จำชื่อผมไว้ให้แม่น

“ บ๊ะเจ้า แม่เจ้าประคุณรุนช่อง ขาวหยั่งกะหยวกกล้วย ไอ้ภูมันผิดปกติทางเพศหรือเปล่าวะเนี่ย แหม ถ้ามีอย่างนี้มาหาให้เก่งหน่อยนะ พ่อจะจัดให้ฟ้าเหลืองไม่ได้หลับได้นอนกันเลยทีเดียวเชียว ” พลางเดินเข้ามาหยุดยืนตรงหน้าโต๊ะของหญิงสาว เธอเงยหน้าขึ้นมองเขาตั้งแต่ศีรษะจรดปลายเท้า

“ ฉันมาหาผู้หมวดภู ”

“ ครับผม ทราบแล้ว ผู้หมวดภูไม่อยู่ครับ ” เธอขมวดคิ้วทันที

“ ไม่อยู่ ไม่อยู่แล้วไปไหน นี่มันเวลางาน ปกติพี่ภูไม่เคยออกไปไหนอยู่แล้ว ”

“ ไม่ทราบครับ ”

“ นี่ นายเป็นทหารรับใช้ประสาอะไรเนี่ย นายไปไหนไม่รู้เรื่อง ” เก่งกาจหน้าตึงทันทีที่ถูกเธอสบประมาทว่าทหารรับใช้

“ นี่ คุณผู้หญิงคนสวย กรุณาดูบั้งผมด้วยว่ายศอะไร ผม เรืออากาศโทเก่งกล้า เกริกไกร นักบินประจำฝูงบินขับไล่ F16 แห่งกองทัพอากาศ คนใหม่ที่ถูกแต่งตั้งพร้อมกับพี่ภูของคุณ และเป็นเพื่อนสนิทกับไอ้ภูด้วย ” เธอยกริมฝีปากขึ้นยิ้มในที

“ อ้อเหรอ โทษทีนะ พอดีราศีมันไม่จับ ก็เลยมองว่าเป็นได้แค่ทหารรับใช้ ”

เก่งกล้าขบกรามเป็นสันนูน เขาเสียด้วย เขาที่ไม่เคยยอมใคร แล้วผู้หญิงคนนี้มาใช้คำพูดดูถูกเขาถึงสองครั้งติดกัน เก่งกล้าหรือจะยอม

“ ไม่เป็นไรหรอกครับ ผมไม่ถือสาคนที่ระดับสติปัญญาต่ำกว่าปกติ ” คราวนี้เธอจ้องหน้าเขาเขม็งอย่างกับจะกินเลือดกินเนื้อ

“ นี่ แกว่าใครระดับสติปัญญาไม่ปกติ แกรู้ไหมว่าฉันลูกใคร ”

“ นั่นไง คนปกติที่ไหนเค้าจะจำพ่อแม่ตัวเองไม่ได้ ต้องมาถามคนอื่นว่าฉันลูกใคร โถ แม่คุณ น่าสงสาร ”

“ อร๊าย ! แก แก ฉัน ฉันจะฟ้องคุณพ่อ ”

“ โถ ๆๆ โตจนหมาเลียตูดไม่ถึง ไม่พอใจอะไรจะวิ่งไปฟ้องพ่อ เด็กอนุบาลเค้าทำกันคุณ ” พูดจบก็หัวเราะหึ ๆ ยิ่งทำให้เธอปรี๊ดหนักกว่าเก่า

“ ฉันจะฟ้องคุณพ่อให้ปลดแกออก ไอ้บ้า ไอ้ผู้ชายปากหมา ”

“ เชิญขี่ม้าสามศอกไปบอกพ่อคุณเลยนะครับ ยศที่ผมได้มา ผมเรียน ผมมุ่งมั่น ใช้ความสามารถและสติปัญญา กำลังแรงกายกว่าจะแลกมาได้ ไม่ใช่จับฉลาก จะได้มาปลดกันได้ง่าย ๆ ไม่ได้เหมือนใครบางคน นั่งสวย ๆ ไปวัน ๆ พ่อส่งไปเรียนเมืองนอกก็เรียนไม่จบ น่าสมเพช ”

ชื่อเสียงความสวยของเกวลินใคร ๆ ก็เลื่องลือ แต่มันมาพร้อมกับความเกเรและไม่ตั้งใจเรียน เรื่องเรียนไม่จบใคร ๆ ก็รู้กันทั่ว

“ กรี๊ด ! แก แกว่าฉันเหรอ ”

“ เปล่า ผมยังไม่ได้ออกชื่อเลย แค่ยกตัวอย่างให้ฟัง เอ้า นี่คุณเรียนไม่จบเหรอเนี่ย ตาย ผมขอโทษนะครับ แค่พูดลอย ๆ ไม่คิดว่าจะไปสะกิดต่อมใครเข้า ถ้าอย่างนั้น ผมขอตัวก่อนนะครับ คุณคนสวย ”

“ ไอ้บ้า แก ฉันจะจัดการแกแน่ คอยดู ” เขาหันมายักคิ้วให้เธอ

“ จะจัดการผมจำชื่อผมไว้ให้แม่นนะครับ ผม เรืออากาศโทเก่งกล้า เกริกไกร ไอ้หนุ่มสุพรรณ เสืออากาศสุดหล่อแห่งกองทัพอากาศไทย รูปร่างสูงใหญ่ ลีลาดี ” ก่อนจะส่งยิ้มทะเล้นให้แล้วเดินจากไป ทิ้งให้คนสวยยืนกรี๊ด ๆ ดิ้นเร่า ๆ อยู่คนเดียว

***

และแล้ววันเดินทางสู่เชียงรายเพื่อภารกิจเสือสยบมารก็มาถึง กำลังพลที่ได้รับการแต่งตั้งภายใต้การนำของเรืออากาศโทภูผา ดำรงค์ธรรม และเรืออากาศโทเก่งกล้า เกริกไกร ไปถึงฐานทัพเชียงรายเวลาบ่าย ค่ายชั่วคราวสำหรับกำลังพลสนับสนุนของกองทัพอากาศทั้งหมดถูกสร้างขึ้นริมแม่น้ำเป็นเต็นท์สนามหลังใหญ่ง่าย ๆ ซึ่งไม่มีปัญหาสำหรับเสืออากาศที่ถูกฝึกมาอย่างดีทุกนายอยู่แล้ว อยู่ง่าย กินง่าย พร้อมตายเพื่อชาติ

ทั้งหมดรายงานตัว เข้าที่พัก เก็บของเรียบร้อย ถึงเวลาสี่โมงเย็นผู้หมวดภูผาก็ทำการเรียกกำลังพลอากาศทั้งหมดมาฝึกตามปกติ เขาไปสำรวจสถานที่รอบฐานทัพมาแล้ว ผู้หมวดจึงสั่งตั้งแถวและวิ่งออกกำลังทันที โดยมีหมวดภูกับหมวดเก่งนำแถววิ่งไปตามถนนเลียบแม่น้ำ

หมวดเก่งนั้นถนัดการร้องเพลงลูกทุ่งอยู่แล้ว เนื่องด้วยแม่ของเขาเป็นลิเกเก่า การวิ่งเฉย ๆ ก็ไม่ใช่สไตล์หมวดเก่ง เขาจึงนำร้องเพลงลูกทุ่งสุดโปรดประจำกองทัพอากาศ ให้เหล่าเสืออากาศด้านหลังที่วิ่งตามด้านหลังร้องพร้อมกันไปด้วย

การมีทหารมาวิ่งเลียบคลองเป็นปรากฏการณ์ใหม่ของคนแถวนั้น เพราะปกติทหารกองทัพบกแห่งฐานทัพเชียงรายก็จะฝึกในกรม ทั้งสาวแก่แม่หม้ายจึงสะกิดกันออกมารอดูปาดน้ำลายกันเป็นแถว ๆ เพราะมีอาหารตาเป็นนายทหารที่ทั้งหนุ่มทั้งแน่นไปหมด