ละครฉากใหญ่(2)

“ที่ผมยอมรับคุณเป็นเมียเพราะต้องการให้ คุณพ่อสบายใจแต่เราสองคนต้องร่วมกันเล่นละครให้สมจริง ผมจะกลับมาอยู่ที่ไร่ทุกสัปดาห์ส่วนจะกี่วันคงแล้วแต่ว่างานช่วงนั้นยุ่งมากไหม เมื่อไหร่ที่ผมไปกรุงเทพฯที่นั่นผมจะคือคนโสดแต่เมื่อกลับมาที่ไร่ผมก็จะให้เกียรติคุณในฐานะภรรยา หน้าที่ของคุณคือช่วยน้าบุญตาดูแลพ่อของผมให้ดีที่สุด ส่วนงานที่ไร่ผมก็จะค่อยๆสอนเผื่อบางทีติดธุระที่บริษัทคุณจะได้ช่วยทำหน้าที่แทน”

คนพูดไม่แม้แต่จะหันมาสบตาคนฟังก่อนที่จะเว้นจังหวะหายใจและเอียงตัวหันมาจ้องหน้าบัวบูชาเหมือนต้องการให้เธอรู้ว่าสิ่งที่เขาจะพูดนับจากนี้คือสิ่งสำคัญ

“ผมจะไม่ล่วงเกินคุณใดๆทั้งสิ้นเพราะสักวันเราก็ต้องเลิกกันและคุณก็จะต้องไม่แสดงความเป็นเจ้าของหรือรู้สึกอะไรถ้าผมจะมีผู้หญิงคนอื่นเข้ามายุ่งเกี่ยว เธอก็อยู่ส่วนเธอ คุณก็อยู่ส่วนคุณ”

“คุณนนท์มีแฟนแล้วหรือคะ”

บัวบูชาพลั้งปากถามออกไป เมื่อรู้ตัวว่าถามในสิ่งที่ไม่ควร สองมือก็รีบปิดปากทันทีแต่ดูเหมือน ทุกอย่างจะไม่ทันแล้ว

“ไม่ใช่เรื่องอะไรของคุณ แค่ผมพูดจบคุณก็ดูจะล้ำเส้นแล้วนะ ผมจะมีหรือไม่มีคุณก็ไม่ต้องมาเกี่ยวข้องกับเรื่องนี้ด้วย ในเมื่อเรื่องของเราคุณก็รู้ว่าเหตุผลที่เราต้องอยู่ด้วยกันมันคืออะไร สักวันเมื่อคุณพ่อเข้าใจเราสองคนก็จะเลิกกัน วันนั้นคุณก็ไปตามเส้นทางของคุณ ผมก็จะเดินตามเส้นทางของผม เราสองคนไม่มีอะไรที่จะต้องอยู่บนเส้นทางเดียวกันเลย”

ชายหนุ่มพูดจบเขาก็ลุกไปนั่งที่ระเบียงห้องนอน มองทอดสายตาไปยังทุ่งกว้างที่เป็นพื้นที่ของไร่ที่เขา สุดแสนจะรัก เวลานี้ความรู้สึกของเขามันกำลังสับสนในหัวใจ เขาไม่รู้ว่าสิ่งที่เขายอมตบปากรับคำทำตามที่พ่อต้องการมันเป็นเส้นทางที่ถูกต้องไหมเพราะเขาเองเป็นคนที่บูชาความรักเป็นที่สุดแต่กลับต้องมาแต่งงานกับผู้หญิงที่เขาไม่เคยรู้สึกอะไรด้วย

ภายนอกห้องมีคนที่กำลังคิดว่าสิ่งที่ทำถูกหรือผิดแต่ภายในห้องนอนกับมีหญิงสาวที่คิดว่าสิ่งที่เกิดขึ้นคือสิ่งที่ดีที่สุดสำหรับชีวิตเธอ ตั้งแต่เธอยังเด็กรัชชานนท์คือผู้ชายที่อบอุ่นคือเจ้านายที่มีเมตตา วันนี้เธอมีโอกาสได้เขาเป็นสามีถึงแม้จะเพียงแค่ในนามแสดงละครหลอกคนอื่นแต่บัวบูชาก็ตั้งใจว่าเธอจะทำหน้าที่ของเธอให้ดีที่สุด ทำตามข้อตกลงของเขาจะไม่ทำให้ชายหนุ่มรู้สึกว่าตัวเธอเป็นภาระหรือเป็นอะไรที่น่ารำคาญ หัวใจของเธอมันตั้งใจแล้วว่าจะมีเพียงแค่เขาคนเดียวแม้ว่าเธอกับเขาจะไม่ได้มีความสัมพันธ์อะไรกันก็ตามแต่ครอบครัวของรัชชานนท์มีบุญคุณกับบัวบูชามากจนเธอไม่รู้จะตอบแทนอย่างไรหมด ถ้าไม่มีมานพป่านนี้เธอก็คงไม่ได้เรียนหนังสือไม่ได้มีความเป็นอยู่ที่ดีแบบนี้ หญิงสาวจึงตั้งใจที่จะเล่นละครเรื่องนี้ให้สมกับบุญคุณของครอบครัวเจ้านายที่มีให้