บทที่ 11 หาเรื่องคนมีของ

อู๋ต้าไห่ประธานของเฉิงฮุย เทรดดิ้งสาขาย่อย เป็นชายอ้วนพุงพลุ้ย ท่าทางดูเจ้าเล่ห์

ทันทีที่เห็นอู๋ต้าไห่ ในใจของเซียวชุ่นก็มีคำสองคำแวบเข้ามา——กวนบาทา

ไม่มีเหตุผลอื่น สายตาของอู๋ต้าไห่เต็มไปด้วยความก้าวร้าว จ้องมองเหยาเสินอย่างหื่นกาม

เหยาเสินเองก็ย่อมสังเกตเห็นสายตาของอู๋ต้าไห่ อดทนต่อความรังเกียจที่มี เอ่ยถามว่า“ประธานอู๋ วันนี้พนักงานของฉันมาทวงหนี้ ทำไมคุณต้องทำร้ายเขาจนถึงขั้นเข้าโรงพยาบาลด้วย？”

“แล้วเรื่องหนี้สินที่ค้างอยู่สองล้าน คุณก็ผัดมากว่าครึ่งปีแล้ว ยังจะผลัดไปถึงเมื่อไร ？”

น้ำเสียงเหยาเสินไม่แข็งกระด้างและไม่นุ่มนวล เต็มไปด้วยพลังอำนาจ ราวกับนกยูงที่หยิ่งผยอง

“ที่ทำร้ายไปเพราะเรื่องเข้าใจผิด ”

อู๋ต้าไห่ท่าทีจองหอง พูดเสียงยืดเสียงยาว ดวงตาตี่ๆล่อกแล่กไปมา จ้องมองร่างอันเย้ายวนของเหยาเสิน ดวงตาเป็นประกาย

“ส่วนเรื่องเงิน หากคุณต้องการก็ได้ แต่มีราคาที่ต้องจ่ายหน่อยนะ ”

“คุณหมายความว่ายังไง？”เหยาเสินคิ้วขมวด

“ง่ายมาก คุณต้องนอนกับผมคืนหนึ่ง คืนหนึ่งสองล้าน ว่ายังไง ? ไม่ขาดทุนใช่ไหม ”

ในขณะที่อู๋ต้าไห่พูด ก็มองไปยังเหยาเสิน แล้วเลียริมฝีปากอย่างกะลิ้มกะเหลี่ย

ช่างหาได้ยากยิ่ง เจอกันครั้งแรกเขาก็เฝ้าคิดถึงอยู่ตลอดเวลาแล้ว จึงย่อมต้องคว้าทุกโอกาสเพื่อที่จะได้มีความสุขกับมัน

“นี่คุณ……หน้าไม่อาย！”

เหยาเสินโกรธจนตัวสั่น รู้สึกเพียงถูกดูถูกอย่างรุนแรง

เธอต่อว่าอย่างโกรธเคือง“นี่มันคือเงินที่คุณติดบริษัทของเรา หากคุณไม่รู้จักอาย งั้นเราก็ไปเจอกันในศาลแล้วกัน！”

เมื่อได้ยินคำขู่ของเหยาเสิน อู๋ต้าไห่ไม่ได้รู้สึกกลัวเลยสักนิด ยิ้มเยาะแล้วพูดว่า“ก็ได้ งั้นเราก็ไปเจอกันในศาล ฉันถูกใจเธอก็นับว่าเธอมีวาสนาแล้ว พูดดีๆไม่ชอบต้องให้บังคับงั้นเหรอ？”

เขามีท่าทียโสอวดดี เค้นเสียงหึในลำคอแล้วหยิบโทรศัพท์มือถือขึ้นมา

“ฮัลโหล ขึ้นมาที่นี่สองคน มาลากตัวไอ้พวกคนโง่นี้ออกไปจากห้องทำงานของฉัน！”

ทันทีทันใด ไม่ถึงสิบวินาทีรปภ.สองคนพร้อมกระบองก็เข้ามา สายตาจ้องมองไปที่เซียวชุ่นกับเหยาเสินอย่างไม่ประสงค์ดี รอเพียงอู๋ต้าไห่ออกคำสั่งเท่านั้น

“อู๋ต้าไห่ ไอ้คนชั่ว！”

เหยาเสินที่ได้รับการอบรมสั่งสอนมาเป็นอย่างดีก็ทนไม่ไหวอีกต่อไป เธอไม่เคยเห็นใครที่ไร้ยางอายแบบนี้มาก่อน

“อย่ามาเอะอะโวยวายที่นี่ ในเมื่อไม่ตอบตกลง งั้นก็ไสหัวไป！หากไม่ไป ก็จับพวกมันโยนออกไป อย่ามาอยู่รกหูรกตาฉันที่นี่”

อู๋ต้าไห่พูดอย่างสบายๆ เขามีเวลามากพอที่จะมาเล่นกับเหยาเสิน

และเขาก็เชื่อด้วยว่า อำนาจอิทธิพลของเฉิงฮุยเทรดดิ้ง ต่อให้เป็นแค่สาขาย่อยก็สามารถจะเล่นงานบริษัทของเหยาเสินได้ รอตอนที่เธอมาร้องไห้อ้อนวอนเขา คอยดูแล้วกันว่าเขาจะเล่นงานผู้หญิงคนนี้ยังไง

เขากลืนน้ำลายลงคอ ราวกับเห็นภาพของเหยาเสินที่นอนอยู่ใต้ร่างของเขา

ในตอนที่เหยาเสินสิ้นหวังอย่างที่สุด จู่ๆก็มีเสียงที่เย็นชาดังขึ้นมา

“นี่ไอ้อ้วน”

เซียวชุ่นย่นคิ้ว เดินเข้าไปหา แล้วหยุดลงตรงหน้าอู๋ต้าไห่ พูดอย่างช้าๆชัดๆว่า“ฉันจะให้โอกาสแกเป็นครั้งสุดท้าย เอาเงินมา หากไม่ให้ตอนนี้ เดี๋ยวแกได้คุกเข่าขอร้องทีหลังแน่ ！”

อู๋ต้าไห่หรี่ตามอง ถาม“เย็xแม่ง มึงเป็นใครวะ？”

ตอนที่เซียวชุ่นเข้ามาไม่ได้พูดอะไรสักคำ อู๋ต้าไห่ก็จึงมองข้ามเขาไปอย่างไม่รู้ตัว

“สามีของเหยาเสิน”

ทันทีที่คำพูดนี้พูดออกไป อู๋ต้าไห่ก็หัวเราะลั่น ใบหน้าเต็มไปด้วยการเยาะเย้ย

“มาอวดเบ่งอะไรที่นี่ เป็นผัวเธอ ? เก่งมากนักเหรอ ? กล้ามาเก่งต่อหน้าฉัน หากยังไม่รีบไสหัวออกไป ฉันจะเอาเมียแกต่อหน้าให้ดู！”

อู๋ต้าไห่พูดจาหยาบคายมือก็ชี้ไปที่เหยาเสิน

คนที่อยู่ข้างหลังเนื้อตัวสั่นเทา หวาดกลัวจนใบหน้าซีดเผือด เธอกับเซียวชุ่นแต่งงานกันมาสามปีแค่เพียงในนาม ตอนนี้ยังบริสุทธิ์ผุดผ่องและกำลังจะถูกอู๋ต้าไห่กระทำย่ำยี?

“เซียวชุ่น เราไปกันเถอะ……”

เหยาเสินแม้จะไม่พอใจ แต่ก็เต็มไปด้วยความรู้สึกโรยแรง

เซียวชุ่นกลับส่ายหน้า ท่าทีเย็นเยือกเสียจนไปถึงกระดูก

กล้าพูดดูถูกเหยียดหยามเขาซึ่งๆหน้าขนาดนี้ อู๋ต้าไห่ถูกเขาตัดสินโทษประหารชีวิตไปแล้ว！

ในแววตาเขามีไอเย็นไหววูบ พุ่งเข้าหาอย่างรวดเร็ว ง้างมือตัวเองขึ้น เร็วจนไม่มีใครมองทัน

“ป้าบ”เสียงตบที่คมชัดก้องขึ้นมา ดังไปทั่วทั้งบริเวณ

ทันใดนั้น อู๋ต้าไห่ก็กระอักเป็นเลือดออกมา ฟันสีขาวหลุดร่วงเต็มปาก

“ฟันของฉัน！”

อู๋ต้าไห่เอามือกุมปาก ร้องโอดครวญฟังไม่ได้ศัพท์อย่างเจ็บปวด เบิกตากว้าง ตะคอกเสียงดังด้วยความโกรธใส่รปภ.ทั้งสองคน

“ยังยืนบื้อกันอีกทำไม ? อัดมันซิ เอาให้ตายเลยนะ ！”

รปภ.ทั้งสองคนรับคำ ยิ้มเยาะ กวัดแกว่งกระบองที่ถืออยู่ในมือแล้วเดินเข้าหาเซียวชุ่น

“ไอ้หนู จะโทษก็ต้องโทษที่นายไปล่วงเกินคนที่ไม่ควรล่วงเกิน”

“หึ เป็นเหมือนไอ้คนที่มาทวงหนี้คนนั้นแล้วกัน ไปสำนึกผิดที่โรงพยาบาลเอา！”

ทั้งสองคนอวดดีอย่างที่สุด ไม่เห็นเซียวชุ่นอยู่ในสายตาเลยแม้แต่น้อย ประกบซ้ายขวา กระบองทั้งสองอันยกขึ้นปิดกั้นทางหนีทีไล่ของเซียวชุ่น

ดวงตาของอู๋ต้าไห่เต็มไปด้วยความเย็นเยือก ราวกับได้เห็นภาพที่น่าสงสารของเซียวชุ่นที่นอนหมอบอยู่กับพื้น เขาคำรามอย่างตื่นเต้น

“อย่าเอามันถึงตาย จัดการหักขามันซะ ฉันจะให้มันคุกเข่าขอโทษฉันตรงหน้า！”

เหยาเสินที่ได้ยินใบหน้าก็ซีดเผือดทันที ในใจถึงกับรู้สึกผิดว่าตัวเองทำไมต้องพาเซียวชุ่นมาด้วย

แต่ที่ต่างออกไปจากความกังวลของเหยาเสิน นั้นคือท่าทีที่นิ่งเฉยของเซียวชุ่น

เขามองรปภ.ที่ปรี่เข้ามา ยกมือเพียงข้างเดียวของตัวเองขึ้น จากนั้นก็ออกแรงดันฝ่ามือไปกลางอากาศตรงหน้า ก่อเกิดเป็นคลื่นลมที่มองไม่เห็น ราวกับลมพายุที่แผ่กระจาย ทันใดนั้นก็ทำเอารปภ.สองคนที่ปรี่เข้ามาล้มหงายตึง

ในสายตาของคนอื่น ภาพนี้ราวกับเป็นการเล่นกล

เพราะเห็นเพียงเซียวชุ่นยกมือขึ้นเบาๆ รปภ.ทั้งสองคนก็ล้มหงายหลัง

“นี่……นี่มันอะไรกัน？”อู๋ต้าไห่อ้าปากค้าง สายตาที่มองเซียวชุ่นก็ราวกับเห็นผี

“ฉันจะถามอีกครั้ง เงิน จะให้ไหม？”

เซียวชุ่นค่อยๆหมดความอดทนลงไปเรื่อยๆ

อู๋ต้าไห่กัดฟันแน่น พูดอย่างไม่ทุกข์ไม่ร้อนว่า “ไม่มี！ สำนักงานใหญ่ไม่อนุมัติเงินก้อนนี้มา ฉันก็จนปัญญา อยากรู้เหมือนกัน ว่าแกจะทำอะไรฉันได้？”

ใบหน้าอ้วนๆของเขาเต็มไปด้วยความจองหอง และทำเหมือนไม่รู้ไม่ชี้ คิดว่าเซียวชุ่นทำอะไรเขาไม่ได้ และยังพูดตอกกลับไปด้วยว่า

“ไอ้หนู ฉันโทรแจ้งตำรวจแล้ว แกบุกเข้ามาในที่ทำงานของฉัน และยังทำร้ายพนักงานของฉันจนบาดเจ็บ รอเข้าคุกได้เลย！แกเข้าคุกไปแล้ว มาดูกันว่าฉันจะจัดการกับผู้หญิงคนนี้ยังไง”

พูดๆอยู่ ตาตี่ๆของอู๋ต้าไห่ก็กวาดมองไปยังเรือนร่างของเหยาเสิน

มาถึงขั้นนี้แล้ว ก็ยังไม่ลืมความคิดบัดสีนี้ของตัวเองอีก ไม่หาเรื่องตายก็ไม่ถึงที่ตาย

เซียวชุ่นยิ้มเยาะและพูดว่า “ฉันก็อยากจะรู้เหมือนกัน ว่าฉันจะติดคุก หรือแกจะตกงาน！”

“ตกงาน？เพราะแกนะเหรอ ? ช่างน่าขำจริงๆ หรือแกรู้จักเถ้าแก่ของฉันงั้นเหรอ？”

อู๋ต้าไห่พูดๆอยู่ ก็หัวเราะออกมาดังลั่น ท่าทีจองหองอย่างมาก

นอกจากเถ้าแก่ที่สำนักงานใหญ่ เขาก็ไม่ได้เกรงกลัวใครทั้งนั้น！

เซียวชุ่นไม่ได้พูดอะไร เพียงแค่ยิ้มเยาะเท่านั้น เขาหยิบนามบัตรสีดำที่หวางเฟิงให้ออกมา ข้างบนเขียนคำว่าเฉิงฮุย เทรดดิ้ง-ประธานบริหาร-หวางเฟิง

เขาหยิบโทรศัพท์มือถือออกมา กดโทรออก และเมื่อต่อสายได้ ก็เอ่ยปากพูดว่า

“ผมเป็นคนที่ช่วยลูกสาวคุณเมื่อตอนกลางวัน ”

หวางเฟิงที่อยู่ปลายสายสีหน้าเปลี่ยนในทันที ขานรับอย่างร้อนรนว่า “สวัสดีครับ！ต้องขอบคุณคุณมากครับหมอเทวดา ตอนนี้ผมอยู่ที่โรงพยาบาล ลูกสาวอยู่ในห้องผ่าตัด แต่หมอบอกว่าเหมือนจะไม่มีอันตรายถึงชีวิตแล้วครับ！”

หวางเฟิงรู้สึกขอบคุณเซียวชุ่นเป็นอย่างมาก หากไม่ใช่เพราะเขา ลูกสาวของตัวเองอาจไม่รอดแล้วก็เป็นได้

“เรื่องเล็กน้อยครับ ที่โทรหาคุณผมมีธุระนิดหน่อย”

“เชิญว่ามาเลยครับ อะไรที่ผมทำให้ได้ ผมยินดีอย่างยิ่งครับ！” ในใจของหวางเฟิงที่นอกจากจะรู้สึกขอบคุณเซียวชุ่นแล้ว ก็อยากจะผูกมิตรกับอีกฝ่ายด้วย

คนที่มีวิชาแพทย์ล้ำเลิศขนาดนี้ ผูกมิตรด้วยก็มีแต่ผลดีไม่มีผลเสียอะไรอย่างแน่นอน

“หึ ไอ้โง่นี่คิดจะเล่นอะไร ฉันก็อยากจะดูเหมือนกัน ว่าแกจะทำอะไรได้？”

อู๋ต้าไห่ราวกับยังไม่รู้ว่าความบรรลัยกำลังจะเกิดขึ้น เขากลับไปนั่งยังเก้าอี้นวมเบาะหนังอย่างไม่สนใจอะไร ยิ้มอย่างหื่นกามให้เหยาเสิน“ ฉันว่า หากเธอตอบตกลงเป็นแฟนกับฉัน ฉันจะปล่อยไอ้โง่นี่ไปเป็นไง？”

“ฝันไปเถอะ！”

เหยาเสินกัดฟันกร่อน ให้เธอเป็นแฟนคนอื่น เธอยอมตายซะยังดีกว่า

เซียวชุ่นมองไปยังอู๋ต้าไห่ที่อยู่ตรงหน้าซึ่งไม่รู้ชะตาชีวิตตัวเอง พูดกับคนในสายเสียงเรียบว่า“ตอนนี้ผมอยู่ที่สาขาย่อยของคุณ อู๋ต้าไห่คุณรู้จักไหม ? เขาติดหนี้ยู่เหลย อินเตอร์เนชั่นเนลมากว่าครึ่งปีแล้ว แต่ไม่ยอมใช้ ยังพูดข่มขู่ด้วยว่า จะจับผมเข้าคุก”

ได้ยินคำนี้ หวางเฟิงที่อยู่ปลายสายก็ก่นด่าในใจขึ้นมาทันที

แน่นอนว่าเขาต้องรู้จักอู๋ต้าไห่อยู่แล้ว เพราะตำแหน่งประธานของสาขาย่อยนั้นต้องผ่านเขาเท่านั้น ไอ้เจ้าไง่นี่ กลับกล้าไปล่วงเกินหมอเทวดาแบบนี้ได้！

“กรุณารอสักครู่ ผมจะไปที่นั่นเดี๋ยวนี้！”

เซียวชุ่นกดวางสาย แล้วจ้องมองไปยังอู๋ต้าไห่อย่างเรียบเฉย

คนด้านหลังสงบนิ่งไม่หวั่นไหว พูดเยาะเย้ยว่า“วันนี้แกจะเรียกใครมาก็ไม่มีประโยชน์ ฉันจะให้แกได้รู้ ว่าคนแบบไหนที่แกไม่ควรไปมีเรื่องด้วย！”

เซียวชุ่นก็ขี้เกียจจะอธิบาย เขายิ้มให้เหยาเสินและกล่าวว่า“ คอยดูละครที่กำลังจะเกิดขึ้นแล้วกัน ”

เหยาเสินยิ้มอย่างขมขื่น ในใจของเธอไม่คิดว่าเซียวชุ่นจะสามารถตามใครที่ไหนมาได้ สิ่งที่เธอหวังในตอนนี้ก็เพียงให้เจ้าหน้าที่ตำรวจมาแล้วจัดการกับปัญหานี้ซะ

สิบนาทีผ่านไป จู่ๆประตูก็ถูกผลักเปิดออก

คนในชุดสูทภูมิฐาน ชายวัยกลางคนที่สวนแว่นขอบทองเดินเข้ามา ผมเผ้าของเขายุ่งเหยิงเล็กน้อย เห็นได้ชัดว่าเร่งรีบเดินทางมาเป็นอย่างมาก

ทันทีที่เห็นบุคคลนี้ รอยยิ้มที่มั่นอกมั่นใจบนใบหน้าของอู๋ต้าไห่ก็แข็งค้างขึ้นในทันที