บทที่ 5 เป็นอะไรกัน

13 : 10 น.

@มหา'ลัย

เสียงพูดคุยกันอย่างออกรส และดูตื่นเต้นของคนในห้องประชุม ทำให้คนที่เพิ่งเข้ามาใหม่ อย่างเจ้าขาและใบหม่อนได้แต่มองหน้ากันตาปริบๆ เพราะไม่เข้าใจว่าคนอื่นเขาตื่นเต้นอะไรกัน ทั้งที่ในห้องประชุมนี้ก็ไม่ได้มีอะไรที่แปลกใหม่เลยสักนิด แต่คนที่อยู่ในห้องนี้ต่างดูจะตื่นเต้นกันมาก

"มีอะไรกันงั้นเหรอ" เจ้าขาสะกิดถามเพื่อนร่วมรุ่น ที่นั่งคุยอยู่กับเพื่อนอย่างออกรส

"วันนี้รุ่นพี่บอกว่าจะมีเจ้าของแบรนด์ห้องเสื้อชื่อดังมาร่วมประชุมด้วย" เพื่อนร่วมรุ่นของเธอตอบอย่างตื่นเต้น

"ใครเหรอ?" เจ้าขายังคงถามต่อด้วยความสงสัย

"พี่ณิรินไง เจ้าของแบรนด์ Nn"

และคำตอบของเพื่อน ก็ทำเอาเธอแทบกรีดร้องออกมา เพราะแบรนด์นี้ใครๆ ต่างก็ใฝ่ฝันอยากจะร่วมงานด้วยทั้งนั้น แถมยังเป็นแบรนด์โปรดของเธออีกด้วย และถ้าเธอจำไม่ผิด น่าจะเป็นเจ้าของแบรนด์ห้องเสื้อที่อายุยังน้อยที่สุดอีกด้วย

"ทุกคนเงียบ!" 

เสียงประกาศผ่านไมโครโฟนดังก้องห้องประชุม ทำให้ทั้งห้องเงียบเสียงลงอย่างพร้อมเพรียงกัน และแยกย้ายกันไปนั่งที่ทันที รวมถึงเจ้าขาและใบหม่อนเองก็ด้วย

"ขอต้อนรับคุณณิรินเจ้าของห้องเสื้อNn ที่จะเข้าประชุมกับเราในวันนี้ และยังเป็นสปอนเซอร์หลักในการจัดงานปีนี้ด้วย ขอเสียงปรบมือด้วยค่ะ"

สิ้นเสียงประกาศผ่านไมโครโฟน เสียงฮือฮาและเสียงปรบมือของคนในห้องประชุมก็ดังขึ้นมาอีกครั้ง พร้อมกับร่างบางของบุคคลที่ทุกคนเฝ้ารอ ที่กำลังก้าวเดินเข้ามาอย่างสง่า ก่อนที่เธอจะส่งยิ้มทักทายกับทุกคนในห้องด้วยรอยยิ้มหวานอย่างเป็นกันเอง

"นั้นมัน.." เสียงเล็กของเจ้าขาพึมพำออกมาเบาๆ คล้ายกับคนกำลังละเมอ เมื่อคนที่กำลังส่งยิ้มหวานอยู่หน้าห้องประชุมตอนนี้ คือคนที่เธอเดินชนจนล้มที่หน้าห้องน้ำในห้าง

"อะไรเหรอ" ใบหม่อนที่นั่งอยู่ข้างๆ หันมาถามอย่างสงสัย กับท่าทางที่ดูอึ้งปนตกใจของเพื่อนรัก แทนที่จะตื่นเต้นดีใจเหมือนคนอื่นๆ

"คนที่ฉันเดินชนที่หน้าห้องน้ำ" เจ้าขาหันมาตอบเพื่อนทันที

"ห๊ะ! พี่ณิรินเนี่ยนะ คนที่แกเดินชน" คำตอบของเจ้าขา ทำเอาใบหม่อนเองก็ถึงกับตกใจไม่น้อยเช่นกัน

"อื้อ ฉันไม่ได้สังเกตด้วยเลยไม่รู้ว่าเป็นพี่ณิริน แถมตอนนั้นพี่เขายังใส่แมสปิดปากไว้ด้วย แต่ฉันจำชุดที่พี่เขาใส่ได้"

และพอหันกลับไปมองยังหน้าห้องอีกครั้ง ก็พบว่าคนที่ยืนอยู่หน้าห้อง กำลังจ้องมองมาที่เธอ ก่อนจะฉีกยิ้มหวานส่งมาให้ จนเธอต้องก้มหัวให้เล็กน้อยแล้วยิ้มตอบอย่างเกร็งๆ ก่อนที่การประชุมเกี่ยวกับงานต่างๆ จะเริ่มต้นขึ้นในเวลาต่อจากนั้นเพียงไม่กี่นาที

ชั่วโมงต่อมา

"ฉันจะชนะให้ได้!" ใบหม่อนเอ่ยพูดขึ้นอย่างหมายมั่น หลังจากที่ประชุมกันเสร็จ และแยกย้ายกันออกมาแล้ว

"ฉันก็จะชนะแกให้ได้เหมือนกัน!" เจ้าขาเองก็ตอบกลับอย่างมั่นใจ เพราะโอกาสแบบนี้ไม่ได้มีมาบ่อยๆ ต่อให้จะรวยล้นฟ้า ก็ไม่สามารถเข้าไปเป็นส่วนหนึ่งในแบรนด์นี้ได้ง่ายๆ ถ้าไม่ได้รับเชิญโดยตรงจากเจ้าของแบรนด์

"มาลองดูว่าใครกันแน่จะชนะ" ใบหม่อนกอดอกเชิดหน้าอย่างมั่นใจ ทำเอาเจ้าขาที่ยืนอยู่ข้างๆ ถึงกับมองบนใส่อย่างหมั่นไส้

"ระวังคอจะหัก" เธอเบ้ปากบอกพร้อมกับส่ายหน้าไปมาอย่างไม่จริงจังนัก ให้กับความมั่นใจของเพื่อนรัก ก่อนจะหยิบโทรศัพท์มือถือขึ้นมากด เพื่อจะโทรหาพี่ชายให้มารับ

เอี๊ยดดด!!

ในขณะที่เธอกำลังจะกดโทรหาพี่ชาย จู่ๆก็มีเสียงเบรครถดังสนั่นไปทั่วบริเวณหน้าคณะ เพราะความเร็วที่ขับมา และการที่เบรคกะทันหัน ทำเอาเธอถึงกับแอบสะดุ้งตกใจไม่น้อย ก่อนที่รถคันนั้นจะจอดสนิทลงที่ด้านหน้าของเธอ ที่ตอนนี้ยืนอยู่บนฟุตบาทหน้าคณะพอดี ทำให้เธอต้องละสายตาจากหน้าจอโทรศัพท์มือถือในมือ แล้วเงยหน้าขึ้นมองอย่างเลี่ยงไม่ได้

แต่เพียงแค่เงยหน้าขึ้นมอง ก็ทำเอาเธอถึงกับงุนงง เมื่อรถหรูคันที่จอดอยู่ตรงหน้าเธอตอนนี้ คือรถของไต้ฝุ่น คำถามมากมายหลั่งไหลเข้ามาในหัวของเธอทันที ว่าเขามาทำอะไรที่คณะของเธอ ทั้งที่ก่อนหน้านี้เขาบอกว่าจะไปทำงานที่ห้องเพื่อน แล้วทำไมถึงมาอยู่ที่นี่ได้ ถ้าจะบอกว่าเขามารับเธอก็คงเป็นไปไม่ได้ ในเมื่อความสัมพันธ์นี้ไม่มีใครรู้ และถ้าเขามารับเธอจริง เขาจะใช้รถอีกคันที่ไม่มีใครรู้ ไม่ใช่ใช้คันที่ขับประจำแบบนี้มารับเธอแน่นอน

"นั้นมันรถพี่ไต้ฝุ่นนี่นา มาทำอะไรที่คณะเราเหรอ" เสียงใบหม่อนเอ่ยขึ้นด้วยใบหน้าสงสัย

ไม่ใช่แค่ใบหม่อนที่สงสัย เพราะเธอเองก็สงสัยเหมือนกัน ก่อนจะยกโทรศัพท์มือถือในมือขึ้นมากดส่งข้อความแชทหาคนที่นั่งอยู่ในรถทันที

jaokha : พี่ฝุ่นมาทำอะไรที่คณะเค้าเหรอคะ?

พอพิมพ์ข้อความเสร็จเธอก็กดส่งไปทันที แล้วรอว่าเขาจะตอบกลับมายังไง แต่รออยู่นานนับนาทีก็ไม่เห็นว่าข้อความของเธอจะถูกเปิดอ่าน หรือตอบกลับมาเลยด้วยซ้ำ ทั้งที่ปกติเธอแทบไม่ต้องรอนานขนาดนี้ แค่เขาเห็นเป็นข้อความจากเธอ เขาก็จะเปิดอ่านและตอบกลับทันที ถ้าหากว่าเขาว่าง และตอนนี้..เขาเองก็น่าจะว่างไม่ใช่เหรอ แล้วทำไมเขาถึงไม่เปิดอ่านข้อความของเธอเลยล่ะ

"แกๆ นั้นพี่ณิริน เดินไปที่รถพี่ไต้ฝุ่นด้วย"

"ใช่ๆ พี่ไต้ฝุ่นมารับพี่ณิรินงั้นเหรอ เป็นอะไรกันอ่ะ"

"ฉันอกหักงั้นหรอเนี่ย"

เสียงซุบซิบที่ดังขึ้นมา ทำให้เธอรีบหันไปมองทางด้านหลังทันที ก่อนจะเห็นร่างบางของณิริน ที่กำลังเดินออกมาจากคณะ และตรงมาที่รถของไต้ฝุ่น อย่างที่เสียงซุบซิบกันดังขึ้นจริงๆ

"อะไรกันเนี่ย หนุ่มฮอตแห่งบริหารของมอเรามีเจ้าของแล้วงั้นเหรอ เห็นเงียบๆที่แท้ก็แอบซุ่มคบกับคนดังนี้เองสินะ" 

เสียงของใบหม่อนที่เอ่ยพูดขึ้นมาอีกครั้ง ดึงสติที่กำลังหลุดลอยไปไกลของเธอให้กลับมา ก่อนจะเห็นว่าบุคคลที่เพื่อนเธอกำลังพูดถึงอย่างณิริน กำลังเปิดประตูรถของไต้ฝุ่น แล้วเข้าไปนั่งด้านในรถ

"ต้องตกเป็นข่าวฮอตหน้าหนึ่งของเพจมอแน่นอน"

เสียงของใบหม่อนก็ยังคงเอ่ยพูดออกมาไม่หยุด แต่เธอ..เธอกลับฟังไม่ได้ใจความเลยสักนิด ว่าเพื่อนเธอกำลังพูดอะไร เพราะมัวแต่จ้องมองไปที่รถคันหรูที่จอดอยู่ตรงหน้าตอนนี้ ก่อนที่รถจะค่อยๆเคลื่อนตัวออกไปทันที ที่ณิรินขึ้นไปนั่งบนรถและปิดประตูรถสนิท

นี้มันอะไรกัน..เขาสองคนเป็นอะไรกันงั้นเหรอ

"เจ้าขา!"

เจ้าขาถึงกับสะดุ้งอีกครั้ง เมื่อเสียงตะโกนเรียกชื่อของเธอดังขึ้นที่ข้างหู ก่อนจะหันไปมองเจ้าของเสียงด้วยใบสีหน้าที่ยังคงงุนงงไม่หาย

"ตะโกนทำไมเนี่ย" เจ้าขาเอ่ยว่าให้เพื่อน ที่อยู่ๆก็ตะโกนเรียกชื่อเธอเสียงดัง ทั้งที่ยืนห่างกันไม่ถึงก้าวด้วยซ้ำ

"ฉันเรียกแกเป็นสิบรอบแล้ว นู้น..พี่คุณมารับแล้ว" ใบหม่อนบอกพร้อมชี้ไปที่รถหรู ที่จอดอยู่ถัดไปจากที่ที่พวกเธอยืนไม่กี่ก้าว 

ทำให้เจ้าขาต้องมองตามมือเพื่อน ที่กำลังชี้ไปที่รถหรูของพี่ชายเธอ แต่เธอ..ไม่ยังไม่ทันได้โทรบอกพี่ชายด้วยซ้ำ แล้วทำไมพี่ชายเธอถึงได้รู้เวลาเป๊ะขนาดนี้กัน ถ้าเป็นเวลาเรียนปกติเธอจะไม่ว่าอะไรเลย แต่นี่เธอเพิ่งจะประชุมคณะเสร็จ และยังไม่ทันโทรบอกให้มารับด้วยซ้ำ

"งั้นฉันกลับนะ บาย~" เจ้าขาหันกลับมาบอกกับเพื่อน ก่อนจะโบกมือให้เพื่อน

"แกเหม่อๆนะ ระวังเดินสะดุดขาตัวเองล่ะ" ใบหม่อนพูดทิ้งท้ายไว้แค่นั้น แล้วเดินแยกออกไปที่ลานจอดรถทันที

ก่อนที่เจ้าขาเองก็จะรีบเดินมาขึ้นรถพี่ชาย ที่จอรอเธออยู่ และเธอต้องทำตัวให้ปกติเข้าไว้ แม้ในใจจะมีคำถามมากมาย และความสงสัยอีกเป็นกอง แต่ก็ไม่สามารถพูดหรือถามใครได้ นอกจากเขาคนเดียวเท่านั้น

jaokha : กำลังกลับนะคะ

ก่อนที่เธอจะเข้ามานั่งในรถ เธอก็กดพิมพ์ข้อความส่งไปหาเขาอีกครั้ง เพื่อบอกว่าตัวเองกำลังกลับอย่างที่คอยบอกเขาในทุกๆ วันเป็นประจำ

read

…