บทที่ 15 สั่งทำอุปกรณ์และทดลองทำขนม 1/2

“หัวหน้าวิธีการของคุณหนูโจวไม่เลวเลยนะขอรับ ทำสัญญาการจ้างงานและกำหนดค่าจ้างรายวันพร้อมบทลงโทษ หากมีคนงานคิดจะทำเรื่องเลวร้ายเหล่านั้นลับหลังพวกเราอีก” จื่อจ้วงชอบวิธีนี้ของหลินหว่านที่เสนอให้กับพวกเขา

“ในเมื่อคุณหนูโจวเชื่อใจพวกข้าทั้งสามคนเรื่องการสร้างบ้าน เช่นนั้นข้าฮ่วนปิ่งจะขอรับงานนี้ด้วยความเต็มใจ และจะพยายามทำสุดความสามารถให้บ้านของคุณหนูโจว ออกมางดงามอวดโฉมต่อสายตาผู้คนทั่วเมืองหยางหลิวขอรับ” ฮ่วนปิ่งพูดกับหลินหว่านด้วยถ้อยคำที่หนักแน่น

“ถ้าเช่นนั้นวันพรุ่งนี้หลังยามเฉินเล็กน้อยท่านอาหยุนเหลียง จะเป็นคนพาท่านลุงกับท่านน้าไปดูที่ดินในหมู่บ้านนะเจ้าคะ หลังจากนั้นก็คำนวณค่าใช้จ่ายทุกอย่างพร้อมวันที่จะเริ่มงาน ฝากท่านอามาให้ข้า ส่วนเงินค่ามัดจำครึ่งแรกท่านอาจะนำไปมอบให้ พร้อมหนังสือสัญญาการจ้างงานนะเจ้าคะ”

“ได้ขอรับคุณหนูโจวพรุ่งนี้พวกข้าสามคนจะรอคนของท่านอยู่ที่นี่ และจะจัดการเรื่องที่คุณหนูโจวสั่งให้เรียบร้อยขอรับ”

“ขอบคุณท่านลุงฮ่วนปิ่งมากเจ้าค่ะที่รับสร้างบ้านให้ข้า ว่าแต่ท่านลุงพอจะรู้บ้างหรือไม่เจ้าคะว่ามีใครให้เช่าบ้านในละแวกนี้บ้าง ตอนนี้ข้ากับคนติดตามพักอยู่ที่โรงเตี๊ยม แต่อีกไม่กี่วันจะเริ่มทำการค้าคิดว่าไม่สะดวกเท่าหาบ้านเช่าเจ้าค่ะ”

ทงหลิงรีบพูดขึ้นทันทีเพราะอยากช่วยเหลือฮ่วนปิ่งบ้าง “คุณหนูโจวถามได้ถูกคนแล้วล่ะขอรับหัวหน้าของพวกเรา ยังมีบ้านหลังหนึ่งที่อยู่ถัดไปจากที่นี่ไปไม่ไกล คราแรกหัวหน้าคิดจะขายเพื่อนำเงินมาทำการค้าเล็ก ๆ น้อย ๆ เมื่อคุณหนูโจวอยากเช่าบ้านอยู่ชั่วคราวก็เช่ากับหัวหน้าสิขอรับ”

“ท่านลุงมีบ้านอีกหลังหนึ่งว่างอยู่หรือเจ้าคะพอจะให้ข้าเช่าอยู่ ระหว่างที่รอให้พวกท่านสร้างบ้านจนเสร็จได้หรือไม่ หากได้อยู่ภายในเมืองตอนเริ่มทำการค้าคงจะดีไม่น้อยเลยเจ้าค่ะ ท่านลุงจะคิดค่าเช่าเท่าไหร่เขียนลงในสัญญาเช่าบ้านไปพร้อมกันก็ได้นะเจ้าคะ”

“เพื่อเป็นการขอบคุณคุณหนูโจวที่ให้พวกข้ามีงานทำอีกครั้ง ข้าคิดค่าเช่ากับท่านเดือนละห้าตำลึงเงินก็พอขอรับ วันนี้ข้าจะเข้าไปทำความสะอาดไว้ก่อนพรุ่งนี้คุณหนูค่อยย้ายเข้าไปพักนะขอรับ”

“ขอบคุณท่านลุงมากเจ้าค่ะไว้พบกันใหม่วันพรุ่งนี้นะเจ้าคะ”

“ขอรับคุณหนูโจวค่อย ๆ เดินนะขอรับ”

เมื่อส่งหลินหว่านกลับไปแล้วลูกน้องทั้งสองคนของฮ่วนปิ่ง ก็วิ่งเข้ามาแสดงความยินดีที่เขาได้รับงานใหญ่อีกครั้ง และนี่จะเป็นโอกาสที่ดีเพื่อที่พวกเขาจะกลับมามีงานจ้างเช่นเดิม แม้แต่ตัวของฮ่วนปิ่งเองยังไม่อยากเชื่อว่าหลินหว่านจะกล้าจ้างตนเอง พอเขานำข่าวดีเรื่องนี้บอกกับภรรยาและบุตรชายบุตรสาว ทุกคนต่างก็ดีใจเป็นอย่างมากแต่พอฮ่วนปิ่ง

บอกว่าหลินหว่านจะขอเช่าบ้านหลังที่คิดจะขาย ยิ่งดีใจมากกว่าเดิมขึ้นไปอีกจึงได้ชักชวนกันไปทำความสะอาด จนบ้านที่มีฝุ่นเขรอะขละมีหยากไย่อยู่ทุกมุมของบ้านกลับมาสะอาดสะอ้านอีกครั้ง เพื่อให้ผู้เช่าอีกทั้งยังเป็นผู้จ้างงานหัวหน้าครอบครัวได้ย้ายเข้ามาอยู่อย่างสบายใจ และเย็นวันนั้นภรรยาของฮ่วนปิ่งยอมนำเงินที่เก็บไว้ใช้ยามจำเป็น ยื่นให้บุตรชายนำไปซื้อเนื้อหมูมาทำอาหารฉลองให้กับฮ่วนปิ่ง ที่จะได้เริ่มงานที่ตนเองถนัดทั้งยังเป็นงานใหญ่อีกด้วย

ก่อนยามเฉินเล็กน้อยของเช้าวันต่อมาหลินหว่านและบ่าวทั้งสอง ได้ออกจากโรงเตี๊ยมที่พักอยู่มายังบ้านเช่าของฮ่วนปิ่ง ซึ่งเจ้าของบ้านได้มารอต้อนรับอยู่ก่อนแล้วทั้งครอบครัว พวกเขาต่างมีรอยยิ้มที่บ่งบอกว่ามีความสุขอย่างมาก และยังเป็นรอยยิ้มที่ดูจริงใจมากกว่าเสแสร้งแกล้งทำเสียอีก น่าซือกับหยุนเหลียงนำข้าวของเข้าไปเก็บในเรือน ก็เดินสำรวจดูอย่างทั่วถึงจึงพยักหน้าด้วยความพอใจ ที่ครอบครัวนี้รู้หน้าที่ของตนเป็นอย่างดี หลังจากนั้นถึงได้แยกย้ายไปทำงานตามที่

ตกลงกันไว้ โดยหยุนเหลียงพาฮ่วนปิ่งกับลูกน้องไปดูที่ดินในหมู่บ้าน ส่วนหลินหว่านกับน่าซือช่วยกันตกแต่งบ้านเล็กน้อย และยังเตรียมห้องพักไว้ให้กับหวังซินหยางอีกหนึ่งห้อง ซึ่งหลินหว่านจะให้หยุนเหลียงไปรับเขาจากโรงหมอในยามเซิน

หยุนเหลียงกลับมาจากหมู่บ้านหลูหยาง พร้อมราคาการก่อสร้างบ้านสวน ที่ฮ่วนปิ่งได้ทำการคำนวณตามที่หลินหว่านต้องการ เนื่องจากวัสดุที่หลินหว่านต้องการใช้สร้างบ้านรวมถึงกำแพง เป็นของดีที่มีราคาแพงค่าใช้จ่ายทั้งหมดจึงสูงตาม แต่เรื่องเงินไม่ใช่ปัญหาสำหรับหวินหว่านเพราะที่เสี่ยวลวี่หยิบมาให้นั้น นางใช้สร้างบ้านได้อีกหลายสิบหลังก็ยังได้

“คุณหนูขอรับนายช่างฮ่วนปิ่งได้สำรวจที่ดินแล้ว และทำการคำนวณค่าใช้จ่ายทั้งหมดฝากมาบอกท่าน ว่าต้องใช้เงินถึงห้าร้อยตำลึงทองเชียวนะขอรับ แล้วพวกเราจะหาเงินจำนวนนั้นมาจากไหนกันขอรับ” หยุนเหลียงบอกกับหลินหว่านด้วยสีหน้าเป็นกังวล

“ท่านอาไม่ต้องห่วงเรื่องเงินไปหรอกเจ้าค่ะ ข้าจะบอกความลับให้ท่านอาฟังอย่างหนึ่งก่อนที่จะออกจากจวนมู่ ข้าแอบขโมยเงินของซุนฮูหยินที่นางซ่อนไว้มาทั้งหมด ที่สำคัญมันมีมากถึงสามหมื่นตำลึงทองนางเก็บเป็นตั๋วเงินไว้ในหีบอย่างดี เรื่องนี้ข้าคิดว่าเสนาบดีผู้ชาญฉลาดคงไม่รู้อย่างแน่นอนเจ้าค่ะ ดังนั้นบ้านของข้ากับท่านอาทั้งสองจะต้องเป็นบ้านที่ดีที่สุด ถึงจะต้องใช้เงินเป็นพันตำลึงทองข้าก็ไม่คิดว่าเกินไปหรอกเจ้าค่ะ ท่านอาสบายใจได้แล้วหรือยังเจ้าคะ” หลินหว่านบอกกับหยุนเหลียงไปเช่นนั้นทั้งที่จริงมันมากกว่าที่พูดหลายเท่า

“ห๊ะ!! สะ สะ สามหมื่นตำลึงทอง อุ๊บ! คุณหนูนั่นมัน พวกเราสามารถใช้จ่ายได้อีกหลายปีเลยนะขอรับ คุณหนูเข้าไปหยิบมาได้อย่างไรแล้วมีใครเห็นท่านแอบเข้าไปหรือไม่ขอรับ” หยุนเหลียงไม่คิดว่าเจ้านายของตนจะใจกล้าถึงเพียงนี้

“ไม่มีใครเห็นหรอกเจ้าค่ะเพราะข้าต้องเข้าไปทำความสะอาดที่นั่นบ่อยครั้ง จากคำสั่งของมู่จือหย่าจึงได้มองหาลู่ทางเอาไว้ก่อนที่จะลงมือเจ้าค่ะ”

“เฮ้อ บ่าวคิดว่าจะมีใครพบเห็นยามที่คุณหนูกำลังขโมยเงินอยู่เสียอีก ท่านสามารถเอาตัวรอดมาได้อย่างปลอดภัยก็ดีแล้วนะขอรับ”