6ตอบแทนแม้หัวใจจะยังเจ็บปวด(3)

สาวน้อยลุกจากโต๊ะกินข้าวเดินมากอดอุดมผู้เป็นพ่อด้วยความห่วงใยถึงแม้ว่าภายในจิตใจจะรู้สึกสับสนว่าความจริงแล้วเธอควรจะรู้สึกกับคนตรงหน้าอย่างไรกันแน่แต่นาทีนี้เธอเลือกที่จะอยากรู้ความจริงมากกว่าเพราะถ้าบิดาของเธอกำลังป่วยเธอก็อยากที่จะได้รู้ความจริงและดูแลคนตรงหน้าให้เหมือนกับที่ผ่านมาที่พ่อของเธอเคยดูแลเธอเมื่อยามเจ็บป่วย

“อย่ารู้เลยลูกมันไม่มีประโยชน์อะไรแล้วชีวิตของพ่ออยู่มาได้ถึงปัจจุบันก็ถือว่าเกินคุ้มกลับไปนั่งกินข้าวกับแม่เถอะอย่าเอาเรื่องของพ่อมาทำให้ลูกต้องหนักใจอีกเลย”

นอกจากสีหน้าแววตาและน้ำเสียงที่ดูสมบทบาทเหมือนนักแสดงตัวจริงอุดมยังใช้คำพูดที่บีบคั้นหัวใจคนเป็นลูกได้อย่างเชี่ยวชาญเพราะเขาได้เตรียมทุกอย่างไว้หมดแล้ว

“เราเป็นครอบครัวเดียวกัน ถ้าพ่อไม่บอกป่าน ป่านจะไม่ไปเรียนและจะไม่กินข้าวจนกว่าจะรู้ความจริงว่าตอนนี้คุณพ่อป่วยเป็นอะไรกันแน่”

“บอกลูกไปเถอะค่ะว่าตอนนี้คุณเป็นมะเร็งระยะที่สามแล้ว”

ผกาได้โอกาสจึงรีบพูดแทรกขึ้นมาเพราะเธอได้ตกลงกับสามีไว้แล้วว่าอุดมจะไม่เป็นคนบอกเรื่องนี้เพราะถ้าเขาเป็นคนบอกจะดูไม่สมบทบาทจึงให้ภรรยาเป็นคนพูดแทรกขึ้นมาเหมือนกับว่าเธอเองก็อยากให้ลูกสาวรู้ความจริงเหมือนกัน

“เรื่องใหญ่แบบนี้ทำไมถึงไม่มีใครบอกลูกเลย”

ความแค้นความโกรธที่สายป่านคิดว่ามันอยู่ภายในหัวใจของเธอแต่ตอนนี้มันถูกความรู้สึกเสียใจเข้ามากลบจนหมดเธอไม่อยากสูญเสียครอบครัวที่เธอคิดว่าในชีวิตนี้ เธอมีแค่เพียงพ่อและแม่เท่านั้นถึงแม้ทั้งคู่จะไม่ใช่สายเลือดแต่หญิงสาวก็ไม่รู้เหมือนกันว่าถ้าไม่มีทั้งคู่อยู่แล้วเธอจะใช้ชีวิตต่อไปยังไงก่อนหน้านี้เธอพยายามคิดหาทางที่จะไปจากที่นี่และเลือกที่จะตอบแทนพระคุณทั้งสองโดยวิธีการอื่นแต่ตอนนี้เธอขอแค่เพียงให้พ่อของเธอหายป่วยก็พอ

“พ่อไม่อยากให้ลูกรู้ไม่อยากให้ลูกเครียดปัญหาของบ้านเรามีมากกว่านี้อีกเยอะแต่พ่อกับแม่เลือกที่จะรู้กันแค่สองคน ลูกทำหน้าที่ของลูกให้ดีที่สุดดีกว่า”

อุดมแกะมือเล็กที่กอดเขาไว้แน่นชายวัยเกินหกสิบรีบพาตัวเองขึ้นไปยังห้องนอนเพราะนับจากนี้เป็นหน้าที่ของผกาแล้วที่จะบอกเล่าเรื่องราวที่ศิลายื่นข้อเสนอมา

“คงถึงเวลาแล้วที่แม่ต้องเล่าความจริงทุกอย่างให้ลูกฟังถึงแม้ว่าพ่อจะขอแม่ไว้แต่ในเมื่อเราทั้งคู่ต่างก็เป็นห่วงคุณพ่อและสายป่านก็เป็นคนเดียวที่สามารถช่วยคุณพ่อได้”

ผกาเริ่มเล่าตั้งแต่เรื่องที่อุดมกำลังป่วยจนไปถึงเรื่องของความเครียดทั้งหมดก็คือเรื่องที่อุดมเอาบ้านและที่ดินไปจำนองกับศิลาแต่คนเป็นแม่เลือกที่จะโกหกว่าสาเหตุเกิดจากอุดมเอาเงินทั้งหมดมาใช้ในการรักษาตัวและส่งเสียให้สายป่านเรียนจนไปถึงข้อตกลงที่ศิลาต้องการให้สายป่านแต่งงานด้วยเพื่อที่จะคืนทรัพย์สินทั้งหมดให้เพราะทั้งคู่ไม่มีเงินไปไถ่จนถึงเวลาที่เจ้าหนี้สามารถยึดทุกอย่างได้แล้วตามสัญญา

สายป่านขอเวลามารดาคิดทบทวนเพื่อจะตัดสินใจเรื่องนี้ให้ดีที่สุดและเช้านี้เธอก็สามารถให้คำตอบกับคนเป็นแม่ได้ว่าเธอยินยอมที่จะแต่งงานกับศิลาเพื่อจะเอาบ้านและที่ดินคือแต่นอกจากเหตุผลในเรื่องของสมบัติเธอต้องการให้พ่อของเธอมีเงินไปรักษาตัวและที่สำคัญเธออยากไปจากบ้านหลังนี้เพราะความรู้สึกตอนนี้เธอทั้งรักทั้งโกรธในตัวอุดมที่เป็นสาเหตุที่ทำให้พ่อของเธอต้องเสียชีวิตแต่เขาเองก็เป็นคนที่เลี้ยงดูเธอมาตั้งแต่เล็ก สายป่านคิดว่าการที่ได้ไปจากที่นี่เธอจะสามารถค่อย ๆ คลายความรู้สึกที่มันทุกข์และอัดอั้นอยู่ภายในหัวใจออกไปได้ตามกาลเวลาและเธอก็จะไม่ต้องกลายเป็นคนที่เนรคุณ

“ขอบคุณลูกมาก ๆ ที่ยอมเสียสละเพื่อคุณพ่อ”

ผกาโอบกอดลูกสาวลูบหัวไปมาอย่างเอ็นดูภายใต้เสียงขอบคุณนั้นมีแววตาที่เจิดจรัสซ่อนอยู่เพราะเธอได้คิดดูแล้วว่านอกจากทรัพย์สมบัติที่จะได้คือการได้ลูกเขยเป็นถึงมาเฟียชื่อดังชีวิตของเธอกับอุดมคงไม่ต้องลำบากเหมือนทุกวันนี้