ภาค 1 ตอนที่ 3 ผู้แข็งแกร่งย่อมอยู่เหนือกว่าผู้อ่อนแอ

3

ผู้แข็งแกร่งย่อมอยู่เหนือกว่าผู้อ่อนแอ

หลี่ซิ่วอิง

องค์หญิงอู๋เซียวเหยา ให้นางกำนัลส่งจดหมายที่องค์หญิงเป็นคนเขียนส่งให้แกข้าถึงมือเมื่อได้อ่านจดหมายที่มีใจความว่าให้เข้าไปพบที่ประตูทางเข้าตรงที่ข้ามมาส่งองค์หญิงในวันนั้นและบอกว่านางจะให้ข้าเข้าร่วมกองทัพ ข้ารู้สึกยินดีและปลาบปลื้มยิ่งนัก แต่เพียงในตอนแรกได้ยินว่าจะให้เข้าไปเป็นองครักษ์แต่แบบนี้ให้ค่าเข้าร่วมกองทัพซึ่งในอนาคตของข้าก็จะยิ่งใหญ่มากกว่าเดิมเสียด้วยซ้ำต้องขอบคุณองค์หญิงที่ให้ความเมตตาแก่ข้าไม่เช่นนั้นข้าจะเป็นเพียงแค่องครักษ์คอยติดตามองค์หญิงไปชั่วชีวิตแน่ๆ

และก็ไม่มีวันที่จะได้มีโอกาส ก่อนที่เขาจะเข้ามา อยู่ในกองทัพข้าต้อง สอบ เกี่ยวกับวิชาความรู้และสอบการต่อสู้และการวางแผนกลยุทธ์ยุทธศาสตร์ต่างๆและค่อยจัดลำดับคะแนนว่าข้าสามารถที่จะอยู่ใน ตำแหน่งใดถึงแม้ว่าตำแหน่งแม่ทัพจะยังว่างแต่ผู้คนที่มีความสามารถและผลงานมากกว่าข้าก็ยังมีอยู่มากมาย ซึ่งค่าก็ต้องแข่งขันกับพวกเขา

“ไม่คิดว่าสตรีต่ำต้อยเชิญเจ้าก็มาสอบเข้ากองทัพเช่นเดียวกันกับลูกของข้าที่มีความสามารถมากกว่าเจ้า ทั้งยังมี ความสามารถมากกว่าเจ้าหลากหลาย เจ้ายังกล้าที่จะมา ลงแข่งขันกับลูกชายของข้าอย่างนั้นหรือ"

"ฮูหยินเฒ่า กล่าวชมเกินไป แม้ว่าข้าจะไม่มียศฐาบรรดาศักดิ์หรือว่าสกุลที่สูงส่งหรือฐานะที่ร่ำรวยแต่ข้านั้น ก็เป็นคนขององค์หญิงอู๋เซียวเหยาที่คอยหนุนหลังของข้าอยู่ ก่อนที่จะว่าบุตรชายของท่านเก่งกาจ ท่านควรดูว่าบุตรชายของท่านนั้นมีความสามารถมากเพียงใดที่จะเอาชนะสตรีเช่นข้า เอาไว้เราไปลองกันเสร็จจะได้รู้สักที ว่าใครจะชนะใครจะแพ้ ท่านเคยอ่าน ตำนานของแม่ทัพใหญ่ ของแคว้นแคว้นหนึ่งได้ไหม ในอดีต สตรีนางนี้เคยแต่งงาน กับบุตรชายของคนสกุลไป๋ แต่ก็เลิกลากัน เพียงไม่นาน นั่งตัดสินใจที่จะเข้าร่วมกองทัพเพื่อไปฆ่าศัตรูนางก็มาต่อสู้กับคนรักเก่า และนางก็ก้าวขึ้นสู่การเป็นแม่ทัพ นางมีนามว่ามู่อวี้หลิง วีรสตรีที่เก่งกาจจนไม่มีใครสามารถเอาชนะได้ "

"นางน่ะเก่งแต่ดูเจ้าตอนนี้สิ เหมือนขอทานอย่างไรอย่างนั้น"

"งั้นท่านก็เตรียมเก็บเศษหน้าอันบ้างเบาของท่านก็แล้วกันหึ!!"

"หลี่ซิ่วอิง!!!"

"ใช่นั้นแหละชื่อของข้า”

การต่อสู้แข่งขัน วัดความสามารถของผู้เข้าร่วมการทดสอบก็เริ่มขึ้น สตรีที่เข้ามาร่วมในการประลองในครั้งนี้ มีอยู่ 5 คน ส่วน บุรุษ มีเกือบร้อยที่จะไม่แย่งชิงตำแหน่งนี้ในรอบแรกข้าที่สู้กับบุรุษ แม้ว่าจะดูเหมือนว่าบุรุษรังแกข้าแต่เมื่อลองประลองดูกันแล้วบุรุษผู้นั้นก็สลบด้วยหมัดเดียวของข้า ทำให้ผู้ชมที่เข้ามาร่วมทุกอันสอบของข้าต่างตกตะลึงยังไม่น่าเชื่อว่าข้าจะสามารถชกบุรุษสรุปด้วยมาเดี่ยวได้

รอบสุดท้ายข้าได้สู้กับอดีตคนรักของข้าหยางเหวินฮ่าว ที่เก่งกาจ และเป็นคนที่ข้ารักมากจนสุดหัวใจวันนี้แหละข้าจะขย้ำเขา ให้หมอบกราบเท้าของข้าเพื่อร้องขอชีวิต และเป็นความประมาทของเขาเองที่คิดว่าข้าจะอ่อนแอเหมือนครั้งก่อนจึงออมมือให้ข้า แต่ตัวข้านั้นไม่ได้ออมมือหรือออมแรงเลยสักนิดสัดหมัดเอาสุดแรงจนอีกฝ่ายกระอักเลือดกันเลยทีเดียว ข้าแม้จะบาดเจ็บบางเล็กน้อยตามประสาคนที่ต้องต่อสู้กับคนเก่งกาจมามากตอนนี้ข้าสัดเขาจนสุดแรงเกิดเมื่อนึกถึงเรื่องราวในอดีตที่ผ่านมาของข้าและเขา ข้าจะไม่มีวันให้เขาก้าวขึ้นเหนือข้าได้อีก!!!!

อั่ก!!!!

โลหิตสีแดงใหลอดออกมาจากใบหน้าหล่อเหลานั้นจนล้มลงกับพื้น

"นางโกงบุตรชายของข้าดูก็รู้ว่านางวางยาบุตรชายของข้า"

"ข้าโกงงั้นหรือ"

"ใช่เจ้าโกง สตรีอ่อนแอเช่นเจ้าจะสู้ชายนับร้อยได้เช่นไรกัน!"

“คนอย่างข้า ไม่เคยโกงใครและไม่เคยเอาเปรียบใครไม่เคยโกหกใคร แต่เขาเพิ่งรู้มาวันนี้ว่าบุรุษที่เป็นบุตรชายของเจ้า อ่อนแอถึงเพียงนี้จนให้สตรี ที่แก่ชรา จนใกล้จะตายเช่นนี่มาท้วงติงว่าตนเอง โดนสตรีเช่นข้าโกง น่าอับอายเสียจริง กลับบ้านไปเอากระโปรงของภรรยาเจ้ามาใส่เสีย สตรีไปดีกว่าจะเป็นบุรุษหน้าโง่เช่นเจ้าหยางเหวินฮ่าว!!!"

"พอแล้ว!!"

"หลี่ซิ่วอิง เจ้าทำกริยาต่อหน้าข้าที่เป็นถึงแม่ทัพรักษาแผ่นดินนี้ได้อย่างไร ต่อว่าฮูหยินเฒ่าหยางเช่นนี้ได้อย่างไร ข้าขอประกาศให้หลี่ซิ่วอิงแพ้ในการสอบครั้งนี้ และประกาศให้หยางเหวินฮ่าวชนะในครั้งนี้!!"

"ก็เห็นอยู่ว่าข้าชนะเขาแต่ทำไมข้าถึงโดนปรับแพ้เช่นนี้!! พวกท่านไม่ยุติธรรม!!"

"พวกข้าไม่ยุติธรรมงั้นหรือข้าคือกฏในการเลือกคนที่จะมาแทนที่แม่ทัพคนก่อนซึ่งฝ่าบาททรงให้อำนาจแก่ข้าแล้ว เจ้ากล่าวว่าข้าไม่เท่ากับว่าฝ่าบาทเช่นนั้นหรือ"

"ได้ รวมหัวกันกีดกันข้าได้เช่นนี้ถือว่าพวกเจ้าเก่งมาก ในเมื่อข้ามีความซื่อสัตย์และซื่อตรงในการสอบในครั้งนี้แต่กลับโดนผู้คนเหล่านี้ทำกับข้าเช่นนี้แล้วชั่งน่าละอายยิ่งนักในเมื่อว่ากล่าวข้าเช่นนี้ก็ต้องยอมแพ้ แต่ก่อนไปจากที่นี้ข้าจะเตือนความทรงจำพวกเจ้าเอาไว้ว่าอย่ามารังแกกันให้มากเพราะจะเจอเช่นนี้!!!!!!"

กร๊อบบบบบบ!!!!!!!!!!!

อ๊ากกกกก!!!!!!!

อ๊ากกกกกกกกกก!!!!!!!!!

"เสี่ยวฮ่าวลูกแม่!!!"

ข้าหักแขนทั้งสองข้างและขาทั้งสองข้างของหยางเหวินฮ่าวอย่างเลือดเย็นต่อหน้าต่อตาผู้คนในสนามปะลองที่ต่างพากันนิ่งอึ้งไปไม่มีใครกล้ากล่าวอันใดอีกเลยสักนิด เพราะทุกคนต่างรู้และเห็นว่าข้าโดนใส่ร้ายต่อหน้าต่อตา

"จับตัวนางไว้!!!!!"

"หยุดเดียวนี้!!!"

"องค์หญิงอู๋เซียวเหยาเสด็จ!!'

"ถวายพระพรองค์หญิงอู๋เซียวเหยาเพคะ/พะยะค่ะ!!"

"ลุกขึ้นเถอะวันนี้ข้าจะมาดูว่าสหายของข้าที่เข้าร่วมการสอบเข้ากองทัพในครั้งนี้ด้วยว่าจะเป็นเช่นไร แล้วนี้เกิดอะไรขึ้นหรือ หลี่ซิ่วอิงสหายข้า"

"ทูลองค์หญิงหม่อมฉันถูก ท่านแม่ทัพใหญ่รักษาแผ่นดิน กล่าวหาว่า หม่อมฉัน โกง การประลองในครั้งนี้เพคะ และถูกสั่งปรับแพ้ เพราะหม่อมฉัน ว่ากล่าว ฮูหยินเฒ่า สกุลหยาง เพคะ ขอให้ องค์หญิงทรงให้ความเป็นธรรมแก่หม่อมฉันด้วยเพคะ"

"เป็นเช่นนั้นจริงหรือท่านแม่ทัพใหญ่"

"พะยะค่ะ"

"ข้าคงต้องให้เสด็จพี่มาหาเจ้าเป็นการส่วนตัวแล้วสินะ"

"ทูลองค์หญิง ตอนนี้เรื่องของกองทัพเป็นหน้าที่ของบุรุษไม่ใช่หน้าที่สตรีขอให้องค์หญิงอย่ามาก้่วก่ายกันเลยพะยะค่ะ"

"บังอาจ!! เจ้ากล้าว่ากล่าวเราถึงขนาดนี้เลยหรือหัวเจ้าคงไม่อยากอยู่บนบ่าแล้วสินะ ได้ในเมื่อไม่ให้ข้าก้าวก่ายนักได้เจ้ารอรับราชโองการจากฝ่าบาทได้เลย หลี่ซิ่วอิงกลับ!!!"

"เพคะ"

ข้าเดินออกมาพร้อมองค์หญิงที่ตอนนี้ดูอารมณ์เสียอย่างหนักจนดูหน้ากลัวไปเลยทีเดียว

"ข้าจะทูลเสด็จพี่ให้ประหารมันผู้นั้นที่กล้าว่าข้าขนาดนี้!!"

"องค์หญิงใจเย็นก่อนเพคะ"

"ไม่ ตอนนี้ข้าต้องการหัวของมันเจ้าไปรอที่ตำหนักของข้าก่อนข้าจะไปเข้าเฝ้าเสด็จพี่ก่อน"

"เพคะ"