ตอนที่2 ว่าด้วยเรื่องของตัวร้ายที่ชื่ิอโนอาร์

ในขณะที่บรรยากาศโดยรอบเย็นยะเยือกจนบาดผิว สายตาคู่หนึ่งก็เบิกโพลงขึ้นใต้น้ำ

ฟิล์มรู้สึกตัวขึ้นอีกครั้งหลังจากจำได้ลางๆว่าก่อนหน้านี้ตนเองกำลังขึ้นโชว์อยู่บนเวที แล้วจู่ๆสปอร์ตไลท์ก็หล่นลงมาทับ แต่ไหงตอนนี้กลับมาโผล่ใต้น้ำซะได้วะเนี่ย

เขาพยายามดิ้นทุรนทุรายอย่างทรมานเพราะรู้สึกถึงขาที่เป็นตะคริวและกำลังจะตายเพราะขาดอากาศหายใจในอีกไม่ช้า หรือนี่จะเป็นแค่ความฝันวะ ฟิล์มคิดแบบนั้นก่อนจะค่อยๆหลับตาลงช้าๆ และหวังให้ตัวเองตื่นจากฝันร้ายแสนทรมานนี้เสียที

แต่จู่ๆเขาก็รู้สึกถึงท่อนแขนของใครขางคนเข้ามารวบเอวของเขาเอาไว้ ร่างของเขากำลังถูกดึงขึ้นจากใต้น้ำ ฟิล์มค่อยๆลืมตามองภาพตรงหน้าแต่ทว่าภาพตรงหน้ามันพร่ามัวไปหมดจนเขาไม่รู้ว่าคนที่มาช่วยเขาคือใคร พอนึกขึ้นได้ว่านี่อาจจะเป็นความฝัน เขาจึงค่อยๆปิดเปลือกตาลง หวังให้ตัวเองตื่นจากฝันนี้เสียที...

.

.

.

แค่ก..แค่ก..แค่ก

หลังรู้สึกตัวขึ้นมาอีกครั้ง ผมก็รู้ว่าเรื่องที่เกิดขึ้นตั้งแต่เมื่อกี๊มันไม่ใช่ความฝัน เพราะอะไรน่ะหรอครับ แสบคอแสบจมูกสำลักน้ำขนาดนี้คงไม่ใช่ความฝันแล้วล่ะ

ผมค่อยๆลืมตาขึ้นมา ในขณะที่สายตายังไม่ปรับสภาพดี ผมจึงเห็นทุกอย่างเป็นภาพเบลอๆ

"วันหลังก็อย่าโง่ลงไปที่ลึกๆอีกล่ะ ขาสั้นแล้วยังกระแดะไปลงที่ลึกอีก ไอ้เวร!" ชายผมสีทองกล่าวก่อนจะเดินออกไปเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น

นี่ขนาดเห็นหน้าไม่ชัดผมยังรู้สึกได้ว่าเขาน่าจะเลี้ยงหมาไว้ในปากแน่ๆ พูดจาดีๆไม่เป็นรึไงวะ

รู้จักมั้ย?

ก็ไม่!

สนิทมั้ย?

ก็ไม่!

แถมยังมาด่าผมว่าโง่อีก แล้วตัวผมไปอยู่ในน้ำได้ยังไงวะ แล้วที่นี่มันที่ไหน ไม่เห็นรู้จักหรือเคยมาสักครั้ง

ไม่ปล่อยให้ตัวเองสงสัยนาน ผมก็ค่อยๆพยุงตัวลุกขึ้นจากพื้น ก่อนจะมองไปรอบๆ ตรงที่ผมอยู่น่าจะเป็นสระว่ายน้ำชั้นดาดฟ้าของตึกอะไรสักอย่าง ผมลองพยายามนึกจนปวดหัวว่าผมมาอยู่ที่นี่ได้ยังไง ก็เมื่อกี๊ผมยังแสดงคอนเสิร์ตอยู่บนเวทีอยู่เลยนี่

ผมค่อยๆลองนึกไล่ลำดับเหตุการณ์อย่างช้าๆ ไล่เรียงไทม์ไลน์ตั้งแต่ไปส่งน้องสาวไปโรงเรียน แล้วก็ตรงไปที่ที่จัดคอนเสิร์ต แล้วก็รอซ้อม พอซ้อมการแสดงเสร็จก็ลงมาเตรียมตัวก่อนขึ้นแสดงจริง หลังจากนั้นผมก็ขึ้นไปบนเวที แล้วก็....

โครม!

จู่ๆภาพสปอร์ตไลท์ที่กำลังหล่นลงมาก็แล่นเข้ามาในหัวของผมอีกครั้งพร้อมกับความเจ็บจี๊ด

ผมถึงกับลงไปนอนตัวงออยู่ที่พื้นด้วยความทรมาน บ้าเอ๊ย!นี่มันอะไรกันวะเนี่ย!

เพียงไม่ถึงหนึ่งนาทีที่ภาพเหตุการณ์พวกนั้นเข้ามาสร้างความทรมานให้ผม พอเริ่มรู้สึกว่าอาการเริ่มจางหายไป ผมก็นอนนิ่งอยู่สักพักเพื่อให้มั่นใจว่ามันดีขึ้นแล้วจริงๆ จากนั้นผมจึงค่อยๆยันตัวลุกขึ้นเพื่อเดินกลับห้องของตัวเองตามเส้นทางที่คุ้นเคย

เดี๋ยวนะ....

คุ้นเคย...

ผมหยุดนิ่งก่อนจะกวาดสายตาไปรอบๆอีกครั้ง จากที่ตอนแรกสถานที่แห่งนี้คือที่ที่ผมไม่คุ้นเคย แต่ตอนนี้ผมกลับรู้สึกว่าตัวเองรู้จักที่นี่เป็นอย่างดี และมันก็อยู่ในความทรงจำของผม

ไม่สิ...

ตอนนี้ผมไม่ใช่ผมอีกต่อไปแล้ว... 

พอคิดดังนั้นผมก็หันหลังไปมองเงาสะท้อนจากประตูกระจกด้านหลัง ทำให้ผมได้เห็นร่างของตัวเองในตอนนี้

ใช่!หน้าตาของผมตอนนี้ไม่ใช่หน้าตาของฟิล์มภวินทร์ แต่เป็นหน้าตาที่สวยหวานตามแบบฉบับเคะในนิยายวาย และตอนนี้ผมคือโนอาร์ อภิวัฒน์ ตัวร้ายของนิยายเรื่องรักนะไอดอลเย็นชาต่างหาก

เหี้ย.... นี่มันเกิดอะไรขึ้นกับผมวะเนี่ย!...

.

.

.

หลังจากที่ผมนอนคิดทบทวนเรื่องราวทั้งหมดมาทั้งคืน ผมก็ยังไม่อยากจะเชื่อว่าตัวเองตกเข้ามาอยู่ในนิยาย แถมยังเป็นนิยายวายโลกสวยที่ตัวเองดันเป็นตัวร้ายอีก

ให้ตายสิ! บทเรื่องนี้ยิ่งน้ำเน่าๆอยู่ด้วย ทำไมไม่เป็นแนวอื่นนะ แบบแนวสืบสวนสอบสวนแล้วผมหลุดเข้าไปเป็นฆาตกรต่อเนื่องเงี้ย สนุกกว่าเรื่องนี้เป็นไหนๆ

แต่มาลองคิดดูดีๆ ผมว่านี่อาจเป็นโอกาสที่ทำให้ผมได้ทำสิ่งที่รักอีกครั้ง ผมเพิ่งนึกได้ว่าเรื่องราวในนิยายเรื่องนี้ คือการเล่าถึงการแข่งขันในรายการที่จะเฟ้นหาไอดอลจากค่ายค่ายหนึ่งที่มีชื่อเสียงมากๆ แล้วรายการที่ผมกำลังแข่งอยู่ก็คือรายการThe Trainee ตามติดชีวิตเด็กฝึก ไหนๆก็จะทบทวนละ ลองจดไว้เลยดีกว่าเผื่อลืม ว่าแล้วผมก็เดินไปหยิบสมุดกับดินสอที่ลิ้นชักโต๊ะข้างๆเตียง แล้วจัดการเขียนเรื่องราวที่ผมจำได้เกี่ยวกับนิยายเรื่องนี้ลงไป

อย่างแรกก็ต้องเขียนประวัติส่วนตัวของตัวเองก่อน ตัวของผมตอนนี้ชื่อว่าโนอาร์ อภิวัฒน์ เป็นเด็กฝึกของค่ายที่จัดการแข่งขันขึ้น เข้ามาในค่ายนี้ตั้งแต่อายุ 15 ปีจนตอนนี้อายุ18ย่าง19ปี วัยกำลังกรุบกริบเลยทีเดียวเชียว

ในนิยายเรื่องนี้ผมรับบทเป็นตัวร้ายหรือเรียกง่ายๆเลยคือนายอิจฉา ที่ตามติดชีวิตนายเอกแล้วก็ดักทำร้ายเขาเมื่อมีโอกาส ส่วนเหตุผลที่ต้องทำแบบนี้ก็เพียงเพราะอิจฉาที่พระเอกรักนายเอกมากกว่าตัวเอง สาสเอ้ย!ยิ่งเขียนยิ่งรู้สึกว่าน้ำเน่า

แต่ไหนๆก็มีโอกาสได้เข้ามาอยู่ในร่างนี้แล้วผมจะไม่ทำอะไรโง่ๆแบบนั้นเด็ดขาด เพราะไอ้พระเอกนั่นคนเดียวที่ทำให้โนอาร์เสียผู้เสียคนและเสียโอกาสไป ครั้งนี้ผมจะช่วยผลักดันความสามารถของโนอาร์ให้ได้ขึ้นเป็นผู้ชนะของรายการนี้เอง

ใช่!ต่อไปนี้เป้าหมายของผมก็คือเป็นผู้ชนะของรายการนี้ให้ได้ ผมจะไม่มีวันสนใจไอ้พระเอกเฮงซวยนั่นเหมือนโนอาร์เด็ดขาด ผมจะตั้งใจทำเป้าหมายของตัวเองให้สำเร็จ คอยดูเหอะ! เส้นเรื่องของนิยายเรื่องนี้จะต้องเปลี่ยนไปแน่นอน...

ว่าแต่...มันเปลี่ยนได้ใช่มั้ยวะ?

ช่างเหอะ... ไม่ลองก็ไม่รู้ดิค้าบบบ