พูดคุยกับสามีเก่า

บทที่ 5 พูดคุยกับสามีเก่า

ในระหว่างที่อริสากำลังตัดต่อคลิปวิดีโออยู่ก็มีข้อความจากสามีเก่าอย่างไอศูรย์ส่งมาหา เธอกดเข้าไปอ่านและสุดท้ายก็ได้ข้อสรุปว่าวันพรุ่งนี้มีนัดกับเขาที่ร้านกาแฟแถวเพนต์เฮาส์ของเธอเอง แม้ไม่รู้ว่าจะได้พูดคุยเรื่องอะไรกันแน่แต่เธอมีลางสังหรณ์ไม่ค่อยดีเท่าไหร่นัก

เช้าวันต่อมาเมื่อไปถึงอริสาก็มองเห็นไอศูรย์นั่งรออยู่ก่อนแล้ว เขาสวมชุดสูทประณีตสีดำพร้อมกับนาฬิกาหรูที่ข้อมือด้านขวา ส่วนมือด้านซ้ายก็ถือแก้วกาแฟขณะที่สายตาทอดมองยาวออกไปที่ด้านนอก ไม่สนใจสายตาของคนอื่นที่มองมาด้วยความสนใจ

สำหรับเธอเขายังคงเย่อหยิ่งและไม่แยแสอะไรเหมือนอย่างเคย อริสาเดินเข้าไปนั่งและทักทายเขาไปตามมารยาท แต่อีกฝ่ายไม่พูดพร่ำทำเพลงรีบตรงเข้าประเด็นทันทีเพราะไม่อยากจะเห็นหน้าหรือพูดคุยกับเธอนานขนาดนั้น

เธอเดาว่าหากไม่มีเรื่องจำเป็นก็คงไม่มาแน่

“คุณอยู่ที่เพนต์เฮาส์นั่นคนเดียวหรือเปล่า” ถึงแม้จะรู้ความจริงอยู่แล้วแต่ไอศูรย์ก็เลือกที่จะถามออกไปเพื่อพิสูจน์ว่าอริสาจะโกหกไหม

“ถามเรื่องนี้ทำไม”

“แค่ตอบผมมาก็พอ”

“ฉันอยู่ที่นั่นคนเดียว”

“งั้นก็ดี เพราะคุณต้องใช้เวลาช่วงวันหยุดอยู่กับจอมทัพ”

อริสาได้ยินแบบนั้นก็ขมวดคิ้วทันที วันนั้นได้เจอกับจอมทัพไม่นานเธอก็มีบาดแผลเสียแล้ว รอยช้ำที่แผ่นหลังพึ่งจะหายดีแท้ ๆ แต่วันนี้อดีตสามีกลับยัดเยียดให้เธอต้องมาใช้เวลาร่วมกับเด็กคนนั้นอีกงั้นเหรอ เขาไม่กลัวว่าเธอจะรังแกลูกชายหรืออย่างไร

“นี่คุณจะให้จอมทัพมาอยู่กับฉันเหรอ ไม่กลัวว่าฉันจะดูแลเขาได้ไม่ดีเหรอ” อริสาบ่ายเบี่ยง

“คุณกล้า?” เขาเลิกคิ้วถาม

‘ท่าทีจองหองนี่มันอะไรกัน’ อริสาคิดในใจ

“ก็อย่างที่ผมได้บอกไป ผมจะส่งเขามาอยู่กับคุณช่วงเสาร์อาทิตย์ ตกลงตามนี้นะ” เขาไม่ฟังคำตอบของเธอและเตรียมตัวจะเดินออกไป

“ทำไมเขาต้องมาอยู่กับฉัน มีเหตุผลอะไร” เธอไม่เข้าใจเท่าไหร่นัก อริสาไม่อยากเข้าไปยุ่งเกี่ยวกับเนื้อเรื่องในนิยายและไม่อยากหาเรื่องใส่ตัวด้วย แค่ตอนนี้ต้องเข้าหาพระเอกนิยายก็เหนื่อยมากพอแล้ว อีกทั้งไม่นานจอมทัพก็จะได้เจอกับมิราผู้เปรียบเสมือนแม่ของเขาแล้วด้วย เธอจึงต้องห่างให้มากที่สุด “คุณไปทำอะไรผิดกฎหมายมาหรือเปล่า”

ไอศูรย์ที่กำลังจะเดินไปก็ถึงกับหยุดชะงัก แล้วมองมาที่อริสาด้วยสายตาสบประมาท ราวกับว่าคำถามที่ถามออกมาเมื่อสักครู่เธอคิดดีแล้วงั้นเหรอ

“แค่ตอบมาก็พอ” เธอยอกย้อน

“จอมทัพอยากใช้เวลากับคุณ” ไอศูรย์ตอบ

หลังจากที่ได้ฟังประโยคนั้น อริสาก็มองไอศูรย์ด้วยสายตาสบประมาทเหมือนที่เขามองเธอ คล้ายกับจะบอกว่าที่เขาพูดมาเมื่อสักครู่คิดดีแล้วงั้นเหรอ

“นี่คุณเชื่อจอมทัพงั้นเหรอ”

“…”

“…”

“…”

“…”

ทั้งสองคนจ้องตากันปริบ ๆ อย่างไม่เข้าใจจนไอศูรย์ทนไม่ไหวต้องพูดขึ้นก่อน “เขาเป็นลูกของคุณนะ”

“ก็ใช่น่ะสิ ฉันถึงได้ถามคุณไงล่ะว่าคุณเชื่อคำพูดของจอมทัพอย่างนั้นเหรอ” ทั้งที่เขาก็รู้ว่าเด็กคนนั้นมีนิสัยเป็นอย่างไร แต่ยังจะเชื่อว่าลูกชายต้องการอยู่กับเธอจริง ๆ งั้นเหรอ

“ระวังคำพูดด้วย” ไอศูรย์เอ่ยเตือน ทั้งสองจ้องตากันอย่างไม่มีใครยอมแพ้ “เด็กก็เปรียบเสมือนผ้าขาว คุณไม่คิดบ้างเหรอว่าการที่จอมทัพมีนิสัยแบบนี้ส่วนหนึ่งก็มาจากคุณ ไม่คิดจะรับผิดชอบการกระทำของตัวเองหน่อยหรือไง”

“ไอศูรย์ สำหรับฉันคุณเป็นคนที่น่านับถือแต่จะมาพูดใส่ร้ายกันแบบนี้ก็คงจะเกินไปหน่อย” อริสาพูดสวนกลับอย่างไม่เกรงกลัว เธอไม่ชอบท่าทางอวดดีและเย่อหยิ่งของเขาเลยแม้แต่น้อย

“สำหรับฉันเด็กไม่ใช่ผ้าขาว พวกเขาล้วนมีสีสันเป็นของตัวเองอยู่แล้ว ส่วนนิสัยของจอมทัพฉันยอมรับว่าฉันก็มีส่วนผิดที่แต่ก่อนอ่อนแอเกินไป จนทำให้ลูกชายที่มีนิสัยอวดดีคนนี้ได้ใจ ไม่เคารพใครและยังชอบสร้างความวุ่นวายไปทั่วจนคนอื่น ๆ เดือดร้อนกันไปหมด ในส่วนนี้ฉันขอยอมรับผิดแต่โดยดี”

เขาเลิกคิ้วมองอย่างแปลกใจ ไม่คิดว่าอดีตภรรยาจะพูดแบบนี้ได้ด้วย ทั้งที่ในอดีตเอาแต่ก้มหน้าก้มตาไม่พูดอะไร

“แต่การที่คุณเรียกฉันมาต่อว่าแบบนี้ แล้วแสดงท่าทีอวดเบ่งอำนาจใส่คนที่อ่อนแอกว่า ไล่ต้อนพวกเขาให้จนมุมจนกว่าคุณจะได้ในสิ่งที่ต้องการ ฉันคิดว่านิสัยส่วนนี้ของจอมทัพไม่ได้มาจากฉัน แต่เขาคงจะได้รับการถ่ายทอดมาจากผู้เป็นพ่อที่เคารพต่างหาก ถ้าคุณจะให้ฉันรับผิดชอบการกระทำของตัวเอง งั้นฉันขอถามหน่อยแล้วกันว่าคุณจะยอมทนโดนฉันสั่งสอนได้งั้นเหรอ”

อริสาเกือบจะไม่สามารถยั้งมือให้ไม่ไปตบเขาได้ ชายคนนี้ช่างน่ารังเกียจเสียจริง ทั้งที่รู้ว่าต้องการให้เธอมาดูแลจอมทัพแต่เขากลับใช้คำพูดและน้ำเสียงที่ไม่น่าฟัง คล้ายกับการบังคับขู่เข็ญให้อีกฝ่ายต้องยอมทำตามคำพูดของเขาโดยไม่มีข้อแม้ สมควรแล้วจริง ๆ ที่ได้เป็นเพียงแค่พระรอง

ไม่สิ คนอย่างเขาควรเป็นตัวร้ายต่างหาก!

ชายคนนี้ถึงจะโดนด่าแต่ก็ยังแสยะยิ้มพอใจ หลังจากที่ไม่ได้เจอกันมานานนิสัยอ่อนแอของเธอหายไปจนเหมือนไม่ใช่คนเดิมอีกต่อไป ทำให้เขาอยากรู้ว่าเกิดอะไรขึ้นกับเธอหลังจากที่ทั้งสองคนเลิกกันไป ทำไมอดีตภรรยาถึงเปลี่ยนไปได้ขนาดนี้

“ออกมาใช้ชีวิตด้วยตัวเองแล้วเก่งขึ้นไม่เบาเลยนะ”

“ประสบการณ์สอนฉันมาดีน่ะ” เธอน้อมรับคำชมจากเขาอย่างเต็มใจ

“งั้นจะให้ผมทำอย่างไร คุณถึงจะยอมให้จอมทัพมาอยู่ด้วย” ไอศูรย์เห็นท่าทางต่อต้านของเธอก็พอจะรู้คำตอบว่าอริสาคงไม่ยอมแน่ บางทีอาจจะต้องยื่นข้อเสนอให้เธอ

“อ้อนวอนฉันสิ” เธอพูดด้วยอย่างตื่นเต้น เพราะอยากจะเห็นเขาจนตรอกสักครั้ง “ถ้าคุณยอมอ้อนวอนฉันสักครั้ง ฉันอาจจะใจอ่อนก็ได้”

“ได้ ผมจะทำตามที่คุณต้องการ” แม้จะถูกเธอปั่นหัวแต่ไอศูรย์ก็ไม่ได้แสดงความโมโหแต่อย่างใด เขายังคงเย่อหยิ่งและจองหองเช่นเดิม