่ขยี้ใจมากพ่อเอ๊ย

ร่างกำยำค่อยๆ หย่อนขาลงไปก่อนแล้วนั่งบนขอบบ่อ

“มานี่มา” เขากวักมือเรียกให้มานั่งข้างๆ แล้วมันเรื่องอะไรถึงชวนฉันให้ดูเขาแช่น้ำวะคะ เชือกรัดเป้ากางเกงของเสี่ยจะหลุดไหมนะ ไม่สิ ฉันต้องเลิกนิสัยจกเปรตนี่เสียที ฉันรีบส่ายหน้าไล่ภาพกระบอกตั๋วรถเมล์ที่ยังติดตาให้หลุดๆ ออกไป แต่แม่สั่งไว้ให้ดูแลลูกค้าวีวีไอพีท่านนี้ไว้เหนือเกล้า ฉันจึงหย่อนขาแช่น้ำร้อนเป็นเพื่อนและควักไอโฟนมานั่งกดเกมออนไลน์เล่นฆ่าเวลา

“ชอบเล่นเกมเหรอ” เขายื่นหน้าเข้ามา สบตาประสานกัน “เล่นอะไร”

“เคยเล่นมั้ย ตั้งทีมตีป้อมฝ่ายตรงข้ามให้ได้ สนุกนะ เสียอย่างเดียวไม่ค่อยมีตังค์เติมเกมซื้ออาวุธ โอ๊ะๆ เพื่อนเรียกให้ช่วยแล้ว” ฉันขยับไอโฟนแบ่งให้เขาดูด้วย ใบหน้าของเสี่ยฉายแววแปลกใจ ก่อนที่มุมปากของเขาจะยกโค้งขึ้นเล็กน้อย เดาไม่ออกว่ากำลังคิดอะไรอยู่กันแน่

เขาดูฉันเล่นเงียบๆ สักพักก็แบมือ

“ขอเล่นบ้างสิ”

“อ่ะ ลองดู กดตรงนี้ๆ กดเลยๆ นั่นแหละๆ”

ฉันนั่งสุมหัวเล่นเกมกับเสี่ย แม่แอบดูอยู่จึงกุมขมับปวดกบาล ตอนแรกเสี่ยก็ยังไม่คล่อง แต่พอจับจุดได้ก็รัวนิ้วเร็วกว่าฉันเสียอีก ข้อนิ้วของเขายาวกว่าเลยรัวอาวุธได้แม่นยำ ทีนี้แช่ออนเซ็นอะไรไม่ได้อยู่ในความสนใจของฉันกับเสี่ยแล้ว โทนี่เพื่อนเลิฟล็อกอินเข้ามาเล่นเกมด้วย ปกติเขาจะคอยคุ้มกันให้ฉัน แต่มาวันนี้สไตล์การเล่นดุดันเปลี่ยนไปจนโทนี่โฟนอินถามว่าวันนี้ยูโหดจัง ไม่รอใช้ไอเทมเกมของเขาก่อนเหรอ

ฉันจะตอบว่ารอ แต่เสี่ยตอบก่อนด้วยภาษาอังกฤษสำเนียงดี

“ไม่จำเป็น”

แล้วเสี่ยก็กดซื้อไอเทมในเกมเอง วูบเดียวสองล้านกว่าบาท ฉันร้องเพราะไม่มีปัญญาจ่าย แต่เสี่ยตอบคำเดียวว่า“เรื่องเงินไม่ใช่ปัญหา ถ้าเล่มเกมเมื่อไหร่ก็เชิญฉันเข้าก๊วนด้วย”

“อ่ะ งั้นก็แล้วแต่” เราจ้องหน้าจอกันหูตาเหลือก หัวชนกันตั้งแต่เมื่อไหร่ไม่รู้

“อาตี๋ ไม่แช่น้ำแล้วรึ”

“อย่าไปกวนสิวะ คนเขากำลังจะจีบกัน”

“มันใช่เหรอ ไม่น่าจะใช่นะ” อาแปะรวมหัวกันวิเคราะห์ เพราะดูแล้วก็แค่เล่นเกมด้วยกัน จีบกันตรงไหนวะ อากงซึ่งเป็นผู้อาวุโสสูงสุดจึงชี้ทางสว่าง

“ตัวงี้ชิดติดกันขนาดนั้น ดูแววตาไอ้หนุ่มมันสิ มันแกล้งหลอกสาวให้มาใกล้ๆ เชื่อเหอะ เดี๋ยวเผลอแวบเดียวจับปล้ำแน่นอน อั๊วะก็เคยใช้มุกนี้”

“นั่นเป็นกล่องสุ่มไอเทมเสริม ต้องทำภารกิจให้ผ่านก่อน ดาบมังกรจะต้องใช้แบบนี้...” เรานั่งขัดสมาธิ หันหน้าเข้าหากันอยู่ที่ขอบบ่อออนเซ็น ใครจะพูดจะแซวอะไรไม่ได้ยินแล้วเพราะตั้งสมาธิอยู่ที่เกม ริมฝีปากของเราอยู่ใกล้กันชนิดที่ว่าหมิ่นเหม่ ต่างสัมผัสไอร้อนจากลมหายใจของอีกฝ่าย มีอยู่จังหวะหนึ่งเสี่ยกดพลาด ฉันจึงกระโดดพรวดปีนไปกอดตัวเสี่ยอยู่ข้างหลัง แล้วจับคอนโทรลเกม รัวนิ้วยิกๆ ลูกตาปูดเพราะลุ้นหัวฟู ถ้าเสี่ยผ่านด่านตรงนี้ได้ฉันจะได้ไอเทมหายาก ฉันเล่นด่านนี้ไม่ผ่านสักที เล่นแล้วเล่นอีกก็ยังไม่รอด วันนี้ได้เสี่ยมือนิ่งๆ มาจับเกม ไม่ว่ายังไงก็ต้องเคลียร์ด่านให้ได้!

“กรี๊ดๆ เสี่ยเก่งจัง อร๊ายย นั่นแหละเสี่ย แรงๆ อ๊า...”

ฉันขย่มตัว กระโดดเหมือนแมวไปมารอบๆ ตัวเขา จะมารู้สึกตัวอีกทีก็อีตอนที่เงียบกันไปหมดทั้งบ่อออนเซ็น ฉันถึงได้เริ่มเอะใจ ก้มดูตัวเองว่าเผลอขี่หลังเสี่ยไปแล้ว

“แหะๆ เสี่ยพักผ่อนตามสบายนะ จี้อยู่แถวๆ นี้แหละ ถ้าต้องการอะไรก็เรียกได้ตลอดค่ะ ฝากดูอากงง้วนกับอากงเฮงหลีด้วยนะ แกชอบหลงหาห้องน้ำไม่เจอ แหะๆ ไปแระ” ฉันรีบพุ่งตัวออกไปก่อนที่จะโดนด่า พอเดินผ่านห้องที่คุณโชคกับคุณนายทองสุกนั่งอยู่ ฉันก็ได้ยินแว่วๆ ว่าแม่จะให้พี่อ้อแอ้แต่งกับเสี่ยฤทธิ์ชาติ

“อย่างน้อยมันก็เรียบร้อยกว่า มีงานมีการทำ เสี่ยเขาคงจะชอบผู้หญิงเก่งๆ มากกว่า”

“แต่เราควรจะถามความสมัครใจของอ้อแอ้ก่อน”

“ไม่ต้องถามหรอก เสี่ยเองก็ท่าทางสนใจอ้อแอ้ ดีแค่ไหนแล้วที่ไอ้จี้มันไม่ทำเสียเรื่อง”

“ฉันว่าเธอเปลี่ยนใจตอนนี้เถอะ”

“สมัยเรา ผู้ใหญ่จัดแจงจับคู่ให้ เราเจอหน้ากันครั้งเดียวตอนดูตัว วันต่อมาก็ตอบตกลงแต่งงานกันเลย ฉันจะให้อ้อแอ้ลองเจอเสี่ยเขาสักครั้ง เชื่อเถอะเฮีย อ้อแอ้ต้องชอบเสี่ยแน่ๆ ไม่รู้ล่ะ ยังไงฉันก็จะให้อ้อแอ้แต่งกับเสี่ย”

เพลงค่าน้ำนมต้องขึ้นแล้วไหม ฉันแอบฟังเงียบๆ ชินแล้วล่ะที่พ่อกับแม่อะไรๆ ก็พี่อ้อแอ้ดีกว่า ฉันถูกเปรียบเทียบมาตั้งแต่เด็กแล้วเพราะพี่อ้อแอ้คลานได้เร็วกว่า ลุกขึ้นเดินได้ก่อน เรียกพ่อเรียกแม่ได้ตั้งแต่อายุไม่ครบขวบ ส่วนฉันเกือบสองขวบถึงจะยอมพูด โตมาเลยพูดไม่หยุด เรื่องเรียนเรื่องกีฬา พี่อ้อแอ้ไม่เคยทำให้พ่อแม่ผิดหวัง ส่วนฉันแค่รอดผ่านเกณฑ์ไปวันๆ เป็นพวกเด็กท้ายห้องที่บ้าทำกิจกรรมและวันๆ รอคอยจะได้ใส่ชุดเชียร์ลีดเดอร์เต้นจ้ำบ๊ะ พวกเพื่อนกะเทยก็ทำนายไว้แล้วว่าชีวิตฉันจะต้องกำพร้าผัว ฉันก็ว่างั้น

…………………

เสี่ยฤทธิ์ชาติก็เป็นคนน่าคบหาคนหนึ่ง และเขาเป็นคนเดียวที่ไม่ดุใส่ฉันเวลาฉันเล่นเกม ฉันก็อยากเชียร์ให้พี่สาวได้กับคนดีๆ ในเมื่อรู้ล่วงหน้าแล้วว่าพี่อ้อแอ้ต้องแต่งกับเสี่ย ฉันจึงคว้าไอโฟนโทรรายงานพี่สาวแบบละเอียดยิบทุกรูขุมขน แต่พี่ตัดสายทิ้งไปตั้งแต่เมื่อไหร่ไม่รู้ อีโธ่ รู้เขารู้เรา เป่าร้อยครั้งอร่อยร้อยครั้งนะพี่ พอโทรหาพี่โตเพื่อบอกข้อมูลเพื่อทราบให้ฟังว่าพ่อกับแม่คุยอะไรกัน และบอสของบอสพี่อ่ะ หำใหญ่อลังการตัวพ่อมาก มหึมาค่ะ

“ไอ้จี้ แกนี่มัน... ไอ้ที่เล่ามาเนี่ย แกต้องการอะไรจากสังคม ไอ้แอ้มันโทรมาร้องไห้กับพี่อยู่เนี่ย เป็นพี่น้องกัน ทำไมชอบแกล้งกัน ทำไมไม่รักกัน”

“พี่โตเคยดูปลาบู่ทองไหมคะ รู้จักมั้ยกาสะลองกับซ้องปีบ ผักบุ้งกับกุ้งนางอ่ะ”

“...”

พี่โตเงียบไปอึดใจ ก่อนจะด่าต่อ “ไอ้จี้ ถ้าแกไม่ช่วยก็อย่าซ้ำเติมไอ้แอ้มันสิ”

“เออ ไอ้จี้ทำอะไรก็ผิด เสี่ยริชชี่เขาเป็นคนแบบนี้ๆๆๆๆ จี้ก็บอกหมด ถ้าพี่อ้อแอ้ไม่ชอบก็บอกปฏิเสธไปสิ ถ้าชอบก็สานต่อแค่นั้นเอง เสี่ยเขาก็แมนๆ พูดรู้เรื่องนี่นา กลายเป็นว่าจี้ซ้ำเติมพี่อ้อแอ้ซะงั้น ต่อไปจี้จะไม่ยุ่งด้วยแล้ว”

ฉันร้องไห้เหมียนหมา ก่อนจะเห็นว่าแม่เดินออกไปขึ้นรถ บอกว่าจะรีบไปเช่าชุดเจ้าสาวให้พี่อ้อแอ้ เดี๋ยวก่อนนะแม่!! ฉันพยายามวิ่งตามไป แต่แม่ขับรถออกไปแล้ว

จะรีบไปไหนคะคุณนายทองสุกกก!!!