ตอนที 6 เริ่มทำงาน(ต่อ)

““คุณลุงลองทานดูนะคะ แม่ทำอร่อยมาก” จันทร์เจ้าเชิญชวนเขาก่อนจะตักเค้กให้เขาชิม ปกติเขาก็ไม่ชอบกินขนมหวานหรอกนะ แต่พอเห็นสายตาบ๊องแบ๊วของเด็กน้อยเขาก็ปฏิเสธไม่ลง

“ขอบคุณมากครับ”

เขาอ้าปากงับเค้กที่จันทร์เจ้ายื่นให้ รสชาติกลมกล่อมไม่หวานจนเลี่ยนเหมือนที่เขาเคยกินจากที่อื่น ต้องยอมรับเลยว่าทั้งอาหารคาว อาหารหวานที่เขาเคยลองฝีมือพิมพ์ดาวมันทำให้เขาติดใจ

“จันทร์เจ้าลูก มาทำการบ้านให้เสร็จก่อนลูก” พิมพ์ดาวกวักมือเรียกลูกสาว แต่จันทร์เจ้ากลับทำหน้างอ

“หนูไม่อยากทำการบ้าน” จันทร์เจ้าตอบแม่เสียงเกียจคร้าน จนหนึ่งตะวันได้แต่นั่งยิ้มให้กับความน่ารักของเธอ

“เหลืออีกไม่กี่บรรทัดเองนะลูก ดูสิหนูเก่งมากเลย ตัวหนังสือก็สวย อยากเป็นเจ้าหญิงก็ต้องเก่ง ต้องสวยไม่ใช่เหรอคะ”

เธอพูดหลอกล่อลูกไปด้วยรอยยิ้ม จนเขาอดที่จะมองใบหน้าสวยนั้นไม่ได้ หากเธอมีรอยยิ้มที่ประดับบนใบหน้าแบบนั้นตลอดเวลาก็คงจะดี

“เฮ้อ ก็ได้ค่ะ” จันทร์เจ้าถอนหายใจก่อนจะเดินไปหาแม่

หนึ่งตะวันนั่งมองพิมพ์ดาวสอนหนังสือจันทร์เจ้าก็ได้แต่ยิ้มตาม เธอทำหน้าที่แม่ได้ดีจริงๆ สักพักจันทร์เจ้าก็วิ่งถือสมุดการบ้านวิ่งมาหาเขา

“หนูเขียนสวยไหมคะคุณลุง” เธอยกสมุดที่เพิ่งเขียนเสร็จให้เขาดู ตัวหนังสือที่ลายเส้นยึกๆ ยักๆ ทำให้เขาต้องเพ่งเล็งมองมัน และในที่สุดเขาก็เห็นมันเป็นตัว ก.ไก่

“สวยมากครับ จันทร์เจ้าเก่งมาก”

เขายื่นมือไปลูบหัวเธอเบาๆ ส่วนเธอก็ยิ้มอย่างภูมิใจ เขาไม่ได้โกหกนะ ที่บอกว่าสวยน่ะ เจ้าของลายมืออย่างจันทร์เจ้าต่างหาก เด็กอะไร ทั้งสวย ทั้งน่ารัก ทั้งเก่ง  ถ้าเขามีลูกแบบนี้ก็น่าจะดี.....

“ไปครับคุณหนึ่งตะวัน. จันทร์เจ้าครับลุงไปก่อนนะครับ เป็นเด็กดีนะครับ เดี๋ยวลุงซื้อขนมมาฝาก” พีทที่เดินลงมาพูดกับหนึ่งตะวันก่อนจะหันไปอุ้มจันทร์เจ้าขึ้นมาหอมแก้มอย่างเอ็นดู

“เดี๋ยวพรุ่งนี้ลุงพาไปเดินเที่ยวห้างด้วย ดีไหมครับ” พีทบอกหลานสาว ที่หอมแก้มเขากลับ

“เย้ๆ จริงเหรอคะ ดีที่สุดเลยค่ะลุงพีท” จันทร์เจ้าดีใจยิ้มหน้าบาน

“เอ่อ คุณพีทครับ พรุ่งนี้คุณมีนัดแล้วครับ”

หนึ่งตะวันเตือนความจำพีท เพราะพรุ่งนี้ตอนบ่ายหนึ่งตะวันนัดให้พีทไปดูซอฟต์แวร์ให้เขาที่บริษัท

“ตายจริง..ลุงลืมไปเลย” พีทมองหน้าหลานสาวตัวน้อยที่ตอนนี้มองหน้าเขาน้ำตาคลออย่างรู้สึกผิด

“เอ่อ หากคุณแม่ของจันทร์เจ้าไม่ว่าอะไร เดี๋ยวลุงพาไปเที่ยวห้างแทนลุงพีทก็ได้นะครับ” หนึ่งตะวันอดที่จะสงสารจันทร์เจ้าไม่ได้ จึงเอ่ยขึ้นทำให้แววตาของเด็กหญิงมีประกายขึ้นมา แต่ก็หม่นลงอีกเมื่อแม่ดาวพูดขึ้น

“ไม่เป็นไรหรอกค่ะ เดี๋ยวดาวพาจันทร์เจ้าไปเอง”

พิมพ์ดาวรีบบอกปฏิเสธเขา เธอไม่อยากให้เขาใกล้ชิดกับจันทร์เจ้าไปมากกว่านี้ แค่นี้เธอก็ใจเต้นตุบตับแล้ว

“แต่หนูอยากไปกับลุงตะวัน” จันทร์เจ้าพูดกับแม่หน้าเศร้า ใบหน้าเหงาหงอยของลูกทำให้เธอถึงกับพูดไม่ออก

“ไม่เอานะลูก มันจะเป็นการรบกวนลุงเขาเปล่าๆ เดี๋ยวแม่พาไปเล่นเครื่องเล่นนะคะ” เธอพยายามพูดหลอกล่อลูกสาว.

“ไม่รบกวนหรอกครับดาว พรุ่งนี้คุณพีทก็คุยงานกับเลขาผมแทนแล้วกันนะครับ ตกลงนะ งั้นพรุ่งนี้ลุงตะวันจะพาจันทร์เจ้าไปเที่ยวห้างเอง  ดีไหมครับ”

หนึ่งตะวันเห็นหน้าหงอยๆ ของจันทร์เจ้าก็ยิ่งไม่อยากให้เธอเสียใจ เขาจึงพูดกับพิมพ์ดาวและพีท ก่อนจะหันมาถามความเห็นของเด็กน้อย เขาสรุปเองจนพิมพ์ดาวพูดไม่ออก แต่จันทร์เจ้าที่ร้องขึ้นอย่างดีใจ

“เย้ๆ” จันทร์เจ้าดีใจชูมือสองข้างพร้อมกับยิ้มร่าให้ทุกคน จนตอนนี้พิมพ์ดาวได้แต่นั่งกำชายกระโปรงแน่น

ยิ่งไม่อยากให้ใกล้ชิด ทำไมเขาถึงได้คืบคลานเข้ามาใกล้แบบนี้นะ แล้วต่อจากนี้เธอจะทำยังไงดี นี่เธอคิดผิดตั้งแต่ตกปากรับคำทำงานให้เขาแล้วใช่ไหม…