ภายใต้หัวใจที่แอบรัก(2)

“คุณหมอคะข้างหน้ามีอุบัติเหตุ”

วาดดาวตะโกนสุดเสียงเมื่อเธอหันไปเห็นว่าข้างหน้ากำลังรถชนในระหว่างทางกลับบ้านที่คุณหมอกำลังจะไปส่งเธอ

นันทภพเขามีสายเลือดความเป็นหมออยู่เต็มตัวทันทีที่รู้ว่ามีคนเจ็บต้องการความช่วยเหลือเขาก็สวมเสื้อกาวน์ที่อยู่หลังรถพร้อมกล่องเครื่องมือวิ่งไปทันที

วาดดาวรีบลงจากรถและทำหน้าที่โบกรถที่กำลังสัญจรไปมาเพื่อให้หลีกเลี่ยงเส้นทางที่กำลังมีคนเจ็บนอนอยู่เพื่อสะดวกกับการที่คุณหมอจะช่วยปฐมพยาบาลและตอนนี้หน่วยกู้ภัยก็ยังไม่มาทุกคนในที่นั้นต่างฝากความหวังไว้กับคุณหมอพี่กำลังช่วยปั๊มหัวใจให้คนเจ็บที่เริ่มแน่นิ่งไม่มีสติอยู่ในตอนนี้

“ใจเย็น ๆ นะคะรถโรงพยาบาลกำลังมา”

หญิงสาวไม่ใช่แค่เพียงช่วยโบกรถเท่านั้นเมื่อเธอหันไปเห็นว่ามีเด็กน้อยคนหนึ่งนั่งร้องไห้อยู่ริมฟุตบาทเธอจึงรีบเข้าไปอุ้มปลอบโยนทันทีเสียงของผู้คนแถวนั้นบอกว่าเด็กน้อยคนนี้เป็นลูกของผู้ชายที่กำลังนอนแน่นิ่งให้คุณหมอปั๊มหัวใจอยู่ ความเป็นผู้หญิงที่อ่อนโยนและรักเด็กวาดดาวจึงพยายามพูดให้กำลังใจและทำให้เด็กเห็นว่าเธออยู่เคียงข้างอยู่ตรงนี้ไม่มีอะไรต้องกลัวและสัญญาว่าพ่อของเด็กน้อยจะปลอดภัย

รถโรงพยาบาลมาถึงพร้อมกับการปั๊มหัวใจสำเร็จ ของหมอมิวถึงแม้ว่าอาการของคนไข้ตอนนี้จะยังไม่พ้นขีดอันตรายแต่ในฐานะแพทย์นันทภพก็มั่นใจว่าตัวเขาเองทำดีที่สุดแล้ว

“วาดดาวเสื้อผ้าเปื้อนเลือดไปหมดเลย”

ประตูรถปิดลงหมอมิวหันมาเห็นสภาพของคนนั่งข้าง ๆ ที่ตอนนี้เสื้อสีขาวของเธอเต็มไปด้วยคราบรอยเลือดเพราะหญิงสาวไม่รู้เลยว่าเด็กผู้ชายที่เธอกอดไว้มีแผลที่บริเวณศีรษะจึงทำให้เลือดไหลซึมเปื้อนเสื้อเธอไปทั่วเพราะเธอได้กอดเด็กน้อยไว้แน่นไม่ยอมปล่อย

“เปื้อนหมดเลยทำอย่างไรดีคะแบบนีมีหวังซักไม่ออกสงสัยคงต้องทิ้ง”

คอนโดที่หมอซื้อเก็บไว้อยู่ใกล้กับบริเวณที่เกิดเหตุ ชายหนุ่มตัดสินใจที่จะพาวาดดาวเข้าไปที่นั่นก่อนเพื่อเปลี่ยนเสื้อผ้าเพราะเขามีเสื้อผ้าสำหรับใส่เล่นแขวนไว้ที่คอนโดอยู่เสมอเพื่อใช้ในยามที่ต้องการหลบพักใจจากบ้านที่มีแต่ความเครียด

“ไม่กลัวใช่ไหมที่ต้องขึ้นไปข้างบนกับผม”

หมอมิวถามเพราะไม่แน่ใจว่าหญิงสาวตรงหน้าไว้ใจเขามากพอหรือเปล่าอันที่จริงแล้วมันก็ไม่ใช่การเหมาะที่ผู้ชายกับผู้หญิงจะขึ้นคอนโดไปด้วยกันสองคนแบบนี้

“ได้ค่ะ...คุณหมอคิดมากไปได้ตอนนี้ดาวอยากจะอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อเต็มที่แล้ว รถก็ติดอยู่ข้างนอกแบบนี้รับรองว่ากว่าจะถึงบ้านของดาวคงใช้เวลาอีกนานกลิ่นเหม็นคาวเลือดคงคลุมไปทั่วรถคุณหมอแน่ ๆ ขนาดดาวเป็นคนใส่เองดาวยังแทบจะเป็นลม”

วาดดาวถึงเธอจะเข้าสู่วัยสาวเต็มตัวแต่เธอไม่มีความรู้สึกเรื่องชู้สาวเหมือนคนทั่วไปเพราะเธอแทบจะไม่ค่อยได้ใช้ชีวิตนอกกรอบเพราะสมพงษ์เองเป็นคนที่อยู่กับเรื่องแบบนี้มาเขาจึงเลี้ยงหลานสาวเหมือนไข่ในหินไม่ให้ได้พบเจอกับผู้ชายคนไหนและตัวของวาดดาวเองเธอก็เห็นสภาพของผู้หญิงในร้านอาหารหญิงสาวก็คิดว่าไม่มีทางที่เธอจะทำตัวแบบนั้นเด็ดขาดเธอจึงไว้ใจคุณหมอโดยที่ไม่มีอะไรต้อคลาแคลงใจ

“เข้าไปอาบน้ำในห้องน้ำที่อยู่ในห้องนอนของผมจะดีกว่าห้องน้ำด้านนอกไม่ค่อยได้ใช้ผมไม่แน่ใจว่ามันจะยังพร้อมใช้อยู่หรือเปล่า”

นันทภพส่งเสื้อยืดตัวใหญ่พร้อมกางเกงขาสั้นที่เขาเคยใช้ใส่นอนเวลาที่มาอยู่ที่นี่ให้กับวาดดาวและชี้ให้เธอเข้าไปอาบน้ำในห้องน้ำที่อยู่ในห้องนอนของเขา

เสียงอาบน้ำดังออกมาจากในห้องน้ำเพราะว่าสาวน้อยไม่ได้ปิดประตูห้องนอนมันสร้างความรู้สึกที่บอกไม่ถูกให้กับหัวใจของ หมอมิว ปกติแล้วเขามาที่นี่มักจะมาด้วยความรู้สึกที่เจ็บช้ำเครียดและรู้สึกเหงาเหมือนว่าชีวิตนี้มีแค่เขาคนเดียวแต่ทำไมเวลานี้เสียงคนอาบน้ำในห้องน้ำมันทำให้เขารู้สึกมีความสุข มันทำในห้องนี้ น่าอยู่มากขึ้น เขาอยากที่จะอยู่ห้องนี้นาน ๆ อยากมีอะไรทำกับสาวน้อยอยากพูดคุยกันอย่างสนุกสนานเขาจึงคิดว่าอยากจะทำอะไรสักอย่างเพื่อให้เวลาแห่งความสุขนี้ไม่หมดไปเร็ว