2 ภาวีสุดแสบ

เสียงครางเล็ดลอดออกจากริมฝีปากใหญ่หนาจากหนุ่มนักเที่ยว แต่งตัวเพื่อมาล่าเหยื่อโดยเฉพาะ ดวงตาทอประกายหื่นห่ามออกมาเมื่อมองไปที่ภาวี เพื่อนในกลุ่มอีกสองคนพยักหน้าเห็นคล้อยตามไปด้วยกัน

“เออ จริงว่ะ สวย เซ็กซี่ รวย มาคนเดียวด้วยเข้าไปสีเลย ไอ้ปอม”

“เดี๋ยวก่อน ขอดื่มเหล้าย้อมใจสักแก้ว เจอของดีอย่างนี้ ใจมันสั่นยังไงก็ไม่รู้ เอ็งดู แดนซ์แล้วโว้ย ยังไม่ทันจะนั่งโต๊ะ เดินขยับสะโพก ส่ายใหญ่เลย บ้าจริง ไอ้ผู้ชายหน้าลิงคนนั้นเข้าไปสีแล้วว่ะ”

“อย่ายอม เราก็มีดีเหมือนกัน ไปเลย ไอ้ปอม”

เมื่อถูกเพื่อน ๆ ยุ ปอมไม่รอช้า เดินขยับเอวตามจังหวะเสียงเพลงจากนักร้องที่ส่งเสียงอยู่บนเวที เข้ามาใกล้ ๆ ภาวีที่กำลังสนุก เคลื่อนไหวเนื้อตัวอย่างไม่แคร์ใคร แม้ว่าจะมีหนุ่มหน้าแหลมคนหนึ่งขยับเข้าหา แสดงท่าทางอยากทำความรู้จัก

หญิงสาวกลับลอยหน้าลอยตาแดนซ์สลับกับยกแก้วเหล้าขึ้นดื่ม ครั้นปอมหนุ่มผู้มีริมฝีปากหนาเข้ามาใกล้ๆ ส่งยิ้มให้ หญิงสาวผงะเล็กน้อย

“ขอโทษครับ ผมแด๊นซ์เป็นเพื่อน เผื่อว่าคุณจะเหงา เอ๊ะ ! เงียบ ขอโทษ พูดไทยได้ไหม”

ปอมเห็นเธอทำหน้างง ๆ คิดว่าเป็นชาวต่างชาติ ถือโอกาสพูดเป็นภาษาอังกฤษและถามซ้ำหลายครั้ง ภาวีเริ่มรำคาญ

“ฉันคนไทย แล้วหยุดถามได้แล้ว มาสนุกไม่ได้มาหาเพื่อนคุย”

“โอเคครับ ขอโทษ ผมกลัวคุณจะเหงา”

“นี่นาย ผู้หญิงเขาไม่สนใจอย่าเซ้าซี้ ทำให้เธอหงุดหงิด ผมพูดถูกใช่ไหมครับ”

ชายหนุ่มผู้มีคางเรียวแหลมหันมาถามภาวี แต่แล้วก็ต้องหน้าซีดจ๋อยสนิท เมื่อเธอผละออกไปอย่างรวดเร็ว สองหนุ่มมองตามอย่างงง ๆ คนแรกเห็นท่าไม่ดีตัดสินใจรามือ แต่ปอมกลับไม่ถอย คิดว่าผู้หญิงที่ยากกลายเป็นว่าท้าทาย เดินตามไปทันที

การตื๊ออย่างไม่ลดละสร้างความเกลียดชังให้แก่ภาวีอย่างที่สุด หมายตาเอาไว้แล้วว่าเขาจะต้องเจอกับโชคร้ายที่สุดในชีวิต

“ชะตาแกขาดแน่นายปากใหญ่ เดี๋ยวเถอะได้รู้สึก คราวนี้แหละจะไม่กล้าหลีผู้หญิงอีกต่อไป ฮึ ฮึ”

ภาวีล้วงมือเข้าไปในกระเป๋าถือ เอาอะไรบางอย่างออกมาแล้วว่าเรียงไว้บนเก้าอี้ ท่ามกลางความมืดสลัว ถ้าหากว่าไม่สังเกตจริง ๆ จะไม่เห็น ภาวียังคงยิ้มอยู่ในหน้าเมื่อปอมแถเข้ามาหา พยายามดัดเสียงเพื่อให้หล่อที่สุด

“ขอโทษด้วยครับที่เมื่อครู่ทำให้คุณเสียอารมณ์”

“ไม่เป็นไรค่ะ ฉันมาเที่ยว ไม่อยากมีเรื่องกับใคร”

“ดีเลยครับ ผมรู้ว่าคุณเป็นผู้หญิงสวยที่สุด ได้คุยแล้วสบายใจมาก ดื่มเป็นเกียรติแก่ผมสักแก้วนะครับ”

เขายื่นแก้วเหล้าให้ชนกัน ภาวีตอบสนองทันที เสียงแก้วกระทบกันดังกังวานท่ามกลางเพลงในจังหวะร้อนแรง หญิงสาวได้แต่ลุ้นให้ปอมนั่งลงบนเก้าอี้ที่อยู่ตรงข้าม แต่เขายังคงจ้อไปเรื่อยเปื่อยและขยับสะโพกไปมา

“บ้าเอ๊ย ไม่นั่งซะที เดี๋ยวอดใจไม่ไหว ฟาดปากด้วยแก้วนี่หรอก”

ภาวีเริ่มหงุดหงิดที่ไม่ได้ดั่งใจจึงแกล้งก้มลงมาเพื่อโชว์ความอวบขาวซึ่งก็ได้ผลปอมมองตาลุกวาว ภาวีเอนหลังพิงติดกับพนักเก้าอี้ ทำตาปรือได้อย่างสุดแสนเซ็กซี่ ปอมทนไม่ไหวอีกต่อไป ทิ้งน้ำหนักตัวลงกับเก้าอี้ที่เหลืออยู่ตัวเดียวเต็มแรง

ฉับพลัน ! ร่างค่อนข้างอวบสะดุ้งโหยง ร้องเสียงดัง ตาเบิกโพลง ปากอ้าหวอเมื่อบั้นท้ายสัมผัสกับความแหลมคมของอะไรบางอย่าง”

“อ๊ากส์ โอย”

“เป็นอะไรคะ ไหนดูซิ ร้องเสียงดังเชียว ไม่เห็นมีอะไรนี่ อย่าเพิ่งลุกค่ะ”

“เดี๋ยวก่อนครับ เจ็บ ๆ”

ชายหนุ่มยังร้องร้องโอดโอยเมื่อหมุดปลายแหลมปักแทงทะลุผ้าเข้าไปถูกเนื้อเต็ม ๆ ภาวีแกล้งกดมือทั้งลงข้างลงบนไหล่ ถ่ายน้ำหนักตัวลงไปเต็มที่ ปอมเนื้อตัวสั่นพยายามที่จะลุกแต่ไม่ถนัดเพราะภาวียังคงกดบ่าให้เน้นหนักกว่าเดิม

“ปวดท้องเหรอ”

“ไม่ใช่ครับ ปวด ปวด ก้น”

“หา อะไรนะ ปวดก้น ท้องเสียแน่ ๆ เลย ยี๊ เหม็น”

หญิงสาวผละร่างเซ็กซี่ในลักษณะดีดออกมาทันที บีบปลายจมูกตัวเองเอาไว้ ชายหนุ่มสั่นหน้าไปมา รู้ว่าสิ่งที่สาวสวยคาดเดานั้นไม่ใช่เรื่องจริงแต่อย่างใด ลุกขึ้นได้เดินเข่างอ ๆ แข้งขาสั่น ภาวียังไม่สาสะแก่ใจ แกล้งเซแล้วสอดปลายเท้าข้างหนึ่งเข้าไปขัดขาเอาไว้ ปอมเสียหลักล้มลงไปนั่งกับพื้น หมุดจำนวนหนึ่งที่ยังไม่หลุดออกจากกางเกงได้ปักแน่นลงไปอีก

“อาว์ ไม่ไหวแล้ว ซี๊ด”

“โอ แม่เจ้า คุณจะต้องปวดหนักแน่ ๆ เร็ว ๆ รีบเข้าห้องน้ำ อย่าให้ราด เดี๋ยวจะขายหน้าคนเปล่า ๆ”