ภายใต้หัวใจที่แอบรัก

ตอนที่ 2

ภายใต้หัวใจที่แอบรัก

“ช่วงนี้คุณหมอมีเวลามาติวให้ดาวทุกวันไม่มีเวรหรือคะ”

หญิงสาวถามด้วยความสงสัยเพราะปกติแล้วชายหนุ่มจะ แชทมาคุยกับเธอตลอดว่าเขาขึ้นเวรแต่ละวันแทบจะไม่มีเวลาเหลือเป็นส่วนตัวแต่ช่วงนี้ตั้งแต่เธอปิดเทอมใหญ่เตรียมตัวขึ้นมัธยมศึกษาปีที่ 6 เธอพบว่าคุณหมอมีเวลาที่จะมาติวหนังสือให้เธอที่ห้องสมุดของมหาวิทยาลัยที่อยู่ใกล้กับร้านอาหารที่อาของเธอเป็นเจ้าของอยู่

“ก็เข้าเวรตามปกติแต่ความจริงแล้วก่อนหน้านี้ผมเลือกที่จะเข้าเวรแทนเพื่อน ๆ หลายคนเพราะไม่อยากกลับบ้านอย่างที่ผมเคยเล่าให้วาดดาวฟังที่บ้านมีแต่เสียงทะเลาะกันคุณพ่อเองเมื่อเป็นอย่างนี้ก็ยิ่งอารมณ์ไม่ดีคุณแม่ท่านก็คงจะเจ็บช้ำจากเรื่องในอดีตจึงไม่ค่อยดูแลคุณพ่อแต่ไม่ต้องห่วงนะผมกลับไปดูแลท่านในทุกวันตอนกลางคืนถ้าไม่ได้เข้าเวรที่โรงพยาบาลผมก็เลือกที่จะนอนกับคุณพ่อช่วงที่ผมไม่อยู่ก็มีพยาบาลคอยดูแล” คนพูดก้มหน้าถอนหายใจ

“ เราเปลี่ยนเรื่องคุยกันดีกว่ามาคุยเรื่องของข้อสอบที่เราเฉลยกันไว้ไปถึงไหนแล้ว”

หมอมิวออกเวรมาตั้งแต่ช่วงเที่ยงเขาแวะกินข้าวที่ข้างทางก่อนที่จะมาหาวาดดาวที่ห้องสมุดตามที่นัดหมายเพราะตอนนี้มีวิชาวิชาฟิสิกส์ที่ยังไม่ค่อยเข้าใจอยู่สาวน้อยจึงต้องการให้หมอมิวช่วยอธิบายและคุณหมอก็ช่วยเธอได้จริง ๆ ทั้งคู่ใช้เวลาอยู่ในห้องสมุดด้วยกันเกือบสองชั่วโมงก่อนที่คุณครูคนใหม่จะอาสาขอพานักเรียนไปเลี้ยงข้าว

“ทั้งเหนื่อยทั้งเสียเวลามาติวให้ดาวแล้วคุณหมอยังต้องมาเลี้ยงข้าวอีก”

หญิงสาวรู้สึกเกรงใจแต่ก็ไม่กล้าที่จะปฏิเสธว่าเธอจะเป็นคนเลี้ยงเองก็แต่ก็คงเป็นไปไม่ได้เพราะร้านอาหารที่ชายหนุ่มเลือกเป็นร้านอาหารที่แสนหรูเงินในกระเป๋าของเธอยังไม่พอที่จะจ่ายค่าอาหารสักจานที่วางอยู่บนโต๊ะ

“การที่ดาวมากินข้าวกับผมก็ถือว่าเป็นการตอบแทนผมแล้วอย่าคิดมากเพราะนานมากแล้วที่ผมไม่มีใครมากินข้าวด้วย ผมถึงชอบไปนั่งฟังเพลงที่ร้านของคุณสมพงษ์พอรู้สึกว่าที่นั่นไม่จำเป็นต้องมีคนมานั่งด้วยเราก็มีเพื่อนอยู่โต๊ะข้าง ๆ มีเสียงนักร้องอยู่บนเวทีและที่ตรงนั้นไม่ค่อยมีคนรู้จัก ผมจึงไม่ต้องปั้นหน้าแสดงความเป็นหมออยู่ตลอดเวลา”

บรรยากาศการพูดคุยบนโต๊ะอาหารเป็นไปด้วย ความสนิทสนมเพราะทั้งคู่ใช้เวลาอยู่ด้วยกันมาตลอดสามเดือนจนตอนนี้สมพงษ์เริ่มวางใจในตัวคุณหมอการที่จะปล่อยให้หลานสาวไปไหนมาไหนด้วยถึงแม้จะกลับค่ำมืดดึกดื่น เขาก็ไม่โทรตามเพราะหวังว่าชีวิตของวาดดาวจะได้เป็นไปตามความฝันที่เธอวางไว้ไม่ต้องมามีชีวิตเป็นนักร้องร้านอาหารเหมือนที่ครั้งหนึ่งแม่ของเธอเคยเป็น

“คุณหมอคะข้างหน้ามีอุบัติเหตุ”

วาดดาวตะโกนสุดเสียงเมื่อเธอหันไปเห็นว่าข้างหน้ากำลังรถชนในระหว่างทางกลับบ้านที่คุณหมอกำลังจะไปส่งเธอ

นันทภพเขามีสายเลือดความเป็นหมออยู่เต็มตัวทันทีที่รู้ว่ามีคนเจ็บต้องการความช่วยเหลือเขาก็สวมเสื้อกาวน์ที่อยู่หลังรถพร้อมกล่องเครื่องมือวิ่งไปทันที

วาดดาวรีบลงจากรถและทำหน้าที่โบกรถที่กำลังสัญจรไปมาเพื่อให้หลีกเลี่ยงเส้นทางที่กำลังมีคนเจ็บนอนอยู่เพื่อสะดวกกับการที่คุณหมอจะช่วยปฐมพยาบาลและตอนนี้หน่วยกู้ภัยก็ยังไม่มาทุกคนในที่นั้นต่างฝากความหวังไว้กับคุณหมอพี่กำลังช่วยปั๊มหัวใจให้คนเจ็บที่เริ่มแน่นิ่งไม่มีสติอยู่ในตอนนี้