บทที่2

ความเจ็บปวดกันกินไปทั่วร่าง...แต่ที่มากกว่าคือความรู้สึกของการคนที่โดนหักหลังบาดลึกลงไปในจิตวิญญาณ

เธอทำอะไรผิด? ทำไมต้องมาเจออะไรแบบนี้ด้วย

ภาพในวัยเยาว์กับครอบครัวอันแสนสุข...แม่มัณฑนา...แม่ผู้มีอ้อมกอดอันแสนจะอบอุ่น...น้องสาวตัวเล็กวัยเตาะแตะที่กำลังน่ารักช่างอ้อน...ภาพของพ่อผู้ชายแสนจะใจดี 

ครั้งหนึ่งคุณพ่อเคยพาครอบครัวไปเที่ยวต่างประเทศ..น้องเอื้องดีใจมากที่ได้เห็นหิมะ ตัวหล่อนเองก็ตื่นเต้นไม่แพ้กัน..หล่อนยังจำเสียงเจื้อยแจ้วของเด็กน้อยในยามนั้นได้

‘พี่เอื้อมคะ เอื้องอยากไปปั้นตุ๊กตาหิมะ’เด็กหญิงในวัยห้าขวบกล่าว..น้องน้อยของหล่อนช่างสดใสงดงาม

ก่อนที่เราจะกลับจากประเทศ j คุณพ่อกับคุณแม่เคยสัญญากับเด็กหญิงทั้งสองว่า...จะพาพวกเธอกลับมาอีก...ทว่าทุกอย่างกับจบสิ้นลง..เรื่องเลวร้ายเริ่มตั้งแต่ท่านเจ้าสัวบุญชัยเสียชีวิตด้วยโรคประจำตัว

และปลายปีเดียวกันมารดาเกิดอุบัติทางรถยนต์..ซึ่งวันนั้นแม่มัณฑนา กับเด็กน้อยเอื้องดาว..กำลังเดินทางตามพวกเธอพ่อลูกมาเที่ยวที่จังหวัดทางใต้แห่งหนึ่ง

ผลสรุปคราวนั้น..รถยนต์หรูราคาหลายสิบล้านแหกทางหลวงร่วงหล่นลงไปในทะเล..แม่ของพวกเธอ กับคนขับเสียชีวิตคาที่..ในขณะที่น้องสาวยังคงโชคดีได้คนใจดีที่อยู่แถวนั้นช่วยเหลือไว้…แต่ทว่าอุบัติเหตุกับพรากเสียงหวานใส กับความทรงจำของเจ้าหล่อนไป

ส่วนตัวเธอก็เริ่มป่วยด้วยโรคที่หาสาเหตุไม่ได้...ทั้งที่ก่อนอายุสิบขวบร่างกายเธอแข็งแรงดีมาก

ยิ่งพอรู้สาเหตุของอาการป่วยเกิดจากพี่เลี้ยงที่หล่อนรัก และให้เกียรติเสมอมารดาคนที่สอง..ความรู้สึกเจ็บปวดโกรธแค้นรุนแรงที่ชีวิตนี้ไม่เคยได้สัมผัส..กับปะทุขึ้นมาอย่างห้ามไม่อยู่

แม่มัณฑนา กับน้องสาวผู้น่ารักของเธอทำอะไรผิด แล้วตัวเธอล่ะ? 

โลกไม่ยุติธรรม...เธอไม่ยินยอม!! 

ไอ้อีสารเลวพวกนั้นไม่ควรเสวยสุขบนกองเงินกองทองของตระกูลวรรณรุนชัย!

 จิตสุดท้ายเต็มไปด้วยความอาฆาตแค้น..ของดวงวิญญาณบริสุทธิ์..ตั้งมั่นเจตจำนง..หล่อนยินยอมแลกกับทุกอย่างเพื่อแลกกับโอกาสสักครั้ง...โอกาสเพื่อจะได้เอาทุกสิ่งคืนมา..แม้สิ่งที่ว่าจะแลกกับการขายวิญญาณให้กับปีศาจหล่อนก็ยินยอม

รอบตัวเต็มไปด้วยความมืดหม่น...มืดขนาดที่ไม่สามารถเห็นสิ่งใดๆ ในครรลองสายตา..หรือนี่จะคือ ‘นรก’

ตลอดชีวิตตั้งแต่เกิดจนเติบโต...สิ่งหนึ่งที่เธอมั่นใจ..เธอไม่เคยทำเรื่องเลวร้ายแม้แต่ครั้งเดียว..หญิงสาววัยสิบแปดปีเพียงแต่ยิ้มเยาะหยันให้ตัวเองราวกับคนบ้า

แต่แล้วแสงสว่างริบหรี่ที่สว่างวาบ...ก็พาให้จิตอันตั้งมั่นเดินเข้าไปหา..ความรู้สึกทุกอย่างปะปนกันจนแยกไม่ออก..มันเหนือความกลัว..และแม้จะอาฆาตแค้นเจ็บปวดมากเท่าไร ก็ยังคงเหลือ 'สติ'

และภาพที่เห็นก็พาเอื้อมนางถึงกับตื่นตะลึง..ภาพชายหนุ่มในชุดสูทสีดำรูปร่างสูงโปร่งเอวสอบ..ใบหน้ามีส่วนผสมอันเผ็ดร้อน และเย้ายวนราวกับดึงสรรพสิ่งดีงามบนพื้นพิภพมาสิงสู่ในตนเอง..ในขณะเดียวกันบุรุษในชุดสูทสีขาวที่มาด้วยกัน..กับงามพิสุทธิ์ ดวงตาสีทองกระจ่างใสเต็มไปด้วยความเมตตา ขนตาหนายาวเป็นแพร..เป็นความงามแบบไร้กาลเวลา แม้แต่เธอผู้ที่ไม่สนใจในเพศตรงข้ามยังมองแทบลืมหายใจ

"นี่ยัยหนู"เสียงใสของเด็กชาย ส่งผลให้ไอ้คนมองเหม่อก้มมอง ภาพที่เห็นคือร่างกลมในชุดเสื้อฮาวาย...ผมหยิก..แก้มยุ้ยแดงระเรื่อ..น่ารักน่าเอ็นดูเป็นที่สุด

"เด็กน้อยเรียกพี่สาวเหรอคะ?"หญิงสาวพูดพร้อมกับลูบผมเด็กชายตรงหน้าด้วยความเอ็นดู...ลูกใครหนอพ่อแม่ช่างปั้น แต่เหมือนกามเทพตัวน้อยจะไม่พอใจ ศีรษะเล็กๆ รีบเบี่ยงหลบ

"อย่าเล่นหัวซิมนุษย์"

"ทำไมพูดจาไม่น่ารักเลยค่ะ พี่อายุมากกว่าเรา..เราต้องเรียกพี่ว่าพี่ แล้วก็มีลงท้ายคำพูดด้วยซิคะ"เอื้อมนางเผลอดุด้วยน้ำเสียงอ่อนโยน เด็กชายตัวน้อยมุ่ยหน้า ก่อนจะหันไปหาเพื่อนรักทั้งสอง

"โครนอส ลูซิส เจ้าแน่ใจนะ ว่าจะทำสัญญากับเด็กนี้?"

และก็อีกเช่นเคยเทพเจ้าแห่งกาลเวลาในชุดสูทสีขาวเพียงแต่ส่งยิ้มอ่อนมาให้ ดวงตาใสกระจ่างพราวระยับคล้ายกับรอเรื่องราวสนุกๆ..ในขณะที่เจ้าซาตานตัวดีเริ่มมีสีหน้าหงุดหงิด

"คิ้วเจ้าถอยออกมาซะ อย่ายุ่งกับคู่สัญญาของข้า"

"ก็เด็กนี้ดูไม่เห็นใช่วิญญาณชั่วร้ายเลยสักนิด"เพื่อนตัวเล็กยังคงเถียงอุบ แต่ก็ยังยินยอมเดินถอยหลังมายืนข้างๆ ชายในชุดสูทสีขาว..ไม่พอยังหาแนวร่วมเพิ่มเสียอย่างงั้น

"เนอะ เจ้าก็คิดแบบข้าใช่มั้ยโครนอส"

"เจ้าดูเฉยๆ เถอะคิ้ว" อีกความหมายหนึ่งก็ไม่ต่างจากด่าเพื่อนทางอ้อมว่าอย่าพึ่งก่อกวน..กามเทพตัวน้อยทำได้เพียงแต่กอดอกทำหน้างอน

ส่วนบุรุษรูปงามในชุดสูทสีดำเพียงส่ายหน้า..ก่อนส่งยิ้มล่อลวงมาให้วิญญาณตรงหน้า..ชวนให้คนตัวเล็กที่ถูกจ้องใจไหววูบ

"เจ้ายังอยากได้โอกาสอยู่มั้ย"

"ท่านหมายความว่ายังไง?"

"หึ..เจตจำนงครั้งสุดท้ายก่อนตายที่เจ้าขอยังไงล่ะ..ทำสัญญากับข้า..แล้วข้าจะช่วยเจ้าเอง"

คำตอบของชายรูปงามตรงหน้า..เล่นเอาวิญญาณสาวเบิกตากว้าง..ความทรงจำก่อนตาย..รวมถึงอารมณ์ความรู้สึกโกรธแค้นตีตื้น..เพียงแต่สติที่ถูกฝึกฝนมาตั้งแต่เด็ก..กับกดอารมณ์ที่ว่าทั้งหมดลง..และเปลี่ยนมาตั้งคำถามแทน

"ท่านคือซาตาน?"

"มนุษย์ส่วนมากเรียกข้าว่าอย่างนั้น"

"แล้ว..หนูต้องเอาสิ่งไหนมาแลกกับโอกาสคะ?"

"วิญญาณของเจ้าหลังความตายไงล่ะ"เสียงแหบพร่า..กับใบหน้างดงามที่โน้มมาด้านหน้า..ดวงตาสวยเกินมนุษย์ล่อลวง

เพียงแต่วิญญาณหญิงสาวผู้เติบโตอยู่แต่ในบ้าน และโรงพยาบาลมาหลายปี กับเต็มไปด้วยความไร้เดียงสา..แม้จะเคลือบแววเฉลียวฉลาดไว้ไม่น้อยก็ตาม

“หนูยินยอม”น้ำเสียงกับแววตาหนักแน่นของเอื้อมนาง ส่งผลให้ผู้ทำสัญญาพึงใจยิ่งนัก

“ตกลง...ข้าจะช่วยให้เจ้าได้ย้อนเวลา!”

วิญญาณตัวน้อยลอยละลิ่ว ก่อนพันธสัญญาจะพันเกี่ยว..ซาตานตนหนึ่งยิ้มกริ่มยินดี 

ในขณะเดียวกันมนุษย์คนเดียวในนั้นก็ได้แต่คาดหวังว่าจะถูก ‘ย้อนเวลา’ ไปในช่วงเวลาไหน...ถ้าเป็นก่อนที่มารดาจะเสียชีวิตคงจะดีมาก

เธอจะกอดแม่ไว้ให้แน่น..และจะปกป้องท่านจากอุบัติเหตุให้จงได้

พลังงานบางอย่างรุนแรงดูดวนวิญญาณดวงน้อยให้หมุนเข้าสู่กาลเวลาอันเป็นนิรันดร์

ลูซิสผู้เป็นซาตานเริ่มมีสีหน้าตระหนก..ก่อนจะหันขวับไปหาโครนอส..ผู้เป็นเทพแห่งกาลเวลา..แน่ละ..คนเป็นเพื่อนส่ายหน้าปฏิเสธทันควัน อีกทั้งยังออกตัวว่า

"ข้าเปล่า"

"แล้วทำไม..กาลเวลาไม่ย้อนกลับ!!"ซาตานสุดหล่อคำรามลั่น

"มันพลาดตั้งแต่เจ้าทำสัญญากับวิญญาณอันบริสุทธิ์แล้วล่ะ" คิวปิดน้อยปิดปากหัวเราะล้ออารมณ์ดี..เมื่อดูท่าแล้วไอ้เพื่อนตัวร้ายจะทำสัญญาพลาดไป!

อีกด้าน 'ดวงวิญญาณอันบริสุทธิ์' ผู้คาดหวังว่าจะได้ย้อนเวลามาแก้ไขเรื่องเลวร้าย รวมถึงจะได้มีโอกาสช่วยมารดา และน้องสาวไม่ให้เกิดโศกนาฏกรรมอันเลวร้าย..กับโดนดูดไปยังที่แห่งหนึ่ง

กลิ่นดอกไม้โชยมาตามทาง..ซึ่งทั้งสองฝั่งเต็มไปด้วยไม้ยืนต้น..ดอกสีแดงผลิดอกออกช่อเต็มต้น..หล่อนจำได้..มันคือ 'ดอกทองหลาง' 

หรือต้นปาริชาต..เพราะก่อนที่มารดาจะเสียท่านได้ปลูกมันไว้ที่สวนท้ายเรือน..คุณตาเคยเล่าให้ฟังว่า..มันคือดอกไม้แห่งสรวงสวรรค์ และมีตำนานอยู่มากมาย..โดยเฉพาะเรื่องที่ว่าถ้าได้ดมกลิ่นจะสามารถ 'ระลึกชาติ' ได้

บางทีกลิ่นที่เธอได้ดอมดมคงเป็นกลิ่นของดอกไม้ชนิดนี้นั่นเอง

แน่นอน...หล่อนจะไม่มีวันลืมอดีต..และไม่มีวันลืมใครคือคนที่ทำร้ายครอบครัว!!!

....

อ้าว!! แล้วยัยน้องจะได้ย้อนเวลามั้ยเนี่ย?