บทที่ 4

เกาะซิซิลี

คนไม่เคยเที่ยวเมืองนอนก แล้วยังเป็นประเทศที่นักท่องเที่ยวทั้งหลายต่างวาดฝันว่า ต้องมาเยือนสักครั้งหนึ่ง ปรายรดาเป็นหนึ่งในหลายคนที่อยากมาเที่ยวเกาะแห่งนี้ เธอรู้มาจากการเล่าเรื่องของปลายดาวว่า ทะเลที่นี่สวยมาก สวยหมดทุกอย่างไม่ว่าจะเป็นทะเล ที่ถูกขนานนามว่า ดินแดนทะเลสวย แล้วยังมีผาอันงดงาม อาคารบ้านเรือนโดดเด่นเป็นเอกลักษณ์ อบอวลไปด้วยเสน่ห์อารยธรรมกรีก ปรายรดาเคยดูรูปในอินเตอร์เน็ต เธอก็เห็นพ้องกับคำบอกเล่าของน้องสาว

แต่พอได้มาเห็นด้วยตาตัวเอง ความสวยงามที่เห็นมากกว่าภาพในจินตนาการหรือในรูปที่เห็น ยิ่งมองจากมุมสูงบนเครื่องบินส่วนตัว ยานพนะสุดหรูของแดเนียลเล่ที่นำพาคณะเดินทางมายังเกาะแห่งนี้ มุมสูงที่ว่านี้ไม่ได้สูงเหนือก้อนเมฆ แต่เป็นขณะที่เครื่องบินกำลังแล่นลงจอดบนรันเวย์ของสนามบิน เธอเห็นตัวเมืองได้อย่างชัดเจน มันดูสวยมีมนต์ขลังอย่างไรบอกไม่ถูก ไม่แปลกที่คนมาเยือนเกาะแห่งนี้ครั้งแรกจะตื่นเต้น

แล้วยังมีอีกเรื่องหนึ่งที่ตื่นเต้นคือ การได้นั่งเครื่องบินส่วนตัวสุดหรู ภายนอกมันอาจดูเล็กกว่าเครื่องบินพาณิชย์ ทว่าภายในไม่ได้คับแคบจนน่าอึดอัด ตรงกันข้ามทุกอย่างมันคือความสะดวกสบายของคนร่ำรวย ปรายรดายังรู้อีกว่า แดเนียลเล่มีเครื่องบินส่วนตัวสองลำ ลำนี้ไว้บินภายในประเทศ ส่วนอีกลำที่ใหญ่และแพงกว่านี้มีไว้สำหรับบินระหว่างประเทศ ปรายรดาได้ยินแล้วถึงกับร้องว้าวในใจ

นอกเหนือจากแดเนียลเล่และสามคนแม่ลูกที่มาเยือนเกาะแห่งนี้ นีโอนาร์ตกับเอมาร์ดิโอเพื่อนรักของแดเนียลเล่ได้ร่วมเดินทางมาด้วย เพื่อนของเจ้าของเครื่องบินมีความเป็นกันเองมาก ทั้งคู่นั่งใกล้กับปรายรดาที่ชวนกันคุยตั้งแต่ขึ้นเครื่องยันลงเครื่อง แต่มีอยู่คนเดียวที่ปรายรดาไม่ได้คุยด้วย คนนั้นคือแดเนียลเล่

บ้านพักแต่ละหลังของแดเนียลเล่ไม่ธรรมดาสักหลัง คฤหาสน์ในกรุงโรมใหญ่โตโอ่อ่า บ้านพักที่นี่ก็ไม่น้อยหน้า แถมวิวสวยอีกต่างหากเพราะตั้งอยู่บนผาสูง มองเห็นความสวยงามของท้องทะเล และอาคารบ้านเรือน รวมทั้งสถาปัตยกรรมอันโดดเด่น ใครเห็นวิวหลักล้านแบบนี้ต้องร้องว้าว ใช่แล้วเธอนี่แหละร้องว้าว ว้าว ว้าวด้วยความตื่นเต้น

ปรายรดาวิ่งมาหยุดยืนริมหน้าผาที่มีต้นไม้สูงแค่เอวเป็นแนวกั้น เธอชูแขนขึ้นก่อนสูดลมหายใจเข้าปอดลึกๆ ราวกับว่ากำลังสูดกลิ่นธรรมชาติที่พัดพามาพร้อมกลิ่นทะเล ทำให้เธอรู้สึกว่า ตนเองกำลังได้รับพลังอันแรงกล้า...เวอร์

“วิวดีใช่ไหมล่ะ จุดนี้สวยที่สุดเลยนะ” คนพูดคือเอมาร์ดิโอที่อดยิ้มกับความตื่นเต้นของปรายรดาไม่ได้ ผู้หญิงอะไรไม่สวยสักเท่าไหร่ แต่น่ามอง

“สวยมากค่ะพี่เอมาร์” ปรายรดาหันมายิ้มให้หนุ่มหล่อ ประกายตาเธออวลไปด้วยความสุข “สวยกว่าทุกทะเลที่เคยไปค่ะ”

“อยากนั่งรถเล่นชมเมืองไหม พักกันสักชั่วโมง เดี๋ยวพี่พาไป”

“ดีค่ะ อยากว่ายน้ำด้วย ทะเลน่าเล่นสุดๆ”

เห็นทะเลปรายรดาก็อยากกลายร่างเป็นนางเงือกน้อย แหวกว่ายในทะเลให้ชุ่มฉ่ำใจ

“ก่อนเล่นน้ำทะเล เล่นน้ำสระที่นี่ก่อนไหม รับรองว่าพอเห็นเจนิสต้องอยากกลายร่างเป็นนางเงือก” นีโอนาร์ตพูดขณะเดินเข้ามาสมทบ

“มันสวยขนาดนั้นเลยหรือคะ ชักอยากเห็นซะแล้วสิ”

ปรายรดาถาม ในใจตื่นเต้นและนึกสงสัยว่า สระว่ายน้ำที่นี่มีความพิเศษอย่างไร มันก็คงเหมือนสระทั่วไป อาจแตกต่างกันที่ขนาด รูปทรงและดีไซน์

“มันพิเศษกว่าที่อื่นๆ ไป...พี่จะพาไปดู” เอมาร์ดิโอเสนอตัว

“ก่อนจะพาใครไปไหน ช่วยมายกกระเป๋าของตัวเองขึ้นไปบนห้องก่อนดีไหม มัวแต่หลีหญิงอยู่ได้”

เสียงแดเนียลเล่ดังเข้ามาในหูชายสองหนึ่งหญิงที่ยืนคุยกันไม่ห่างกันมากนัก และนั่นทำให้ทั้งสามหันมาทางต้นเสียง จะว่าไปทั้งสองไม่จำเป็นต้องยกกระเป๋าเอง เพราะที่นี่มีคนรับใช้และลูกน้องของเขาหลายสิบคน ทว่าแดเนียลเล่เลือกที่จะเรียกเพื่อนมายกเอง

“เสียงปีศาจร้ายชั่งก่อกวนดีจริงๆ” เอมาร์ดิโอบนไม่ดังมาก

“พี่เอมาร์เรียกพี่แดเนียลว่าปีศาจ เขาร้ายมากขนาดนั้นเลยหรือคะ”

ปรายรดาถามด้วยความอยากรู้เต็มที่ เมื่อคืนนี้เธอนอนคุยกับปรายรดานานหลายชั่วโมงกว่าจะแยกตัวกลับมานอนที่ห้อง หัวข้อที่คุยกันส่วนใหญ่คือแดเนียลเล่ เพราะก่อนหน้านี้ปรายรดาไม่เคยพูดเรื่องเขาให้ตนฟัง มีแต่เล่าเรื่องเพื่อน เรื่องสถานที่ที่เคยไปให้ฟังแค่นั้น