บทที่ 10 ฟื้นคืนชีพ

เงานอนลงไปในร่างเชี่ยนเชี่ยน

เย่ฝานยื่นมือซ้ายออกไป เอาหยกชีวิตทาบลงบนหัวเชี่ยนเชี่ยน ไม่ให้วิญญาณเธอออกจากร่าง

“ถุงน้ำดีทะลุ ตับได้รับความเสียหาย มีเลือดออกในช่องท้องอย่างรุนแรง......”

“พลังของหยกชีวิตไม่เพียงพอให้ฟื้นฟู แต่ใช้เข็มเก้าวังคืนชีวิตทำให้พ้นขีดอันตรายได้......”

เป็นอย่างที่เย่ฝานกังวลเมื่อวาน แม้แสงสีขาวฟื้นฟูวิญญาณได้ แต่ไม่สามารถทำให้เชี่ยนเชี่ยนพ้นขีดอันตรายได้

เย่ฝานทำได้แค่ใช้ทักษะการแพทย์ที่ตัวเองเรียนเมื่อเช้า

พอเห็นการกระทำของเย่ฝาน ซุนหัตถ์เทวะโมโหเย่ฝานมาก

“ไอ้เวรนี่ใคร”

“นายทำอะไรเชี่ยนเชี่ยน”

“นายไม่รู้เหรอว่าเชี่ยนเชี่ยนตายแล้ว นายทรมานร่างกายเธอทำไม”

เสียชีวิตตั้งแต่อายุยังน้อย เป็นเรื่องที่เจ็บปวดและน่าเสียดายมากพอแล้ว เย่ฝานยังมาตีศพอีก โหดร้ายป่าเถื่อนจริงๆ

ซุนหัตถ์เทวะเข้าไปกระชากตัวเย่ฝานอย่างโมโห

ตอนนี้เป็นช่วงสำคัญ เย่ฝานจะหยุดได้ยังไงล่ะ เขาสะบัดแขนจนซุนหัตถ์เทวะกระเด็นออกไป

ซุนหัตถ์เทวะเซถอยหลังจนเกือบล้มลงบนพื้น

เย่ฝานเอาเข็มเงินที่เพิ่งซื้อออกมาจากในอก

เข็มเทพไท้เก๊กแบบที่หนึ่ง เข็มเก้าวังคืนชีวิต

เย่ฝานท่องชื่อจุดฝังเข็มในใจ จุดไป่หุ้ย (กลางกระหม่อมศีรษะ) จุดเฟิงฉือ (บริเวณท้ายทอยทั้งสองข้าง) จุดเทียนซู (บริเวณสะดือ) จากนั้นเอาเข็มที่ผ่านการฆ่าเชื้อแล้ว ค่อยๆ ปักลงไป

บนเข็มแต่ละเล็มมีแสงสีขาวบางๆ กะพริบอย่างรวดเร็ว เข้าไปในตัวเชี่ยนเชี่ยน

เมื่อเย่ฝานฝังเข็มลงไปตามจุดฝังเข็ม มีตารางเก้าช่องปรากฏบนตัวเชี่ยนเชี่ยน

ตารางแผ่ซ่านไปเรื่อยๆ เชื่อมเข้าหากันตามการฝังเข็ม

จู่ๆ ใบหน้าซีดเผือดของเชี่ยนเชี่ยนมีเลือดฝาดเล็กน้อย

ความรู้สึกเหมือนดวงอาทิตย์ขับไล่ความมืดมิด

ซุนหัตถ์เทวะกำลังจะเข้าไปผลักเย่ฝาน แต่พอเห็นภาพนี้ เขาชะงักไปทันที

ใบหน้าเต็มไปด้วยความตกตะลึง

“คนไข้ตายแล้ว ยังเอาเข็มมาปักคนไข้อีก นายคิดว่าตัวเองเป็นเทพเหรอ”

“ยังกล้าผลักหมอเทวดาซุนด้วย ลากออกไปเลยๆ!”

สายตาของหมอและพยาบาลโดนซุนหัตถ์เทวะกับเย่ฝานบดบัง ไม่เห็นภาพอัศจรรย์แบบนี้ พวกเขาเลยโวยวายใส่เย่ฝาน

“เย่ฝาน! รู้ตัวหรือเปล่าว่ากำลังทำอะไรอยู่”

ถังรั่วเสวี่ยเบียดเข้ามาจากประตู สายตาเธอโมโหมาก “รีบออกมา นายไม่ใช่หมอ อย่าไปทำให้หมอเสียเวลาช่วยคน”

เธอไม่รู้ว่าเย่ฝานเพี้ยนหรือเปล่า สามีที่ทำแต่งานบ้านลงมือช่วยชีวิตคน ตลกชะมัด

อีกทั้งนี่เป็นลูกสาวของซ่งหงเหยียนด้วย ถ้าเธอขาดสติแล้วพาลขึ้นมา ถึงเย่ฝานมีสิบชีวิตก็ไม่พอให้ไถ่โทษหรอก

ดูเหมือนเรื่องเข้าใจผิดเมื่อเช้าทำให้เย่ฝานเสียสติไปแล้ว

ผู้ชายคนนี้ แค่เรื่องเล็กๆ น้อยๆ ก็ทำให้เป็นเรื่องคอขาดบาดตาย ทำตัวเป็นผู้ใหญ่หน่อยไม่ได้หรือไง

หมอและพยาบาลสิบกว่าคนถลกแขนเสื้อแล้วพุ่งเข้าไป

“คุณซ่ง ห้ามพวกเขา”

เย่ฝานพูดกับซ่งหงเหยียนเสียงดัง “ขอเวลาฉันห้านาที เชี่ยนเชี่ยนกลับมาได้แน่นอน”

“ยังไงก็ตายไปแล้ว ยังมีอะไรที่แย่กว่านี้อีกเหรอ”

ตอนแรกซ่งหงเหยียนเจ็บปวดแทบขาดใจ แต่โดนเย่ฝานตะโกนใส่จนได้สติ

ถ้าเป็นเมื่อก่อน เธอไม่มีทางเชื่อว่าลูกสาวจะรอด แต่การช่วยเหลือเมื่อวานทำให้เธอมีความหวัง

เย่ฝานมีความมหัศจรรย์

“ให้สหายเย่ช่วยเถอะ”

ใบหน้าเศร้าโศกของซ่งหงเหยียนดุดันทันที เธอขวางหมอและพยาบาลแล้วตวาดเสียงดัง

“พวกนายช่วยไม่ได้ ก็ให้สหายเย่เป็นคนช่วย”

แม้ซ่งหงเหยียนเป็นผู้หญิง อายุแค่ยี่สิบกว่าปี แต่เธอมีความน่าเกรงขามมาก

พวกหมอและพยาบาลชะงักไปทันที

“ประธานซ่งมีสติหน่อยได้ไหม”

หมอคนหนึ่งตะโกนว่า “ลูกสาวคุณเสียชีวิตแล้ว อย่าให้คนทรมานเธออีกเลย ให้เธอจากไปอย่างสงบเถอะ”

พยาบาลอีกคนก็แค้นมาก “ไม่ได้ ต้องแจ้งความ ให้ตำรวจมาจับคนเลวคนนี้”

ส่วนใหญ่พวกเขาเป็นพ่อแม่คน ทนดูเย่ฝานดูหมิ่นเชี่ยนเชี่ยนแบบนี้ไม่ได้หรอก

หมอและพยาบาลถอยไปขวางประตู เพื่อไม่ให้เย่ฝานหนีออกไป

ถังรั่วเสวี่ยก็มองซ่งหงเหยียน “ประธานซ่ง เย่ฝานเป็นสามีฉัน เขาไม่มีทักษะการแพทย์จริงๆ อย่าให้เขาทำอะไรส่งเดชเลย”

ใบหน้าซ่งหงเหยียนเต็มไปด้วยความฮึกเหิม “ฉันเชื่อเขา”

“ประธานซ่ง”

ถังรั่วเสวี่ยถึงกับพูดไม่ออก ทำไมซ่งหงเหยียนถึงไม่รู้จักแยกแยะขนาดนี้

เธอคิดไม่ออกจริงๆ ทำไมซ่งหงเหยียนถึงมั่นใจในตัวเย่ฝานขนาดนี้ ทั้งๆ ที่ตระกูลถังคิดว่าเขาเป็นสวะทั้งนั้น

ทำให้เธอรู้สึกตลก แล้วก็รู้สึกไม่สบายใจนิดหน่อยด้วย

ผู้หญิงคนอื่นให้ความสำคัญกับสามีตัวเองขนาดนี้ อีกทั้งยังเป็นคนอย่างซ่งหงเหยียนด้วย......

ญาติและคนไข้ที่มามุงหน้าประตู พากันก่นด่าเย่ฝานเช่นกัน

คนตายไปแล้ว ก็ปล่อยให้เธอจากไปอย่างสงบเถอะ ทรมานศพแบบนี้ ทำให้วิญญาณจากไปไม่สงบนะ

ส่วนเรื่องช่วยชีวิต เป็นเรื่องตลกมาก หัวใจหยุดเต้นแล้ว จะช่วยชีวิตกลับมาได้ยังไง

ไม่มีใครเชื่อเย่ฝาน พวกเขาพากันตะโกนว่าจะแจ้งตำรวจจับเขา ลงโทษด้วยการยิงเป้ายิ่งดี

ซุนหัตถ์เทวะไม่โวยวายแล้ว เอาแต่จ้องเข็มของเย่ฝานอยู่อย่างนั้น

“เข็มเก้าวังคืนชีวิต”

เขาจำได้แล้ว รู้สึกตื่นเต้นมาก “เข็มเก้าวังคืนชีวิตจริงเหรอ”

เขาจำได้ว่านี่เป็นวิธีฝังเข็มสุดอัศจรรย์ที่สูญหายไปนานแล้ว เป็นรูปแบบที่หนึ่งของเข็มเทพไท้เก๊ก สามารถทำให้คนที่ตายแล้วฟื้นได้

ขอแค่คนไข้ยังมีพลังชีวิตเฮือกสุดท้าย มันจะดึงพลังชีวิตนี้ให้มีชีวิตรอดต่อไปได้

ซุนหัตถ์เทวะคิดไม่ถึงว่าวิธีฝังเข็มในตำราแพทย์โบราณจะปรากฏตรงหน้าตัวเอง

สวรรค์มีตาจริงๆ

เขาควักมือถือออกมาถ่ายด้วยมืออันสั่นเทา

“ติ๊ด......”

เมื่อรปภ. รูปร่างสูงใหญ่พุ่งเข้ามา เสียงอุปกรณ์ดังขึ้น ทำให้ในห้องผู้ป่วยเต็มไปด้วยความตกตะลึง

จากนั้นเสียงอุปกรณ์ดังอย่างต่อเนื่อง

ซ่งหงเหยียนเงยหน้ามองด้วยใบหน้าตกตะลึง

หมอสองสามคนที่อยู่ด้านหน้าอ้าปากหวอ ใบหน้าเต็มไปด้วยความตกใจ

เส้นตรงหน้าจอสัญญาณชีพที่เป็นเส้นเดียวขยับขึ้นลงแล้ว

การเต้นของหัวใจ ชีพจร และลมหายใจกลับมาพร้อมกัน

ตอนแรกมันช้ามาก แต่ไม่ถึงห้าวินาที ก็มีความถี่ถึงสิบครั้งต่อนาที

แม้ยังอันตรายเมื่อเทียบกับคนปกติ แต่มีความเป็นไปได้อย่างหนึ่งคือ

เชี่ยนเชี่ยนรอดแล้วจริงๆ!

สายตาทุกคนเหม่อลอย คนไข้ที่ไม่สามารถช่วยชีวิตได้แล้ว ตอนนี้หัวใจกลับมาเต้นอีกครั้ง

บ้าไปแล้ว!

เป็นไปได้ยังไง!

คนที่ไม่มีคลื่นไฟฟ้าสมองแล้ว หัวใจกลับมาเต้นได้อีกเหรอ

ทำได้ยังไงกัน

“ตึกๆๆ”

แต่ไม่ว่าพวกเขาจะเชื่อหรือไม่ หัวใจของเชี่ยนเชี่ยนเริ่มกลับมาเต้นตามปกติ

สิบครั้ง!

ยี่สิบครั้ง!

สามสิบครั้ง!

…...

หกสิบครั้ง!

จนหัวใจกลับมาเต้นแบบคนปกติ!

รอดแล้ว!

ซุนหัตถ์เทวะทรุดลงบนพื้น เข็มเก้าวังคืนชีวิตจริงด้วย

“เชี่ยนเชี่ยนรอดแล้ว รีบรักษาเร็ว!”

เย่ฝานตะโกนเสียงดัง “รีบช่วยเร็ว!”

ฝังเข็มช่วยคนครั้งแรก ต้องเรียนรู้หลายอย่าง สูญเสียพลังไปเยอะมาก

ซุนหัตถ์เทวะและคนอื่นโดนเขาตวาดใส่จนได้สติ รีบเข้ามารักษาเชี่ยนเชี่ยนทันที

ใบหน้าทุกคนมีความตกตะลึงสุดๆ

พวกหมอตรวจพลางมองเย่ฝาน

เด็กคนนี้มหัศจรรย์มาก ช่วยชีวิตคนตายให้ฟื้นได้......

ถังรั่วเสวี่ยสีหน้าตกตะลึงเหมือนกัน มองเย่ฝานที่สีหน้าราบเรียบด้วยความตกใจ จู่ๆ เธอรู้สึกทำอะไรไม่ถูก

นี่ใช่คนเกาะเมียกินในความทรงจำของตัวเองหรือเปล่า