ตอนที่ 2 น่าสนใจ

น่าสนใจ

ณ ภาคเหนือของประเทศไทย

จังหวัดเชียงใหม่

“ที่นี่ ส้มรสชาติหวานดีนะคะ รับมาจากไหนหรือค่ะ” เสียงหวานของหญิงสาวเอ่ยชม เมื่อชิมน้ำส้มคั้น และเค้กส้มจากร้านที่เธอมานั่งอยู่ในขณะนี้ เธอรับบทเป็นนางร้าย แต่เธอชอบทุกอย่างที่เป็นส้มนะ

ศิริพัชชา นนทวัฒนากุล หรือ พัชชา ดาราสาวน้องใหม่ในวัย 23 ปี เป็นลูกสาวเพียงคนเดียว และคนเล็กของบ้าน แถมยังเป็นลูกสาวโปรดิวเซอร์ผู้จัดละครอีกด้วย พึ่งจบการศึกษามาหมาด ๆ เธอจึงกลับมาใช้ชีวิตที่ประเทศบ้านเกิดเหมือนเดิม และอยากมาคอยช่วยงานครอบครัว เพราะเธอชอบเมืองไทยมากกว่าต่างแดน

แต่ถูกพ่อของเธอที่เป็นประธานบริษัทและโปรดิวเซอร์ยักษ์ใหญ่ ส่งตัวมาฝึกงานด้านการแสดง แทนที่จะให้ฝึกงานช่วยพี่ชายที่บริษัทแบบสบาย แต่เธอต้องยอม เพราะมีข้อตกลงกันระหว่างสองพ่อลูกไว้ว่า หากเธอทำงานด้านนี้ผ่านในเรื่องแรก พ่อจะมอบคอนโดมีเนียมสุดหรู และรถยนต์คันหรูหลายล้านเพื่อให้เป็นรางวัล ต้อนรับการกลับมาอยู่บ้านเกิดอย่างถาวรของเธออีกด้วย

“อ่อ...ไร่อยู่ใกล้ ๆ นี่แหละค่ะ ผลิตภัณฑ์อื่น ๆ ที่แปรรูปจากส้มก็มีนะคะ ลูกค้าอยากลองดูไหมคะ” แม่ค้าสาวกล่าวแนะนำขึ้นมาทันที เพราะเป็นผลิตภัณฑ์ที่ขึ้นชื่อของที่นี่

“ถ้าอย่างนั้น น้ำส้มคั้นที่นี่ก็รับมาที่เดียวกันหมดเลยหรือค่ะ” ศิริพัชชาถามขึ้นมาทันทีอย่างอยากรู้ เพราะเริ่มที่จะสนใจ ปนความอยากรู้อยากเห็นของเธออีกด้วย เพราะการที่ไปอยู่ต่างประเทศนาน ๆ ทำให้เธออยากรู้อะไรมากกว่าคนอื่นเป็นพิเศษ

“ใช่แล้วคะ ส้มที่นี่ปลอดสารด้วยน่ะค่ะ ทุกอย่างมาจากไร่เธียรวัฒน์อยู่ไม่ไกลจากที่นี่นักหรอกคะ แถมสถานที่ก็น่าอยู่ เป็นธรรมชาติสุด ๆ เลยล่ะคะ แถมมีโรงงานผลิตภัณฑ์แปลรูปจากส้มอยู่ในไร่อีกด้วยนะ” พนักงานสาวพรรณนาออกมา ด้วยใบหน้าที่เปี่ยมสุข เมื่อนึกถึงใบหน้าอันหล่อเหล่าของเจ้าของไร่ส้ม ที่เธอเอ่ยถึง

“ไร่เธียรวัฒน์? น่าสนใจจังเลยค่ะ พัชชาอยากไปเที่ยวบ้างจัง แล้วต้องไปยังไงไปแบบไหนหรือค่ะ” หญิงสาวถามขึ้นมาด้วยความสนใจ แถมตาเป็นประกายขึ้นมาทันที เมื่อนึกถึงในสิ่งที่เธอจินตนาการ

เธอเคยเห็นแต่ในทีวี และตามสื่อต่าง ๆ ทางโซเชียลมีเดียว เกี่ยวกับไร่สวนผลไม้ต่าง ๆ นา ๆ ชนิด และแต่ละอย่าง แต่ละพื้นที่ก็แตกต่างออกไป ตามสภาพพื้นที่และภูมิอากาศของพื้นที่นั้น ๆ อีกด้วย ไร่องุ่นเธอก็พึ่งไปเห็นมาแล้ว เพราะพึ่งจะถ่ายทำละครจบไปหมาด ๆ และตอนนี้เธออยากไปเห็นอะไรใหม่ ๆ ที่ไร่ส้มบ้าง

“มีรถรับจ้าง หรือรถของคนที่ไร่แล่นเข้าออกเป็นประจำอยู่ค่ะ หากว่ารู้จักกับเจ้าของไร่ก็จะง่ายหน่อย แล้วคุณเป็นคนที่ไหนหรือค่ะ ผิวพรรณหน้าตาสวยเหมือนดาราเลยคะ” พนักงานสาวเอ่ยบอกออกไปตามตรง เมื่อลูกค้าสาวถาม และเธอก็ถามเธอกลับไปด้วย เพราะสังเกตดูลูกค้าสาวคนนี้ท่าจะสนใจมากเป็นพิเศษ ผิวพรรณหน้าตาก็น่าจะเป็นสาวเมืองกรุง แต่ทำไมชอบสถานที่แบบนี้นักก็ไม่รู้

“พัชชาเป็นแค่นักแสดงรับเชิญค่ะ ยังไม่เคยมีผลงานหรอก” เธอเอ่ยบอกอย่างถ่อมตน เพราะเธอก็เป็นแค่นักแสดงสมทบจริง ๆ แถมเป็นตัวร้ายอีกด้วย

“หน้าตาคุณสวยเป็นนางเอกได้สบายเลยนะคะ ทำไมถึงได้เป็นแค่นักแสดงรับเชิญ” พนักงานสาวจึงถามเธอกลับไปอีกครั้ง เมื่อทราบว่าลูกค้าสาวใบหน้าสวยจิ้มลิ้ม ผิวพรรณดีเปล่งปรังคนนี้เป็นใคร

“อาจจะยังใหม่อยู่มั้งค่ะ” เธอยิ้มแห้ง ๆ ให้กับพนักงานสาวอย่างถ่อมตน

ณ ไร่เธียรวัฒน์?

“โอ้โห่...จึ้งมากแม่ บรรยากาศโคตรดีเลย” เธอตาลุกวาวเป็นประกายขึ้นมาทันที พร้อมกับพูดคนเดียว ตลอดที่นั่งรถเข้ามาในอาณาเขตของไร่

ยังไม่ทันที่เธอจะได้ก้าวเท้าลงจากที่ขับมาส่งเธอไร่อันกว้างใหญ่ไพศาลแห่งนี้ เสียงโทรศัพท์มือถือของเธอก็ดังขึ้นมาเสียก่อน

“ค่ะพี่ชาย...” เสียงตอบรับพี่ชายอย่างออดอ้อน เมื่อรับสายจากคนที่โมรฯมา

[ยัยน้อง เห็นทีมงานกลับมากันหมดแล้ว แล้วเราไปเถลไถลที่ไหนต่อ ยังไม่กลับมาอีก]

“น้องขอใช้ชีวิตแบบลั้นลาบ้างนะคะพี่ชาย พอถึงวันเปิดกล้องเรื่องใหม่น้องกลับไปทันแน่นอน น้องสาวพี่ไม่ทิ้งงานอยู่ค่ะ แต่ตอนนี้น้องขอใช่ชีวิตแบบอิสระ คืนความสุขให้ตัวเองก่อนน่ะ”

[โอเคครับ ดูแลตัวเองดี ๆ ล่ะ มีอะไรโทรฯหาพี่ได้ตลอดเลยน่ะ หรือจะให้พี่ไปรับกลับก็ได้]

“ไม่ต้องเป็นห่วงน้องนะคะ...”

เธอวางสายจากการสนทนา ของพี่ชายคนโตที่โทรฯมาถามข่าว เพราะไม่เห็นเธอกลับบ้านตั้งแต่ที่รู้ว่ากองถ่ายทำถ่ายเสร็จสิ้นเป็นที่เรียบร้อยแล้ว

“สวัสดีครับ” เสียงทุ้มนุ่มของชายหนุ่มกล่าวทักทายขึ้นมาทันที เมื่อเห็นรถรีสอร์ทข้าง ๆ ไร่ขับออกไป โดยมีหญิงสาวรูปงามลงมาจากรถด้วย

ธาวิน ชายหนุ่มวัย 20 ปลาย ๆ เป็นลูกน้องสนิทของเขจ้าของไร่แห่งนี้ ที่สามารถตัดสินใจ หรือทำในสิ่งที่เจ้าไร่มอบหมายได้แทบทุกอย่าง จนได้รีบตำแหน่งผู้ช่วยคนสนิทและเป็นผู้จัดการไร่ของสถานที่แห่งนี้อีกด้วย เพราะธาวินเอง ถือว่าเป็นลูกชายที่พ่อของเจ้าของไร่อุปการะเลี้ยงดูมาพร้อมกับลูกเชายอย่างเธียรวัฒน์ ชายหนุ่มกำพร้าตั้งแต่อายุยังเล็ก ๆ

“สวัสดีค่ะ ฉันมาหาเจ้าของไร่ค่ะ” ศิริพัชชากล่าวทักทายกลับ พร้อมกับใบหน้าจิ้มลิ้มที่ยิ้มจนตาแทบเป็นสระอี

“ไม่ทราบว่า ได้นัดล่วงหน้าไว้หรือเปล่าครับ” ธาวินถามกลับไปทันที เมื่อรู้ว่าหญิงสาวผู้งามคนนี้ มาหาเจ้านายหนุ่มของเขา

ธาวินยเริ่มชินชา กับสาวสวยที่มาหาเจ้านายหนุ่มของเขาแล้ว เพราะล้วนแล้วมาหามีแค่เรื่องเดียว แต่หญิงสาวหน้าตาจิ้มลิ้มคนนี้ กลับมาแปลก ปกติทุกคนที่มาจะไม่เคยถามไถ่อะไรเขามาก มีแต่บุกไปหาเจ้านายหนุ่มเลย และเขาก็ต้องกั้นท่าให้ตลอด

“เอ่อ...ไม่ค่ะ”

“จะติดต่อกับคุณเธียรวัฒน์ในเรื่องอะไรครับ”

“คือพัชชา...มีธุระด่วนกับเจ้าของที่นี่ค่ะ” หญิงสาวแก้ต่างหน้าออกไป เพราะไม่รู้ว่าจะใช้คำไหนมาอ้างดี แถมเธอก็ยังไม่เคยเห็นหน้าเจ้าของที่นี่อีกด้วย

“ถ้าอย่างนั้น ก็เชิญนั่งรอที่ด้านในสำนักงานก่อนดีกว่าครับ คุณเธียรวัฒน์ยังออกไปตรวจงานในสวนอยู่ สักพักก็คงจะกลับเข้ามา” ธาวินจึงเอ่ยชวนเธอเข้าไปนั่งด้านในสำนักงานของเจ้านายหนุ่มทันที

“ขอบคุณค่ะ คุณเอ่อ?”

“ธาวินครับ เรียกวิน เฉย ๆ ก็พอ เป็นคนสนิทของคุณเธียรเองครับ”

“ขอบคุณค่ะ พี่วิน” หญิงสาวเอ่ยขอบคุณพร้อมกับเปลี่ยนสรรพนามเรียกทันที เพราะดูแล้ว ชายหนุ่มน่าจะอายุมากกว่าเธอ