ภายใต้หัวใจที่แอบรัก(3)

นันทภพส่งเสื้อยืดตัวใหญ่พร้อมกางเกงขาสั้นที่เขาเคยใช้ใส่นอนเวลาที่มาอยู่ที่นี่ให้กับวาดดาวและชี้ให้เธอเข้าไปอาบน้ำในห้องน้ำที่อยู่ในห้องนอนของเขา

เสียงอาบน้ำดังออกมาจากในห้องน้ำเพราะว่าสาวน้อยไม่ได้ปิดประตูห้องนอนมันสร้างความรู้สึกที่บอกไม่ถูกให้กับหัวใจของ หมอมิว ปกติแล้วเขามาที่นี่มักจะมาด้วยความรู้สึกที่เจ็บช้ำเครียดและรู้สึกเหงาเหมือนว่าชีวิตนี้มีแค่เขาคนเดียวแต่ทำไมเวลานี้เสียงคนอาบน้ำในห้องน้ำมันทำให้เขารู้สึกมีความสุข มันทำในห้องนี้ น่าอยู่มากขึ้น เขาอยากที่จะอยู่ห้องนี้นาน ๆ อยากมีอะไรทำกับสาวน้อยอยากพูดคุยกันอย่างสนุกสนานเขาจึงคิดว่าอยากจะทำอะไรสักอย่างเพื่อให้เวลาแห่งความสุขนี้ไม่หมดไปเร็ว

“กลิ่นอะไรคะหอมเชียว”

วาดดาวเดินออกจากห้องน้ำมาพร้อมกับกำลังเช็ดผมด้วยผ้าเช็ดตัวผืนเล็ก หญิงสาวทำท่าย่นจมูกเมื่อได้กลิ่นของอาหารที่ลอยมาเตะจมูกของเธอ

“ในตู้เย็นมีสเต็กแช่แข็งอยู่ไหน ๆ เราก็มาอยู่ที่นี่กันแล้วผมก็แค่คิดว่าเราควรนั่งติวกันต่ออีกนิด ผมก็เลยทำสเต็กไว้เผื่อเราจะหิว”

หญิงสาวเปลี่ยนสีหน้าทันทีเมื่อได้ยินเพราะตอนนี้นาฬิกาที่ฝาผนังบอกเวลาว่าใกล้สองทุ่มแล้วปกติเธอไม่เคยกลับบ้านดึกแบบนี้จึงกลัวว่าจะถูกคนเป็นอาตำหนิเอา

“ทำหน้าแบบนี้กลัวคุณสมพงษ์ว่าใช่ไหมไม่เป็นไรเดี๋ยวผมจะโทรไปบอกเอง”

ชายหนุ่มรู้ใจเขาหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาทันทีแต่เลือกที่จะเดินออกไปคุยข้างนอกไม่ให้หญิงสาวได้ยินก่อนที่จะเดินกลับเข้ามาและเล่าว่าสมพงษ์เข้าใจและอนุญาตให้เธอกลับดึกแค่ไหนก็ได้ขออย่างเดียวว่าให้เขาไปส่งเธอถึงบ้าน

นันทภพให้แบบฝึกหัดหญิงสาวไว้สิบข้อให้เธอนั่งทำในระหว่างที่เขายังคงทำสเต็กอยู่ เวลาผ่านไปอย่างรวดเร็วเพราะแบบฝึกหัดที่แสนยากอีกทั้งรสชาติของสเต็กที่แสนอร่อยและคำอธิบายที่แสนจะเข้าใจของคุณหมอจึงทำให้วาดดาวลืมมองนาฬิกามารู้ตัวอีกทีก็ใกล้เที่ยงคืนแล้ว

ทั้งคู่กำลังเตรียมตัวที่จะกลับแต่เสียงโทรศัพท์ที่ดังขึ้นทำให้คุณหมอต้องหันมาบอกหญิงสาวว่าสมพงษ์โทรมาว่าตอนนี้ฝนกำลังตกมีอุบัติเหตุเกิดขึ้นหลายจุดอยากให้ทั้งคู่นอนอยู่ที่คอนโดนั้นเลยสมพงษ์ตัดสินใจแบบนั้นทั้งที่ปกติคงไม่มีผู้ปกครองคนไหนกล้าให้หลานสาวอยู่กับผู้ชายข้ามคืนเป็นเพราะเขาเชื่อใจทั้งนันทภพและหลานสาวของเขาเอง

“แล้วเราจะนอนกันอย่างไรคะ”

วาดดาวมองไปรอบ ๆ คอนโด เธอเห็นว่าที่คอนโดแห่งนี้มีห้องนอนแค่เพียงห้องเดียวและทั้งคู่จะนอนกันตรงไหนคงต้องมีอีกฝ่ายนอนที่ห้องรับแขก

“ผมนอนที่โซฟาห้องรับแขกเอง ดาวก็ไปนอนในห้องนอนแหละไม่ต้องเป็นห่วงอีกไม่กี่ชั่วโมงก็เช้าแล้วพรุ่งนี้ผมเข้าเวรอีกทีบ่ายเราคงไม่ต้องรีบตื่น วาดดาวเองก็ปิดเทอมแล้วไม่ใช่หรือไม่ต้องทำหน้ากังวลแบบนั้นเข้านอนกันดีกว่า”

ไฟทุกดวงในห้องถูกดับลงหัวใจของคนตัวเล็กรู้สึก ร้อนๆหนาวๆอย่างบอกไม่ถูกตั้งแต่เกิดมาเธอยังไม่เคยใกล้ชิดผู้ชายคนไหนนอกจากสมพงษ์ผู้เป็นอาแต่ตอนนี้ถึงเธอจะไม่ได้อยู่ห้องเดียวกันกับคุณหมอแต่มันก็อยู่ใกล้ชิดกันโดยลำพังโดยเฉพาะเป็นการอยู่กับผู้ชายที่เธอแอบชอบและวันนี้ยังเป็นวันที่เธอใช้เวลาตั้งแต่เช้าจนมืดกับเขา หญิงสาวอดคิดไม่ได้ว่าชีวิตของเธอตอนนี้มันช่างมีความสุขถึงแม้มันจะเป็นแค่เพียงชั่วคราวก็ตาม