เหตุผลคือคำว่าห่วง(2)

นิรดาถึงแม้จะคิดว่าตอนนี้ตัวเองไม่ได้กำลังมีอาการเหมือนอย่างที่พ่อเลี้ยงพูดแต่เธอก็เชื่อในความเป็นห่วงของเขาจึงคิดว่าสาเหตุที่ทำให้ใบหน้าของเธอดูเหมือนคนกำลังป่วยเกิดจากอาการนอนไม่หลับ ความเป็นคนใสซื่อบริสุทธิ์ทำให้นิรดาไม่เคยรู้ว่าความห่วงใยที่สมศักดิ์มีให้มันเป็นความจริงใจหรือเป็นเพียงแค่แผนล่าเหยื่อของเสือที่หวังจะขย้ำกระต่ายน้อยกันแน่

“เดี๋ยวลุงช่วยประคองไปที่ห้อง เดินขึ้นบันไดแบบนี้ถ้าล้มลงไปมันจะเกิดอันตราย”

ชายสูงวัยที่ยังคงมีรูปร่างที่ดีใช้มือที่กำลังโอบไหล่ สาวน้อยดึงตัวเธอให้เข้ามาชิดกับร่างกายของเขามากขึ้นรอยยิ้มที่มันพยายามเก็บซ่อนความรู้สึกข้างในถูกเผยออกมาให้ดูจริงใจที่สุด

“ไม่เป็นไรค่ะคุณลุงหนูเดินไหว”

ความใกล้ชิดของร่างกายทั้งสองคนทำให้นิรดารู้สึกว่าสิ่งที่กำลังเกิดขึ้นมันดูไม่เหมาะสม เธอจึงพยายามจะพาตัวเองออกจากคนที่กำลังใช้สองมือประคองตัวเธอไว้

“อย่าขัดคำสั่ง ลุงส่งหนูเรียนไม่ใช่เพื่อจะให้หนูมาดื้อแบบนี้ ”

สมศักดิ์รู้จุดอ่อนของลูกเลี้ยงดีว่าทุกครั้งที่เขาต้องการให้นิรดาทำอะไรโดยไม่ขัดใจเขา พ่อเลี้ยงคนนี้ก็มักจะอ้างเรื่องของบุญคุณและมันก็ได้ผลทุกครั้ง

“หนูขอโทษค่ะ”

หญิงสาวยกมือไหว้เสียงสั่น ตอนนี้เธอรู้สึกสับสนว่าสิ่งที่กำลังเกิดขึ้นมันเหมาะสมไหมหรือเธอเองที่กำลังมองพ่อเลี้ยงในแง่ร้ายแล้วพูดจาทำร้ายจิตใจของคนที่กำลังเป็นห่วง

ความอ่อนต่อโลกและไม่เคยรู้ความจริงว่าผู้ชายที่เป็นสามีใหม่ของแม่แท้จริงเป็นคนเช่นไรจึงทำให้นิรดาเลือกที่จะยอมให้อีกฝ่ายช่วยประคองเธอไปที่ห้องนอนถึงแม้จะยังรู้สึกไม่ไว้วางใจก็ตาม

“คุณลุงจะทำอะไรคะ”

หญิงสาวเป็นอันต้องตกใจและถามด้วยเสียงดังอีกครั้งเมื่อคนที่นั่งอยู่ข้างๆกำลังจะใช้ฝ่ามือสัมผัสที่ใบหน้าของเธอ

“ลุงก็แค่จะจับหน้าผากว่าหนูตัวร้อนไหม วันนี้หนูเป็นอะไรทำไมดูเหมือนระแวงลุงที่ผ่านมาลุงทั้งรักทั้งห่วงหนูเหมือนพ่อแท้ๆแต่ทำไมสายตาที่หนูมองมันกลับไม่เคยรู้สึกไว้วางใจในตัวลุงเลย”

สมศักดิ์กำลังเล่นบทพ่อเลี้ยงแสนเศร้าแต่ยังไม่ทันที่นิรดาจะได้ตัดสินว่าสิ่งที่เกิดขึ้นเป็นความรู้สึกของสมศักดิ์จริงๆหรือเป็นแค่เพียงการแสดงละครก็มีเสียงสวรรค์ดังขึ้นมาแทน

“ขอบคุณมากนะคะที่คุณเป็นห่วงลูกสาวของรุ่งเสมอ”

รุ่งนภาเดินมายืนดูอยู่ที่หน้าประตูได้สักพักแล้วแต่เลือกที่จะยังไม่แสดงตัวเพราะอยากจะรู้เหมือนกันว่าสามีที่เธอตัดสินใจเลือกให้เขาเข้ามาอยู่ในชีวิตจะทำอย่างไรกับนิรดาที่เขาแสดงมาตลอดว่ารักเหมือนลูกแท้ๆ

“คุณลุงเขาเป็นห่วงหนูเสมอเพราะถึงแม้เขาจะไม่ได้เป็นพ่อแท้ๆแต่เขาก็อยู่กับเราสองคนมาตั้งหลายปี ขอบคุณคุณลุงสิลูก”

หญิงวัยกลางคนที่อายุน้อยกว่าสามีไม่กี่ปีเลือกที่จะเดินมาหาคนทั้งคู่หย่อนสะโพกกลมของเธอระหว่างกลางเพื่อให้สมศักดิ์รู้ตัวว่าเขาไม่ควรจะอยู่ใกล้ชิดลูกสาวของเธอแบบนี้

“ตัวคุณเองก็อายุมากแล้วโรคประจำตัวก็เยอะขอบคุณมากนะคะที่ยังอุตส่าห์เป็นห่วงนิรดาแต่รุ่งว่าคุณดูแลตัวเองให้ดีดีกว่า อายุเยอะแล้วทำอะไรก็ต้องระวังเพราะถ้าทำอะไรผิดพลาดขึ้นมาคนเขาจะว่า ว่าแก่แต่ไม่รู้ว่าอะไรควรทำอะไรไม่ควรทำ”

สมศักดิ์ถึงแม้อยากจะโวยวายด่าทอภรรยาแค่ไหนแต่เขาก็ไม่เคยเถียงชนะเธอได้เพราะสำหรับเขาแล้วหน้าตาทางสังคมคือสิ่งที่สำคัญถ้าวันหนึ่งเขาเกิดทำอะไรวู่วามลงไป รุ่งนภาอาจเอาความไม่ดีของเขาไปประจานให้สังคมรู้ ธุรกิจของเขาที่ใช้ฉากหน้าของครอบครัวที่อบอุ่นเป็นตัวโฆษณาคงจะต้องมีปัญหาแน่

“คุณมาแล้วผมก็สบายใจจะได้ไปอาบน้ำกินยานอนคุณเองดูแลลูกสาวเสร็จก็รีบกลับไปที่ห้องนะ ผมรอให้คุณดูแลอยู่”

รุ่งนภาฝืนส่งยิ้มทั้งที่หัวใจของเธอมันแสนจะเจ็บช้ำเรื่องราวที่ผ่านมาเธอไม่เคยมั่นใจว่าตัดสินใจถูกที่เลือกแต่งงานอีกครั้งกับสมศักดิ์ถึงแม้มันจะนำมาซึ่งการศึกษา ที่ดีและความสุขสบายของนิรดาแต่มันกลับไม่เคยทำให้เธอสบายใจ เธอเองก็ต้องส่งลูกสาวให้ไปอยู่ไกลบ้านตลอดเพราะรู้ดีว่าสมศักดิ์เป็นคนอย่างไรและเธอคงจะยอมไม่ได้ให้เรื่องเลวร้ายเกิดขึ้นกับคนที่เธอรัก