บทที่5 ความไม่ลับ

@คอนโดส้ม

หลังจากคุยกับผู้เป็นแม่ และพี่ชายจนเข้าใจส้มก็ขับรถกลับมายังคอนโด ซึ่งระหว่างทางก็แวะซื้อที่ตรวจครรภ์ติดมือมาด้วยจะได้รู้ชัดเจนไปเลยว่าท้องจริงหรือไม่

และผลมันก็ออกมาว่าท้องจริง ๆ..

ตอนนี้เธอมืดแปดด้านไปหมดไม่รู้ว่าควรจะจัดการเรื่องนี้ยังไงดีเพราะพ่อกับแม่เธอคงยอมแน่ ๆ จนกว่าจะได้รู้ว่าพ่อของลูกในท้องเธอเป็นใคร ถ้าบอกไปท่านต้องบังคับให้เพื่อนชายรับผิดชอบแน่ ๆ

หากบอกเรื่องท้องกับเพื่อนชายเธอก็ไม่รู้เลยว่าผลมันจะออกมาเป็นยังไง เขาจะยอมรับไหม หรือความสัมพันธ์อันดีระหว่างเธอกับเขาจะต้องจบลงด้วยหรือเปล่า

แล้วเธอควรทำยังไงดี...

ครืดดด~

ไม่รู้ว่านานแค่ไหนที่เธอนั่งจมดิ่งอยู่กับความรู้สึกมากมายจนเสียงเรียกเข้าจากโทรศัพท์ดังขึ้น เธอพ่นลมหายใจออกมาหนัก ๆ ก่อนจะหยิบโทรศัพท์ที่วางข้างตัวมาดู เมื่อเห็นว่าเป็นเบอร์เพื่อนสาวจึงกดรับสาย

"ว่าไงนับ"

(เมื่อกี้แม่แกโทรมาถามฉันว่าแฟนแกเป็นใคร ท่านบอกว่าแกท้อง มันเป็นความจริงรึเปล่า"

"มะ..แม่ฉันโทรหาแกอย่างนั้นเหรอ" หัวใจดวงน้อย ๆ ของส้มถึงกับหล่นไปอยู่ตาตุ่มกับคำบอกกล่าวจากปลายสาย

ไม่ใช่เพราะตกใจที่เพื่อนสาวอย่างนับดาวรู้ แต่เธอกลัวผู้เป็นแม่จะโทรไปถามเพื่อนของเธออีกคนซึ่งก็คือแบงค์ยังไงล่ะ

(ใช่ แล้วตกลงเป็นเรื่องจริงไหมส้ม)

ปลายสายถามย้ำอีกครั้งทำให้เธอสะดุ้งหลุดจากห้วงความคิด พยายามเค้นเสียงตอบไปอย่างติด ๆ ขัด ๆ และไม่ลืมจะพูดดักไว้ด้วยเพราะยังไม่พร้อมตอบอะไรใครตอนนี้จริง ๆ

"ชะ..ใช่ฉันท้อง แต่แกอย่าเพิ่งถามฉันตอนนี้เลยนะว่าท้องกับใคร ไว้พร้อมเมื่อไรฉันจะบอกแกเอง"

(โอเค แล้วแกจะเอายังไงต่อกับเรื่องนี้) ปลายสายไม่คิดเซ้าซี้ถามไถ่อย่างเป็นห่วง

"ฉันก็ยังไม่รู้เหมือนกัน"

(ดูท่าแม่แกจะโกรธมากนะฟังจากน้ำเสียง พอฉันบอกว่าไม่รู้ท่านก็เหมือนจะไม่เชื่ออีกบอกว่าเราเป็นเพื่อนสนิทกันจะไม่รู้ไม่เห็นได้ยังไง กว่าจะพูดให้ท่านยอมเชื่อได้เล่นเอาเหนื่อยเหมือนกัน)

"ฉันขอโทษนะที่พลอยทำให้แกเดือดร้อนไปด้วย"

(ไม่เป็นไรเลยเรื่องเล็กน้อย ไม่ต้องคิดมากยังไงเราก็เพื่อนกัน มีอะไรแกสามารถปรึกษาฉันได้ตลอดเลยนะฉันอยู่ข้างแกเสมอ)

"ขอบใจแกมากนะนับ ไว้ฉันพร้อมเมื่อไรจะบอกทุกอย่างกับแกเป็นคนแรกเลย"

(จ้ะ..)

"งั้นฉันวางสายก่อนนะ"

(เค ๆ)

หลังจากวางสายเพื่อนสาวได้ไม่ถึงนาทีสายเรียกเข้าก็ดังขึ้นอีกครั้ง หัวใจดวงน้อยพลันกระหน่ำเต้นแรง ความกลัวเข้าเกาะกุมอย่างห้ามไม่ได้ครั้นเห็นว่าเบอร์ที่โทรเข้ามาคือเพื่อนชาย

อดคิดไม่ได้จริง ๆ ว่าเขาจะโทรมาเรื่องเดียวกับนับดาวหรือเปล่า

เธอนั่งมองหน้าจออยู่อย่างนั้นไม่คิดจะกดรับกระทั่งสายตัดไป เธอรู้สึกกลัว และยังไม่พร้อมจะคุยจริง ๆ เชื่อว่าเพื่อนชายต้องรู้แก่ใจดีว่าใครคือพ่อของลูกในท้องเธอ

เพราะเขารู้ว่าเธอไม่มีแฟน และไม่เคยข้องเกี่ยวกับผู้ชายคนไหนสักครั้งนอกจากเขาที่เป็นความผิดพลาดในคืนนั้น

ทำไมทุกอย่างมันถึงได้เป็นแบบนี้ก็ไม่รู้เธอยังไม่ได้เตรียมใจกับผลที่จะได้รับเลย คิดแล้วก็นึกผิดหวังผู้เป็นแม่อุตส่าห์รับปากให้โอกาสเธอดิบดี แต่สุดท้ายก็แอบตามสืบ

"อะไรจะเกิดมันก็ต้องเกิด สู้ ๆ สิส้ม" เสียงหวานพึมพำออกมาพยายามพูดให้กำลังใจ และปลอบใจตัวเองในคราวเดียวกัน สิ่งที่เธอทำได้ในตอนนี้คือพุ่งชนอย่างเดียว

ติ้ง~ ติ้ง~

ดวงตากลมก้มมองหน้าจอมือถืออีกครั้งเมื่อเสียงแจ้งเตือนของแอปพลิเคชันไลน์ดังขึ้นอย่างต่อเนื่องซึ่งคนที่ส่งข้อความมาคือเพื่อนชายนั่นเอง

เธอนั่งมองข้อความที่เด้งบนหน้าจอระรัวด้วยหัวใจตุ้ม ๆ ต่อม ๆ ไม่คิดจะกดเข้าไปอ่านหรือตอบกลับแต่อย่างใด ขอเวลาทำใจอีกสักหน่อยแล้วกัน

เมื่อโทรศัพท์เงียบลงเธอจึงกดปิดหน้าจอวางลงบนเตียง แล้วล้มตัวลงนอนพร้อมปิดตาลงด้วยความอ่อนล้า และหนักอึ้งในสมอง

ก็อก! ก็อก!

ทว่าหลังจากนั้นไม่ถึงครึ่งชั่วโมงเธอก็ต้องลืมตาโพลงขึ้นมาเมื่อเสียงเคาะประตูดังขึ้นอย่างต่อเนื่อง คิ้วสวยขมวดชนกันเล็กน้อยด้วยความสงสัยว่าใครกันที่มาเคาะประตูเธอยามค่ำคืนแบบนี้ ยกมือขึ้นขยี้ตาเบา ๆ ไล่อาการง่วงงุนออก ก่อนจะลุกลงจากเตียงเดินไปเปิดประตู

"บะ..แบงค์" ดวงตากลมเบิกกว้าง หัวใจดวงน้อยพลันหล่นวูบลงสู่ตาตุ่มครั้นเห็นหน้าคนที่อยู่หลังประตูเอ่ยเรียกด้วยน้ำเสียงเบาหวิวพร้อมกับลอบกลืนน้ำลายลงคออึกใหญ่เพราะเป็นคนที่เธอไม่อยากเจอ และไม่อยากพูดคุยด้วยในตอนนี้

แต่จะปิดประตูใส่เขาก็ไม่ได้ทำได้เพียงรวบรวมความกล้าสะกดกลั้นความรู้สึกมากมายเอาไว้ แล้วเค้นเสียงถามไปด้วยน้ำเสียงติดขัด "แบงค์มีอะไรเหรอ"

แบงค์ไม่ตอบอะไรแทรกตัวเดินเข้าไปหย่อนก้นนั่งบนโซฟาภายในห้องอย่างถือวิสาสะทำให้ส้มจำใจต้องปิดประตู แล้วเดินเข้าไปนั่งลงบนโซฟาอีกตัวอย่างเลี่ยงไม่ได้

มันคงถึงเวลาที่เธอต้องเผชิญความจริงแล้วไม่ว่าผลจะออกมาเป็นยังไงก็ต้องยอมรับให้ได้

ระหว่างคนทั้งสองตกอยู่ในความเงียบ บรรยากาศเป็นไปอย่างอึมครึม แบงค์นั่งมองหน้าเพื่อนสาวนิ่ง ๆ โดยไม่พูดอะไรออกมา

ขณะที่คนถูกจ้องอย่างส้มถึงกับทำตัวไม่ถูกเพราะไม่เคยอยู่ในสถานการณ์แบบนี้มาก่อน ตอนนี้เธอไม่สามารถคาดเดาได้เลยว่าเพื่อนชายกำลังคิดอะไรอยู่ทำไมถึงเอาแต่นั่งจ้องเธอไม่พูดไม่จา