โบนัส

โบนัส

ถึงบริษัทก็ตรงมายังห้องของน้องชาย พร้อมถามเลขานุการชายที่อยู่หน้าห้อง เขาทำงานได้ดีเยี่ยมติดจะเย็นชาหน่อย แต่นั่นก็ไม่ใช่สิ่งที่หล่อนใส่ใจเท่าไหร่

“สวัสดีค่ะคุณเนม น้องชายหนึ่งอยู่ในห้องไหมคะ” ฉีกยิ้มกว้างเป็นการทักทาย คนที่กำลังง่วนกับเอกสารรีบเงยหน้าขึ้นพร้อมตอบสั้นๆ

“อยู่ครับ”

“เข้าไปได้ไหมคะ” หล่อนกลัวว่าคนข้างในจะกำลังยุ่ง แต่พอเห็นเลขาพยักหน้าก็แทบกระโดดตัวลอยอย่างลิงโลด

“ครับ”

เดินไปเคาะประตูหน้าห้องเพียงสามครั้ง และไม่รอให้คนข้างในอนุญาตด้วยซ้ำหล่อนก็รีบเปิดออกอย่างรวดเร็ว อาหารเช้าไม่ถูกน้องชายแตะสักนิด เห็นรีบออกจากบ้านเพื่อไปร้านมง นามูร์ไม่บอกอะไรเธอสักคำ คงเดินหน้าเต็มที่แล้ว

ก๊อก ก๊อก ก๊อก

“ฮัลโหลสอง ฉันดีใจที่แกมาทำงานทันเว..ลา” พูดมาตั้งแต่หน้าประตูห้อง จนเห็นช่อดอกไม้ที่ถูกใส่แจกันเอาไว้ทุกมุมห้องทำงานของทิวากรถึงกับอึ้ง หล่อนไม่อยากเชื่อว่านี่เป็นห้องทำงานของน้องชายผู้ไม่เคยชื่นชอบดอกไม้

แต่เหมือนใครบางคนจะทำให้มันเปลี่ยนไป วรรณวรินสร้างสีสันให้ชีวิตที่น่าเบื่อของเขา จนตอนนี้กลายเป็นหนุ่มคลั่งรักไปแล้ว

“ถามจริงนะ ซื้อเยอะขนาดนี้แกจะเปิดร้านขายดอกไม้เหรอ” ตรงมานั่งเก้าอี้ตรงข้ามเขา แล้วหมุนตัวไปรอบห้อง...

กลิ่นดอกไม้คลุ้งจนไม่ต้องพึ่งเครื่องพ่นน้ำหอม เริ่มสงสัยแล้วว่าซื้อวันละช่อหรือวันละสองช่อกันแน่ แค่เงินจากน้องชายเธอก็คงพอค่าเช่าทั้งเดือน

“ก็คิดไว้อย่างนั้นนะ ซื้อสักช่อไหมล่ะ ขายช่อล่ะล้านนะ” วางปากกาแล้วมองพี่สาวอย่างเจ้าเล่ห์

“ฉันไม่ซื้อหรอกย่ะ แพงอะไรขนาดนั้น” ส่ายศีรษะทันที เธอคงมีเงินซื้อหรอกดอกไม้ช่อละล้านน่ะ ไม่คิดว่าน้องจะหน้าเลือดขนาดนี้

“ก็ตั้งราคาให้แพง ไม่ได้อยากขายสักหน่อยแค่ทำให้ดูเอื้อมไม่ถึง” ถอนหายใจหมั่นไส้ทิวากร เธอส่ายหน้าที่เห็นใบหน้ายิ้มเชิดแล้วมองดอกไม้ด้วยความภาคภูมิใจ ยิ้มจนปากจะฉีกอยู่แล้วสงสัยจะชอบมาก

พอเห็นแบบนี้จากที่เคยคิดขัดขวางก็คงต้องคิดใหม่เสียแล้ว

“สวยไหม เน่จัดดอกไม้สวยมากเลย” พูดชื่นชมออกหน้าออกตา แต่นารากานต์สะดุดหูตรงชื่อเล่นของเพื่อนตนเอง

“เดี๋ยวนะ แกเรียกเพื่อนฉันด้วยชื่อเฉยๆ เหรอ”

“อือ ทำไมล่ะ ก็อยากเรียก” ทำหน้าเหนือจนร่างบางต้องถอนหายใจอีกครั้ง หล่อนหมั่นไส้อยากหยิกแก้มน้องให้ร้องโอดครวญ

“แกนี่มัน...ขอให้จีบไม่ติด” สุดท้ายก็ทำได้แค่เอ่ยวาจาคล้ายแช่ง แต่ดูก็รู้ว่าผลคงไม่จบแบบนั้นแน่ และเหมือนร่างสูงเองก็มั่นใจมากว่ามันจะไม่มีทางเกิดเรื่องแบบนั้นขึ้น

เมื่อดูเหมือนเธอเองก็เปิดใจให้ตนแล้ว

“ติดอยู่แล้วป่ะ ระดับน้องชายพี่มีเหรอจะไม่ติด เตรียมตัวต้อนรับน้องสะใภ้ไว้ได้เลย” ขยิบตาให้นารากานต์หนึ่งทีแล้วก้มอ่านเอกสาร เล่นเอาเธอถึงกับกุมขมับ เพราะความมั่นใจที่เกินร้อยจนน่าหมั่นไส้ไงล่ะ!

เธอทำได้แค่หวังว่าจะไม่มีคู่แข่งลงสนามรบ...ไม่อย่างนั้นคนที่ต้องรับศึกสองด้านอย่างวรรณวรินต้องลำบากใจแน่