3

“ท่านประธานเก่งจังเลยค่ะ ทำอาหารเป็นด้วย” เธอมองเขาแกะเปลือกกุ้งอย่างชำนาญ ก่อนจะผ่าหลังและล้างทำความสะอาดอย่างดี

เธอจัดการผสมเครื่องแกงก่อนที่จะปั่น เดี๋ยวนี้มีเครื่องปั่นสะดวกไม่ต้องตำกับครกเหมือนสมัยก่อน

เมื่อเตรียมของสด ผัก และเครื่องแกงเสร็จเรียบร้อยแล้ว เธอก็จัดการนึ่งห่อหมกก่อนเป็นลำดับแรก ในขณะที่ชลแดนทำกุ้งอบวุ้นเส้น ทำอาหารที่ต้องใช้เวลาก่อน แล้วค่อยทำอาหารที่ใช้เวลาน้อยเป็นลำดับถัดไป

เพียงไม่นานกุ้งอบวุ้นเว้นก็สุก เขาตักมายื่นให้เธอที่ปาก เพื่อให้เธอชิม เธอชิมแล้วถึงกับต้องเอ่ยชม เพราะชลแดนทำอาหารอร่อยจริง ๆ

“อร่อยค่ะ” รอยยิ้มของเธอทำให้เขาค่อย ๆ ยกยิ้มตรงมุมปาก ปกติเขาไม่ค่อยยิ้ม แต่ริมฝีปากของเขาโค้งขึ้นเธอก็ใจสั่นรัวอีกแล้ว

ห่อหมกสุกเธอก็จัดการทำต้มยำทะเล ในขณะที่เขาทำปูผัดผงกระหรี่ เสร็จไล่เลี่ยกันเพราะมีเตาไฟถึงสามเตา

เธอทำกุ้งทอดเกลือเป็นลำดับสุดท้าย ก่อนที่จะจัดโต๊ะกินข้าว

ขวัญข้าวนั้นกลับมานานแล้ว แต่เห็นว่าพี่สาวกำลังทำอาหารอยู่กับชลแดน ผู้เป็นเจ้านายอยู่ เธอก็รีบเลี่ยงไปอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าและทำการบ้านรอกินข้าวพร้อม ๆ กับคนทั้งสอง

เธอดูออกว่าชลแดนแอบชอบพี่สาวของเธอ และพี่สาวของเธอก็แอบชอบเจ้านายของตัวเอง แต่ทั้งสองยังไม่เปิดเผยความรู้สึกออกมาให้ได้รับรู้ เพียงแค่ต่างฝ่ายต่างแอบชอบกันเท่านั้น เธอจึงมักปล่อยให้พี่สาวได้อยู่กับชลแดน ทั้งสองจะได้พัฒนาความสัมพันธ์จากเพื่อนบ้านที่ดี และเป็นเจ้านายกับลูกน้องไปเป็นแฟนกันในวันใดวันหนึ่ง

ชลแดนเป็นผู้ชายเพียบพร้อม ทั้งฐานะ ชาติตระกูล หน้าตาทางสังคมและนิสัยใจคอก็ดีมาก ๆ เธอเองก็อยากให้พี่สาวเพียงคนเดียวได้แต่งงานกับผู้ชายดี ๆ อย่างชลแดน

พี่สาวของเธอเป็นคนดีและขยัน เงินก้อนจากประกันชีวิตที่บิดามารดาทิ้งเอาไว้ให้ ก็ไม่เคยเอาออกมาใช้ แต่ขยันทำงานหาเงินเพื่อที่จะนำมาใช้จ่ายในครอบครัว และส่งเสียเธอเรียน เธอจึงตั้งใจเรียน และสิ่งไหนที่จะช่วยพี่สาวได้ เธอก็จะทำมันทุกอย่าง เพราะเธอเองก็ไม่เหลือใครอีกแล้ว มีกันแค่สองคนพี่น้องเท่านั้น

“อ้าว... ข้าว กลับมาตอนไหนแล้วจ๊ะ พี่คิดว่าจะโทร. ตามอยู่พอดี” ขวัญทิพย์ที่ออกมาจากห้องครัวเพื่อที่จะจัดโต๊ะอาหารทักน้องสาวที่เดินมาที่โต๊ะอาหารด้วยรอยยิ้ม

เธอทำอาหารเพลิน ไม่ได้ยินเสียงรถหรือเสียงการกลับมาของขวัญข้าว เลยคิดว่าจะโทร. ตามก่อนจัดโต๊ะอาหารเย็นเสร็จ จะได้กินข้าวกันพร้อมหน้าพร้อมตา

“กลับมาสักพักแล้วค่ะ อาบน้ำแล้ว ตัวหอมมากเลยนะคะ ไม่เชื่อลองดมดูสิ” ขวัญข้าวเข้าไปกอดรัดร่างของพี่สาวเอาไว้ พลางหอมแก้มพี่สาวฟอดใหญ่

“มากอดพี่แบบนี้ไม่เหม็นหรือไง พี่เพิ่งออกมาจากห้องครัวนะ”

“ไม่เห็นเหม็นเลยค่ะ ห๊อมหอม” คนพูดหอมแก้มพี่สาวฟอดใหญ่

“ดูทำเข้า อายคุณชลบ้าง” เธอเรียกชลแดนว่าคุณชลบ้าง ท่านประธานบ้าง แล้วแต่ความเหมาะสม ซึ่งเขาก็ไม่ได้ว่าอะไร เธอเรียกอะไรเขาก็โอเคทั้งหมด

“พี่ชลไม่ว่าอะไรหรอกค่ะ พี่ชลใจดี”

“กลับมายังไงไม่ได้ยินเสียงรถเลย”

“เดินกลับมาค่ะ เพื่อนมาส่งหน้าปากซอย”

“แล้วทำไมไม่โทร. ให้พี่ไปรับ”

“อยากเดินออกกำลังกายค่ะ แล้วพี่ทิพย์ก็กลับมาจากทำงานเหนื่อย ๆ ด้วยข้าวเกรงใจ ที่สำคัญก็คือข้าวรู้ว่าพี่กำลังวุ่นกับการเตรียมอาหารอยู่แน่ๆ เลยไม่อยากกวน มันยังไม่มืดเลย ก็เลยคิดว่าเดินดีกว่า ถ้ามืดแล้วคงโทร. หาค่ะ เพราะพี่ทิพย์สอนข้าวเสมอว่าให้ระมัดระวังตัวเอง อย่าไปอยู่ในที่เสี่ยงๆ คนเดียวเด็ดขาด” เพราะพี่สาวเป็นห่วง เธอเลยไม่ทำตัวเหลวไหล หรือพาตัวเองไปอยู่ในที่เสี่ยงๆ อย่างเด็ดขาด

“ดีแล้วจ้ะ งั้นมากินข้าวพร้อมกัน คุณชลหิวแย่แล้ว”

“พี่ชลมาช่วยพี่ทิพย์ทำอาหารเหรอคะ” เอ่ยถามพลางอมยิ้ม เป็นอันรู้กันว่าชลแดนจีบพี่สาวของเธอ เธอเคยถามเขาตรง ๆ และเขาก็บอกเธอตรง ๆ ด้วย เธอเองอยากที่จะมั่นใจว่าเขานั้นจริงใจกับพี่สาวของเธอจริง ๆ ไม่ใช่จะหลอกเล่น ฟันแล้วทิ้ง

ชลแดนก็ตอบมาอย่างแมน ๆ ว่าเขารักพี่สาวของเธอจริงๆ เธอเลยคอยช่วยเหลือและเปิดโอกาสให้เขาได้จีบพี่สาวของเธออย่างเต็มที่

“ครับ” คำตอบสั้น ๆ ง่าย ๆ แต่ความหมายลึกซึ้งทำให้ขวัญข้าวถึงกับอมยิ้ม

หลังรับประทานอาหารเสร็จ สองพี่น้องก็เดินมาส่งชลแดนหน้าบ้าน

“ขอบคุณมากๆ นะคะสำหรับวันนี้” ขวัญทิพย์เอ่ยขอบคุณ

“ผมเองก็ต้องขอบคุณคุณนะ อาหารอร่อยมาก”

“ท่านประธานทำอาหารอร่อยมากค่ะ” เธอยิ้มให้เขาอีกครั้ง

“พี่ทิพย์” ขวัญข้าวเรียกพี่สาวเมื่อเดินเข้าบ้านด้วยกัน

“มีอะไร”

“พี่ชลชอบพี่ทิพย์”

“เฮ้ย! พูดอะไรแบบนั้น เดี๋ยวก็มีคนมาได้ยินหรอก” เธอรีบยกมือขึ้นปิดปากน้องสาวเอาไว้ในทันที

“พี่ทิพย์น่ะกลัวไปได้ จะมีใครมาได้ยินล่ะคะ เราอยู่กันแค่สองคน แถมอยู่ในบ้านเสียด้วย ถ้าจะมีคนมาได้ยินจริง คงปีนรั้วบ้านเข้ามาแอบฟังเราแล้วล่ะคะ”

“เราก็ไม่ควรพูดแบบนั้น”

“หรือพี่ไม่ชอบพี่ชล”

“เขาเป็นเจ้านายของพี่”

“โหย... พี่ ช่างไม่รู้อะไรเสียบ้างเลย ไม่มีเจ้านายคนไหน ปฏิบัติกับลูกน้องแบบนี้หรอก”

“รู้ได้ยังไง เรายังเด็ก”

“ไม่เด็กแล้วค่ะ สิบห้าแล้ว เห็นโลกมาเยอะแล้วเหมือนกันนะคะ พอจะรู้ว่าอะไรเป็นอะไร”

“พี่ไม่อยากเถียงด้วยแล้ว”

“พี่ไม่เชื่อเหรอว่าพี่ชลชอบพี่จริงๆ” ขวัญข้าวเอ่ยถามอย่างจริงจัง

“เขาอาจจะแค่เป็นคนดีก็ได้นะ ถ้าเขายังไม่บอกว่ารักหรือชอบเรา เราก็ไม่ควรที่จะเข้าข้างตัวเองไม่ใช่เหรอ”