อ๋องนักรบ5
ศึกครานั้นตัวเขาเกือบจะเอาชีวิตไม่รอด ต้องรักษาอาการบาดเจ็บอยู่เนิ่นนานที่กลางป่า
ที่แท้เยวี่ยเหรินร่วมมือกับเฉินหย่งจื้อฮ่องเต้ผู้เป็นน้องชาย หมายหลอกลวงและปั่นหัวเขาให้ตายใจ แล้วสุดท้ายก็คิดสังหารเขาให้ตายอย่างอนาถยังหุบเขานั่น
เรื่องราวของเฉินเหอไท่และเฉินหย่งจื้อมีจุดกำเนิดที่ยากผสานมานานปี
เริ่มจากเฉินเหอไท่ร่วมการศึกกับเฉินหย่งจื้อมาเนิ่นนาน ทั้งสองออกรบเคียงบ่าเคียงไหล่กันเสมอมา จนในที่สุดก็รวบรวมดินแดนและก่อตั้งแคว้นต้าซ่งแห่งนี้ขึ้นมาได้เป็นผลสำเร็จ
เฉินเหอไท่แม้เป็นพี่ชายมีสิทธิ์ตามสายเลือดเต็มเปี่ยม แต่กลับไม่สนใจนั่งบนบัลลังก์มังกร จึงเป็นเฉินหย่งจื้อที่ได้เป็นองค์จักรพรรดิมีอำนาจเบ็ดเสร็จ
ทว่าเจ็ดปีผันผ่าน จิตใจของจักรพรรดิพลันผันเปลี่ยน
เฉินหย่งจื้อทั้งกลัวทั้งเกรง ประหวั่นว่าพี่ชายที่แสนดีอาจจะเปลี่ยนใจมาทวงบัลลังก์ทองคำนี้กลับคืน จึงกระทำการอย่างลับๆ บั่นทอนและตัดกำลังของเฉินเหอไท่เสมอมา
ผิดที่เฉินเหอไท่แข็งแกร่งจนเกินไป การลอบสังหารหลายต่อหลายครั้งทำอันใดเขามิได้เลยสักนิด
จนสุดท้ายเฉินหย่งจื้อจึงใช้วิธีต่ำช้า แผนนารีพิฆาตที่มีมาสมัยบรรพบุรุษถูกเลือกใช้อย่างเลือดเย็น
เยวี่ยเหรินมีใบหน้างดงามพิลาศล้ำปานล่มบ้านล่มเมือง
นางมีกิริยาอ่อนโยน นิสัยอ่อนหวาน กิริยาวาจาล้วนสมเกียรติสูงส่ง ใบหน้าพิสุทธิ์ซื่อสัตย์ มีดวงเนตรงามดั่งวารีทั้งใสกระจ่าง ทั้งเปี่ยมเสน่ห์แห่งสตรีเพศมากล้น
นางคือคุณหนูในห้องหอที่เพียบพร้อมทุกสิ่ง คือสตรีของเฉินหย่งจื้อที่ยังไม่ถูกเรียกตัวเข้าวัง มีเดิมพันเป็นตำแหน่งฮองเฮาและคนทั้งตระกูล
เยวี่ยเหรินเข้าหาเฉินเหอไท่ที่ยามนั้นเขายังพำนักอยู่ที่วังเจี้ยนอ๋องไม่ไกลจากวังหลวงของเฉินหย่งจื้อ
เวลาเนิ่นนานทีเดียวที่หญิงสาวใช้เสน่ห์มนต์มารทุกแขนงจนสำเร็จได้ด้วยดี กระทั่งกลายเป็นคนรักของเฉินเหอไท่ อย่างเต็มตัว รอเพียงแต่งงานอย่างเอิกเกริกยิ่งใหญ่
ทว่าเมื่อสบโอกาสหลอกล่อเขาออกจากวังเจี้ยนอ๋องได้สำเร็จ เยวี่ยเหรินไม่อาจปล่อยผ่านรอให้เนิ่นนานจนตำแหน่งฮองเฮาหลุดมือ
ใจกลางหุบเขาไค่กู่จึงเหมาะสมที่จะกลายเป็นสุสานของเฉินเหอไท่ ที่นั่นมีทหารนับพันพร้อมอาวุธครบมือซุ่มรออยู่ ในขณะที่เฉินเหอไท่เดินทางพร้อมราชองครักษ์ไม่มาก
ทุกสิ่งล้วนเกินคาดการณ์ตามแผนสังหารที่วางเอาไว้ เมื่อเฉินเหอไท่ยังมีชีวิตและเดินทางออกจากหุบเขาอย่างง่ายดาย เหล่าทหารอาชาหลายร้อยชีวิตยังหายสาบสูญไปอย่างไม่น่าจะเป็นไปได้
เฉินเหอไท่ล้วนสร้างปริศนาข่มขวัญผู้คนให้ยำเกรง จนผู้คนพากันสงสัยว่าเขาอาจจะเป็นปีศาจจากขุมนรก
คำว่าปีศาจยังผลให้เขาแลดูชั่วร้ายกว่าเดิมอีกมากโข แต่หากจะกระทำการตามพิธีกรรม โดยการนำตัวเจี้ยนอ๋องผู้นี้ไปเผาไฟทั้งเป็น ก็เห็นว่าคงยากเย็น ไม่ต้องคิดให้เสียเวลา
ทว่าเขากลายสภาพเป็นโจรกบฏไปแล้วอย่างเต็มตัวตามแผนร้ายของเฉินหย่งจื้อที่สำรองเอาไว้ จนต้องกบดานอยู่ที่คฤหาสน์ชายแดนไม่อาจย่างกรายเข้าวังหลวง
แต่กระนั้นเฉินหย่งจื้อก็ยังไม่อาจปล่อยเขาให้ลอยนวลนานจนเกินไป จึงลอบส่งข่าวให้เยวี่ยเหรินที่พำนักอยู่ที่คฤหาสน์แห่งนี้ดำเนินแผนการขั้นเด็ดขาด
คฤหาสน์แห่งนี้เป็นเฉินเหอไท่ที่สร้างเอาไว้เพื่อรองรับพระชายาในภายภาคหน้า ซึ่งยังไม่ระบุแน่ชัดว่าเป็นสตรีนางใด
เยวี่ยเหรินที่ถูกวางเอาไว้ว่าจะได้แต่งงานกับเฉินเหอไท่ อย่างมั่นใจ จึงออดอ้อนสารพัดให้เขาพามาพักผ่อนที่นี่ ก่อนจะเกิดเรื่องที่กลางหุบเขาไค่กู่เมื่อสามเดือนก่อน
ยามที่เยวี่ยเหรินยังคงมั่นใจในเสน่ห์แห่งตนจึงสานสัมพันธ์อย่างต่อเนื่อง และเพราะเฉินเหอไท่ยังไม่รู้เรื่องที่นางอยู่เบื้องหลังแผนการของฮ่องเต้ต้าซ่ง การคงอยู่ของนางจึงดำรงได้ จนกระทั่งเกิดเหตุการณ์เลือดพล่านบนเตียงนอน
เหตุการณ์ร่วมรักอันเร่าร้อนดุเดือดบนเตียงนอนระหว่างเฉินเหอไท่กับเยวี่ยเหริน ล้วนเกิดจากความเต็มใจของฝ่ายหญิง และยาปลุกกำหนัดในน้ำชาของฝ่ายชาย
เดิมทีเยวี่ยเหรินคิดใช้กลอุบายสาวงามและโอกาสยามอารมณ์กระสันของเฉินเหอไท่กำลังร้อนรุ่มพวยพุ่งจนเสียการควบคุมตัวตนเพื่อปลิดชีพเขา
นางตระเตรียมสาวงามเอาไว้อย่างดี นางชงชาที่ผสมยาปลุกกำหนัดและคอยดูแลปรนนิบัติรินชาให้เขาอย่างเอาใจ
แน่นอนว่าไม่สามารถใส่ยาพิษ เพราะชายผู้นี้ยามเลือดลมปรกติย่อมจัดการได้ยากเย็นนัก ขอเพียงรอจนเขามีอารมณ์กระสัน เลือดลมพลุ่งพล่านย่อมเป็นอีกเรื่องหนึ่ง
เมื่อเฉินเหอไท่ดื่มชาด้วยวางใจนาง และยาออกฤทธิ์ นางจึงทำทีเลี่ยงออกไปให้สาวงามที่เตรียมไว้ได้เข้ามาแทนที่
เพียงรอเวลาเข้ามาสังหารเขายามที่กำลังเริงรักร่วมอภิรมย์ไร้สติกับสาวงาม
ทว่ากลับเกิดเรื่องเหนือคาดล้ำเส้นแผนการ
เมื่อเฉินเหอไท่พยายามครองสติมิให้ตนเองร่วมรักกับสตรีอื่นจนสำเร็จ แต่กระนั้นยาปลุกกำหนัดก็ทำเขาเกินควบคุมและยับยั้งชั่งใจ
ชายหนุ่มจึงออกตามหาหญิงสาวผู้เป็นว่าที่พระชายาแห่งเขาจนเจอ และพานางมาร่วมรักบนเตียงนอนในห้องตน
เมื่อการณ์กลับกลายเป็นเช่นนั้น เยวี่ยเหรินจึงทำทีสมยอมอย่างเต็มใจร่วมรักกับเฉินเหอไท่อย่างแนบเนียน
นางหาจังหวะช่องว่างยามเริงสวาทใช้ปิ่นคล้ายมีดสั้นชนิดพิเศษที่เคลือบยาพิษแทงหน้าอกเขา
แต่ใครจักคาดคิดว่านั่นจะเป็นการเรียกสติให้เฉินเหอไท่ได้อย่างดี อีกทั้งร่างกำยำของเขาก็แข็งแกร่งปานหินผา ปิ่นมีดสั้นทำอันใดเขามิได้แม้แต่น้อย ยาพิษก็เช่นกัน เขามีความทนทานต่อพิษร้ายได้นานพอ ก่อนที่ยาแก้พิษจะปรุงได้สำเร็จด้วยซ้ำ
เรื่องเหล่านี้ เยวี่ยเหรินล้วนคาดไม่ถึง...
ยามนี้แคว้นต้าซ่งที่ปกครองโดยฮ่องเต้เฉินหย่งจื้อ ได้ปลุกพญาราชสีห์ให้ตื่นผงาดในฐานะกบฏทรราชได้อย่างน่ากลัว