บทที่ 3 น้ำตาฟ้า

กระเป๋าเป้ถูกสะพายขึ้นบ่า ร่างสูงรีบก้าวยาวมาที่รถตนเองแล้วสตาร์ทออกตัวเดินทางไปยังจุดหมาย หัวใจเต้นระรัวด้วยความสุข เมื่อนางฟ้ากำลังตอบรับความรู้สึกเขาแล้ว ประตูร้านอาหารญี่ปุ่นเปิดออก อัครวุฒิรีบสาวเท้ากวาดตามองหานางเอกคนสวยเห็นเธอโบกมือมา เขาหย่อนกายนั่งตรงข้ามแล้วยิ้มกว้าง สายตาหลายคู่จ้องมองมา ทำเอาอัครวุฒิรู้สึกขัดเขิน

“ไม่กลัวมีปัญหาหรือครับมานั่งที่ร้านแบบนี้กับผม คุณดาวเป็นดาราดังอยู่ด้วย” เขารีบบอก แล้วกวาดตามองรอบๆ ด้วยความระมัดระวัง

เธอแสร้งยิ้ม “ดาวไม่มีอะไรปิดบังนี่คะ ดาวอยากเปิดเผย”

คนฟังชะงัก หัวใจเต้นหนักขึ้นทุกขณะ

“คุณดาวรู้ตัวหรือเปล่าว่าพูดอะไรออกมา แบบนี้ผมคิดไกลนะครับ” อัตรวุฒิอมยิ้มด้วยความขัดเขิน

อิงดาวเลิ่กคิ้ว แล้วยิ้มยั่ว เหมือนเคยใช้ในละครประจำ

“ดาวก็อยากให้คุณคิดไกลค่ะ”

ดวงตาคนฟังทอประกาย เหมือนฝันกำลังเป็นจริง ดาราที่เขาสนใจจนเก็บสะสมทุกอย่างกำลังอยู่ตรงหน้า และเธอทำราวกับว่ามีใจให้ หัวใจชายหนุ่มพองโต

ทว่าภาพสองคนนัดคุยกันกลับอยู่ในสายตาของผู้คน ดาราสาวสวยซึ่งกำลังโด่งดัง นั่งตรงข้ามกับชายผู้หนึ่งซึ่งไม่มีใครรู้จักชื่อเสียงเรียงนามมาก่อนเลย นั่นจึงทำให้ทุกคนเพ็งเล็งไปหาและถ่ายภาพน่าสนใจนั้นไว้ จนกลายเป็นข่าวใหญ่ในสังคมซุบซิบ ภาพโชว์หราหน้าสื่อโซเชียลมากมาย และมันส่งผลต่อผู้หญิงอีกคน

ไหล่บางของศิรินภาถูกสะกิดด้วยเพื่อนพยาบาล หญิงสาวหันไปแล้วเลิ่กคิ้วมองด้วยความสงสัย เมื่อสีหน้เพื่อนมีแววเคร่งเครียด

“อะไรเหรอจัน” เธอถามเพื่อน

จันนิดาหันมือถือตนเองให้เพื่อนดู ศิรินภานิ่งงัน เหมือนถูกหินหล่นทับร่างมันอึดอดหายใจแทบไม่ออก เธอแน่ใจว่าเขากำลังมีอะไรปิดบัง แต่ไม่คิดมาก่อนว่ามันจะเป็นแบบนี้

มือบางข้างหนึ่งยกปิดปากร่างกายไม่อาจทรงอยู่ ทรุดลงนั่งบนเก้าอี้ สีหน้าซีดเผือดจนเพื่อนต้องช่วยปฐมพยาบาล น้ำตาเธอไหลรินออกมาไม่ขาด หัวใจเหมือนถูกกรีดจนเป็นแผล คนรักที่ไว้ใจคบหากันมาหลายปีกำลังเป็นอื่น และผู้หญิงที่มาติดพัน มันทำให้ศิรินภารับรู้ว่าตนนั้นไม่มีทางสู้เธอคนนั้นได้เลย

“ใจเย็นนะนภา มันอาจไม่มีอะไรก็ได้” จันนิดาช่วยปลอบ

ทว่าศิรินภานั้นรู้แก่ใจ คนรักชอบดาราสาวคนนั้นมากแค่ไหน หากคนที่ตนเองหลงเพ้อแทบบ้าหันกลับมามองตนเอง คิดดูมีหรือที่วุฒิจะไม่สนใจ เธอควรทำอย่างไรดีกับสถานการณ์นี้มันตันไปหมดจนหาทางไม่ออกเลย

“วุฒิเขาชอบดาราคนนี้อยู่แล้ว ถึงขั้นเพ้อเลยนะจัน เราจะเอาอะไรไปสู้อิงดาวได้ หมดหนทางที่จะดึงเขากลับมาแล้วล่ะ” เธอบอกเสียงพร่า ยกมือลูบท้องตนเองแผ่วเบา “แล้วเราควรทำยังไงกับเรื่องนี้ดีล่ะจัน”

จันนิดาโอบกอดเพื่อนไว้ด้วยความสงสาร การ์ดแต่งงานก็แจกแล้ว ชุดเจ้าสาวก็ตระเตรียมกันหมดแล้ว อยู่ดีๆ เจ้าบ่าวมาทำตัวไร้ศีลธรรมแบบนี้ได้ยังไง แถมสองคนก็อยู่กินกันมานานมากด้วย ดาราแบบนี้ไม่ควรได้รับการยอมรับจากสังคมเด็ดขาด

รถยนต์จอดเทียบหน้าบ้าน ศิรินภาทอดสายตามองคนรักกำลังเดินเข้ามาด้านใน เธอสบตาเขาซึ่งกำลังมองมา อัครวุฒิหย่อนกายลงบนโซฟาในห้องรับแขกสีหน้าเครียด หญิงสาวนั่งตรงข้าม แววตาหม่น

มือหนาผสานกันด้านหน้า มันกำลังชื้นเหงื่อ เขาไม่รู้ควรเริ่มอย่างไรดี เพราะหัวใจดันรักผู้หญิงอีกคนไปแล้ว ช้อนสายตามองคนที่เคยรัก เห็นแววตาสะท้อนความเศร้าออกมา เขารู้ว่านภาคงได้ข่าวแล้ว

“นภา...” เสียงทุ้มเรียกชื่อ

เจ้าของชื่อใช้นิ้วกรีดน้ำตา พยายามข่มใจเก็บอารมณ์ไม่ให้เกรี้ยวกราด

“ค่ะ”

“ผมไม่รู้จะพูดกับคุณยังไงดี แต่คุณคงรู้เรื่องหมดแล้ว”

คนฟังนิ่ง “เรื่องอะไรคะ”

“เรื่องผมกับคุณอิงดาว” เขาอ้อมแอ้มบอก

ศิรินภาลุกพรวดแววตาแข็งขึ้น น้ำตาเริ่มเอ่อคลอดวงตา

“คุณกำลังเพ้อหรือเปล่าวุฒิ คุณคิดว่าดาราคนนั้นจะรักคุณจริงงั้นเหรอ คุณคบหากับเขามานานเท่าไหร่แล้ว ความรักที่ฉันมีให้คุณทำไมถึงสู้ผู้หญิงคนนั้นไม่ได้!”

อัครวุฒิลุกยืนเผชิญหน้า

“คุณดาวรักผมจริง ผมกล้ายืนยัน”

ในอกมันเจ็บร้าว ยิ่งเห็นสีหน้าแววตาของเขาด้วยแล้ว ทำเอาหัวใจสั่น ห้าปีที่ผ่านมาไม่มีความหายเลยหรือไง กับอีกคนไม่ถึงเดือน เขากล้าพูดว่าคือความรัก อิงดาวผู้หญิงคนนั้นต้องการอะไรกันแน่ ถึงเข้ามาเป็นมือที่สามในชีวิตเธอกับเขา

คนเจ็บกัดริมฝีปากแน่น ไม่มีวันปล่อยให้ทุกอย่างเป็นไปอย่างที่เขาปรารถนา เธอจะฉุดรั้งไว้จนสุดกำลัง

“งานแต่งเราต้องเกิดขึ้น และคุณต้องรับผิดชอบนภา นภาต้องการให้เราเป็นเหมือนเดิม ต่อให้คุณไม่รักนภาแล้วก็ตาม”

ชายหนุ่มนิ่งขบกรามแน่น

“นภา... ทำไมคุณต้องทำให้มันยุ่งยาก ทั้งที่รู้แก่ใจ”

เธอหัวเราะเยาะตนเอง “คุณต่างหากที่ทำให้มันยุ่งยาก คุณให้ผู้หญิงคนอื่นเข้ามาในชีวิตได้ยังไง คุณเอานภาไปไว้ตรงส่วนไหน เราจะแต่งงานกันแล้วนะคะ ทำไมคุณทำแบบนี้!” ตัดพ้อน้ำตานองหน้า

อัครวุฒิเหลือบมอง เห็นน้ำตาแล้วอดสงสารไม่ได้ แต่เรื่องความรักมันบีบบังคับความรู้สึกกันได้ซะที่ไหน เขาไม่ได้อยากให้มันเป็นแบบนี้ แต่หัวใจดันมอบให้ผู้หญิงอีกคนไปแล้ว

“ผมขอโทษนภา เราแต่งกันไปผมไม่มั่นใจเลย ว่าผมจะหยุดติดต่อคุณดาวได้” ชายหนุ่มสารภาพ

เพียะ!

ฝ่ามือฟาดลงบนใบหน้า น้ำตาไหลรินไม่ขาด ทำไมเธอต้องมาแบกรับอะไรแบบนี้ด้วย

เขาหันกลับมา ผิวแก้มเป็นรอยนิ้วมือ คนตบมือสั่นระริกเพราะรู้สึกผิด ตั้งแต่คบหากันมาไม่เคยตบหน้าเขาเลยสักครั้ง ทุกอย่างกำลังดำเนินด้วยดี แต่ทำไมผู้หญิงคนนั้นต้องเข้ามา

“อย่าทำให้นภาต้องเจ็บไปมากกว่านี้เลยวุฒิ อย่าทำให้นภาต้องหมดทางเลือก แล้วบอกพี่กรเรื่องนี้เลย เพราะถ้าเป็นอย่างนั้น ดาราที่คุณหลงรักคงมีจุดจบไม่สวยแน่!” หญิงสาวพ่นคำขู่ออกมาในทันที คนฟังนิ่งอึ้ง สีหน้าเผือดลง

“นภา... คุณอย่าขู่ผมแบบนี้เลย ผมขอล่ะ”

ศิรินภาหัวเราะทั้งน้ำตา

“วันที่คุณคุกเข่าขอนภากับพี่กร แม้คุณจะโดนพี่ทำร้ายแค่ไหนคุณก็ยังยืนยัน จนพี่กรใจอ่อน คุณไม่เคยจำได้เลยใช่ไหม!”

“หยุดเถอะนภา พอแล้ว!”

อัครวุฒิลุกยืนระบายลมหายใจสีหน้าเคร่งเครียด ก่อนหันกายกลับเดินหนีคนรักออกไปนอกบ้าน ศิรินภาทรุดกายลงกับพื้น ร่ำไห้เจียนขาดใจ

อิงดาวผู้หญิงคนนั้นคือคนทำลายทุกอย่างในชีวิตเธอ