ข้อเสนอ(3)

“คุณลุงคะ หนูขอตัวไปเข้าห้องน้ำนะคะ”

หญิงสาวอยากหลีกหนีจากความอึดอัด เธอจึงปลีกตัวไปเข้าห้องน้ำก่อนที่จะถอนหายใจออกมา มองตัวเองหน้ากระจกแล้วก็ได้แต่หนักใจที่เธอดันไปยอมรับข้อเสนอของเจ้าสัวกิตติศักดิ์ พิมพิกาอยากถอนตัว แต่เธอรับปากท่านไปแล้ว คงไม่ดีแน่หากพลิกคำพูดกลับไปกลับมาและไหนจะเรื่องของการรักษาพ่อของเธออีก

หญิงสาวเดินออกมาจากห้องน้ำก่อนที่เธอจะชะงักเมื่อเห็นว่าชายหนุ่มยืนรออยู่ ไกรวีใช้สายตามองเธอตั้งแต่หัวจรดเท้า ทำให้พิมพิการู้สึกไม่พอใจนักเพราะสายตาของอีกฝ่ายฉายให้เห็นถึงการดูถูก ดูแคลน

ริมฝีปากชายหนุ่มกระตุกยิ้ม เขาดันหญิงสาวให้พ้นทางก่อนเดินเข้าไปในห้องน้ำและปิดประตูเต็มแรง

พิมพิกาถอนหายใจยาวก่อนที่เธอนั้นจะเดินกลับไปยังห้องอาหาร

เจ้าสัวกิตติศักดิ์เห็นใบหน้าหญิงสาวก็พอจะเดาออกว่าคงโดนลูกชายตัวร้ายแผลงฤทธิ์ใส่ แต่ถึงอย่างนั้นเขาก็อยากให้พิมพิกาอดทน เพราะเชื่อว่าในวันหน้าไกรวีจะต้องมองเห็นความดีและความจริงใจของพิมพิกาเหมือนที่เขามองเห็น

“หนูขอตัวกลับก่อนนะคะ”

หญิงสาวเอ่ยเสียงเบาก่อนที่เธอจะเดินออกไปโดยไม่ลืมยกมือไหว้ชชายวัยกลางคน

หลังจากที่พิมพิกากลับไปแล้ว เจ้าสัวกิตติศักดิ์ก็เรียกลูกชายมาพบที่ห้องทำงาน เขาทอดสายตามองลูกชายที่ก้มหน้ามองแต่จอโทรศัพท์ ไกรวีมีท่าทางหงุดหงิดและพยายามต่อสายหาใครบางคน

“ลูกวางโทรศัพท์ก่อนได้ไหม”

ชายหนุ่มพ่นลมหายใจก่อนจะโยนโทรศัพท์ลงข้างกาย เจ้าสัววัยกลางคนส่ายหน้าช้าๆ ลูกชายคนนี้ยังคงอารมณ์ร้อนไม่เคยเปลี่ยน โชคดีที่ยังรู้จักแยกแยะเรื่องงานกับเรื่องส่วนตัวได้ ไม่เช่นนั้นเขาคงได้ปวดหัวมากกว่านี้

ตั้งแต่วันที่แม่ของไกรวีตัดสินใจแต่งงานใหม่ และปฏิเสธไม่รับลูกชายไปอยู่ด้วย เด็กชายในตอนนั้นก็ตกอยู่ในภาวะซึมเศร้า จนผู้เป็นพ่ออย่างเขาต้องดูแลอย่างใกล้ชิด ให้ความรักความอบอุ่น ไกรวีจึงกลับมาเป็นปกติอีกครั้ง แต่ตอนนี้เจ้าสัวกิตติศักดิ์รู้สึกว่าผู้หญิงที่ชื่อวันวิสา กำลังจะทำให้สิ่งที่เขาพยายามมาตลอดหลายปีพังทลายลง ไกรวีกลับมาเป็นคนฉุนเฉียว บางครั้งก็ไม่มีเหตุผล

“อย่าคิดนะว่าผมไม่รู้ว่าพ่อจะทำอะไร”

ไกรวีเอ่ยเสียงเรียบ เขาไม่ต้องการที่จะแต่งงานหรือสานสัมพันธ์กับใครทั้งนั้น ผู้หญิงคนเดียวที่เขาต้องการคือวันวิสา และหากไม่ใช่เธอเขาก็ไม่จะชายตามอง

“พ่อมีข้อเสนอ”

ไกรวีหันมองคนที่นั่งอยู่ตรงหน้า ก่อนที่เขาจะยืดหลังตรงตั้งใจฟังสิ่งที่อีกฝ่ายกำลังจะเอ่ย

“พ่ออยากให้แกแต่งงานกับพิมพิกา”

“ไม่มีทาง!”

เขาปฏิเสธเสียงแข็ง เจ้าสัวกิตติศักดิ์ที่รู้อยู่แล้วว่าอย่างไรเสียลูกชายก็ต้องปฏิเสธ เขาจึงได้กล่าวต่อ

“แลกกับการที่พ่อจะไม่ขวางแกเรื่องวันวิสา”

ไกรวีชะงัก หรี่ตามองผู้เป็นพ่อก่อนเอ่ยถาม

“พ่อหมายความว่ายังไง”

ที่ผ่านมาพ่อของเขาไม่เคยยินดีกับการมาของอีกฝ่าย วันวิสาเป็นผู้หญิงเปรี้ยวเข็ดฟัน ไม่แปลกที่พ่อของเขาจะไม่ชอบเธอและพยายามบ่ายเบี่ยงเมื่อเขาขอให้ไปสู่ขอหญิงสาว

“ถ้าภายในหนึ่งปีแกยังรักวันวิสาอยู่ พ่อก็จะยอมให้แกหย่า”

ชายหนุ่มนิ่งงันทบทวนสิ่งที่ผู้เป็นพ่อเอ่ย หากภายในหนึ่งปีเขาสามารถพิสูจน์ให้พ่อเห็นว่าเขารักมั่นต่อแฟนสาว ถึงเวลานั้นเขาและเธอก็จะได้แต่งงานกันอย่างที่ตั้งใจไว้

ไกรวีเห็นว่าไม่ได้เสียหายอะไร เขาสามารถอธิบายเรื่องแต่งงานให้วันวิสาเข้าใจได้

“ว่ายังไง”

“ผมขอคิดดูก่อน”

ไกรวีถึงแม้จะเริ่มสนใจกับข้อเสนอแต่ถึงอย่างนั้นเขาก็ไม่ได้ตอบรับในทันที ยังคงขอเวลาเพื่อทบทวนข้อเสนออีกสักครั้ง ความจริงแล้วเขาจะปฏิเสธและออกไปใช้ชีวิตกับแฟนสาวเลยก็ย่อมได้ แต่เขายากเต่งงานกับเธอให้ถูกต้องเสียก่อน และที่สำคัญไปกว่านั้น เขาอยากให้พ่อยอมรับวันวิสาเป็นสะใภ้อย่างเต็มใจ

“พ่อให้เวลาหนึ่งอาทิตย์เท่านั้นนะ”

กิตติศักดิ์ไม่ต้องการให้ลูกชายถลำลึกไปมากกว่านี้ วันวิสาไม่ใช่คนดี เขารู้เช่นเห็นชาติผู้หญิงคนนี้มานานพอสมควรจึงพยายามที่จะกันลูกชายออกมา และวิธีเดียวที่จะทำให้ไกรวีเลิกลุ่มหลงก็คือการแต่งงานกับผู้หญิงดีๆสักคน คนที่จะใช้ความดีและความจริงใจเปลี่ยนแปลงหัวใจของชายหนุ่ม

เจ้าสัวกิตติศักดิ์มองลูกชายที่นั่งครุ่นคิด เขาเชื่อว่าพิมพิกาจะทำให้ไกรวีเปลี่ยนใจได้อย่างแน่นอน