คนที่อยู่ข้าง ๆ (2)

ชายหนุ่มต้องการให้พนักงานได้พักผ่อนหย่อนใจ จึงจ่ายโบนัสให้ทุกคนพร้อมวันหยุด อรสาได้ยินอย่างนั้นก็พยักหน้า ก่อยที่ไตรฉัตรจะชวนเธอไปเที่ยวต่างจังหวัดเพื่อพักผ่อนหย่อนใจบ้าง

หลายเดือนมานี้เขาต้องต่อสู้กับปัญหาสารพัดอย่าง แทบไม่มีเวลาพักผ่อน เขาอดหลับอดนอนหลายวันติดรู้สึกว่าสุขภาพทรุดโทรมลงไปมาก จึงอยากที่จะพักผ่อนสัก 3 วันก่อนกลับมาลุยงานต่อ

“ผมว่าจะขึ้นเหนือ ไปพักผ่อนที่ไร่ คุณไปกับผมได้ไหม”

หญิงสาวพยักหน้าอย่างไม่ลังเล ในเวลานี้เธอไม่อยากปล่อยให้ชายหนุ่มอยู่เพียงลำพัง หากการที่เธอนั้นอยู่เคียงข้างและทำให้เขาเครียดน้อยลงเธอก็ยินดีตามไปทุกที่

“ได้ค่ะ ฉันจะไปกับคุณ”

ไร่องุ่นกว้างบนพื้นที่นับร้อยไร่ คือสมบัติชิ้นสุดท้ายที่ชายหนุ่มนั้นไม่คิดจะขาย เขาพาหญิงสาวมาพักผ่อน ใช้เวลาร่วมกับเธอทั้งวัน หลังจากที่อรสานั้นได้ไปเก็บองุ่นกับชายคนรัก เธอก็หอบเอาองุ่นตะกร้าใหญ่กลับมาด้วย

“คุณจะกินหมดหรือไง”

ชายหนุ่มเอยถามพร้อมหัวเราะเบาๆ เขาไม่คิดว่าหญิงสาวนั้นจะสามารถกินองุ่นทั้งเข่งนี้ได้ อรสาไหวไหล่ ใครจะไปรู้ เธอกินเก่งจะตายแค่ตัวไม่ใหญ่ก็เท่านั้น

“ใครจะกินหมดในวันเดียวคะ”

หญิงสาวขอตัวไปอาบน้ำ แต่เนื่องจากว่าห้องอื่นนั้นถูกใช้เพื่อเก็บของทำให้เหลือห้องนอนเพียงห้องเดียว ทั้งสองจึงต้องค้างด้วยกันเป็นครั้งแรก

อรสาลืมไปว่าไตรฉัตรอยู่ในห้องนี้ด้วย เธอนุ่งผ้าเช็ดตัวผืนเดียวก่อนเดินออกมา ชายหนุ่มชะงักเมื่อเห็นแบบนั้น เขาเดินตรงเข้ามาหาหญิงสาวก่อนที่ทั้งสองจะสบตากัน

มือหนาลูบไล้ผิวนุ่มเนียน ก่อนที่ผ้าจะตกลงบนพื้น ท่านประธานทาบริมฝีปากก่อนคลึงเบาๆ เขาดันหญิงสาวนั่งลงบนเตียงก่อนที่แผ่นหลังบางจะสัมผัสกับผ้าผืนนุ่ม

“คุณฉัตรคะ”

อรสารู้สึกประหม่า จู่ๆเธอก็หวาดกลัวขึ้นมา แต่พอเป็นชายหนุ่มที่ปลอบโยนทำให้เธอนั้นลด ความกลัดเกร็งลง

“คุณไม่ต้องกลัวนะ ผมสัญญาว่าจะทะนุถนอมคุณให้ดีที่สุด”

ริมฝีปากทั้งสองสัมผัสกันแผ่วเบา ลิ้นร้อนกวาดหาความหวานไปทั่วทั้งโพรงปาก ไตรฉัตรค่อยๆปลดเสื้อผ้าออกทีละชิ้น ก่อนที่เขาและเธอจะเหลือเพียงร่างกายที่เปลือยเปล่า

หญิงสาวหลบสายตาร้อนแรง เธอมุดหน้าลงบนหมอนก่อนจะสะดุ้งเฮือก เมื่ออะไรบางอย่างนั้นจ่อชิดดอกไม้งาม

“คะ คุณฉัตรคะ”

หญิงสาวหลับตาแน่น มือสองข้างจิกลงบนแผ่นหลังชายหนุ่ม ปลายเท้าหงิกงอเพราะความรู้สึกบางอย่างที่แทรกซึมไปทั่วทั้งร่างกาย