บทที่ 11 ซื้อที่ดิน 1/1

เช้าวันต่อมาหลินหว่านคิดว่าตนเองตื่นเช้าแล้ว แต่ยังถือว่าช้ากว่าบ่าวทั้งสองของตนเองอีก เพราะที่หน้าประตูมีน่าซือและหยุนเหลียงยืนรอนางอยู่นานแล้ว พวกเขาไม่เคาะประตูเรียกเนื่องจากต้องการให้เจ้านายได้พักผ่อน จากที่ได้สังเกตรูปร่างของหลินหว่านมาสักพักพวกเขาเห็นว่ายังซูบผอมอยู่มาก จึงอยากบำรุงให้นางมีน้ำมีนวลมากอีกสักเล็กน้อย

“แอ๊ด อะ อ้าว ท่านอาทั้งสองมาอยู่หน้าห้องของข้าตั้งแต่เมื่อไหร่เจ้าคะ แล้วเหตุใดไม่เคาะประตูเรียกจะได้ไม่ต้องยืนรอให้เมื่อยเช่นนี้” หลินหว่านตกใจเล็กน้อยที่เปิดประตูก็เจอบ่าวทั้งสอง

“ไม่เป็นไรหรอกเจ้าค่ะคุณหนูเราสองคนอยากให้ท่านได้พักมากหน่อย ที่สำคัญวันนี้จะให้หยุนเหลียงพาคุณหนูไปที่ศาลาว่าการ เพื่อติดต่อเรื่องซื้อที่ดินที่ท่านต้องการนะเจ้าคะ ส่วนตัวบ่าวจะไปร้านขายสมุนไพรหาซื้อยาบำรุงมาต้มให้คุณหนูได้ดื่ม ร่างกายจะได้มีน้ำมีนวลมากขึ้นเพราะยามนี้ท่านยังดูซุบผอมอยู่เลยเจ้าค่ะ หากยังผ่ายผอมเกรงว่าจะล้มป่วยได้ง่าย ๆ นะเจ้าคะ”

“ขอบคุณท่านอาน่าซื้อมากเจ้าค่ะที่เอาใจใส่เป็นอย่างดี แต่ว่านอกจากจะซื้อที่ดินแล้วข้ายังต้องการขอขึ้นทะเบียนกับท่านเจ้าเมือง เพื่อเปลี่ยนสถานะเป็นชาวแคว้นหยางอย่างเต็มตัว จึงอยากถามท่านอาทั้งสองว่าจะเปลี่ยนตามข้าหรือจะคงสถานะคนแคว้นเว่ยเอาไว้เจ้าคะ” หลินหว่านอยากเปลี่ยนแปลงทุกอย่างเสียใหม่

“พวกเรายินดีทำตามความต้องการของคุณหนูอยู่แล้วขอรับ”

“ถ้าเช่นนั้นตอนนี้พวกเราไปทานอาหารเช้ากันก่อนเถิดเจ้าค่ะ จากนั้นจะได้ไปจัดการธุระต่าง ๆ ให้เรียบร้อย เพราะข้ายังต้องไปเยี่ยมคนเจ็บที่โรงหมออีก ไม่รู้ว่าป่านนี้จะฟื้นคืนสติหรือยังหมดสติเช่นเดิม ดูท่าทางแล้วจะเป็นคนดื้อรั้นไม่เบาเลยเจ้าค่ะ” หลินหว่านไม่ลืมที่บอกกับบุรุษแปลกหน้าที่ตนเองช่วยเอาไว้ ว่าวันนี้นางจะไปเยี่ยมเขาก่อนยามอู่

“อ้อ แล้วท่านหมอว่าอย่างไรบ้างหรือขอรับ บ่าวเห็นบาดแผลเต็มตัวไปหมดเกรงว่าจะถูกคนลอบสังหาร จึงได้สู้กลับอย่างเต็มที่แต่อย่างไรเสียน้ำน้อยย่อมแพ้ไฟถึงได้มีสภาพเช่นนั้นนะขอรับ” หยุนเหลียงคาดเดาดูจากอาการบาดเจ็บที่เห็นตามร่างกาย

“อืม บาดแผลภายนอกไม่ได้ลึกถึงกระดูกดื่มยาไม่กี่เทียบและหมั่นทายาก็จะหายเป็นปกติในไม่ช้า แต่ที่หนักคงเป็นอาการบาดเจ็บภายในเจ้าค่ะท่านหมอบอกว่าต้องดื่มยาตามที่จัดไว้ให้ ห้ามฝืนใช้กำลังภายในหรือต่อสู้เด็ดขาดมิฉะนั้นอาจมีชีวิตอยู่ได้อีกไม่นานเจ้าค่ะ ข้าจึงอยากช่วยให้เขาหายจากอาการบาดเจ็บ จะได้เดินทางกลับบ้านไปหาครอบครัวของเขาอย่างปลอดภัย ดูจากเสื้อผ้าที่สวมใส่น่าจะมีฐานะร่ำรวยอยู่บ้างนะเจ้าคะ”

“โธ่ คุณหนูของบ่าวช่างมีจิตใจเมตตาต่อผู้ตกทุกข์ได้ยากเสียจริง บุญกุศลที่คุณหนูได้ทำจะต้องส่งผลให้กิจการของท่าน เจริญรุ่งเรืองมีลูกค้ามากมายจนนับเงินไม่หวาดไม่ไหวแน่นอนเจ้าค่ะ” น่าซือที่ยังไม่เห็นด้านมืดของหลินหว่านยังคงมองว่านางนั้นอ่อนโยนจิตใจดี

“น่าซืออย่ามัวแต่ชวนคุณหนูคุยอีกเลยประเดี๋ยวจะเลยเวลาอาหารเช้าได้ วันนี้คุณหนูยังต้องไปอีกหลายที่นักหากยังชักช้าแดดจะร้อนเสียก่อนนะ” หยุนเหลียงรีบเอ่ยขัดขึ้นเสียก่อนเมื่อเห็นว่าน่าซือกำลังจะพูดต่อพอดี

“ไปทานอาหารพร้อมกันเถิดเจ้าค่ะ”

“ขอรับคุณหนู/เจ้าค่ะคุณหนู”

หลังจากทานอาหารเช้าง่าย ๆ กันเรียบร้อยแล้ว ทั้งสามคนต่างแยกย้ายตามที่ได้คุยกันเอาไว้ก่อนหน้านี้ น่าซือนั้นกลับมาถึงที่พักก่อนมีหน้าที่เตรียมยาบำรุงไว้ให้หลินหว่านดื่มก่อนนอน ส่วนสถานที่แรกสำหรับหลินหว่านกับหยุนเหลียงคือศาลาว่าการ เพื่อทำเรื่องซื้อที่ดินและขึ้นทะเบียนเป็นคนแคว้นหยาง

เมื่อมาถึงศาลาว่าการมีชาวบ้านมาติดต่อไม่มากนัก หลินหว่านรอไม่นานก็ได้พบผู้ช่วยเจ้าเมืองหม่าเหวินซู ที่ดูแลเรื่องการซื้อขายที่ดินของเมืองหยางหลินแห่งนี้ หยุนเหลียงแจ้งกับใต้เท้าหม่าว่าหลินหว่านต้องการที่ดินติดเชิงเขา และต้องเป็นที่ดินอยู่ในหมู่บ้านนอกเมืองซึ่งใช้เวลาเดินทางไม่นานมากนัก

ใต้เท้าหม่ารีบนำแผนที่มากางและอธิบายรายละเอียดทุกอย่าง จนถึงราคาขายที่ดินที่ถูกกว่าราคาประมาณการของหลินหว่านไปมาก หากเป็นพื้นที่งดงามสภาพอากาศดีถึงเพียงนี้ เหตุใดถึงขายราคาถูกนักหลินหว่านสงสัยอย่างมาก จึงได้สอบถามกับใต้เท้าหม่าอย่างจริงจัง

“สวัสดีทั้งสองท่านไม่ทราบวันนี้มาติดต่อเรื่องอันใดงั้นหรือ พวกท่านสามารถบอกกับข้าได้หากเป็นเรื่องทั่วไป พวกท่านไม่ต้องรอนานเจ้าหน้าที่ของเมืองหยางหลินทุกคน ทำงานอย่างขยันขันแข็งไม่มีล่าช้าอย่างแน่นอน” ใต้เท้าหม่ารีบต้อนรับหลินหว่านอย่างเอาใจ เนื่องจากวันนี้เขาได้ค่าน้ำร้อนน้ำชาหลายตำลึงทีเดียว

“รบกวนสอบถามใต้เท้าว่ามีที่ดินบรรยากาศดี ๆ อยู่ติดเชิงเขาบ้างหรือไม่เจ้าคะ ขอเป็นหมู่บ้านนอกเมืองที่เดินทางได้สะดวกไปเช้าเย็นกลับได้สบายเจ้าค่ะ”

“เอ่อ ไม่ทราบว่าคุณหนูต้องการซื้อที่ดินไปทำอันใดหรือ ข้าจะได้แนะนำว่าในหมู่บ้านไหนบ้างมีแบบที่ท่านต้องการน่ะ”

“ข้าอยากได้ไว้ปลูกบ้านและทำสวนผักผลไม้เจ้าค่ะ เพราะเป็นสิ่งที่ถนัดมากที่สุดและคิดว่าน่าจะทำได้ดีอีกด้วย อ้อ ข้าต้องการซื้อทั้งหมดหนึ่งร้อยหมู่นะเจ้าคะ เพราะต้องสร้างบ้านพักให้กับคนงานในอนาคต รวมถึงคนติดตามของข้าด้วยเจ้าค่ะ”

ใต้เท้าหม่าอยากจะขายที่ดินตรงมานานแล้ว “ถ้าเป็นที่ดินสำหรับทำการเกษตรข้าแนะนำที่หมู่บ้านหลูหยางนะ ยังมีที่ดินติดเชิงเขาเกือบสองร้อยหมู่อาจจะอยู่ห่างจากชาวบ้านคนอื่นเล็กน้อย แต่บรรยากาศเป็นไปตามที่คุณหนูต้องการทุกอย่าง ที่สำคัญชาวบ้านยังเป็นกันเองและไม่ยุ่งเรื่องส่วนตัวของผู้อื่นอีกด้วย”