ตอนที่ 1

ร่างสูงใหญ่ทรุดกายลงนั่งบนโซฟา มือผสานกันด้านหน้า ทอดสายตามองบิดาซึ่งยืนอยู่ ชายชราหันมาแล้วทิ้งกายลงตรงข้าม มองบุตรชายเพียงคนเดียวด้วยความภูมิใจ อารอนนับวันยิ่งหล่อเหลา ดวงตาคมกริบ คิ้วเข้ม ริมฝีปากได้รูป จมูกโด่ง ดวงตาสีน้ำตาลอ่อน ผมดำสนิทเพราะได้เชื้อทางแม่ซึ่งเป็นสาวญี่ปุ่น อารอนเก่งทุกด้าน ทำงานแทนเขาได้ทั้งหมด ลูกชายไม่เคยทำให้ผิดหวังเลย ทว่ามีเรื่องเดียวที่เป็นห่วง อายุอานามเข้าเลขสามเกือบปลาย ยังไม่ยอมแต่งงานเมียภรรยาสักที

“อารอน... พ่อมีเรื่องอยากปรึกษากับลูก”

“ครับ”

“พ่อเคยขอลูกสาวของเพื่อนไว้เป็นเจ้าสาวให้แก”

ชายหนุ่มชะงักเล็กน้อย

“ผมไม่พร้อม!” เขาปฏิเสธทันที

“ทุกอย่างที่พ่อมี พ่อยกให้ลูกหมด”

คนฟังชะงัก สีหน้าครุ่นคิด

“ทั้งหมดเลยเหรอครับ” เขาย้อนถามเสียงเครียด

“ใช่” ชายชราเว้นคำพูด “ถ้าลูกยอมแต่งงานกับหนูเจน”

ดวงตาคมหรี่ลง “ก็ได้ครับ”

เฟอร์นาร์ดกระตุกยิ้มมุมปาก

“พ่อจะนัดให้ลูกไปเจอกับว่าที่เจ้าสาว ลูกจะได้รู้ว่าหนูเจนน่ะสวยขนาดไหน”

สีหน้าคนฟังนิ่งเฉย ไม่ยินดียินร้าย คนอย่างเขาไม่ต้องการผู้ใดมายืนเคียงข้าง แค่เป็นคู่นอนเพื่อระบายความใคร่ก็เพียงพอแล้ว

“แล้วแต่พ่อครับ อยากให้ผมทำอะไรก็บอกมา”

“แล้วพ่อจะโทรหา”

“ครับ” พูดจบเขาลุกยืน วันนี้มีประชุมต่อ คงไม่มีเวลาคุยบิดาแล้ว “ผมไปก่อนนะครับพ่อ ผมมีงานต้องทำ”

ร่างสูงใหญ่สาวเท้าออกมาด้านนอก แล้วเปิดประตูนั่งเบาะหลัง ให้คนขับเคลื่อนออกไปยังจุดหมายทันที ลูกชายลับสายตาเฟอร์นาร์ดต่อสายถึงเพื่อนเก่า เวลาผ่านมาหลายปี ตอนนี้บุตรสาวเพื่อนกลายเป็นสาวสวยสะพรั่งแล้ว

“ครับ” ปลายสายรับ เฟอร์นาร์ดยิ้มกว้าง

“เรียบร้อยวิทย์ไม่มีปัญหาอะไร ทางแกล่ะ”

“พรุ่งนี้นั่นแหละถึงจะได้คุย ว่าแต่ทำไมแกรีบนักเล่า” หัถวิทย์ย้อนถาม ด้วยความสับสน อยู่ดีๆ ไม่กี่วันก่อนเพื่อนโทรหาทวงสัญญาเก่ากันไว้เมื่อห้าปีก่อน

“เจ้าอารอนมันไม่เคยคบกับผู้หญิงคนไหน ฉันอดเป็นห่วงมันไม่ได้ กลัวมันจะไม่มีหลานให้เลี้ยงน่ะสิ”

“ลูกสาวฉันอาจจะยากสักหน่อย รายนั้นรั้นยิ่งกว่าอะไร”

“เอาเป็นว่า ถ้าหนูเจนยอมตกลงส่งข่าวมาบอกหน่อยก็แล้วกัน” เฟอร์นาร์ดบอกเสียงเครียด เขาคาดหวังกับบุตรสาวเพื่อนไว้พอสมควรเลยทีเดียว

“ได้ แต่ฉันไม่รับปากนะว่ายัยเจนจะตกลงหรือเปล่า”

“ไม่เป็นไร ฉันแค่หวังว่าหนูเจนจะตกลง ยังไงฉันก็อยากได้ลูกสาวแกเป็นสะใภ้”

หัถวิทย์หัวเราะลั่นเมื่อเพื่อนออกปากขนาดนั้น

“โอเค ฉันจะพยายามก็แล้วกัน” เขาวางสายจากเพื่อน แล้วถอนหายใจเฮือกใหญ่

อะไรไม่สำคัญเท่า บุตรสาวดันมีคนรักอยู่แล้ว แต่ไอ้หมอนั่นไม่ถูกใจเขาเอาเสียเลย ยัยเจนก็เหมือนปิดหูปิดตาไม่รับรู้ ไม่รู้จะทำยังไงดี