5ตอบแทนแม้หัวใจจะยังเจ็บปวด(2)

“ผมขอเลื่อนไปอีกสัก 2 เดือนได้ไหมอย่างน้อยก็ให้สายป่านได้สอบก่อน”

“ถ้ามีปัญหามากผมว่าคุณกลับไปย้ายทุกอย่างออกจากบ้านและไปให้ไกลจากผมจะดีกว่า ลูกสาวของคุณจะได้แต่งงานกับคนดี อย่างผมไม่เห็นมีอะไรที่จะต้องลังเลรับรองว่าคุณจะมีแต่ได้เป็นพ่อตาคงจะดีกว่าเป็นลูกหนี้แน่นอนคุณจะเซ็นสัญญานี้หรือจะย้ายออกจากบ้าน ผมให้เวลาคุณตัดสินใจห้านาที”

อุดมไม่ได้เป็นห่วงลูกสาวเรื่องสอบแต่เขาแค่คิดว่าถ้าให้ผ่านพ้นช่วงที่สายป่านสอบไปก่อนหญิงสาวอาจจะมีเวลาได้คิดทบทวนว่าสิ่งที่เขาต้องการให้เธอทำมันคือการตอบแทนพระคุณแต่ถ้าต้องมาบีบในเวลากระชั้นชิดแบบนี้เขากลัวว่าสายป่านอาจจะรู้สึกไม่พอใจและอาจตัดสินใจที่จะไม่ยอมทำตามแต่ถ้าทุกอย่างเป็นอย่างนั้นเขาก็ไม่รู้ว่าจะหาหนทางไหนมาทำให้ลูกสาวยอมเพราะเท่าที่คิดออกตอนนี้ก็มีแต่คำว่าตอบแทนพระคุณเท่านั้น

“ก็แค่นี้ไม่เห็นจะต้องคิดอะไรมากผมจะรอฟังข่าวดีนะคะคุณพ่อตา”

ศิลาหัวเราะในคออย่างสะใจที่ในที่สุดแล้วแผนของเขาก็ใกล้จะสำเร็จ การที่เขาจะแต่งงานกับสายป่านเพราะศิลาคิดว่ามันจะสามารถทำให้อุดมเจ็บปวดได้เหมือนที่เขาเคยเจ็บปวดเพราะพ่อแม่ย่อมไม่อยากเห็นลูกมีความทุกข์ไม่อยากเห็นลูกต้องเสียใจเขาจึงคิดว่าการที่เขาจะใช้สายป่านเป็นเครื่องมือย่อมสร้างผลที่เลวร้ายได้มากกว่าแค่การยึดสมบัติแน่นอน

“สายป่านกินข้าวก่อนเลยนะลูก พ่อกินอะไรไม่ค่อยลงจะขอขึ้นไปพักข้างบนดีกว่า”

ทันทีที่ถึงบ้านอุดมก็เล่นตามแผนที่วางไว้ เขาเดินเข้าบ้านด้วยสายตาที่เศร้าหมองเหมือนคนกําลังหมดแรงหันไปพูดกับลูกสาวด้วยน้ำเสียงที่สั่นเครือหลบหน้าหลบตาเหมือนว่ามีความลับซ่อนอยู่

“คุณพ่อเป็นอะไรกันแน่คะ ป่านไม่เห็นรู้เลยว่าคุณพ่อป่วย”

สาวน้อยลุกจากโต๊ะกินข้าวเดินมากอดอุดมผู้เป็นพ่อด้วยความห่วงใยถึงแม้ว่าภายในจิตใจจะรู้สึกสับสนว่าความจริงแล้วเธอควรจะรู้สึกกับคนตรงหน้าอย่างไรกันแน่แต่นาทีนี้เธอเลือกที่จะอยากรู้ความจริงมากกว่าเพราะถ้าบิดาของเธอกำลังป่วยเธอก็อยากที่จะได้รู้ความจริงและดูแลคนตรงหน้าให้เหมือนกับที่ผ่านมาที่พ่อของเธอเคยดูแลเธอเมื่อยามเจ็บป่วย