ตอน 2

อินทุอรมีแฟนเล่น ลวง หลอก เลอะเทอะไปเรื่อย กระทั่งเมื่อสองปีที่แล้ว อินทุอรพบรักกับพ่อเลี้ยงทางเหนือ เขามีทรัพย์สินมากมายมหาศาล ดลบันดาลทุกอย่างให้กับอินทุอรได้ไม่ขาด อินทุอรตัดสินใจเพียงลำพังเพื่อจะได้แต่งงานกับธีรพงศ์

ด้วยความเป็นคนฟุ้งเฟ้อ คาสโนวีมั่วไม่เลือก นอนกับใครก็ได้เพื่อเงินเพียงเพื่อความสุขทางกายชั่วครั้งชั่วคราว สุดท้ายธีรพงศ์จับได้คาหนังคาเขาว่าเธอลักบอบคบชู้สวมเขาให้ เขาจึงงดจ่ายเงินเลี้ยงดู กักบริเวณไม่ให้ออกไปไหนห่างตา งานเดินแบบยังไม่ยอมให้ไป ธีรพงศ์หวงอินทุอรมาก มากเสียจนผู้หญิงที่ไม่เคยหยุดนิ่งทนอยู่กับเขาไม่ไหว อินทุอรคิดหาทางออกทุกวิธีเพื่อหนี ธีรพงศ์ กระทั่งหลบไปใช้ชีวิตอยู่ต่างประเทศพักใหญ่

ช่วงเวลานั้นอินทุอรได้พบกับศรุธบ่อเงินบ่อใหม่ แถมบ่อนี้ใหญ่กว่าเดิม ประทานชีวิตฟุ้งเฟ้อให้กับเธอได้ ไม่ต้องทนดักดานอยู่บ้านป่าเมืองเถื่อนกับธีรพงศ์อีกต่อไป ยิ่งศรุธหลงใหลในเสน่ห์ยั่วยวนที่อินทุอรหว่านโปรย ศรุธถึงกับถอนตัวไม่ขึ้น

เมื่อได้ลิ้มรสสวาทจากเธออย่างเหนือชั้นขั้นเทพกว่าผู้หญิงทั้งหลายทั้งมวลที่เขาพานพบ ศรุธตัดสินใจขออินทุอรแต่งงาน อินทุอรสมใจฉะนั้นต่อให้มีอุปสรรคมากมายแค่ไหน อินทุอรต้องได้แต่งงานกับศรุธ

“เลือกเลยจ้ะพี่เอิร์น เต็มที่ไม่ต้องห่วงอินจ่ายเอง”

“พี่เลือกไม่เป็นนี่จ๊ะอิน และพี่เองก็ยังไม่รับปากจะช่วยอิน ทำไมต้องพาพี่มาซื้อของมากมายอย่างนี้ด้วยล่ะ”

“ถ้าพี่เอิร์นรักอิน พี่เอิร์นต้องช่วยอิน คิดดูสิถ้าคุณรุธรู้ว่าอิน....เอ่อ...เคยมีสามีมาแล้ว เขาต้องยกเลิกงานแต่งงานนี้แน่นอน มันมีความหมายกับอินมากเลยนะ พี่เอิร์นคงไม่คิดจะทำร้ายอินด้วยวิธีนี้ใช่หรือไม่ ขอแค่ไปเป็นตัวแทนของอิน หลังเสร็จงานแต่งงาน พี่เอิร์นก็สามารถกลับมาอยู่ที่กรุงเทพได้ตามปกติ ดูแลคนป่วยปางตายจะไปยากอะไร” ยากมากสำหรับ อินทุอร

“เอ่อ....พี่ไม่เคยคิดแบบนั้น ไม่เคยคิดทำร้ายน้องสาวของพี่ สาบานได้”

“ถ้าอย่างนั้น พี่เอิร์นต้องช่วยน้องสาวคนนี้ แค่เดือนเดียวเอง ไม่นานหรอก” อินทุอรรู้จักพี่สาวของเธอดี ใจอ่อน มีเมตตา แววตาเฉี่ยวจ้องมองพี่สาวอย่างมีความหวัง ทว่ากลับรู้สึกสะใจในส่วนลึก หลอกง่ายชะมัด

“ก็ได้จ้ะ” ผีป่า เจ้าที่องค์ใด ง้างปากให้อริสาตอบรับกับน้องสาวแบบนั้น ทั้งที่ความจริงไม่เคยรู้จักมักจี่สนิทสนมกับน้องเขยบ้านไร่เป็นการส่วนตัว หน้าตาเคยเห็นแค่ผ่านสื่อ ที่พากันประโคมก่อนงานแต่งงานของอินทุอรเมื่อสองปีก่อน

แม้แต่งานแต่งยังไม่ได้ไปร่วม มีเพียงมารดาแวะไปอวยพร แล้วเธอล่ะตอนนี้รับปากจะเดินทางไปดูแลผู้ชายที่กลายเป็นอดีตสามีน้อง คุ้มกันแล้วหรือ มารดาที่เสียไปด้วยโรคมะเร็งในต่อมน้ำเหลืองเมื่อสองเดือนที่แล้ว จะไม่ตำหนิอย่างนั้นหรือ คงเพราะสายเลือด อริสาจึงต้องการช่วยน้องทั้งที่ไม่เต็มใจ

“งั้นถอดชุดเชยๆ นี่ออกซะ อินจะเปลี่ยนพี่เอิร์นให้กลายเป็นคนๆ เดียวกันกับอินซะที วางใจเถอะ จะไม่มีใครจับได้ รวมทั้งพี่ธีด้วย” แววตาน่าเกลียดน่ากลัว โลภโมโทสันของอินทุอรช่างน่าแขยง หล่อนคิดใช้พี่สาวให้ไปเผชิญ กับสถานการณ์อันเดาไม่ได้ จะต้องพบเจออะไร ธีรพงศ์ป่วยเป็นโรคอะไร ขั้นรุนแรงแค่ไหนไม่รู้ด้วยซ้ำ คนป่วยจะออกฤทธิ์ออกเดชกับเมียเก่าผู้ที่หน้าด้านทิ้งเขาไปมากน้อยสักแค่ไหน อินทุอรจับอริสาแต่งตัว ทำผม แต่งหน้าโฉบเฉี่ยวตามใจชอบ

“เห็นมั้ย อินบอกแล้วพี่เอิร์นต้องสวย ดูสิมีอะไรที่แตกต่างจากอินบ้าง ไม่มี” มือบางหมุนร่างพี่สาวให้เผชิญหน้ากับเธอ จ้องมองด้วยสายตาตื่นตะลึง ลูกเป็ดลอกคราบ ไม่อยากจะเชื่อสายตา พี่สาวจะสวยเท่าเทียมเธอได้ขนาดนี้ จากหน้าจืดชืดครั้นได้แต่งแต้มกลับสวยสะดุดตาขึ้นมาได้ราวกับคนละคนเมื่อครู่

“เหลือเชื่อราวกับไม่ใช่พี่คนเดิม” อริสาเองตาตื่นมองตัวเองผ่านกระจก ด้วยไม่อาจเชื่อสายตา ป้าแว่นหน้าเชยหายไป

“เห็นหรือยังพี่เอิร์นสวยจะตาย เพียงแต่เก็บเนื้อเก็บตัว บ้าแต่งตัวเชยๆอยู่ได้ ลาออกซะด้วยงานเลขา ไปดูแลคนป่วยตั้งหนึ่งเดือน เขาคงไม่ให้ลาพักร้อนนานขนาดนั้นแน่” รีบแนะนำพี่สาว

“ให้พี่ลาออกจากงาน แล้วพี่จะเอาเงินที่ไหนใช้จ่าย บ้านหลังนี้ยังต้องผ่อน ภาระค่าใช้จ่ายเยอะแยะ”

“อินจะให้เงินเดือนพี่เอิร์นในระหว่างที่สวมรอยไปดูแลพี่ธี หลังจากนั้นจะหางานให้ใหม่ งานที่บริษัทคุณรุธเป็นไง แค่พี่เอิร์นแสดงเป็นอินให้แนบเนียนเท่านั้นพอ อ้อ...อย่าลืม ห้ามให้ทางนั้นจับได้เด็ดงาน จนกว่างานแต่งงานของอินจะเรียบร้อย” แม้ธีรพงศ์ซึ่งอยู่กินกับอินทุอรร่วมสองปี ไม่เคยรู้เลยว่าอินทุอรมีพี่น้องฝาแฝด เธอปกปิดประวัติเรื่องราวเลวร้ายภายในครอบครัว ครั้งที่แต่งงานมีเพียงเพื่อนสนิทไม่กี่คนเดินทางไปร่วมด้วย บิดาและมารดาร่วมเป็นสักขีพยานเท่านั้น

“พี่กลัวจะทำให้อินต้องผิดหวัง” เกรงจะตายด้วยโดนเขาจับได้ด้วยความใสซื่อ ใครจะมีจริตมารยาร้อยเล่มเกวียนอย่างอินทุอรเล่า

“มั่นใจหน่อยสิจ๊ะพี่เอิร์น คิดซะว่าตัวอินอยู่ในตัวพี่ อย่าลืมสิเราเป็นฝาแฝด” ฝาแฝดที่ไม่มีอะไรเหมือนกัน นอกจากหน้าตานี่นะ อินทุอรไม่คิดจะขอร้องให้พี่ชายผู้อยู่ในโลกความสงบต้องช่วยเหลือ เธอปากกัดตีนถีบด้วยตัวเองมาตลอด แต่เรื่องนี้จนปัญญา

“ว่าแต่พี่จะต้องเดินทางไปที่นั่นเมื่อไหร่”

“ทางนั้นเร่งให้ไปเร็วๆ อาการของพี่ธีทรุดหนักแย่มาก เห็นว่าอย่างนั้นนะ ในจดหมายฉบับสุดท้ายนัดวัน เวลา สถานที่มาเรียบร้อยแล้ว อินเองพยายามติดต่อเพื่อจะขอส่งพยาบาลหรือผู้เชี่ยวชาญทางด้านดูแลคนป่วยไปดูแลพี่ธี แต่ก็จนปัญญาทางนั้นปิดทางอินซะหมด อินจนใจ” ในเมื่อมีเงื่อนงำกันนัก เธอฉลาดพอที่จะไม่เอาตัวเข้าไปเสี่ยง วิธีนี้คิดอยู่นาน แม้จะเสี่ยงแต่ก็คุ้มกับการได้แต่งงานใหม่ อินทุอรซ่อนแววตาเจ้าเล่ห์ภายใต้ใบหน้ายิ้มแย้ม

“พี่ธีเขียนจดหมายพวกนี้เองหรืออิน”

“มีคนเขียนให้ คงเป็นผู้ดูแลหรือไม่คงพวกแส่ไม่เข้าเรื่องนั่นล่ะ พี่เอิร์นอย่าใส่ใจเลย” คนดูแลที่จุ้นจ้านกับเรื่องของอดีตผัวเมียน่ารำคาญ แถมพูดเรื่องหนี้เรื่องสินอะไรสารพัด อินทุอรหลีกเลี่ยงจะกล่าวถึงจดหมายอีกฉบับไว้ ไม่ยอมเปิดเผยให้อริสารู้ทั้งหมด แล้วไอ้หนี้สินที่เขียนมาในจดหมายเธอไม่เคยจะรู้เรื่อง คนรวยอย่างธีรพงศ์จะมีหนี้สินอะไรมากมายปานนั้น โกหกทั้งเพ.....

“พี่เอิร์นต้องไปพรุ่งนี้เลย”

“พะ...พรุ่งนี้ !!”

“จ้ะ”

“เร็วขนาดนี้ พี่จะลางานทันหรือ”

“ไม่ต้องเป็นห่วง อินจะจัดการให้เอง วางใจเถอะ”

“ทำไมมันด่วนขนาดนั้นล่ะจ๊ะอิน” อริสาชักไม่แน่ใจ เธอไม่มีเวลาเตรียมตัวรับกับสถานการณ์ที่ไม่รู้ว่าจะพบเจออะไรนอกรั้วบ้านหลังเล็กของตัวเอง คิ้วโก่งขมวดมุ่น ครุ่นคิด

“ความจริงอินได้รับจดหมายนานแล้ว แต่ไม่คิดจะใส่ใจกระทั่ง ทางนั้น...” อินทุอรไม่กล้าพูดจบประโยค ว่าทางนั้นจะมาอาละวาดเธอถึงที่หากไม่ยอมไปดูแลอดีตสามี ขืนปล่อยให้เป็นเช่นนั้น ชีวิตที่กำลังโรยด้วยกลีบกุหลาบมีอันต้องจบเห่แน่ เรื่องอะไรจะยอมลงทุนมาตั้งขนาดนั้น ต้องเดินไปให้สุดเส้นปลายสายรุ้ง

“พี่นึกว่าจะมีเวลาทำใจมากกว่านี้”

“ทำใจบนรถแล้วกันนะคะพี่เอิร์นขา”

“ยังงั้นเลยหรืออิน”

“น่านะ รับปากจะช่วยน้องแล้วก็ต้องช่วยให้จบๆ”

ทั้งสองกลับไปที่บ้านของอริสา เพื่อเก็บข้าวของจำเป็น อินทุอรขันอาสาช่วยอริสา สิ่งของที่อินทุอรเก็บลงกระเป๋าเดินทางล้วนแล้วแต่เป็นของที่อินทุอรซื้อให้ทั้งนั้น เพียงเพื่อต้องการเปลี่ยนให้เป็นตัวเธออย่างสมบูรณ์แบบ อริสาแอบเก็บเสื้อผ้าใส่สบายของเธอลงกระเป๋าบ้าง บ้านนอกต่างจังหวัดแบบนั้นเขาคงไม่ใส่ชุดสายเดี่ยว เดรส สั้นยาวกันทุกวันหรอกน่า

ในวันเดินทางที่อริสายังประหม่า กังวลกับชุดสวยบนสารร่าง ร่างบางที่เปลี่ยนไปคนละคนกับที่เธอรู้จักในกระจกทุกๆวัน หย่อนก้นลงนั่งกับเบาะรถทัวร์มุ่งหน้าออกจากกรุงเทพสู่ดินแดนไร่คมพิทักษ์ ไร่ที่เธอไม่เคยได้ยินชื่อไม่เคยไป ดินแดนแห่งนั้นจะมีสิ่งใดรอหญิงสาวอยู่กันนะ แค่คำพูดที่น้องสาวบอกว่าไปดูแลคนป่วยปางตาย ด้วยเวทนาอดีตสามีนั้น

อริสาหวั่นว่าจะมีอะไรมากกว่านั้น แต่นิสัยมองโลกในแง่ดี รักน้องมากกว่าตนเอง ยิ่งทนคำออดอ้อนไม่ไหวด้วยแล้ว ผลจึงออกมาเช่นนี้ นิดๆ เธอต้องมานั่งอยู่บนรถทัวร์ เพื่อเตรียมออกเดินทางไปยังสถานที่ๆ ตัวเองไม่รู้จัก