บทที่ 6

ณชญาดารีบกลับเข้าไปเก็บข้าวของเครื่องใช้ส่วนตัว และตัดสินใจเดินทางจากไปทันทีโดยไม่รอเอ่ยคำลาธนวรรธน์ แต่ได้เขียนจดหมายถึงเขาโดยฝากไว้กับวันวรุณหนึ่งฉบับ เธอไม่มีโอกาสรู้เลยว่าวันวรุณที่ภายนอกดูจะไร้พิษสง

แต่ที่จริงแล้วเป็นคนหน้าซื่อใจคด และเป็นจอมทำลายล้าง สามารถทำทุกอย่างเพื่อผลประโยชน์ของตัวเองโดยไม่เกี่ยงวิธี ได้พูดจาใส่ร้ายอะไรเธอกับธนวรรธน์ไว้บ้าง

“ไม่ต้องห่วงนะคะฉันจะบอกพีทเองว่าคุณมีความจำเป็นต้องรีบกลับ และฉันจะให้คนขับรถไปส่งคุณ จะให้ไปส่งที่ไหนดีคะ”

“ไปตรงถนนใหญ่ก็พอค่ะ ที่เหลือเดี๋ยวฉันจัดการเอง”

“ตกลงค่ะ”

หญิงสาวสั่งให้คนขับรถของตนเองขับรถไปส่งณชญาดาที่ถนนใหญ่ตามที่อีกฝ่ายต้องการ และยืนดูจนอีกฝ่ายลับตาไป จากนั้นก็กลับเข้ามานั่งรอธนวรรธน์เพื่อที่จะบอกเรื่องนี้กับเขา

วันวรุณรู้สึกเสียหน้าอย่างแรงที่ธนวรรธน์หิ้วผู้หญิงมานอนค้างที่ไร่ แถมยังพาเข้าไปในห้องนอนส่วนตัวซึ่งเป็นพื้นที่หวงห้ามของเขาอีกด้วย แม้จะรู้ว่าที่ผ่านมาคู่หมั้นของตนเองมักจะปลีกเวลาไปหาความสำราญในเรื่องนี้บ้างเป็นครั้งคราว แต่ไม่เคยมีเลยสักครั้งที่เขาจะหิ้วผู้หญิงกลับมานอนที่ไร่

ณชญาดาเป็นผู้หญิงคนแรกที่ธนวรรธน์มีความสัมพันธ์ที่ลึกซึ้งในสถานที่หวงห้ามของเขา นั่นหมายความว่าเขาอาจมีความรู้สึกพิเศษกับเธอ และมันทำให้วันวรุณต้องรีบกำจัดหญิงสาวนางนั้นออกไปให้พ้นทาง ยังดีที่ณชญาดามิได้ดื้อด้านเหมือนผู้หญิงบางจำพวก หล่อนยังเป็นคนที่มียางอายว่ากำลังล้ำเส้นคนอื่น ทำให้เธอสามารถกำจัดคู่ขาคนใหม่ของคู่หมั้นตนเองได้ไม่ยาก

ธนวรรธน์เดินกลับเข้ามาในบ้านเมื่อใกล้เวลาเที่ยงตรง เขาเห็นวันวรุณนั่งไขว่ห้างอ่านนิตยสารอยู่ภายในห้องรับแขกด้วยความสบายใจอยู่เพียงลำพัง เมื่ออีกฝ่ายเหลือบมาเห็นเขาก็รีบเดินตรงเข้ามาสวมกอด โดยมิสนใจท่าทีนิ่งเฉยของคู่หมั้นหนุ่ม

“ดีจังที่คุณกลับมา วันตั้งใจว่าอีกสักครู่จะสั่งให้คนไปตามพีท มากินกลางวันด้วยกันอยู่พอดีเลยค่ะ”

เจ้าของไร่หนุ่มปลดมือของวันวรุณที่สวมกอดเขาออก พร้อมกับสอดส่ายสายตามองหาใครบางคน

“พีทมองหาใครอยู่หรือคะ ถ้ากำลังมองหาเพื่อนนอนคนใหม่ของคุณอยู่ละก็เสียเวลาเปล่า เขาเก็บข้าวของออกไปจากไร่นี้ตั้งแต่เช้าแล้วค่ะ”

“ไปไหน!” ธนวรรธน์กระชากเสียงถาม

เขาสังหรณ์ใจว่าอาจจะมีเรื่องราวอะไรบางอย่างเกิดขึ้นในช่วงจังหวะที่เขาไม่อยู่

“เรื่องนี้วันก็ตอบไม่ได้เหมือนกัน เพราะหล่อนไม่ได้บอกไว้ว่าจะไปไหน ตอบได้แต่ว่าแม่คู่ขาคนใหม่ของคุณมาเรียกร้องเงินค่าตัวที่บริการคุณอย่างถึงอกถึงใจตลอดทั้งคืน เพื่อตัดปัญหาวันก็เลยยอมจ่ายเงินให้เธอตามคำเรียกร้อง”

เจ้าของไร่หนุ่มหันไปจ้องมองวันวรุณนิ่งอยู่ครู่ใหญ่ เขาไม่เชื่อคำพูดของเธอ และรู้ดีว่าวันวรุณกำลังพูดจาใส่ร้ายป้ายสีอีกฝ่าย แม้ว่าเขาจะรู้จักกับเธอได้ไม่นาน แต่ธนวรรธน์ก็มั่นใจว่าณชญาดาไม่ใช่ผู้หญิงแบบนั้น ผู้หญิงใสซื่อบริสุทธิ์อย่างณชญาดาไม่มีวันที่จะทำเช่นนั้นได้

ที่สำคัญไปกว่านั้นเขารู้ดีว่าเขาเป็นผู้ชายคนแรก ที่สอนประสบการณ์แปลกใหม่นี้ให้กับเธอ และเพราะความใสซื่อบริสุทธิ์ไร้เดียงสาของเธอทำให้เขาตกหลุมรักเธอ อย่างที่ไม่เคยรักผู้หญิงคนไหนมาก่อน ไม่น่าเชื่อว่าเขาจะตกหลุมรักเธอได้ในช่วงเวลาสั้น ๆ ที่เขาและเธออยู่ร่วมกัน มันไม่น่าจะเป็นไปได้ แต่มันก็เป็นไปแล้ว

เธอเป็นรักแรกและรักเดียวของเขา เขาคิดที่จะใช้ชีวิตร่วมกับเธอ แต่แล้วเธอก็ทำลายความฝันของเขา ด้วยการจากไปโดยไม่บอกลา เหลือไว้แต่ปริศนาที่ไม่มีคำตอบ ว่าเหตุใดเธอจึงทิ้งเขาไปอย่างไม่มีเยื่อใยเช่นนี้

ธนวรรธน์เชื่อมั่นในความคิดของตนเองว่า ผู้หญิงอย่างณชญาดาไม่มีวันที่จะมาเรียกร้องเงินค่าตัว เพราะเธอมิใช่ผู้หญิงที่หิวเงินที่จะยอมทอดกายให้กับผู้ชาย เพื่อแลกกับเศษเงินเล็ก ๆ น้อย ๆ แน่ มันต้องมีเหตุการณ์อะไรบางอย่างที่ทำให้ณชญาดาตัดสินใจรีบร้อนจากไปโดยไม่บอกลา เพียงแต่เขามิได้เอ่ยถ้อยคำใดออกมา แต่เลือกที่จะกลับเข้าไปทำงานในไร่แทน ในเมื่อเธอเลือกที่จะยุติความสัมพันธ์ด้วยการทิ้งเขาไป ก็ไม่มีความจำเป็นอะไรที่จะต้องไปตามหาเธอ

“จะรีบไปไหนคะพีท เรายังคุยกันไม่รู้เรื่องเลย พีท พีทคะ”

วันวรุณตะโกนก้อง พร้อมกับวิ่งตามไปแต่ไม่ทัน เพราะธนวรรธน์ขับรถออกไปก่อนที่เธอจะวิ่งไปถึงตัวเขา เธอจึงได้แต่กระทืบเท้าด้วยความขัดใจ

“ฝากไว้ก่อนเถอะ แต่งงานกันเมื่อไร เราจะได้เห็นดีกัน”