บทที่ 5 แต่งงาน

บทที่ 5 แต่งงาน

งานแต่งงานถูกจัดขึ้นหลังจากนั้นเพียงไม่นาน พี่สาวที่กลายเป็นนางสนมขั้นสูงไปแล้วนั้นก็มาเป็นแขกในงานฝั่งเจ้าสาว ข้ารู้ว่านางมาทำไม คงจะคะนึงถึงคนรักเก่าล่ะสิไม่ว่า ถึงได้รีบมาเป็นประธานในงานอยากจะพบหน้าอดีตคนรักเก่าเพราะในอีกไม่ช้าอดีตคนรักเก่าของนางก็คงจะเป็นของข้าไปเสียแล้วและยิ่งเป็นน้องสาวที่นางเกลียดชังย่อมต้องรู้สึกเกลียดกว่าเดิมเสียอีกกล่าวถึงเช่นนี้แล้วก็รู้สึกน่าเบื่อยิ่งนักคนงดงามเช่นข้าต้องโดนเกลียดอีกแล้วหรือนี่ช่างไม่ยุติธรรมกับความงดงามนี้เลยแม้แต่น้อย

“คุณหนูเจ้าคะท่านหัวเราะอะไรหรือเหตุใดถึงหัวเราะเสียงดังเช่นนั้นกิริยาไม่งามเลยนะเจ้าคะ”

“จื่อจ้าน เจ้าล่ะก็ข้าแค่หัวเราะพระสมเชียนน่ะสิ อุตส่าห์มาตั้งไกลเพื่อที่จะพบหน้าอดีตคนรักท่านแม่ทัพกลับไม่ได้สนใจใยดีนางเลยสงสารนางนะ”

“คุณหนูอย่ากล่าวเช่นนี้อีกนะเจ้าคะแต่งงานไปแล้วควรระวังกิริยามากกว่านี้นะเจ้าคะเดี๋ยวคนอื่นจะกล้าพูดได้ว่าท่านไม่มีกาละเทศะ”

“เข้าใจแล้วเจ้าอย่าได้ทำหน้านิ่วคิ้วขมวดขนาดนั้นเลยถ้าไม่ได้เป็นอะไรเสียหน่อยถ้าเป็นจริงๆก็คงจะเกิดเรื่องตั้งนานแล้ว”

“คุณหนูเจ้าคะต้องระวังตัวให้ดีนะเจ้าคะแต่เข้าไปในตัวแม่ทัพจะต้องเกิดเรื่องไม่คาดฝันแน่นอน บ่าวไม่อยากเห็นคุณหนูต้องเจ็บปวดเพราะสามี อึกๆ”

“เดี๋ยวก่อนร้องไห้ทำไม ข้ายังไม่ได้ตายเสียหน่อยอย่าร้องไห้อีกนะ”

“คุณหนูเจ้าคะบ่าวอยู่กับคุณหนูมาตั้งนานคุณหนูได้แต่งงานออกเรือนกับคนที่ไม่ได้รักบ่าวก็รู้สึกเสียใจแทนคุณหนูแล้วยิ่งตอนนี้คุณหนูต้องไปเจอครอบครัวใหม่ไม่รู้ว่าคุณหนูจะต้องเจอกับอะไรบ้างแค่คิดก็รู้สึกเสียใจแล้วเจ้าค่ะ”

“อย่าร้องข้ากินยาอมตะของท่านอาจารย์แล้ว ฟันก็ไม่เข้า แทงก็ไม่ตาย อึดถึกทนยิ่งกว่าเหล็กกล้าเสียอีก ขนาดยาพิษที่แรงที่สุดยังล้มข้าไม่ได้ใครจะกล้ามารังแกข้า”

“แต่ถึงอย่างไรคุณหนูก็ยังเป็นสตรีที่อ่อนแออยู่เช่นเดิมในสายตาของคนภายนอกคนอ่อนแอย่อมเป็นที่น่ารังแกที่สุดคุณหนูเจ้าคะเราไปอยู่ที่นั่นคุณหนูอย่าดื้อนะเจ้าคะบ่าวไม่อยากจะเห็นคุณหนูโดนลงโทษ”

“เจ้ากับศิษย์พี่ใหญ่ของข้าก็จะแต่งงานกันแล้วเจ้าก็คงจะอยู่กับข้าได้อีกแค่ไม่กี่เดือนเราต้องไปอยู่ที่นู่นแล้วก็มีความสุขให้มากๆเจ้าอยู่รับใช้ข้ามานานก็ขอให้เจ้าได้อยู่กับสามีที่ดีก็แล้วกันอย่างน้อยศิษย์พี่ใหญ่ของข้าก็เป็นคนดีเจ้าสบายใจได้”

“เราจะจดจำเอาไว้เจ้าค่ะ”

“เอาล่ะเจ้าบ่าวกำลังจะมาเชิญตัวของข้าไปแล้วเจ้าก็ทำตามพิธีการเถอะนะ”

“เจ้าค่ะ”

“เจ้าบ่าวมาแล้ว!!!!!”

กว่าจะเสร็จสิ้นพิธีการก็ใช้เวลาตั้งนานคำนับบิดามารดายกน้ำชาเสร็จแล้วก็ต้องขึ้นหลังแม่สื่อ ให้พาขึ้นเกี้ยวเดินทางไปยังจวนแม่ทัพเมื่อลงจากจวนก็เป็นแม่สื่ออีกเช่นเดียมที่เป็นคนแบกข้าเข้าจวนแม่ทัพ เมื่อมาถึงก็จับผ้าแดงเอาไว้ โดยมีแม่สื่อพาตัวของข้าไปพร้อมกับเจ้าบ่าวที่มาเคียงข้างแสงที่เล็ดลอดเข้ามาภายใต้ผ้าคลุมหน้าสีแดงบ่งบอกถึงว่าบุรุษผู้นั้นมีร่างกายที่สูงใหญ่เฉกเช่นทหารกล้าที่มีรูปร่างสูงใหญ่กำยำแค่คิดก็รู้สึกขนลุกไปทั้งตัวบุรุษจำเป็นต้องสูงใหญ่ถึงเพียงนั้นหรือนั่นเป็นความคิดของข้าโดยปริยายกว่าจะเสร็จสิ้นพิธีการก็มืดค่ำไปเสียแล้วตัวของเจ้าบ่าวหรือก็คือท่านแม่ทัพก็คอยกินเลี้ยงดื่มสุรามงคลอยู่ข้างนอกส่วนตัวของข้านะหรือนั่งรออยู่ในห้องหอคอข้าช้าไปหมด ตะคิวแทบจะกินคออยู่แล้ว เจ้าบ่าวก็มัวแต่ชักช้าจนน่ารำคาญเสียจริงอยากจะนอนเสียแล้วแต่ก็ยังนอนไม่ได้เพราะยังไม่เสร็จสิ้นพิธีการ

แอ๊ดดดดดดดด

ปังงงงง!!!!!!

เฮือกกกกกก!!!!!

เสียงเปิดปิดประตูเสียงดังทำเอาตัวของข้าตกอกตกใจขวัญเอ๋ยขวัญมาหัวใจของค่าจากที่เต้นอยู่ปกติหายใจเข้าออกในตอนนี้กลับหายใจหอบแรงหัวใจเต้นตึกตักไปหมดไม่ใช่เพราะตื่นเต้นอะไรแต่พอตกใจกับเสียงเปิดปิดประตูก็เข้าใจไหมว่าคนที่สวมผ้าคลุมหน้าอยู่ตลอดเวลาอยู่ก็มีเสียงแปลกประหลาดแบบนี้ก็ยิ่งกว่าตัวกว่าเดิมซะอีกจะให้ทำยังไงได้ในเมื่อนั่งอยู่คนเดียวก็ต้องหวาดกลัวเป็นธรรมดาใครบ้างจะไม่กลัว

“เรื่องแค่นี้ก็กลัวเสียแล้วตกใจอะไรถึงเพียงนั้น”

“ท่านเข้ามาแล้วหรือสามี”

“สามี? ใช้ได้นี้ที่เจ้ากล้าเรียกข้าเช่นนั้น”

“ทำไมจะเรียกไม่ได้ในเมื่อท่านเป็นสามีของข้าตัวของข้าก็มีสิทธิ์ที่จะเรียกท่านแบบใดก็ได้ที่ภรรยาควรจะเรียก”

“ในเมื่ออยากจะเรียกเต็มปากเต็มคำเช่นนี้ก็ควรทำให้มันเป็นเรื่องจริงสักทีโจ้เองเป็นสตรีที่ไปต่างเมืองมานานก็คงจะปล่อยเนื้อปล่อยตัวมานานแล้วพี่สาวของเจ้าก็เคยเล่าว่าตัวของเจ้าไปอยู่ที่สำนักศึกษาก็มีแต่บุรุษลายล้อมย่อมต้องเป็นสตรีที่มากราคะอย่างแน่นอน”

“พี่สาว เหอะ!”

“อะไรของเจ้า หัวเราะออกมาหมายความว่าอย่างไร”

“ก็ไม่ได้หมายความว่าอย่างไรท่านก็แค่คิดถึงอดีตคนรักของท่านจนหลุดปากพูดออกมาท่านอย่าลืมสิว่านางเป็นพระชนมที่ฝ่าบาททรงรักมากที่สุดมากกว่าฮองเฮาด้วยซ้ำ นางอาจจะอยู่บนที่สูงอีกไม่นานเพราะถ้ามีใครได้รับความรักจากฮ่องเต้มากกว่าฮองเฮารับรองว่านางอาจจะไม่มีชีวิตรอดได้นานเท่าไหร่นับท่านคงจะเสียใจมากสินะเจ้าคะที่คนรักของท่านจะต้องมีชีวิตได้อยู่ไม่นาน”

“ปากดีไปเถอะเจ้าจะได้ร้องขอชีวิตแน่นอน”

“ท่านจะทำอันใดสามี”

“ทำกับเจ้าเหมือนสามีภรรยาที่ทำกันอย่างไรล่ะ”

พอตัวของแม่ทัพพูดจบร่างกายของข้าก็ถูกกระชากเสื้อผ้าออกจนหมดดีที่มันไม่ขาดถ้าขาดไปนี้ก็คงจะเสียดายแย่เลยชุดแต่งงานราคาแพงกว่าจะตัดเย็บได้ก็ไม่ใช่ว่าจะใช้เวลาแค่วันสองวันทำขาดเช่นนี้ก็คงจะโดนตบสักทีสองทีจะได้หายแค้นเมื่อร่างกายเปลือยเปล่าที่ปรากฏตัวออกมาทำให้ใบหน้าของเขาแดงไปทันทีดวงตาของข้าที่ตอนนี้ผ้าคลุมหน้าได้หลุดออกจากใบหน้าของข้าไปแล้วก็ทำให้ตัวของข้ามองสบสายตากับเขาอย่างไม่ตั้งใจ

“หน้าตางดงามจริงด้วยสินะ งดงามกว่าพี่สาวเจ้าเสียอีกข้าชักจะไม่เชื่อแล้วสิตัวของเจ้าจะเป็นลูกชังจริงๆ”

“สามีท่านอยากทำอะไรข้าก็ทำไปเถอะในเมื่อเราเป็นสามีภรรยากันท่านอยากทำอะไรก็ตามใจของท่านข้าจะไม่ห้ามแต่ก็อยากรู้เหมือนกัน ว่าลีลาบนเตียงของท่านจะเป็นอย่างไร”

“หึ เจ้าที่อ่อนแอถึงเพียงนี้คิดว่าข้าจะไม่กล้าหรือเหอะ!!”