ตอนที่ 2

กระเป๋าสะพายถูกวางไว้บนโต๊ะกระจก เจ้าของร่างสมส่วน ผิวกายขาว วงหน้าสวยคม ผมยาวเคลียแผ่นหลัง ดวงตากลมโต ผสานสายตากับผู้ให้กำเนิดแล้วถอนหายใจออกมาเฮือกใหญ่ เพื่อระบายความอึดอัดภายใน สำหรับเธอแล้ว นับครั้งไม่ถ้วนที่พ่อพยายามเรียกมาพูดคุยเรื่องเดิมๆ ซ้ำแล้ว ซ้ำเล่า ซึ่งมันชวนให้หงุดหงิด

“ถ้าพ่อจะคุยกับเจนเรื่องดูตัวกับลูกเพื่อนพ่อ ที่พ่อเคยบอก เจนปฏิเสธค่ะ!” หญิงสาวยังคงยืนยันหนักแน่น

“ทำเพื่อพ่อไม่ได้เหรอ พ่อไม่อยากเสียคำพูด”

“แต่พ่อไปรับปากพวกเขาเองนะคะ เจนไม่เกี่ยว!”

“เจน... ไปสักครั้งได้ไหมลูก ถ้าลูกไม่ชอบเขาพ่อไม่ว่าเลย”

หญิงสาวระบายลมหายใจ

“ต้องให้เจนพูดอีกกี่ครั้งคะพ่อ ว่าเจนมีแฟนแล้ว จะให้เจนทรยศเดชไปดูตัวกับลูกชายเพื่อนพ่อได้ยังไง อีกอย่างหมอนั่นก็ไม่ได้อยู่เมืองไทยด้วย”

“อาทิตย์หน้าอารอนจะมาเปิดบริษัทที่เมืองไทย แล้วเข้ามาเช็นสัญญากับบริษัทเรา”

“แล้วยังไงคะ มาไทยต้องมีเมียเป็นคนไทยเหรอ เจนไม่เอาด้วยหรอกค่ะพ่อ ถึงเห็นหน้าเจนก็รับประกันว่าไม่มีวันชอบลูกเพื่อนพ่อแน่ เพราะเจนมีเดชอยู่แล้ว เดชเขาเป็นคนดี เจนไม่อยากเสียเขาไป”

คนเป็นพ่อสุดทัดทาน เรื่องความรักมันคงบังคับกันไม่ได้ เขาผ่อนลมหายใจ ดูท่าคงต้องปฏิเสธเพื่อนไป

“ก็ได้ พ่อไม่บังคับเราแล้ว” หัถวิทย์จำต้องปล่อยเรื่องนี้ไป

“ถ้าอย่างนั้นเจนไปก่อนนะคะ มีนัดทานข้าวเย็นกับเดช”

ร่างบางลุกยืน เดินออกนอกห้องโถง แล้วเปิดประตูรถเคลื่อนมันออกจากรั้วบ้าน ตรงไปยังร้านอาหารที่นัดหมายกับแฟนหนุ่มเอาไว้

รถจอดลงหญิงสาวเปิดประตูแล้วก้าวลง ชายรูปร่างสูงโปร่ง สวมเสื้อเชิ้ตสีดำกางเกงสีเดียวกัน ผิวขาว ใบหน้าเรียว ดวงตาเรียวคม คิ้วเข้ม จมูกโด่งริมฝีปากหนา โบกมือให้กับแฟนสาวแล้วยกยิ้ม

“รอนานไหมคะเดช”

“ไม่เลยครับ”

เธอควงแขนเขาทันที ท่ามกลางสายตาหลายคู่ที่อิจฉาหนุ่มรูปงาม สองคนดูเหมาะสมกัน มาถึงโต๊ะอาหารที่จองไว้ เขาเลื่อนเก้าอี้ให้แฟนนั่ง ตนเองมาหย่อนกายอยู่ฝั่งตรงข้าม

พนักงานนำเมนูมาวางไว้ หญิงสาวเปิดอ่านแล้วสั่งของชอบตนเอง แล้วรอให้คนตรงข้ามสั่งมาสมทบ เดชาธรสบตาคนรักแล้วยิ้มบางๆ เจนนรีเป็นคนสวย ทรงเสน่ห์มีครบทุกอย่างที่ผู้ชายต้องการ เธอเย้ายวนชวนหลงใหล เพียงแต่ นิสัยเข้าถึงยากและต้องการคนเอาใจมากๆ จนถึงตอนนี้บางครั้งเขาเองก็ท้อไม่น้อย ที่ต้องคอยระมัดระวังคำพูด และที่สำคัญคือต้องระวังท่าทาง

เมื่อใดหากเขาแสดงความต้องการอย่างเปิดเผย ถ้าถูกจับได้ มักมีปัญหาให้ทะเลาะกันเสมอ ผู้หญิงที่ผู้ชายอยากครอบครอง มีแต่คนอิจฉาเขา แต่ตอนนี้เขากลับคิดต่าง ก็แค่อยากมีความสุขทั้งทางกายทางใจ แต่เจนให้กับเขาไม่ได้เลย

อาหารถูกนำมาเสริฟ์ เดชาธรตักใส่จานแล้วยิ้มกว้าง พยายามเอาใจคนรักอย่างที่สุด ลูกค้าเริ่มทยอยเข้าร้าน สายตาหญิงสาวหน้าตาดีหลายคู่กำลังมองมา เดชาธรหลบเลี่ยงเพราะไม่อยากมีปัญหา ทว่าสายตาแฟนไม่เป็นเช่นนั้น มือบางกำแก้วน้ำส้มแน่น แล้วจ้องมองผู้หญิงอื่นแววตาเอาเรื่อง

“มองทำไมมิทราบ ไม่มีปัญญาหาผัวหรือไง!” คนตัวเล็กตะโกนด่า