บทที่ 5

แสงแดดอ่อน ๆ ยามเช้าที่ส่องผ่านม่านบางเข้ามา ทำให้ณชญาดาลืมตาตื่น เธอพบตัวเองนอนอยู่เพียงลำพังภายในห้องพักของธนวรรธน์ หญิงสาวนอนทบทวนเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นระหว่างเขาและเธอเมื่อคืนที่ผ่านมา เธอยอมรับกับตนเองว่าสิ่งที่เกิดขึ้นนั้นมิได้เกิดจากการฝืนใจแต่อย่างใด ตรงกันข้ามเธอเป็นฝ่ายยินยอมพร้อมใจ ให้เขานำพาเธอไปสู่ความสุขที่เธอไม่เคยได้สัมผัสมาก่อน ทั้งที่รู้ดีว่ามันเป็นสิ่งที่ไม่สมควรกระทำ

ที่ผ่านมาณชญาดาถูกสอนมาโดยตลอดว่าให้เป็นคนรักนวลสงวนตัว มิควรให้ชายใดล่วงเกินหรือชิงสุกก่อนห่าม จนกว่าจะถึงเวลาอันสมควรแต่มันก็เกิดขึ้นแล้ว แม้จะรู้สึกผิดที่กระทำการฝ่าฝืนสิ่งที่ได้รับการอบรมสั่งสอนมา แต่ก็ไม่เสียใจ หญิงสาวลุกขึ้นแต่งตัวเพื่อกลับไปยังห้องพักของตนเอง

ในช่วงจังหวะที่เธอเดินออกมาจากห้องนอนของธนวรรธน์ เธอได้เผชิญหน้ากับหญิงสาวหน้าตาสะสวยคนหนึ่ง ที่เดินมาพร้อมกับน้อยสาวใช้ของไร่ธนวรรธน์

“เธอเป็นใคร เข้าไปทำอะไรในห้องนอนพีท”

เมื่อมีคนมาพบตนเองเดินออกมาจากห้องนอนส่วนตัวของธนวรรธน์ ณชญาดาก็ถึงกับอึ้งพูดไม่ออก

“เอ่อ...”

แม้จะไม่รู้ว่าหญิงสาวที่ตนเองกำลังเผชิญหน้าอยู่นั้นเป็นใคร และมีความสำคัญอย่างไร แต่เมื่อฟังจากน้ำเสียงของเธอแล้วก็รับรู้ได้ถึงความไม่พอใจอย่างชัดเจน

“คุณญาดาเป็นเพื่อนของคุณพีทค่ะคุณวัน” น้อยเป็นคนตอบคำถามนี้แทนณชญาดา ที่ยังคงยืนนิ่งเฉยเพราะยังจับต้นชนปลายไม่ถูก

“เพื่อนของพีท! แล้วทำไมฉันถึงไม่รู้จัก” วันวรุณพูดด้วยน้ำเสียงสูง สายตามจ้องมองไปที่หญิงสาวที่ยืนอยู่ตรงหน้า

“เราสองคนเพิ่งจะรู้จักกันได้ไม่นานค่ะ”

“นั่นสินะ...ฉันถึงไม่คุ้นหน้าคุณ ปกติแล้วฉันจะรู้จักเพื่อนของพีทเกือบทุกคน” วันวรุณพูดกับณชญาดา

จากนั้นก็หันไปออกคำสั่งกับสาวใช้ เมื่อเหลือบไปเห็นสายตาอยากรู้อยากเห็นของอีกฝ่าย

“น้อยเอาของที่ฉันเตรียมมาวางไว้ตรงนั้น แล้วจะไปทำอะไรก็ไป ตรงนี้เดี๋ยวฉันจัดการเอง”

น้อยจำต้องทำตามคำสั่งของวันวรุณแม้จะไม่อยากทำก็ตามที

เมื่ออยู่ด้วยกันตามลำพัง วันวรุณเดินไปนั่งไขว่ห้างที่โซฟาหรูที่ตั้งอยู่ภายในห้องนั้น ก่อนจะตวัดสายตามองไปที่ณชญาดา

“นั่งก่อนสิคะ เรามีเรื่องที่จะต้องคุยกันอีกยาว”

ณชญาดาเดินไปนั่งลงบนโซฟาตัวที่อยู่ติดกับโซฟาที่วันวรุณนั่ง

“ขอแนะนำตัวก่อนนะคะ ฉันชื่อวันวรุณ”

“ณชญาดาค่ะ ยินดีที่ได้รู้จักคุณวันวรุณ”

“เช่นกันค่ะ ฉันเป็นคู่หมั้นของพีท บอกไว้เผื่อว่าคุณจะยังไม่ทราบ” วันวรุณเอ่ยกับณชญาดาด้วยใบหน้าเปื้อนยิ้มคล้ายจะเป็นมิตร แต่แววตากลับเป็นตรงกันข้าม

“คู่หมั้น!!” หญิงสาวอุทานออกมาด้วยความตกใจ ใบหน้าของเธอซีดเผือด

“ใช่แล้วค่ะ ฉันกับพีทมีโครงการที่จะแต่งงานกันในเร็ว ๆ นี้”

คำตอบของวันวรุณยังคงดังก้องกลับไปกลับมา อยู่ในหัวของณชญาดาราวกับแผ่นเสียงตกร่อง

สิ่งที่ณชญาดาเพิ่งจะได้รับรู้มานั้น มันทำให้เธอตกใจจนแทบสิ้นสติ เธอรู้แต่ว่าเขายังไม่ได้แต่งงานมีครอบครัว แต่ไม่เคยรู้มาก่อนเลยว่าธนวรรธน์มีคู่หมั้นคู่หมายอยู่แล้ว เพราะความไม่รู้ทำให้เธอกลายเป็นมือที่สามในชีวิตรักของเขาโดยมิได้ตั้งใจ ความเสียใจและความรู้สึกผิดซัดโหมกระหน่ำเข้าสู่หัวใจดวงน้อยของเธออย่างไม่ทันได้ตั้งตัว

“ฉันไม่โกรธคุณหรอกนะคะที่คุณมีความสัมพันธ์ที่ลึกซึ้งกับพีท เพราะคุณดูไม่เหมือนพวกผู้หญิงใจง่ายที่ชอบลักกินขโมยกินของคนอื่น ก่อนหน้านี้คุณก็อาจจะยังไม่รู้ว่าเขามีเจ้าของอยู่แล้ว ก็เลยยอมทอดกายให้พีทเชยชม”

ณชญาดารู้สึกเหมือนตนเองถูกตบหน้าด้วยคำพูดของวันวรุณ

“ฉันไม่เคยทราบมาก่อนเลยว่าเขามีคู่หมั้นอยู่แล้ว” หญิงสาวเอ่ยเสียงแหบพร่า แววตาเต็มไปด้วยความเศร้าโศกเสียใจ ที่ตนเองได้สร้างรอยร้าวฉานให้กับชีวิตรักของธนวรรธน์โดยมิได้ตั้งใจ

“ไม่รู้ก็ถือว่าไม่ผิด แต่ในเมื่อคุณรู้แล้วว่าพีทเป็นของฉัน คุณคงจะไม่ทำผิดซ้ำซากหรอกจริงไหมคะ”

ประกายตาของวันวรุณในยามที่เอ่ยประโยคนี้ออกมามันเหมือนหยามเยาะเธอ ก่อนจะเอื้อนเอ่ยวาจาเชือดเฉือนอย่างต่อเนื่อง

“และก็ไม่ต้องเป็นกังวลว่าฉันกับพีทจะทะเลาะกัน เพียงเพราะความสัมพันธ์แค่ชั่วข้ามคืนระหว่างคุณกับเขา เพราะนี่ไม่ใช่ครั้งแรกที่ฉันจับได้ว่าพีทมีอะไรกับผู้หญิงอื่น และฉันก็ไม่ใส่ใจเรื่องพวกนี้ ตราบใดที่เขาไม่คิดที่จะจริงจังกับผู้หญิงที่เขามีเพศสัมพันธ์ด้วย แต่เขาก็ไม่เคยปิดบังฉันนะคะ เขามักจะเล่าให้ฉันฟังทุกครั้งที่เขาหนีไปซุกซนกับคนอื่น”

“ดูเหมือนคุณวันวรุณจะเป็นคนใจกว้างมากเลยนะคะ”

“ไม่หรอกค่ะ อาจเป็นเพราะฉันยังไม่ได้แต่งงานกับเขาก็เลยต้องยอมให้เขาซุกซนบ้าง แต่ถ้าเราแต่งงานกันเมื่อไร ฉันคงไม่ยอมให้เรื่องแบบนี้เกิดขึ้นหรอกค่ะ จะว่าไปสันดานดิบของผู้ชายมักจะเผยออกมา เมื่อเวลาที่เขาเจอผู้หญิงสวย ๆ และพีทเองก็เป็นแบบนั้นค่ะ แต่ของแบบนี้ปรบมือข้างเดียวไม่ดัง คุณว่าจริงไหมคะ”

ณชญาดาพูดแก้ตัวไม่ออก เพราะสิ่งที่คู่หมั้นของธนวรรธน์พูดมานั้นมันเป็นความจริง ถ้าเมื่อคืนเธอไม่สมยอมเรื่องแบบนี้ก็คงจะไม่เกิดขึ้น เธอเชื่อว่าผู้ชายอย่างธนวรรธน์จะไม่ข่มเหงผู้หญิงที่ไม่เต็มใจเด็ดขาด ตรงจุดนี้ณชญาดาคิดว่าตนเองดูไม่ผิด

ธนวรรธน์มิใช้ผู้ชายที่สิ้นไร้ไม้ตอกจนถึงขนาดต้องลงมือขืนใจเธอ ทั้งที่มีผู้หญิงอีกมากมายพร้อมที่จะเสนอตัวให้เขา

แม้จะไม่ได้ตั้งใจเป็นมือที่สามของใคร แต่ความยินยอมพร้อมใจเมื่อคืน ก็ทำให้ณชญาดาไม่ได้แตกต่างไปจากผู้หญิงคนอื่น ๆ ที่เคยผ่านเข้ามาในชีวิตเขา ไม่มีการผูกมัด จบแล้วก็ต่างคนต่างไปทางใครทางมัน

“ฉันต้องขอโทษคุณวันวรุณด้วยนะคะกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น ฉันไม่เคยทราบมาก่อนจริง ๆ ว่าเขามีคู่หมั้นแล้ว แต่คุณไม่ต้องกังวลนะคะ ฉันจะไม่อยู่สร้างปัญหาในชีวิตรักระหว่างคุณกับเขา และจะไปจากที่นี่ทันทีที่เก็บข้าวของเสร็จ”

“แล้วจะรออะไรอยู่อีกคะ” แม้ว่าริมฝีปากของวันวรุณจะแย้มยิ้ม แต่ก็จ้องมองเธอด้วยแววตาเกลียดชัง แม้จะเป็นเพียงแค่เสี้ยววินาทีแต่ณชญาดาก็ยังสังเกตเห็นแววตานั้น