Hinovel
App Store
Google Play
คลังหนังสือ
บท
ตั้งค่า
ตอนที่ 1 จูบแรกที่ไม่ได้ตั้งใจ
เมืองหลวง
“อาชิงเร็วๆเข้าเดี๋ยวไม่ทัน”
“คุณหนู รอก่อนเจ้าค่ะ อย่าวิ่งเจ้าค่ะ”
“ไม่ทันแล้วๆเร็วๆเข้า ข้าจะรีบไปดูละคร เรื่องนี้พลาดไม่ได้ เร็วๆเข้า”
หอสุ่ยเซียน
“มาทันพอดี นั่งเร็วๆ”
“คุณหนู หากว่าแม่นมอี้จับได้ละก็…”
“ช่างเถอะๆ ตอนนี้ดูละครก่อน มาแล้วๆ”
“คุณชาย นั่นคุณหนูหงลี่อินขอรับ”
“ใช่นางจริงๆ ข้าควรจะต้องไปทักทายว่าที่คู่หมั้นเสียหน่อย”
หงลี่อินบุตรีของเสนาบดีกลาโหมหงเล่งจิน นางชอบการละเล่นงิ้วและการดูละครเป็นที่สุด นางมักจะแอบออกมาจากจวนเพื่อมาที่หอสุ่ยเซียนนี้เสมอเพื่อดูละครคณะที่นางโปรดปราณ
“คุณหนูหง ข้าโอหยางรุ่ย ยินดีที่ได้พบท่าน”
“อ้อ ยินดีคุณชาย มาดูละครเช่นกันหรือ…เดี๋ยวนะ..ท่านบอกว่าชื่อ..”
“ข้าโอหยางรุ่ย เจ้าแปลกใจอะไรงั้นหรือ”
ลี่อินคิดอยู่ในใจ โอหยางรุ่ยนี่ไม่ใช่คนที่ท่านพ่อเคยบอกว่าจะให้นางหมั้นกับเขาในเร็ววันนี้หรอกหรือ ไม่ได้แล้ว หากเป็นเช่นนั้นคงไม่ดีแน่ ต้องรีบหาทางหนีก่อน
“เอ่อ โอ๊ย ข้าปวดท้องยิ่งนัก อาชิงเร็วๆเข้า ข้าอยากเข้าห้องน้ำ คุณชายรอสักครู่นะเจ้าคะ”
“เอ่อ คุณหนู คือว่า….”
ลี่อินรีบจูงมืออาชิงวิ่งไปด้านบนของร้านเพื่อหนีผู้ที่พึ่งเข้ามาทักทาย โอหยางรุ่ยเป็นคู่หมั้นที่ท่านพ่อจัดการเอาไว้ว่าอยากให้หมั้นหมายกับนาง แต่นางไม่ได้มีใจรักชอบเขา
“คุณหนู คือว่า เราหลบคุณชายมานานแล้วนะเจ้าคะ แย่แล้วคุณหนู นั่นคนที่จวนเจ้าค่ะ”
“อาชิง ข้าอยู่ไม่ได้แล้ว หาที่หลบเร็วเข้า”
“ข้า คือข้า …”
“โอ๊ย ข้าไปก่อนล่ะ”
หงลี่อินวิ่งขึ้นไปและเปิดเข้าไปยังห้องส่วนตัวห้องหนึ่งบนนั้นอย่างเงียบกริบ
“เอาตามแผนเดิมที่เจ้าว่า หากพร้อมแล้วจงบอกข้า”
หงลี่อินที่แง้มประตูเอาไว้มองลอดช่องเล็กๆออกไป อาชิงไปหลบอีกห้องหนึ่ง นางไม่รู้เลยว่ากำลังจะมีบางคนเดินเข้ามาหานางอย่างเงียบๆ และไม่รู้ว่าเมื่อพบกันครั้งนี้ ชีวิตของนางจะเปลี่ยนไปตลอดกาล….
“ไปเสียทีสิ ออกไปได้แล้ว ไม่เจอก็ออกไปได้แล้ว ข้าจะดูละคร จะถึงตอนสำคัญแล้ว รีบๆไปสิ”
“เจ้าเป็นใคร”
“อ๊ะ….อุ๊บ”
“หุบปากเดี๋ยวนี้!!”
“อ่อยอ้าอ่อนอิ (ปล่อยข้าก่อนสิ)”
เขาปล่อยมือนาง สายตาดุดันเอาเรื่องมองมาที่นาง หงลี่อินที่ตกใจอยู่หันมาสบตาคู่นั้นของเขา หน้าตาก็ดีแต่เหตุใดดุถึงเพียงนี้ นางเพียงมาขอหลบภัยชั่วคราว
“ท่านเงียบก่อน พวกเขากำลังจะไปแล้ว เดี๋ยวข้าก็ออกไปไม่รบกวนท่าน เชิญพวกท่านตามสบายเลย”
“ผู้ใดส่งเจ้ามา หากไม่พูด อย่าได้คิดจะออกจากห้องนี้”
ชายผู้นั้นล็อกคอนางจากด้านหลังและเขาก็ต้องตกใจเมื่อมือเขาไปจับเอาอกอวบตึงนั้นเข้า เขารีบดึงมือออกมาด้วยความรวดเร็วแต่ดูเหมือนว่านางจะไม่ได้ทำท่าตกใจอะไร นางดูจะกังวลกับคนที่อยู่ด้านนอกนั่นมากกว่า
“เจ้า เจ้าเป็นสตรีงั้นหรือ ผู้ใดส่งเจ้ามา”
“ชู่ว หุบปากก่อนได้หรือไม่ ท่านเสียงดังไปแล้วเดี๋ยวพวกเขาก็หาข้าเจอพอดี”
เขาจับแขนนางไพล่หลังและใช้มีดจ่อที่คอนางทันที หงลี่อินตกใจสุดชีวิต นางไม่คิดว่านางจะดวงซวยเลือกเข้าห้องผิดถึงเพียงนี้
“ข้า..ข้า..คือว่าข้าเพียงแค่แอบออกมาดูละคร คุณชายอภัยด้วย ข้าจะออกไปเดี๋ยวนี้ ออกไปแล้ว ปล่อยข้าเถิดได้โปรด”
“เจ้าได้ยินอะไรบ้าง”
“ข้า..ได้ยินอะไร ข้าพึ่งเข้ามาและแอบอยู่ที่ประตูนี้ ข้าไม่รู้ด้วยซ้ำว่ามีคนอยู่ ท่านปล่อยนะ”
“ข้าถามว่าเจ้าเป็นใคร”
“ท่านไม่ต้องรู้หรอก พวกเขาไปแล้ว ปล่อยข้าได้แล้วน่ะข้าจะได้ออกไปเสียที”
เขายอมปล่อยนาง ดูแล้วเหมือนว่านางจะไม่ได้ตั้งใจเข้ามาเพื่อดักฟังเขาจริงๆ และนางเองก็กำลังจะเดินออกไป เมื่อก้าวขาออกไป นางก็รีบเดินกลับมา พวกเขาวิ่งขึ้นมาอีกครั้ง
“แย่แล้ว มาอีกแล้ว ๆ ทำอย่างไรเล่า คิดสิๆ ลี่อินๆ”
“ลี่อิน??”
“นางมาทางนี้แน่ เมื่อครู่ข้าได้ยินเสียง ห้องนี้”
“คุณชาย ข้าขอโทษนะ”
หงลี่อินไม่คิดว่าจะต้องทำเช่นนี้แต่เรื่องมันจวนตัว นางพุ่งตัวออกไปและประกบปากไปที่ปากอิ่มของคนตรงหน้าทันที ประตูเปิดออก คนที่หน้าประตูตกใจสุดขีด พอๆกับบุรุษหนุ่มที่ถูกจูบแบบกะทันหันในห้องเช่นกัน
“เอ่อ ขออภัยขอรับ รีบปิดเร็วๆเข้า ถุยๆๆ ข้าจะอ๊วก กลางวันแสกๆแท้ๆ ไปตามทางโน้น ไปเร็ว”
หงลี่อินเบิกตากว้างพร้อมกับมีดในมือของบุรุษตรงหน้าที่ตกลงพื้นและปักลงไป นางอาศัยจังหวะนี้รีบผละปากออกจากเขาทันที
“คุณชาย ขออภัยด้วย ขอบคุณอีกครั้งที่ช่วยชีวิต วันหน้าข้าค่อยตอบแทน ขอตัว”
หงลี่อินรีบวิ่งออกจากห้องนั้นและวิ่งลงไปและออกจากร้านอย่างรวดเร็ว นางเจออาชิงที่รออยู่ด้านหน้าหอสุ่ยเซียน
“เร็วเข้าอาชิง วิ่งเร็วๆเข้า”
เวยห่าวหรานยืนอึ้งอยู่กับสัมผัสเมื่อครู่จนเหม่อลอย เขายังจับต้นชนปลายไม่ถูก หูอื้อไปหมดจนหวังเจาเรียกเขา
“ท่านอ๋อง เกิดอะไรขึ้นเป็นอะไรหรือไม่ นางใช่สายลับหรือไม่พ่ะย่ะค่ะ”
“ข้าไม่รู้ แต่ไม่ควรปล่อยเอาไว้ ให้คนของเราเร่งตามไปจับตัวมา”
“ท่านอ๋องจะให้ทำอย่างไรกับเขาดีพ่ะย่ะค่ะ”
“ฆ่านางซะ!!”
ดาวน์โหลดแอปทันทีเพื่อรับรางวัล
