บทที่ 9 อยากกระทำชำเราเธอที่นี่

มองดูพี่ชายรูปหล่อผมสีทองตาสีฟ้าตรงหน้า บนใบหน้าเขาประดับรอยยิ้มมีมารยาท ดูไม่มีพิษมีภัย ชวนให้ผู้คนอยากชิดใกล้อย่างอดไม่ได้

แต่จันทร์นิลรู้ เพื่อนที่สามารถเที่ยวเล่นกับเบรย์เดนได้ จะเป็นคนธรรมดาได้อย่างไร?

เปรมปรีดิ์ กรุ๊ปนั่นเธอเคยได้ยินมาก่อน เป็นบริษัทใหญ่แห่งหนึ่ง คิดไม่ถึงว่าเบื้องหลังก็มีมาเฟียคอยควบคุมดูแลอยู่

เบรย์เดนมองการกระทำที่เอลวินจุมพิตจันทร์นิล หัวคิ้วก็ยับย่นขึ้นมา วันนี้เขาขมวดคิ้วไปหลายครั้งมากแล้ว เป็นวันดีที่ชวนให้คนเบิกบานใจชัดๆ แต่ตอนนี้อารมณ์เขากลับย่ำแย่มาก

จันทร์นิลถูกเบรย์เดนกดดัน ถึงแม้ว่าเธอจะไม่อยากคบค้าสมาคมกับคนพวกนี้ แต่ก็ไม่อาจไม่ตอบกลับอย่างมีมารยาท

เธอยิ้มเล็กน้อย “ฉันก็ยินดีที่ได้พบคุณเช่นกันค่ะ”

ไม่มีใครสังเกตเห็น อารมณ์ของเบรย์เดนดูเลวร้ายหนักยิ่งกว่าเดิม เพราะเขาเห็นอีกด้านที่ไม่เคยเห็นมาก่อนจากตัวของเธอ

รอยยิ้มอบอุ่นของเธอ น้ำเสียงอันอ่อนโยน การเคลื่อนไหวอันเป็นธรรมชาติ งดงามเพลินใจมาก แต่เธอกลับทำมันกับผู้ชายที่เป็นคนนอกคนหนึ่ง!

ยามเผชิญหน้ากับเขา มีแต่ความโมโห หวาดกลัว และเย็นชาอยู่ตลอด

เธอไม่เคยยิ้มให้เขามาก่อน ที่แท้เธอก็ยื่นกรงเล็บใส่เขามาตั้งแต่แรกแล้ว

เบรย์เดนควบคุมไฟโทสะในใจไม่ไหวอีกแล้ว เขาดึงตัวจันทร์นิลมา แล้วพูดกับทุกคนในที่นั้น “ฉันมีเรื่องจะพูดกับจันทร์นิล”

ต่อมา เขาก็ลากจันทร์นิลเดินไปทางห้องหนังสือ

ตอนนี้ผู้คนในงานเลี้ยงยังรวมตัวกันด้วยความชื่นมื่น แต่บรรยากาศระหว่างเบรย์เดนกับจันทร์นิล กลับเยือกแข็งเป็นพิเศษ

มาถึงหน้าประตูห้องหนังสือ เบรย์เดนผลักจันทร์นิลเข้าไปข้างใน จันทร์นิลซวนเซเล็กน้อย เกือบจะยืนได้ไม่มั่นคง

ประตูปิดลง เบรย์เดนจับไหล่ของจันทร์นิล ทำให้เธอต้องชิดใกล้เขาอย่างช่วยไม่ได้

“เธอปล่อยตัวขนาดนี้เลยหรือ? ไม่ต่างอะไรกับผู้หญิงหากิน กับผู้ชายคนไหนก็ยิ้มให้อย่างเบิกบานใจได้หมด ล่อลวงคนได้ขนาดนี้เชียว?” เบรย์เดนคำรามใส่จันทร์นิลด้วยความโมโห

ทำให้จันทร์ตกใจแทบแย่แล้ว ความรู้สึกอับอายที่ถูกดูหมิ่นทำให้จันทร์นิลโกรธมาก

“คุณอยากให้ฉันแต่งออกไปไม่ใช่เหรอ? ฉันก็เชื่อฟังคำพูดของคุณแล้วไง คุณจะเอายังไงอีก?”

เธอรู้สึกว่าเบรย์เดนเป็นคนบ้าตั้งแต่หัวจรดเท้า! พอเธอต่อต้าน เขาก็โกรธ ตอนนี้เธอทำตามแล้ว เขายังจะโกรธอะไรอีก?

แต่ใครจะรู้ว่าคำพูดของเธอ กลับทำให้สีหน้าของเบรย์เดนเย็นชายิ่งกว่าเดิม ไฟโทสะเต้นเร่าอยู่นัยน์ตาเขา ราวกับดวงอาทิตย์ร้อนระอุที่จะแผดเผาเธอให้ตาย

“ฉันคิดยังไง? จันทร์นิล ยินดีกับเธอด้วย เธอทำให้เอลวินตกหลุมรักเธอแล้ว ดีมาก! แต่เอลวินเป็นพี่น้องของฉัน ฉันต้องรับผิดชอบต่อพี่น้องของฉัน ควรจะตรวจร่างกายเธอสักหน่อย ดูว่าเธอเหมาะสมกับเอลวินไหม” เบรย์เดนก็ไม่รู้ว่าตัวเองเป็นบ้าอะไรขึ้นมา แต่ในหัวเขาผุดภาพที่จันทร์นิลยิ้มให้เอลวินอย่างอ่อนโยนไม่หยุด นี่มันแย่เกินไปแล้ว เขาจะบ้าคลั่งอยู่แล้ว

เบรย์เดนก็ไม่เข้าใจความคิดในใจตัวเองเหมือนกัน เขามักรู้สึกว่าจันทร์นิลต้องยอมก้มหัวให้เขา ความคิดที่จะทำลายเธอให้แหลก เดือดพล่านอยู่ในเลือดของเขา มันกำลังร้องตะโกน

เบรย์เดนดึงทึ้งเสื้อผ้าจันทร์นิลออก

ชุดของจันทร์นิลเป็นชุดคอวีผูกคอ พอถูกเบรย์เดนกระชากออก พริบตานั้นหน้าอกเธอก็เปิดเปลื้องออก เผยให้เห็นเต้านมขาวสั่นไหวไปมา

จันทร์นิลตกใจจนกรีดร้อง ดึงเสื้อผ้าตัวเองอย่างร้อนรน เธอสั่นเทาไปทั้งตัว หน้าซีดขาว น้ำตาไหลลงจากเบ้าตา

ผู้ชายคนนี้ ผู้ชายคนนี้กำลังจะทำอะไรกันแน่? !

“คุณเป็นบ้าไปแล้วเหรอ? ฉันเป็นน้องสาวคุณนะ คุณจะทำกับฉันอย่างนี้ไม่ได้” จันทร์นิลร้องตะโกน ดิ้นรนหดตัวหนีเข้าไปในมุมกำแพง หลีกเลี่ยงไม่ให้เบรย์เดนแตะต้องเธออีก

สวรรค์เจ้าขา เธอทำเรื่องไม่ดีอะไรไปหรือ ถึงได้ให้เธอมาพบกับปีศาจเช่นนี้

“น้องสาว? ก็แค่คำเรียกเท่านั้น พวกเรามีความสัมพันธ์อะไรกัน?” เบรย์เดนยิ้มโหดร้าย น้ำเสียงทุ้มต่ำน่ากลัว เขาเป็นเจ้านายแห่งเมืองชิคาโก อยากจะทำอะไร ใครก็ขวางเขาไม่ได้

จันทร์นิลหดตัวอยู่ที่มุมกำแพง สองมือกอดอกตัวเองไว้ หลีกเลี่ยงไม่ให้เบรย์เดนแตะต้อง

ริมฝีปากของเธอสั่นระริก เธอกำลังหอบหายใจอย่างหนัก แต่กลับรู้สึกหายใจไม่ทันอยู่ตลอด ไม่ได้การ เธอต้องกินยา ไม่อย่างนั้นเธอจะทนไม่ไหวแล้ว โรคกลัวที่แคบของเธอสามารถกำเริบได้ตลอดเวลา

“จันทร์นิล เธอต้องไม่ดื้อ ต้องเชื่อฟัง” เบรย์เดนพลันย่อตัวลง มองจันทร์นิลขดตัวอยู่ในมุมกำแพง เวลานี้เขาพบว่าเธอเชื่อฟังมากจริงๆ

เบรย์เดนยากจะได้เห็นด้านที่จันทร์นิลเชื่อฟังเช่นนี้ การกระทำของเขาเปลี่ยนเป็นอ่อนโยนขึ้นเล็กน้อย

เบรย์เดนยื่นมือไปลูบไล้แก้มของจันทร์นิล มือของชายหนุ่มเป็นเพราะจับปืนมานานหลายปี จึงมีไตแข็งๆ พอสัมผัสโดนผิวของเธอ ความรู้สึกเสียดสีที่หยาบกระด้างนั้น ก็ทำให้จันทร์นิลขนลุกไปหมด

จันทร์นิลอยากร้องกรี๊ด อยากหนีไป แต่เธอในตอนนี้กลับไม่มีแรงเลยสักนิด ได้แต่ปล่อยให้เบรย์เดนรุกรานตามอำเภอใจ

หัวแม่มือของเขาไล้ไปบนกลีบปากของจันทร์นิล หยุดอยู่ตรงนั้นเป็นเวลานาน

เป็นปากที่เหมือนดอกกุหลาบแดงนี้แหละ ที่มักพูดคำพูดที่ทำให้เขาโมโห แต่ตอนนี้ มองดูเธอที่นั่งพิงซอกกำแพง อ้าปากเล็กน้อยเพื่อหอบหายใจ

มันกลับทำให้เบรย์เดนบังเกิดความคิดอย่างหนึ่งขึ้นมา

อยากให้เธอคุกเข่าลงไป คุกเข่าตรงหว่างขาของเขา อมท่อนล่างของเขาไว้ ปากนี้ช่างเหมาะกับการทำเรื่องพรรค์นี้โดยกำเนิด ก็เหมือนกับสะโพกผายของเธอ ที่เหมาะให้เขาฟาดตีบนเตียงโดยกำเนิด

ความคิดชั่วร้ายวนเวียนอยู่ในหัวของเบรย์เดน ความปรารถนาเต้นเร่าในหลอดเลือดของเขา

อันที่จริงเขาไม่ชอบความรู้สึกเช่นนี้เป็นอย่างยิ่ง เขาไม่อนุญาตให้ตัวเองเกิดตัณหากับผู้หญิงที่เกลียดชังเขา มันทำให้เขารู้สึกเหมือนโดนหยอกเย้าเล่น

ดังนั้นตอนนี้ความคิดที่อยากจะฆ่าจันทร์นิลให้ตายของเบรย์เดนจึงรุนแรงยิ่งขึ้น หรือจะฆ่าเธอเสียเลย

ความปรารถนานัยน์ตาเบรย์เดนยังไม่จางหาย รังสีสังหารก็เพิ่มขึ้นมาอีก

เป็นตอนนี้เอง จันทร์นิลเป็นเพราะเครียดกังวลจนเกินไป เพราะเบรย์เดนลูบไล้ริมฝีปากเธอไม่หยุด ทำให้ริมฝีปากเธอแห้งผาก จึงแลบลิ้นออกมาเลียริมฝีปากโดยไม่รู้ตัว

ใครจะรู้ เธอเลียโดนนิ้วมือของเบรย์เดนเข้าโดยไม่ตั้งใจ

ความอ่อนนุ่ม ความรู้สึกเปียกชื้นนั้นสัมผัสโดนนิ้วมือของเบรย์เดน ทำให้เบรย์เดนรู้สึกว่าร่างกายเหมือนถูกสายฟ้าฟาด กล้ามเนื้อทั่วตัวตึงเครียดขึ้นมาทันที

“รอไม่ไหวอยากให้ฉันขึ้นบนตัวเธอในสถานที่อย่างนี้เชียวเหรอ? จันทร์นิล เธอนี่มันปล่อยตัวไปทั่วจริงๆ” เบรย์เดนตัดสินใจเปลี่ยนความคิด เขายื่นมือไปแงะเปิดปากจันทร์นิลอย่างหยาบคาย นิ้วมือของเขาสอดเข้าไปในโพรงปากของจันทร์นิล หนึ่งนิ้ว สองนิ้ว สามนิ้ว แล้วขยับไปมาอย่างหยาบคายภายในปากของเธอ เลียนแบบท่าทางการร่วมเพศ

จันทร์นิลไม่เข้าใจเลยว่ามันเกิดเรื่องอะไรขึ้น เธอถูกบังคับให้อมนิ้วของเบรย์เดน ทำให้อาการขาดอากาศหายใจของเธอหนักหน่วงยิ่งขึ้น ยิ่งไม่ต้องพูดถึงนิ้วมือของเบรย์เดนที่ยังสอดลึกเข้าไป แหย่กระทุ้งไปในลำคอของเธอ

จันทร์นิลพยายามดิ้น แต่แรงของเธอสำหรับเขาแล้วเป็นแค่เกาให้รู้สึกคันเท่านั้น

จันทร์นิลแหงนหน้ามองเบรย์เดน อยากจะวิงวอน ขอร้องให้เขาปล่อยเธอไป แต่ปากโดนอุดไว้ เธอพูดอะไรไม่ได้สักคำ

มองดวงตาเปียกชื้นของจันทร์นิล ภาพที่น้ำลายตรงมุมปากไหลหยดลงมา เบรย์เดนรู้สึกว่าท่อนล่างของตัวเองแข็งราวกับหิน ทำให้เขาอยากจะชำเราเธอให้ตายในที่แห่งนี้จริงๆ！