สามีฟ้าประทาน บทที่2. 1/2

เธอขยับตัวเตรียมตัวกลับ ในเมื่อทนนั่งอยู่ตรงนี้ก็คงไม่เกิดประโยชน์เพราะถูกก่อกวนจากผู้ชายหน้าตาดีตัวใหญ่ยักษ์ที่สำคัญกลิ่นตัวเขาเกินที่จะทน

“อ้าวจะกลับแล้วเหรอ!!”

เมื่อคนข้างตัวขยับตัวลุกขึ้นยืนชายหนุ่มจึงอดใจไม่ไหวเขาเอ่ยปากถามทันที...

พิมดาวก้มหน้าลง ช่างไม่รู้เลยรึว่าเขาสร้างความรำคานให้กับเธอ จนทำให้เธอต้องอับเปหิตัวเองกลับไปอยู่ในห้องพักที่เต็มไปด้วยมลภาวะทางเสียง มันก็ยังดีกว่าทั้งภาพและกลิ่น

“อ้าว ทำไมไม่ตอบ!!”

แยนบ่นตามหลัง ชายหนุ่มลุกขึ้นยืนและก้าวเท้าตามผู้หญิงคนนั้นไปห่างๆ ไม่รู้สิสัญชาตญาณของเขาบอกนี่ ว่าเธอคนนี้อาจจะทำให้เขาหลุดจากกรอบการควบคุมของคุณย่า...

พิมดาวเร่งฝีเท้าให้เร็วขึ้น เมื่อผู้ชายคนนั้นเดินตามเธอมาห่างๆ ถึงบนถนนจะเต็มไปด้วยผู้คนแต่มันก็เป็นอันตรายไม่ใช่หรือหากเขาคิดกับเธอในแง่ไม่ดี

“งูเห่าหรือเปล่าวะ”

เธอบ่นอุบๆ อิบๆ คิดถึงคำภาษิตโบราณของประเทศไทย เปรียบเหมือนชาวนาใจดีช่วยเหลืองูเห่าที่ใกล้จะแข็งตาย พอโอบอุ้มเอาไว้ให้ไออุ่นจนตัวมันรู้สึกดีขึ้น กลับแว้งกัดคนที่ช่วยเหลือ เธอคงไม่ได้โชคร้ายขนาดนั้นหรอก ยังไงก็ขอให้รอดปลอดภัยเพราะอีกแค่ไม่กี่ช่วงตึกเธอก็จะถึงที่พักของตัวเอง

หลังผู้หญิงคนนั้นหายลับไปในตึกเก่าๆ แยนเงยหน้าขึ้นมองก่อนจะกระตุกยิ้ม อาคารหลังนี้เป็นหนึ่งในสมบัติอันมากมีของโรสราฟ สิ่งก่อสร้างที่บิดามองกาลไกล ท่านปลูกสร้างเอาไว้เกลื่อนเมืองปราก เขาจึงกลายเป็นเสือนอนกินแสนสบาย มีเงินจับจ่ายมือเติบ ไม่นับร้านอาหารขึ้นชื่อที่มารดาสร้างไว้อีกด้วยนะ ลำพังเงินจากการเช่าอาศัยและผลกำไรของร้านอาหารก็ทำให้ชายหนุ่มมีชีวิตแสนสบายงานการไม่ต้องแตะ เพราะมีมือดีๆ ที่ทั้งบิดามารดาไว้วางใจคอยดูแลให้ ตั้งแต่ทั้งสองคนลาจากโลกนี้ไป

“มาเช่าห้องเหรอคะคุณ”

แยนหยุดยืนอยู่หน้าล็อบบี้ ชายหนุ่มกวาดตามองป้ายด้านหลังพนักงานเมื่อมีข้อความเขียนไว้ ถึงราคาของห้องแต่ละห้อง

“อืม...”

“เอาแบบไหนดีคะคุณ ชั่วคราวหรือว่าเป็นรายเดือน”

พนักงานรีบยื่นข้อเสนอให้ชายหนุ่ม เพราะมันหมายถึงผลกำไรที่เพิ่มขึ้นหากมีคนใช้บริการเต็มอัตตา

“รายปี!!”

“คะ!!”

“รายปีฉันจะเช่าทั้งปี เก็บไว้หนีคุณย่า”

แยนเอ่ยเสียงหนักๆ เขาบอกความตั้งใจให้อีกฝ่ายรู้

“มันอาจจะแพงนะคุณ ค่าเช่าที่นี่ถึงจะถูก แต่ถ้าหากเช่าเป็นปีๆ อาจจะมากโขอยู่นะคะ”

เป็นเพราะสภาพร่างกายของอีกฝ่าย กลับกลิ่นเหม็นเปรี้ยวที่โชยเข้าจมูก ถึงเนื้อผ้าที่ชายหนุ่มสวมใส่จะดูดี แต่มันสกปรกและมีกลิ่นเหม็น พนักงานสาวกวาดตามองชายหนุ่มตั้งแต่ศีรษะจรดปลายเท้า เธอกำลังวิเคราะห์ว่าเขาอาจจะเป็นคนสติไม่ดีต้องการมากลั่นแกล้งกันหรือเปล่าจนกระทั่ง!!

บัตรเครดิตสีดำเป็นแบบบัตรแพลททินั่มไม่จำกัดวงเงินของธนาคารชื่อดังในประเทศ ชายหนุ่มที่เธอกำลังกังวลเขายื่นส่งให้ และถอยหลังกลับไปยืนกอดอกอยู่ห่างๆ

ยิ่งชื่อที่ปรากฏตอนที่เธอรูดบัตรเครดิตทำรายการ มันยิ่งทำให้เธออ้าปากค้างรีบระล่ำระลักแก้ตัว

“คุณแยนคะ ไม่ต้องทำรายการก็ได้ค่ะ เดี๋ยวดิฉันจะหาห้องพักให้ และจะแจ้งมาดามเทเรซินให้ทราบว่าเป็นความต้องการของคุณ”

“ทำไปเถอะรายการนะ ฉันไม่ต้องการให้คุณย่ารู้ ช่วยปิดเป็นความลับด้วย ขออยู่อย่างสงบๆ สักเดือนสองเดือน” ชายหนุ่มเอ่ยเสียงเอื่อยๆ เขาอยากพักผ่อนไกลตัวคุณย่า เบื่อที่ต้องปั้นหน้าและคอยดูตัวสาวๆ ที่ท่านพามาส่ง อยากจะนอนเงียบๆ และหาช่องทางที่จะเป็นอิสระตลอดกาล เขาไม่ได้ต้องการการผูกมัดเสียหน่อย แค่มีลูกสืบสกุลแค่นั้นเขาก็จะเป็นอิสระ ทำอะไรได้อย่างที่ต้องการ ที่สำคัญเขายังไม่อยากมีเมีย!!

“เอ่อ...จะดีเหรอคะ”

“ดีที่สุดเลยล่ะ หากความลับของฉันรั่วไปเข้าหูคุณย่า คงไม่ต้องบอกนะว่าฉันจะทำอะไรกับเธอ”