ทางเลือกที่ไม่มี(2)

ชีวิตเมื่อไม่มีทางเลือกคนเป็นพ่อตัดสินใจที่จะพูดความจริงกับลูกเย็นนี้ไม่ว่าผลสุดท้ายทุกอย่างจะเป็นอย่างไรพนาก็คงต้องปล่อยไปตามกรรมเพราะถึงแม้เขาจะรู้ว่านับดาวรักเขาแค่ไหนแต่เรื่องนี้ก็หมายถึงชีวิตของเธอทั้งชีวิตบางทีลูกสาวของเขาอาจจะไม่ยอมก็ได้

“คุณพ่อไปไหนมาคะน่าจะชวนนับดาวไปด้วยอยู่บ้าน คนเดียวเบื่อจะแย่”

ลูกสาวคนสวยเดินมารับกระเป๋าเอกสารจากมือของบิดาพร้อมด้วยคำถามแต่ไร้ซึ่งคำตอบเพราะพนาตั้งใจว่าเขาจะพูด ทุกอย่างหลังจากกินข้าวเสร็จแล้ว

“บ้านหลังนี้เป็นเหมือนตัวแทนของแม่ บ้านหลังนี้คือ ทุกอย่างในชีวิตของพ่อ”

นับดาวมองหน้าบิดาด้วยความสงสัยว่าเพราะอะไรพ่อของเธอจึงพูดเรื่องนี้ขึ้นมาและไม่ใช่เพียงคำพูดที่ดูเศร้าแต่สายตาเหี่ยวย่นคู่นี้ยังแสดงออกว่าเรื่องที่คนเป็นพ่อกำลังจะพูดต่อไปนี้คือเรื่องสำคัญ

“ตลอดเวลาที่ลูกไปเรียนมหาวิทยาลัยมีหลายอย่างเกิดขึ้นกับชีวิตของพ่อและวันนี้พ่อก็ตั้งใจว่าจะเล่าทุกเรื่องให้ฟังแม้ว่าสุดท้ายมันอาจจะทำให้ลูกเกลียดพ่อมากก็ตาม”

“ทำไมคุณพ่อพูดแบบนี้ไม่มีอะไรจะทำให้ดาวเกลียดพ่อได้หรอกค่ะเรามีกันแค่สองคนไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้นคุณพ่อคือคนที่ดาวรักที่สุด”

หญิงสาวลุกออกจากเก้าอี้ เธอเดินไปทรุดเขานั่งลงข้างๆบิดา ใบหน้าแนบลงไปที่ขาอย่างเอาใจแม้เธอจะยังไม่รู้ว่าคนเป็นพ่อจะพูดเรื่องอะไรให้ฟังแต่เธอรู้ว่ามันจะต้องสำคัญและมีผลต่อจิตใจ

“บ้านหลังนี้กำลังจะถูกยึด”

พนาพูดได้เพียงแค่นี้ก็ตามมาด้วยเสียงสะอื้นในแบบที่ ลูกสาวไม่เคยเห็น น้ำตาจากผู้ชายที่เคยเข้มแข็งวันนี้มันไหลออกมาไม่ขาดสายด้วยความรู้สึกที่อัดแน่นของคนรู้สึกผิด

“คุณพ่ออย่าร้องไห้แบบนี้สิคะมีอะไรก็บอกดาวมาตามตรงเราจะช่วยกันแก้ปัญหาไม่ว่ามันจะเกิดอะไรขึ้นดาวพร้อมจะทำ ทุกอย่างเพื่อให้ครอบครัวเรากลับมามีความสุขอีกครั้งค่ะ”

“พ่อติดการพนันบ้านหลังนี้กำลังจะถูกยึดสมบัติทุกชิ้นของเรา...พ่อเอาไปจำนองเขาหมดแล้ว”

นับดาวเงยหน้ามองบิดาในสมองของเธอตอนนี้มันเต็มไปด้วยคำถามมากมายจนเธอไม่รู้ว่าควรจะเริ่มถามอะไรก่อน

“มีเพียงลูกคนเดียวเท่านั้นที่จะช่วยให้เราได้ทุกอย่างกลับคืนมาแต่สิ่งที่พ่อกำลังจะขอร้องมันเป็นเรื่องที่ใหญ่สำหรับลูกถ้านับดาวไม่เต็มใจก็ไม่จำเป็นต้องทำก็ได้นะลูก”

หญิงสาวจับมือของบิดามาแนบที่ใบหน้าของเธอเพื่อให้รู้ว่าไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้นเธอพร้อมจะอยู่เคียงข้างและช่วยในทุกอย่างที่บิดาต้องการให้เธอทำ

พนาบอกถึงข้อเสนอที่เมฆาให้แม้มันจะพูดออกมาด้วย ความลำบากใจแต่ชีวิตก็ไม่ได้มีทางเลือกมากนัก

“พ่อมันเลวมากจริง ๆ สุดท้ายก็เหมือนจะขายลูกกินเอาลูกไปคัดดอกเขา แม่ที่มองมาจากบนฟ้าคงจะเกลียดพ่อมากที่ทำให้ครอบครัวเราเป็นแบบนี้”

สองมือเหี่ยวตีลงไปที่แขนและขาของตัวเองด้วยสายตาที่เต็มไปด้วยความเกลียดชังและผิดหวังกับความเป็นพ่อที่สุดท้ายไม่สามารถปกป้องหรือดูแลลูกสาวได้แต่กลับกำลังจะใช้คนที่ตัวเองรักที่สุดไม่เป็นเครื่องมือขัดดอกแลกกับทรัพย์สมบัติครึ่งหนึ่งที่จะได้คืนกลับมา

“ดาวตกลงค่ะพรุ่งนี้พาดาวไปพบกับเขาเลยนะคะ....เวลา 2 ปีแค่แป๊บเดียว เริ่มต้นเร็วมันก็จะได้ผ่านไปเร็วๆ”

หญิงสาวไม่อาจจะทนดูความเสียใจของบิดาได้ต่อไปแล้ว เธอยินยอมที่จะทำทุกอย่างแม้ยังไม่รู้ด้วยซ้ำว่าผู้ชายที่เธอจะต้องไปนอนอยู่กับเขาถึง 2 ปีหน้าตาเป็นอย่างไรแต่มันก็คงเป็นทางเลือกสุดท้ายที่เธอคงต้องยอม