บทที่ 17 เริ่มกิจการแรกในเมืองหยางหลิว 1/1

ต้นยามเหม่าในวันต่อมาหลินหว่านตื่นพร้อมกับบ่าวทั้งสอง เพื่อเตรียมตัวไปเปิดแผงขายขนมครกเป็นวันแรก ซึ่งหวังซินหยางที่รู้สึกตื่นเต้นไปกับการเริ่มกิจการของหลินหว่าน ก็ยังอุตส่าห์ตื่นขึ้นมาแต่เช้าเพื่อส่งนางที่หน้าประตูบ้านเช่า โดยหลินหว่านเองก็ไม่คิดว่าหวังซินหยางจะตื่นนอน เพียงแค่มายืนส่งนางไปขายของที่ตลาดใกล้ ๆ ด้วยตนเอง จึงส่งยิ้มพร้อมกล่าวขอบคุณออกไปเบา ๆ เท่านั้น

เมื่อมาถึงบริเวณตลาดเช้าที่เริ่มมีพ่อค้าแม่ค้ามาขายของ ก็ยังมีคนที่มาจับจ่ายซื้อหาวัตถุดิบไปทำอาหารด้วยเช่นกัน หลินหว่านไม่รอช้าเริ่มจัดวางโต๊ะจุดเตาตรงจุดที่ตนเช่าแผงขายของไว้ทันที เผื่ออีกสองเค่อจะมีผู้คนเพิ่มมากขึ้นเรื่อย ๆ ขนมของตนจะได้พอมีไว้ขายหลินหว่านยังไม่รู้ว่าแค่สามเตาจะทำทันหรือไม่ แต่ถึงอย่างไรหากเป็นของอร่อยคนย่อมรอซื้ออยู่แล้ว และก็เริ่มจะเป็นอย่างที่นางคิดเอาไว้เมื่อกระทะร้อนได้ที่ ก็เริ่มหยอดแป้งขนมกลิ่นหอมของน้ำกะทิก็กระจายออกไป คนที่อยู่ใกล้ ๆ หันมาตามกลิ่นและมีคนทนไม่ไหวจึงเดินมาถาม ว่าที่หลินหว่านกำลังทำอยู่นี้คืออะไรเพราะกลิ่นของมันหอมมาก

“เอ่อ แม่หนูป้าขอถามอะไรหน่อยสิที่เจ้ากำลังทำคือสิ่งใดรึ เหตุใดถึงได้มีกลิ่นหอมนักจนท้องของป้ามันร้องขึ้นมาเลยเชียว”

“อ้อ สิ่งที่พวกข้ากำลังทำอยู่คือขนมเจ้าค่ะท่านป้า มันเรียกว่าขนมครกอีกประเดี๋ยวก็จะสุกแล้ว ท่านป้ารอสักนิดนะเจ้าคะของอร่อยต้องใจเย็น ๆ เจ้าค่ะ”

“แหม แม่หนูรับประกันความอร่อยถึงเพียงนี้ป้าต้องลองชิมหน่อยแล้ว ถ้าขนมของเจ้าสุกทานได้เมื่อไหร่จัดไว้ให้ป้าหนึ่งชุดนะจ๊ะ”

“ได้เจ้าค่ะท่านป้าข้าจะยกไปให้ท่านที่ร้านนะเจ้าคะ”

“ขอบใจมากจ้ะ”

จากนั้นไม่นานขนมครกของหลินหว่านก็สุกได้ที่แล้ว น่าซือจึงช่วยตักมาวางไล่ความร้อนก่อนจับเป็นคู่ วางใส่ในกระทงที่ทำไว้จำนวนห้าคู่โดยหลินหว่านตั้งราคาขายไว้ที่สามอีแปะ และไม่ลืมที่จะนำขนมไปส่งให้กับแม่ค้าที่อยู่แผงใกล้ ๆ กัน ซึ่งหลินหว่านได้รับปากเอาไว้ว่าจะนำขนมมาส่งด้วยตนเอง ทั้งยังรอให้แม่ค้าคนนี้ชิมขนมเสียก่อนเป็นการยืนยันว่าขนมของนางนั้นอร่อยจริง ตามที่ได้พูดเอาไว้กับแม่ค้าก่อนหน้านี้ไม่ได้โกหกแต่อย่างใด และผลของมันก็เป็นเช่นนั้นเพราะแค่ชิมชิ้นแรกแม่ค้าก็อยากได้เพิ่มอีกหนึ่งกระทง เพื่อนำไปฝากหลาน ๆ ที่บ้านด้วยราคาขายที่ไม่แพงจนเกินไปกับความอร่อยระดับนี้

“อื้ม แม่หนูขนมของเจ้าอร่อยจริง ๆ กลิ่นหอมรสชาติหวานมันเค็มกำลังพอดี เจ้าขายกระทงละเท่าไหร่หรือป้าอยากได้เพิ่มอีกสักหนึ่งกระทง จะเอาไปฝากหลานชายกับตาแก่ที่บ้านน่ะ”

“ข้าขายไม่แพงหรอกเจ้าค่ะแค่กระทงละสามอีแปะเท่านั้น หากท่านป้าต้องการเพิ่มไปซื้อที่ร้านของข้าได้เลยนะเจ้าคะ”

“ได้จ้ะเอานี่หกอีแปะป้าจ่ายให้เจ้าไว้ก่อนประเดี๋ยวป้าจะตามไปที่ร้านนะ”

“เจ้าค่ะเช่นนั้นข้าขอตัวไปขายขนมก่อนนะเจ้าคะ”

พอหลินหว่านเดินจากไปเพื่อนแม่ค้าที่นั่งอยู่บริเวณนั้น เห็นเพื่อนแม่ค้าด้วยกันกินขนมครกดูน่าอร่อย จึงเข้าไปถามถึงรสชาติของขนมและอยากจะลองชิมบ้าง

“นี่ ๆ ขนมที่เจ้าซื้อมาจากแม่หนูคนนั้นอร่อยจริงหรือไม่”

“หือ แน่นอนว่าต้องอร่อยอยู่แล้วข้าเป็นคนกินยาก นี่เป็นครั้งแรกที่ซื้ออาหารจากคนอื่นนะและรสชาติของมันก็ดีจริง ๆ ที่สำคัญได้ตั้งสิบชิ้น พวกเจ้าลองไปต่อแถวซื้อมาชิมดูเถิดแล้วจะไม่เสียใจอย่างแน่นอน ถ้ายังชักช้าลังเลใจอยู่ละก็ขนมนี่หมดเสียก่อนอดกินขึ้นมาอย่าหาว่าข้าไม่เตือนไม่ได้นา”

“เจ้าพูดมาขนาดนี้ข้าคงรอไม่ได้แล้วล่ะฝากเจ้าดูแผงผักของข้าด้วยนะ ไปเร็วพวกเราข้าเห็นมีคนเริ่มมาต่อแถวซื้อขนมแล้ว”

“จริงด้วยเร็วเข้า ๆ”

หลินหว่านที่กลับจากนำขนมไปส่งให้แม่ค้าตรงแผงผัก ก็เห็นว่ามีคนเริ่มมายืนมุงที่หน้าร้านของตนแล้ว จึงต้องพูดอย่างประนีประนอมให้ทุกคนช่วยต่อแถวอย่างเป็นระเบียบ เพื่อความรวดเร็วในการขายขนมให้กับทุกคนที่รอซื้อ

“ทุกท่านช่วยต่อแถวด้วยได้หรือไม่เจ้าคะจะได้สะดวกกับการสั่งซื้อ และไม่ทำให้ร้านค้าอื่น ๆ ต้องได้รับผลกระทบไปด้วยเจ้าค่ะ”

“แม่ค้าพูดมีเหตุผลข้ามายืนเป็นคนแรกพวกเจ้าต่อแถวถัดจากข้าเลยนะ จะได้เริ่มซื้อขนมตอนที่มันยังร้อน ๆ อยู่และแม่ค้าจะได้นับจำนวนให้พวกเราได้ถูกต้องด้วย”

“ได้ ๆ ๆ พวกเราชาวเมืองหยางหลิวเป็นคนมีเหตุผลอยู่แล้ว ทำตามที่แม่ค้าแนะนำนั้นย่อมเป็นสิ่งที่ถูกต้องใช่ไหมพวกเรา”

“ใช่ ๆ ๆ”

“ขอบคุณเจ้าค่ะ เช่นนั้นข้าจะเริ่มขายขนมแล้วนะเจ้าคะ เจ้าขนมชนิดนี้ของข้ามีชื่อว่าขนมครกเพราะกระทะที่ใช้เป็นหลุมเล็ก ๆ คล้ายกับครกที่เอาไว้ใช้ตำข้าวข้าจึงใช้มันมาเป็นชื่อขนมเจ้าค่ะ ไม่ทราบท่านน้าต้องการรับขนมกี่กระทงดีเจ้าคะ”

“แม่ค้าจัดขนมให้ข้าสามกระทงเพราะตั้งแต่ได้กลิ่นหอมของมัน ข้าก็อยากจะกินมันขึ้นมาทันทีเชียวล่ะ ไม่คิดว่าขนมของเจ้าจะมีกลิ่นหอมไม่เหมือนใครเช่นนี้”

“ขอบคุณท่านน้าที่ชมเจ้าค่ะขนมชุดแรกนี้ขึ้นจากกระทะได้ครู่หนึ่งแล้ว จะไม่ค่อยร้อนมากสามารถทานได้ทันทีนะเจ้าคะ แต่หากขนมของข้าเพิ่งออกจากกระทะมาใหม่ ๆ พวกท่านอย่าเพิ่งรีบทานเด็ดขาด มิเช่นนั้นความร้อนจากขนมจะลวกปากของพวกท่านได้นะเจ้าคะ เป่าขนมเพื่อลดความร้อนเสียก่อนค่อยทานจะดีกว่า นี่ขนมครกสามกระทงของท่านน้าค่าขนมเก้าอีแปะเจ้าค่ะ”

“ไอหยา ขนมชนิดใหม่ช่างน่าลิ้มลองยิ่งนักเช่นนั้นข้าขอชิมก่อนเลยนะ จะอร่อยหรือไม่อร่อยก็จะได้รู้กันตรงนี้ล่ะ”

“เจ้าลองชิมรสชาติและช่วยบอกพวกเราด้วยก็ดีเหมือนกัน จะได้ช่วยคนอื่น ๆ ตัดสินใจว่าจะซื้อหรือไม่ซื้อขนมชนิดใหม่นี้”

“อ้า อ้ำ ง่ำ ๆ ๆ อึก โอ้ นะ นะ นี่ถ้าข้าจะขอกลับไปต่อแถวเป็นคนแรกเช่นเดิมจะได้ไหม พวกเจ้าต่อแถวซื้อขนมครกนี้ไม่ผิดหวังแน่นอนมันอร่อยไม่เหมือนใคร รสชาติหวานมันเค็มกำลังดีเชียวล่ะเด็กตัวเล็ก ๆ น่าจะทานได้ง่ายด้วย ข้าไม่น่าสั่งแค่สามกระทงเลยน่าเสียดายจริง ๆ”