ตอนที่ 3

หน้าที่ซีดอยู่แล้วของภิญญาพัชฌ์ไร้สีเลือดลงไปอีก ความห่วงใยที่มีต่อนาบุญนั้นทำให้หญิงสาวรู้สึกราวกับตัวเองกำลังจะหายใจไม่ออก นาบุญจะถูกฆ่าไหมเนี่ย พวกหนุ่มเมเนนเดซยิ่งร้ายกว่ามัจจุราชซะอีก ก็กว่าหล่อนจะสุขสมหวังกับแองเจลอสได้แบบนี้ก็ต้องเสียน้ำตาไปหลายตุ่มเลยทีเดียว คิดแล้วให้หนักใจแทนเพื่อนรักจริงๆ

“คุณเจสอย่าบอกพี่สเตฟนะคะ”

แองเจลอสปรายตามองภรรยาอย่างตำหนิเมื่อได้ยินคำวิงวอนจากปากคนทำผิด

“ฉันไม่จำเป็นต้องบอกหรอก เพราะป่านนี้พี่สเตฟคงรู้แล้วล่ะ และหากเป็นอย่างที่คิดเอาไว้ พรุ่งนี้ประเทศไทยคงได้ต้อนรับเสือตัวที่สี่แห่งเอเธนส์แน่นอน”

ยิ่งฟังคนตัวโตพูด ภิญญาพัชฌ์ก็ยิ่งกลัว

“แล้วพี่สเตฟจะ...เอ่อ...ฆ่าภิญกับนิ่มไหมคะ”

“ภิญเป็นเมียของฉัน พี่สเตฟไม่กล้าแตะหรอก เพราะรู้ว่าฉันรักเธอมาก แต่เพื่อนของภิญนี่สิ ฉันคงรับรองสวัสดิภาพไม่ได้หรอก ก็หวังแต่ว่าพี่สเตฟจะเป็นสุภาพบุรุษได้จนถึงวินาทีสุดท้ายที่ต้องเผชิญหน้ากับนาบุญ ผู้หญิงที่ทำให้เขาต้องขึ้นไปนั่งฉีกยิ้มอยู่บนหน้าหนังสือพิมพ์ทุกฉบับทั่วโลกได้เท่านั้น”

แองเจลอสหัวเราะขื่นๆ ขณะที่ภิญญาพัชฌ์ได้แต่นั่งหน้าซีดแล้วซีดอีก หัวใจสั่นระรัวด้วยความห่วงใยเพื่อนรัก จนในที่สุดก็ต้องปลีกตัวออกมาโทรหานาบุญในไม่กี่นาทีต่อมา

“นิ่ม พี่สเตฟรู้แล้วนะว่าพวกเราเป็นคนให้ข่าวน่ะ”

น้ำเสียงที่เต็มไปด้วยความไม่สบายใจของภิญญาพัชฌ์ไม่ได้ทำให้นาบุญตกอกตกใจดั่งที่คาดเอาไว้เลย แถมแม่คุณยังหัวเราะร่วนมาตามสายอีก

“แล้วไงล่ะภิญ ไม่เห็นมีอะไรน่าตกใจเลยนี่”

“ไม่มีอะไรน่าตกใจได้ยังไง เธอกำลังจะถูกมัจจุราชฉุดลงนรกยังมีหน้ามาหัวเราะอีกนะ”

“แต่นิ่มว่า สเตฟาโน เมเนนเดซเป็นเทพบุตรมากกว่านะภิญ ไม่มีทางที่คนหล่อลากไส้แบบนั้นจะกลายเป็นมัจจุราชไปได้หรอกน่า” นาบุญเอนกายพิงกับหัวเตียงภายในห้องนอนใหญ่ของตัวเองอย่างสบายอกสบายใจ

“นิ่มน่ะ ทำไมพูดเล่นแบบนี้ล่ะ ภิญเป็นห่วงนิ่มมากนะ คุณเจสบอกว่าพี่สเตฟไม่ใช่คนที่จะยอมให้ใครมาล้อเล่นด้วยง่ายๆ และนี่ถ้าพี่สเตฟรู้ว่านิ่มคิดเพียงแค่จะใช้เขาเป็นหมากในเกมแต่งงานด้วยแล้วละก็ นิ่มได้ลงไปอยู่ในนรกแน่” ภิญญาพัชฌ์เตือนนาบุญด้วยความห่วงใย แต่ดูแม่เพื่อนรักจะไม่ทุกข์ไม่ร้อนอะไรซะเลย แถมยังหัวเราะตลอดเวลาอีกต่างหาก

“นิ่ม ฟังภิญบ้างสิ พี่สเตฟน่ะ อันตรายไม่แพ้หนุ่มๆ คนอื่นในเมเนนเดซเลยนะ นิ่มควรระวังตัวเอาไว้บ้าง ไม่ควรชะล่าใจแบบนี้”

“ไม่ต้องคิดมากหรอกน่าภิญ เธอกำลังท้องกำลังไส้อยู่นะ เดี๋ยวลูกออกมาหน้าหงิกพอดี” นาบุญยังหัวเราะได้เหมือนเดิม แถมไม่รู้สึกทุกข์ร้อนอะไรกับความน่ากลัวของสเตฟาโนเลยแม้แต่นิดเดียว

“ไม่ให้ห่วงได้ยังไง เราเป็นเพื่อนกันนะนิ่ม ภิญกลัวพี่สเตฟจะ...”

“สเตฟาโน เมเนนเดซไม่มีทางทำอะไรนิ่มได้หรอกน่า นิ่มไม่ใช่คนโง่ และนิ่มก็มีแผนที่จะรับมือกับผู้ชายหล่อลากไส้ แต่อันตรายสุดกู่คนนั้นอยู่ในหัวมากมาย ดังนั้นภิญเลิกกังวลได้เลยจ๊ะ”

นี่นาบุญจะรู้ไหมเนี่ย ยิ่งแม่คุณพูดแบบนี้ หล่อนก็ยิ่งห่วงใยมากขึ้นอีกหลายเท่า นาบุญเอาแต่ใจ ชอบทำอะไรโดยไม่คิดหน้าคิดหลังให้ดี และแน่นอนว่ามันอันตรายมากหากแหย่นิ้วเข้าไปในกรงที่ขังเสือร้ายอย่างสเตฟาโน เมเนนเดซเอาไว้ หากนิ้วไม่ขาด มือไม่ด้วน หัวใจนั่นแหละที่จะแหลกสลาย

“คุณเจสบอกว่าพรุ่งนี้พี่สเตฟอาจจะบินมาเมืองไทยเพื่อ...” เพื่อลากคอคนที่ทำให้เขาต้องหัวเสียกับข่าวบ้าบอ ภิญญาพัชฌ์ไม่ได้พูดประโยคหลังออกไป เพราะกลัวนาบุญจะไม่สบายใจ แต่เท่าที่ฟังจากน้ำเสียงดูแล้ว ตอนนี้แม่เพื่อนรักคงจะยังห่างไกลจากคำว่าไม่สบายใจมากพอควรเลยแหละ

“เพื่อมาเป็นเจ้าบ่าวของนาบุญ โชติวรรธนาไงล่ะ”

“นิ่ม!”

“ไม่ต้องมาเรียกเสียงสูงเลยภิญ ไปพักผ่อนเถอะ หลานของนิ่มจะได้แข็งแรง และขอย้ำนะว่าไม่ต้องกังวลเรื่องของนิ่ม รับรองร้อยเปอร์เซ็นต์เลยว่า สเตฟาโน เมเนนเดซไม่มีทางทำอะไรนิ่มได้ แล้วผู้ชายคนนี้แหละที่จะทำให้นิ่มรอดพ้นจากคนที่คุณปู่หาเอาไว้ให้”

ดวงตาของนาบุญเป็นประกายระยิบระยับเมื่อมองผ่านหน้าต่างกระจกที่ผ้าม่านราคาแพงถูกรวบไว้ที่ด้านข้างไปยังท้องนภาที่ดาษดื่นไปด้วยดวงดาราที่แข่งกันอวดแสง ใบหน้าของพรพุทธชายที่ตัวเองแอบรักแอบปลื้มมาตั้งแต่เล็กปรากฏขึ้นมา หญิงสาวยิ้มหวาน แต่แล้วก็ต้องเบิกตากว้างเมื่อมีภาพใบหน้าของผู้ชายอีกคนซ้อนทับลงไปบนหน้าของพรพุทธ และเมื่อมองให้ชัดๆ แล้ว นาบุญก็ถึงกับต้องอ้าปากค้างเติ่ง

‘สเตฟาโน เมเนนเดซ! เป็นเขาไปได้ยังไง?’

“แต่มันเหมือนเล่นกับไฟเลยนะนิ่ม เปลี่ยนใจตอนนี้ยังทันนะ” เสียงของภิญญาพัชฌ์ที่ดังมาตามสายช่วยดึงนาบุญออกจากไอ้อาการตื่นตกใจได้สำเร็จ

“ว่าไงนะภิญ”

“ภิญอยากให้นิ่มเลิกทำเรื่องแบบนี้ซะ พี่สเตฟไม่ใช่คนที่จะล้อเล่นด้วยได้ เขาจะต้องโกรธมาก จนถึงขั้นเดือดดาลเลยทีเดียว หากรู้ว่าตัวเองเป็นแค่หมากให้นิ่มใช้เดินในกระดานแห่งความรัก”

“บอกแล้วไงภิญ ว่านิ่มเตรียมรับมือกับผู้ชายคนนี้เอาไว้แล้ว ต่อให้เขาร้ายยิ่งกว่ามัจจุราชในขุมนรก นิ่มก็ไม่กลัว เพราะนิ่มเชื่อว่าตัวเองฉลาดกว่าเขา” นาบุญมั่นใจตัวเองมาก ตามสไตล์ของสาวน้อยที่ถูกเลี้ยงดูมาแบบตามใจตั้งแต่แบเบาะ

“แต่ว่า...”

“ภิญพักผ่อนเถอะนะ ขอบใจมากที่เป็นห่วงนิ่ม แล้วนิ่มจะโทรไปหาใหม่นะ บายจ้ะ”

นาบุญเป็นคนตัดสายสนทนาก่อน หญิงสาวโยนโทรศัพท์มือถือลงกับที่นอนข้างตัวอย่างไม่ไยดี ขณะทำท่าขบคิดถึงแผนการที่ตัวเองเตรียมไว้จับสเตฟาโนให้อยู่หมัด หากเขาเดินทางมากรุงเทพฯ ในวันสองวันนี้จริงๆ หล่อนก็ต้องพร้อมที่จะเดินตามเกมที่วางเอาไว้

ต่อให้ฉลาดสักแค่ไหน ก็ไม่มีทางสู้มารยาหญิงของหล่อนได้หรอก ยังไงซะสเตฟาโน เมเนนเดซ ผู้ชายที่มีคุณสมบัติตามที่คุณปู่ต้องการ ก็ไม่มีทางวิ่งหนีอุ้งมือของหล่อนพ้น เขาจะต้องแต่งงานกับหล่อน และหล่อนก็จะหย่ากับเขาทันทีเมื่อครบหนึ่งเดือน

“แล้วเราจะได้เจอกัน สเตฟาโน เมเนนเดซ”

นาบุญนั่งยิ้มแฉ่งด้วยความพึงพอใจกับความคิดของตัวเองอยู่บนเตียงอย่างมีความสุข โดยหารู้ไม่ว่าหายนะลูกใหญ่กำลังจะมาเยือนในอีกไม่ช้านี้ หายนะที่ไม่มีวันที่หล่อนจะรับมือมันได้เลย