ถูกชะตา

ระหว่างที่เด็กหนุ่มปั่นจักรยานไปตามไหล่ทางเพื่อมุ่งหน้าสู่ตัวเมืองพร้อมปั่นจักรยานคันเก่าของตน..

“ รถสีดำคันยาว..เขาเรียกอะไรหว่า..อ้อใช้ลีมูซีน ทำไมถึงขับมาเทียบใกล้ๆแบบนี้กัน? ”

ฟางเทียนพยามปั่นจักรยานให้ออกห่างเพราะกลัวจะไปชนรถลีมูซีนสีดำคันหรู..ขณะนั้นเองกระจกของรถก็ถูกลดลงอย่างช้าๆ..

“ นี้นายหยุดก่อน.. ”

ด้านในรถลีมูซีนมีผู้หญิงอายุราวๆ18-19ปี นั่งอยู่ภายในรถพร้อมกับสวมยูนิฟอร์มของมหาลัยที่ฟางเทียนไปสมัครเป็นบรรณารักษ์..

เมื่อฟางเทียนเห็นผู้หญิงคนนั้นก็จดจำใบหน้านั้นได้ในทันที..เส้นผมสีเงินดวงตาสีฟ้าคราม สัญลักษณ์ที่ติดด้านหน้าของรถ...สัญลักษณ์ของตระกูลหวัง เจ้าของบริษัทยักษ์ใหญ่ที่ขับเคลื่อนเศรษฐกิจในเขตนี้ราวๆ50%

บอดี้การ์ดนับร้อยคนที่แอบติดตามมาอย่างลับกำลังซุ่มพลางตัวและพร้อมจะลงมือทันทีหากมีอะไรน่าสงสัย..

“ เอ่อ..เธอคือคนที่อยู่ในห้องสมุดเมื่อตอนนั้น..ที่ลงพนันเงินจำนวนมหาศาลได้อย่างหน้าตาเฉยคุณหนูตระกูลหวัง? ”

ฟางเทียนกำมือด้านขวาก่อนจะทุบลงบนมือซ้ายที่แบบอยู่และเอ่ยขึ้นด้วยน้ำเสียงที่ไม่ทุกข์ร้อนใดๆทั้งสิ้น

“ ฮ่า ฮ่า ใช่ นายนี้น่าสนใจจริงๆ แล้วนั้นนายกำลังจะไปไหน? ไปกับชั้นไหมละ ชั้นกำลังจะเข้าตัวเมืองอยู่พอดีแล้วนายชื่อ? ”

“ ฟางเทียน แล้วเธอ? ”

หญิงสาวขมวดคิ้วเล็กน้อยเพราะตนนั้นก็เป็นหนึ่งในผู้เล่น อารค์เซอร์ไวเวอร์..

“ เอ๋~~ชื่อนายเหมือนกับฟางเทียนที่เป็นผู้เล่นอับดับหนึ่งของเขตนี้เลยนะ? ชั้นชื่อ หวังเสี่ยวหยิน แต่เรียกชั้นว่า เสี่ยวหยินก็ได้ ”

“ อ่อ..บังเอิญนะบังเอิญจะเป็นแบบนั้นได้ยังไงเล่าว่าแต่เสี่ยวหยินบอกให้บอดี้การ์ดของเธอหลบซ่อนตัวให้เนียนกว่านี้หน่อยนะ!! ”

บริเวณแถวนี้คือทางเปลี่ยวทำให้ไม่ค่อยมีผู้คนเดินผ่านสักเท่าไหร่..น้ำเสียงของฟางเทียนทั้งสงบนิ่งและเยือกเย็น..

“ เจ้าเด็กนั่น.. ”

“ เด็กนั่นรู้ได้ยังไง!! คนธรรมดาไม่น่าจะรู้ถึงการคงอยู่ของพวกเรานิ!! ”

“ เมื่อกี้นายบอกว่าคนธรรมดา? แต่ประสบการณ์ที่ชั้นรับใช้คุณหนูตระกูลหวังมานับ10ปีบอกชั้นว่า..เด็กคนนั้นมีบางอย่างที่น่ากลัวซ่อนอยู่!! ”

แน่นอนว่าเหล่าบอดี้การ์ดได้ติดตั้งเครื่องดักฟังไว้ที่ เสี่ยวหยิน ทำให้ได้ยินทุกคำพูดและทุกประโยคของเด็กหนุ่ม..

เสี่ยวหยินเบิกตากว้างเพียงเล็กน้อยก่อนปริยิ้มออกมา..

“ นายนี้ไม่ธรรมดาจริงๆเอาละ..นายจะมากับชั้นไหม? ”

แน่นอนว่าการไปกับรถย่อมเร็วกว่าปกติแต่ถ้าเป็นแบบนั้นแล้วจักรยานของเขาละ..

“ อืมมม..ไม่เป็นไรชั้นจะปั่นจักรยานไปเองเธอก็กลับบ้านดีๆนะเสี่ยวหยิน ”

“ โอเครงั้นชั้นจะไปกับนาย..ฟางเทียนข้างหลังนายยังมีที่ว่างอยู่นิ ”

เสี่ยวหยินเปิดประตูรถก่อนจะเดินไปนั่งตรงที่นั่งด้านหลังของจักรยานคันเก่าขึ้นสนิมโดยไม่มีท่าทีรังเกียจแม้แต่น้อย..

“ ไม่ได้นะคุณหนู!! ”

“ ต้องได้สิ..ยังไงก็มีGPS ติดอยู่กับตัวอยู่แล้วค่อยตามมาทีหลังก็ได้..แต่วันนี้ชั้นจะไปกับฟางเทียนฝากบอกพ่อด้วยว่า..ไม่ต้องเป็นห่วงเอาละไปกันเถอะ ”

เหล่าบอดี้การ์ดและคนขับรถต่างแข็งค้างเพราะปกติคุณหนูของพวกตนไม่เคยเป็นแบบนี้มาก่อน..แน่นอนว่าไม่มีใครห้ามเสี่ยวหยินได้..

“ งั้นเกาะชั้นไว้แน่นๆเพราะจะบ่าย3แล้วเดี๋ยวต้องไปหาซื้อเสื้อผ้าให้แม่แล้วก็น้องสาวของชั้นอีก..ดีเลยเธอเป็นผู้หญิงเรื่องเสื้อผ้าน่าจะไว้ใจเธอได้ฝากด้วยนะเสี่ยวหยิน”

“ ได้!! ”

ฟางเทียนปั่นจักรยานมุ่งหน้าสู่ตัวเมืองพร้อมกับหญิงสาวที่งดงามและดึงดูดสายตาผู้คนเป็นอย่างมาก...

................................................................................

ในที่สุดก็มาถึงตัวเมือง ฟางเทียนพาจักรยานไปไว้ตรงที่จอดจักรยาน..พร้อมกับเสี่ยวหยินที่มองดูห้างด้วยสีหน้าประหลาดใจ..

“ ห้างเล็กจัง..แล้วนายมาทำอะไรที่นี่? ”

“ ตามมาเถอะน่า ”

ฟางเทียนจับมือเสี่ยวหยินก่อนจะเดินเข้าไปในห้าง..เสี่ยวหยินใบหน้าแดงละเลื่ออย่างบอกไม่ถูก..

“ หะ..หัวหน้าเด็กนั่นกำลังจับมือคุณหนู!! ”

“ อะไรนะ!! ”

เหล่าบอดี้การ์ดก็แอบติดตามมาอย่างลับๆเช่นกันสภาพการแต่งตัวของฟางเทียนที่มีช้างดาวคู่ใจและเสื้อผ้าที่เบาบางแต่เผยให้เห็นถึงมัดกล้ามที่หนาแน่นผ่านเสื้อผ้าชิ้นบางๆ..

ทำให้เสี่ยวหยินแทบจะทำให้หัวใจหลุดออกมาเต้นข้างนอก..และแน่นอนว่าด้วยความสวยและความน่ารักของเสี่ยวหยินจึงตกเป็นเป้าสายตาในทันที..

“ เอ้ยใครวะสวยโคตรรร!! ”

“ งานดีมาก..ตัวจะขาวอะไรขนาดนั้นแม่ให้กินคอลาเจนตั้งแต่ในครรภ์ รึไง ”

“ แล้วไอผู้ชายนั่นเดี๋ยวนะ..มันกำลังจับมือกับสาวสวยคนนั้นหรือว่า.. ”

ฟางเทียนไม่ได้สนใจกับสิ่งที่เกิดขึ้นรอบข้างแม้แต่น้อยซึ่งเสี่ยวหยินเองก็ราวกับชินชาต่อสายตาเหล่านั้น..

“ นี้ไงถึงแล้ว..แวะที่นี่ก่อนแล้วเดี๋ยวไปซื้อเสื้อผ้ากัน ”

“ ศูนย์ให้บริการเกม อารค์เซอร์ไวเวอร์? นายมาทำอะไรที่นี่? ”

ฟางเทียนปริยิ้มออกมา..

“ หาเงินนะซิ..ตามมาสิ ”

ผู้คนในร้านเกมแน่นหนาคึกคักกว่าที่ฟางเทียนคิดเอาไว้ซะอีก..

“ ไม่ทราบลูกค้าทั้งสองท่านต้องการให้ช่วยอะไรรึเปล่าค่ะ? ”

พนักงานต้อนรับกล่าวขึ้นด้วยน้ำเสียงสุภาพ..

“ ผมต้องการ ขายไอเทม ชิ้นนึง ”

ฟางเทียนกล่าวจบก็สร้างความแปลกใจให้กับเสี่ยวหยินไม่น้อย..พนักงานสาวพยักหน้าก่อนจะผายมือเชื้อเชิญเข้าไปด้านใน..

“ เชิญลูกค้าทั้งสองคนไปที่ห้องรับรองค่ะ ”

ไม่นานผู้จัดการร้านก็มาถึง..

“ ไหนไอเทมที่คุณต้องการจะทำการขายครับ? ”

ฟางเทียนเปิดหน้าจอใสขึ้นมาก่อนจะกดไปที่กระเป๋าและปัดข้อมูลไปให้ผู้จัดการร้านพิจารณา..แต่หลังจากที่ผู้จัดการร้านได้สัมผัสกับไอเทมชิ้นนั้น..

“ นะ..นี้มัน ดาบเคี้ยวกระต่ายแสงจันทร์!! ”

จบ..