บท
ตั้งค่า

บทที่ 2

“ของที่จำเป็นต้องใช้พี่เตรียมเอาไว้ให้เรียบร้อยแล้วนะ มีอะไรต้องการก็บอกพี่ได้เลยค่ะ เพราะพี่คือพาร์ทเนอร์ของน้องคาร่า เปรียบเสมือนเป็นผู้จัดการส่วนตัวก็ว่าได้ค่ะ ยินดีต้อนรับสู่ลอนดอนนะคะ” อีฟเปิดประตูห้องพักให้แก่คาร่า

“ขอบคุณมากเลยค่ะ” คาร่ายกมือไหว้งดงามอย่างไทย เหลือเพียงถอนสายบัวเท่านั้นที่ไม่ได้ทำ

“ทางบริษัทฯ ให้พักผ่อนเพื่อให้ปรับเวลาหนึ่งอาทิตย์นะคะ จะไปเที่ยวหรือเดินเล่นก็ได้ แต่อย่าไกลมากนัก แล้วอย่าลืมว่าเราเป็นใครนะคะ” เธอพูดแค่นั้นแล้วเดินออกจากห้องไป

คาร่ายืนทำตาปริบๆ ก็พอเข้าใจสิ่งที่พี่เขาพูดละนะ แต่ตอนนี้เธอเริ่มเหนื่อย ขึ้นมาอีกแล้ว ทั้งที่ตลอดการเดินทางก็นอนหลับตลอด แต่ทำไมร่างกายถึงอ่อนเพลียได้มากขนาดนี้

ห้องพักทั้งชั้นเป็นห้องของคาร่าทั้งหมด ที่ตึกแห่งนี้ เป็นสถานที่เอาไว้ให้ดารานางแบบหรือนักแสดงหน้าใหม่เข้าพัก สำหรับคนที่ไม่ต้องการเสียค่าใช้จ่ายค่าห้องเอง แต่ไม่ใช่ว่าจะอยากพักก็พักได้ ต้องได้รับอนุญาตจากเจ้าของบริษัทฯเสียก่อนถึงได้เข้าพัก

และสถานที่แห่งนี้ยังดีเลิศในเรื่องของความปลอดภัย เพราะเป็นแหล่งรวมคนดังหลายคนที่พักอาศัยอยู่ ณ ตึกแห่งนี้ ที่ทำให้คาร่าตื่นเต้นคงหนีไม่พ้น ดารานักร้องดัง “นาธาน” ที่เป็นขวัญใจของคาร่าก็อาศัยอยู่ ณ ที่แห่งนี้ด้วยเช่นกัน

ห้องพักที่หรูหรา คนอย่างเธอไม่มีทางที่จะแตะต้องได้ในราคาหลายสิบล้าน แต่ก็สามารถเข้ามาพักได้ด้วยความสามารถของตัวเอง รู้สึกภูมิใจนิดๆ ที่ความเก่งของตัวเองช่วยอำนวยความสะดวกให้กับชีวิตที่เดียวดาย

ตึงใหญ่สูงระฟ้า ถูกสร้างไว้คู่ขนานกับตึกบริษัทฯ ที่คาร่าทำงานอยู่ ที่ชั้นสามมีทางเชื่อมที่เป็นสะพานทางเดินตรงไปยังบริษัทฯ ให้ใช้ได้อย่างสะดวกไม่ต้องเดินตากแดดตากลมให้เสี่ยงผิวไหม้

แต่แดดที่นี่คงไม่ร้อนแรงเหมือนที่เมืองไทย เป็นสิ่งดีต่อดารานักแสดงที่จะได้ไม่ต้องเป็นเป้าสายตาของแฟนคลับหรือพวกแอบถ่ายจากบุคคลภายนอก

คาร่าหยิบคู่มือในการเข้าพักที่ตึกแห่งนี้ขึ้นมาอ่าน เมื่ออาบน้ำเสร็จเรียบร้อยแล้วนอนคว่ำทิ้งตัวอย่างสบายบนเตียงนอนขนาดใหญ่ ไล่เปิดอ่านข้อความด้านในด้วยความสนใจ อย่างน้อยควรต้องทำความเข้าใจและมีความรู้เอาไว้

เมื่อไล่สายตาอ่านข้อความแทบทุกบรรทัด จึงเข้าใจว่า ด้านบนสุดมีสระว่ายน้ำขนาดใหญ่ ที่ผู้เข้าพักสามารถใช้ร่วมกันได้ และยังมีพื้นที่สวนหย่อมให้นั่งเล่น มีฟิตเนสอีกด้วยเช่นกัน ครบครั้นไม่มีที่ติ!!

“ทำไมฉันรู้สึกเหมือนตัวเองเป็นหนูตกถังข้าวสารได้นะ” คำพูดที่ถูกปล่อยออกมาคือการพูดกับตัวเอง เธอหยิบเงินในกระเป๋าออกมานับ ที่แลกตอนจะขึ้นเครื่อง มีอยู่ไม่มากนัก แล้วคาร่าต้องทำเช่นไร เพราะไม่เคยมาอยู่ต่างแดนในระยะยาวเช่นนี้มาก่อน

ว่าจะนอนแล้วนะ..แต่ท้องเจ้ากรรมก็ร้องไม่ยอมหยุด เธอจึงเดินลงมาที่ด้านล่าง เพื่อหาของกิน ตึกนี้ก็ดีไปอย่าง มีอาหารบริการให้กินฟรี สามเวลา ถ้าเป็นไปตามที่คู่มือบอก ตอนนี้ก็น่าจะได้เวลาอาหารเย็นแล้ว

คาร่ากดลิฟต์ลงมาที่ชั้นล่างสุด หรือเขาเรียกว่าชั้นใต้ดิน ที่เป็นโรงอาหารเรียกแบบนี้คงได้มั้ง มันก็ไม่ต่างกัน รูปแบบเป็นการทานอาหารโดยต้องบริการตัวเอง จะนั่งทานที่นี่หรือเอาขึ้นไปทานบนห้องก็ไม่มีใครว่า แต่ของทุกอย่างที่เอาขึ้นห้องไป จะต้องมีการบันทึกเอาไว้ รวมถึงจะต้องมีการลงบันทึกการทานอาหารในแต่ละวัน…..ห๊ะ!! ยิ่งกว่าโรงเรียนประจำ!!

“เชิญทางนี่ก่อนนะคะ” หญิงสาววัยกลางคนพูดขึ้น ก่อนเดินนำคาร่ามาที่ห้องห้องหนึ่ง “ถอดเสื้อผ้าออกได้เลยค่ะ”

ห๊ะ!! ทำไมจะต้องถอดเสื้อผ้าออกด้วยล่ะ?? ความสงสัยของเธอก็ยังไม่ถูกเคลียร์ เพราะหญิงวัยกลางคนยืนจ้องคาร่าตาเขม็งเลยตอนนี้ ถอดก็ถอดสิ..คาร่าคิดในใจก่อนถอดเสื้อผ้าเหลือเพียงชุดชั้นในลายลูกไม้สีขาวปกปิดร่างกาย

เธอให้คาร่าวัดความสูง วัดสัดส่วนต่างๆ พร้อมทั้งชั่งน้ำหนักตัว นี่คือการตรวจสุขภาพหรืออย่างไร ไม่เห็นมีบอกในสัญญาเอาไว้เลย

“สัดส่วนดีมากเลย เอวนี่เล็กจนน่าตกใจ..แต่ก็สวยมาก หน้าอกนี่สุดยอดมาก..” เธอพูดพร้อมเอาสายมาวัดตรงหน้าอก “36 พอดีแปะเลย” คาร่าก้มหน้าเขินอายกับคำพูดที่แสนซื่อตรง

“เสร็จแล้วใช่ไหมคะ”

“แต่งตัวได้เลยค่ะ ทางเราจะมีการจัดโปรแกรมอาหารให้ในทุกๆ วันนะคะ อ้อ ฉันลืมแนะนำตัว ฉันเจน ต่อไปนี้ฉันจะดูแลอาหารของคุณคาร่า นี้บัตรรับประทานอาหารนะคะ มาที่ห้องอาหารต้องถือมันมาด้วยทุกครั้ง เราจะมีการตรวจเช็กร่างกายให้อาทิตย์ละครั้ง ในการช่างน้ำหนักตัว จะทำทุกสามวันค่ะ”

คาร่าได้ฟังแล้วต้องกลืนน้ำลายลงคอ นี่เธอมาทำงานหรือมาเข้าค่ายถือศิลอดกันแน่ ทุกอย่างของที่นี่ดูเหมือนว่าจะถูกจัดการให้เป็นรูปแบบมาตรฐานเดียวกันทั้งหมด

“สวัสดี..เด็กใหม่เหรอ” หญิงสาวผมสีน้ำตาลอ่อนถามคาร่าขึ้น ในขณะที่คาร่าถือถาดอาหารมองหามุมนั่ง

“สวัสดี..” คาร่าเอ่ยทักทายกลับพร้อมรอยยิ้ม

“ฉันชื่อวิเวียน เธอชื่ออะไรเหรอ อยู่สังกัดไหน” วิเวียนทำน้ำเสียงร่าเริง ยิ้มสดใสส่งมาให้คาร่า ท่าทางดูเป็นมิตรทำให้เธอดูไม่อึดอัดใจ

“ฉันชื่อคาร่า เป็นนางแบบ”

“ฉันเป็นนักร้อง พักอยู่ชั้นสี่”

“ฉันพักอยู่ชั้นหก ยินดีที่ได้รู้จักนะ” คาร่าส่งยิ้มหวานมาให้วิเวียนอีกครั้ง ก่อนที่ทั้งสองจะทำความรู้จักกันในขณะที่นั่งทานอาหารค่ำ เธอสอบถามวิเวียนเกี่ยวกับที่พัก จึงได้รู้ว่ามีทั้งหมดสิบเก้าชั้น ชั้นที่ยี่สิบเป็นสระว่ายน้ำและสถานที่ออกกำลังกาย

“คาร่าเป็นคนประเทศไหนเหรอ”

“ฉันเป็นคนไทย” คาร่าตอบกลับ เธอเคยเห็นวิเวียนในโทรทัศน์อยู่บ่อยครั้ง แต่เธอก็ยังไม่เคยออกอัลบั้มเดี่ยว เป็นได้แค่นักร้องร่วมวงของ… นาธาน…ใช่แล้วคาร่าจำไม่ผิดแน่ เธอเป็นนักร้องหญิงคนเดียวในวงของนาธาน

“ฉันไปก่อนนะวันนี้ฉันมีซ้อมต่อ แค่มาหาอะไรประทั้งความหิว เราแลกไลน์กันดีไหม เผื่อว่างๆ จะได้ไปเที่ยวกัน” วิเวียนยื่นโทรศัพท์มาตรงหน้า มือของคาร่าคว้าหมับอย่างรวดเร็ว ก่อนที่เธอจะกดไอดีไลน์ให้แก่วิเวียน “เจอกันนะ”

คาร่ามองตามแผ่นหลังเล็กๆ ของ วิเวียนพร้อมรอยยิ้ม เธอดีใจเป็นที่สุดที่ได้รู้จักกับคนในวงของนาธาน ไม่แน่อาจได้พบกับนักร้องหนุ่มที่ชอบในเร็ววันก็เป็นได้ ขอสักครั้งในชีวิตขอเห็นหน้าหล่อๆ นั้นสักครั้งเธอคงตายตาหลับ

คาร่ากลับมาที่ห้องพัก เมื่อทานหารค่ำเสร็จเรียบร้อย ครั้งแรกเธอจะยกอาหารขึ้นมาทานบนห้อง แต่พอมองเห็นที่นั่งว่างแทบจะไม่มีคนจึงได้เปลี่ยนใจ และนั้นก็ทำให้เธอได้พบกับวิเวียน วันนี้ช่างเป็นวันที่ดีเสียจริง

เมื่อได้อยู่คนเดียวในห้อง ความเหงาที่ไม่เคยชินสักครั้งตั้งแต่จำความได้ ก็กำลังทำให้เธอรู้สึกเปล่าเปลี่ยวใจ จะให้ดูหนังฟังเพลงเธอก็ทำจนเบื่อแล้ว คาร่าจึงนึกอะไรดีๆ ออก..ไปดูบรรยากาศด้านนอกคงดีกว่านั่งเหงาอยู่ที่ห้องแน่นอน

ไปกันเถอะ..

ดาวน์โหลดแอปทันทีเพื่อรับรางวัล
สแกนคิวอาร์โค้ดเพื่อดาวน์โหลดแอปHinovel