คนที่อยู่ข้าง ๆ

ตอนที่ 2

คนที่อยู่ข้าง ๆ

หลังเลิกงานไตรฉัตรลงมาที่โรงอาหารของบริษัท เขานั่งลงบนเก้าอี้และหันมองหญิงสาวที่กำลังเก็บร้านอยู่

อรสาไม่ทันสังเกตว่าชายคนรักมานั่งรออยู่แล้ว เธอช่วยแม่ทำความสะอาดร้านก่อนจะยกหม้อและถาดไปเก็บด้านหลัง หญิงสาวเป็นคนขยันขันแข็งมาตั้งแต่ยังเด็ก แม่ของเธอเปิดร้านอาหารในบริษัทแห่งนี้มานานกว่า 30 ปีแล้ว เนื่องจากที่ตึกนี้มีพนักงานจากหลากหลายบริษัทรวมตัวกันมากกว่าพันคน ทำให้แม่ของเธอมีรายได้เป็นกอบเป็นกำในช่วงเวลาหลายปีที่ผ่านมา

แม้จะเป็นเพียงแม่ค้า แต่ถึงอย่างนั้นครอบครัวของหญิงสาวก็ไม่ได้ลำบากยากจนอะไร ทั้งยังมีทรัพย์สมบัติพอสมควร

“แม่ ขนมที่หนูวางอยู่ตรงนี้ไปไหน”

อรสาเอ่ยถามเพราะเธอนั้นเก็บเอาไว้ให้ ไตรฉัตร เนื่องจากจำได้ว่าเป็นของโปรดของชายหนุ่ม หญิงวัยกลางคนมองหาก่อนจะนึกขึ้นได้ว่าเธอนั้นเพิ่งให้แม่บ้านไป

“แม่ไม่รู้ว่าลูกเก็บไว้ก็เลยให้แม่บ้านไปแล้ว”

อรสาพยักหน้าเป็นอันเข้าใจ แม่คงไม่รู้จริงๆเพราะเธอผิดเองที่ไม่ได้บอก หญิงสาวมองออกไปนอกร้านเห็นว่าชายหนุ่มนั้นกำลังนั่งกุมขมับอยู่ที่เก้าอี้จึงรีบถอดผ้ากันเปื้อนแขวนเอาไว้และตรงไปหาเขาทันที

“คุณฉัตร”

เธอนั่งลงข้างประธานบริษัทจับมือเขา ไตรฉัตรยิ้มเนือยซบใบหน้าลงบนบ่าบาง เขาเหนื่อยมาก เหนื่อยจนแทบขาดใจ แต่พอได้อยู่ใกล้ๆอรสาเขาก็รู้สึกราวกับว่าได้รับพลังบวกจากเธอ

อรสาเป็นคนมองโลกในแง่ดี เป็นผู้หญิงที่เขาอยู่ด้วยแล้วรู้สึกสบายใจ ชายหนุ่มตกหลุมรักเธอ ตั้งแต่ตอนที่หญิงสาวยังเรียนอยู่ชั้นมัธยมปลาย อรสามาช่วยแม่เก็บร้านที่บริษัททุกเย็น ความขยันขันแข็งของเธอทำให้หัวใจของไตรฉัตรนั้นเริ่มหวั่นไหวมากขึ้นเรื่อยๆ

เขาตามจีบเธอโดยไม่ให้ใครรู้ โชคดีที่หญิงสาวเข้าใจสถานะของเขา เธอจึงยอมให้ไตรฉัตรเก็บความสัมพันธ์นี้ไว้เป็นความลับ

“เหนื่อยไหมคะ”

หญิงสาวรู้ดีถึงสถานการณ์ของชายหนุ่มในเวลานี้ถึงแม้จะไม่รู้ทั้งหมด เธอจึงได้ปลอบใจเขา อรสาไม่สนใจแม้ในวันหน้าไตรฉัตรจะไม่เหลืออะไรเลย เพราะเธอนั้นสามารถดูแลเขาได้เหมือนที่เขาเคยดูแลเธอมาโดยตลอด

ช่วงที่ขึ้นมหาวิทยาลัยชายหนุ่มนั้นเป็นผู้อุปการะค่าเทอมของเธอ แม้ว่าแม่จะคัดค้านแต่ ไตรฉัตรก็ไม่สนใจ เขาอยากดูแลหญิงสาว นอกจากค่าเทอมแล้วยังจ่ายเงินเดือนให้เธอสำหรับใช้จ่ายในมหาวิทยาลัย อรสาจึงรู้สึกรักผู้ชายคนนี้มากขึ้นเรื่อยๆ ไม่ใช่เพราะเงินแต่เพราะความใส่ใจของเขาต่างหาก

ทั้งสองคบหากันมานาน จนหญิงสาวเรียนจบเธอก็ตัดสินใจที่จะช่วยแม่ทำร้านอาหารในบริษัทแห่งนี้ เนื่องจากว่าอีกฝ่ายอายุมากแล้วเรี่ยวแรงก็เหลือน้อยลง เธอจึงได้เข้ามาสานต่อ และเป็นลูกมือไปพลางๆ

หญิงสาวไม่เคยหมิ่นเงินน้อยและไม่เคยอายอาชีพของแม่ ก็เพราะอาชีพนี้ทำให้ครอบครัวมีทุกสิ่งทุกอย่าง เธอได้เรียนโรงเรียนดีๆ ไม่ว่าอยากได้อะไรแม่ก็จะซื้อให้เสมอ

อรสาไม่เคยลำบาก แต่มีบ้างที่เหนื่อยกับงาน ถึงอย่างนั้นเมื่อได้นั่งนับเงินเธอก็หายเหนื่อยเป็นปลิดทิ้ง

“บอกแม่คุณด้วยว่าบริษัทหยุดสามวัน”

ชายหนุ่มต้องการให้พนักงานได้พักผ่อนหย่อนใจ จึงจ่ายโบนัสให้ทุกคนพร้อมวันหยุด อรสาได้ยินอย่างนั้นก็พยักหน้า ก่อยที่ไตรฉัตรจะชวนเธอไปเที่ยวต่างจังหวัดเพื่อพักผ่อนหย่อนใจบ้าง