บทย่อ
เกริ่น เด็กสาวคนหนึ่งที่สดใสจนใครต่อใครนั้นรุมล้อมเธอด้วยความเสน่หา แต่ว่ามีเพียงคนเดียวที่เธอนั้นต้องตา ไม่ว่าจะชายใดเธอก็ไม่คิดสนใจ "พี่ไม่คิดจะสนใจน้องอันดาสักนิดเลยเหรอคะ...น้องอันดาตามพี่นานแล้วนะ" "ฉันไม่สนใจเด็กอย่างเธอหรอก ไป ๆ ถอยไปฉันจะไปเรียน" "พี่ใจร้ายกับน้องอันดามากเลยนะคะ" "น่ารำคาญจริง ๆ" "รำคาญก็ช่างพี่สิคะ งั้นวันนี้น้องอันดาไปก็ได้ วันหน้าจะมาอ้อนใหม่นะคะ จุ๊บ!" "ยัยเด็กหน้าด้าน!" "ขอบคุณที่ชมค่ะ บ๊ายบาย แล้วน้องอันดาจะซื้อเครปเย็นมาฝากใหม่นะคะ" เธอคือผู้หญิงที่มีเสน่ห์ แต่ว่าเสน่ห์ของเธอนั้นไม่เคยอยู่ในสายตาของชายหนุ่มรุ่นพี่สักนิด เขาคือผู้ชายคนเดียวที่เธอตามตื้อ ทั้ง ๆ ที่เธอไม่เคยคิดจะตามเฝ้าใครมาก่อน แม้จะมีคนเข้าหามากมาย แต่กลับถูกเธอผลักไสแบบไม่รักษาน้ำใจสักนิด แต่มีเขาคนนี้เพียงคนเดียว 'แผ่นฟ้า' คนที่อยู่ในสายตาของหนูอันดา เอมิกา เท่านั้น ************************ จะเอ๋หนูอันดาโตแล้วน้า...หวังว่ารีดจะยังไม่ลืมหนูนะคะ หนูลูกสาวของคุณป๊าไฟ มีใครยังจำได้ไหม? ยังไงก็คอยเป็นกำลังให้หนูอันดาด้วยน้า (กะพริบตาอ้อนปริบ ๆ)
หนูชอบพี่ค่ะ
อ้อนรักไฟเสน่หา
ตอนที่ 1
(หนูชอบพี่ค่ะ)
(อันดา)
หลังจากจบกิจกรรมรับน้องในวันแรก หลังจากที่ทุกคนแยกย้ายกันไป ฉันรีบเดินเข้าไปดักหน้ารุ่นพี่คนหนึ่ง เขาชื่อพี่แผ่นฟ้า ฉันจดจำใบหน้าและน้ำเสียงที่เย็นชาของเขาได้ดีเลยล่ะ เขาตรงสเปคของฉันทุกอย่างเลย ทั้งความนิ่งขรึม น้ำเสียงที่เวลาพี่เขาพูดออกมา มันทำให้ฉันที่ได้ยินนั้นรู้สึกดีไม่น้อย แต่ฉันรู้ดีอยู่ในอกว่าพี่เขาน่ะไม่ได้ชอบฉันหรอก แต่ในเมื่อฉันชอบ ฉันก็จะตื้อไปเรื่อย ๆ จนกว่าฉันจะเหนื่อยไปเอง
"พี่ชื่ออะไรคะ" ทั้ง ๆ ที่รู้ว่าเขาชื่ออะไร แต่ฉันก็อยากจะถาม ก็แค่คนมันอยากคุยด้วย เลยใช้เป็นข้ออ้างเท่านั้น
"ตอนพี่แนะนำตัวในกิจกรรมน้องไม่ได้ฟังหรือไงครับ" แม้จะดูท่าทางเหมือนกับพี่เขาไม่อยากจะคุยกับฉัน แต่ก็ยังมีคำพูดเพราะ ๆ ทิ้งท้าย ฉันชอบรุ่นพี่คนนี้จัง
"น้องอันดาไม่ได้ยินค่ะ อยู่ท้ายแถวตั้งไกล ได้ยินไม่ชัดค่ะ" ฉันฉีกยิ้มกว้าง แล้วพูดบอกเขาออกไปอย่างโกหก ก็บอกแล้วไงว่าแค่อยากได้ยินเสียง อยากจะพูดกับพี่เขาเท่านั้นแหละ
"ทำไมไม่ตั้งใจฟังล่ะครับน้อง"
"ตั้งใจฟังตอนนี้ทันไหมคะ?"
พี่เขาถอนลมหายใจเบา ๆ ชักสีหน้าเหมือนกับหน่ายใจกับฉัน แต่ฉันไม่สนใจหรอก ยังคงมีรอยยิ้มที่หลายคนบอกว่ามันคือเสน่ห์ของฉัน ฉันขยับตัวเข้าไปใกล้แล้วเขย่งเท้าใช้มืออังหู เป็นการสื่อให้พี่เขาบอกชื่อ ฉันจะได้ยินมันชัด ๆ ไง ฉันไม่ได้แรดนะคะ ก็แค่คนที่ปลื้มเลยอยากจะอยู่ใกล้ ๆ เอ๋หรือว่าฉันแรดเกินเบอร์นะ...แต่ช่างเถอะก็ฉันชอบ ฉันปลื้มของฉัน
"แผ่นฟ้า"
"อะไรนะคะ แผ่นฝ้าเหรอ"
พี่เขาบอกชื่อฉันค่ะ ฉันได้ยินมันเต็มหูชัดเจน แต่อยากยื้อเวลาอยู่กับเขาให้นานที่สุด ก็เลยแสร้งทำเป็นทวนไม่ได้ยิน
"คนบ้าอะไรชื่อแผ่นฝ้าวะ"
"ทำไมต้องวะด้วยละคะ ก็น้องอันดาไม่ได้ยินไง บอกอีกทีได้ไหมคะ นะ นะ รุ่นพี่"
พี่เขาชักสีหน้าอีกแล้วค่ะ ก็รู้แหละว่าระอาใจกับฉัน แต่บอกแล้วอันดาไม่สนใจ ชักสีหน้ากลับเลย ฉันพูดด้วยเพราะทุกคำ แต่พี่เขาสิพูดไม่เพราะ ไม่น่าเอ็นดูเอาซะเลย ไม่เป็นไรฉันมองข้ามไป คิกคิก
"แผ่นฟ้าครับ ดูปากพี่ดี ๆ นะน้องอันดาคนซื่อ พี่ ชื่อ แผ่นฟ้า!! ได้ยินชัดไหม?
ถึงกับแหกปากกระแทกหน้าฉันเลยค่ะทีนี้ เล่นเอาซะฉันนั้นหลับตาปี๋แทบไม่ทันเลย ลมจากปากที่มีกลิ่นของหมากฝรั่ง พุ่งกระทบกับจมูกของฉัน อื้ม หอมจังอยากจะกระโจนกอดซะจริง ๆ แต่ว่าน้องอันดาเป็นผู้หญิง และเป็นกุลสตรีจึงต้องเบา ๆ หน่อย คุณแม่น้ำอุ่นสอนไว้ ก็จำบ้างไม่จำบ้างแหละค่ะ
"ชัดแจ๋วเลยค่ะ ถ้าสมมติว่าน้องอันดาไม่เข้าใจอะไร สามารถถามปรึกษากับพี่แผ่นฟ้าได้ไหมคะ?"
"...พี่ว่าน้องจะดูวุ่นวายกับพี่เกินไปแล้วนะ"
"ก็น้องอันดาชอบพี่แผ่นฟ้าไง...หนูชอบพี่ค่ะ ?"
"!?"
"พี่ไม่คิดจะสนใจน้องอันดาสักนิดเลยเหรอคะ...น้องอันดาตามพี่นานแล้วนะ"
"พี่ไม่สนใจเด็กอย่างน้องหรอก ไป ๆ ถอยไปพี่จะไปเรียน"
"พี่ใจร้ายกับน้องอันดามากเลยนะคะ"
"น่ารำคาญจริง ๆ"
"รำคาญก็ช่างพี่สิคะ งั้นวันนี้น้องอันดาไปก็ได้ วันหน้าจะมาอ้อนใหม่นะคะ จุ๊บ!"
"ยัยเด็กหน้าด้าน!"
"ขอบคุณที่ชมค่ะ บ๊ายบาย แล้วน้องอันดาจะซื้อเครปเย็นมาฝากใหม่นะคะ"