บทที่ 3

พีรวัฒน์มองดูสองสาวพี่น้อง ที่เหมือนกันแค่ตรงหน้าตา แต่อย่างอื่นแทบจะไม่เหมือนกันเลยสักนิด พราวพลอยผู้เป็นน้องนิสัยดื้อรั้น และเชื่อมั่นในตัวเองสูง แถมเอาแต่ใจตัว พราวพลอยมักจะมีวิธีทำให้คนอื่น ทำตามความต้องการของตัวเองได้เสมอ

ส่วนพราวพร ใจเย็นราวกับน้ำ นิ่งสงบเหมือนบ่อน้ำลึก ที่เดาไม่ถูกว่ากำลังรู้สึกแบบไหน แม้ว่าน้องสาวจะดื้อ จนบางทีใครก็ห้ามไม่อยู่ แต่พราวพรมักจะจับจุดอ่อนของน้องสาวได้ทุกที และทำให้พราวพลอยยอมสยบได้เกือบทุกครั้ง

“มาแล้วคนสวย เหนื่อยไหมพราว...”

ประโยคหลังเจ้าตัวลากเสียงเหมือนจะร้องเพลง พราวพรส่ายหน้าแล้วยิ้มหวานให้กับน้องสาว

“ไม่เหนื่อยเลยพลอย ไปหาน้ำให้พราวหน่อยสิ คอแห้งจัง”

“เดี๋ยวคุณพีชจัดการให้ หนูพราวพักให้หายเหนื่อยนะ รอแป๊บหนึ่งคุณพีชจะเอาน้ำส้มเย็นๆ มาเสิร์ฟจ้ะ”

พีรวัฒน์อาสา ก่อนจะเดินไปทางหลังร้าน ที่จัดไว้เป็นครัวย่อมๆ ด้วย พราวพลอยเอาเอกสารของพี่สาวมาพลิกดู แล้วบ่นพึมพำ

“เลิกสมัครงานเถอะ แล้วมาเดินแบบกับพลอยดีกว่า เงินดีจะตายนะพราว แต่งตัวสวยๆ เจอคนเยอะแยะ สนุกดีออก นี่พลอยเริ่มรับงานโฆษณาอีกอย่างด้วยนะ ท่าทางจะสนุก”

“คนเยอะๆ พราวชอบที่ไหนกันน่ะ อีกอย่างวันนี้พราวก็ได้งานทำแล้วด้วยจ้ะ ไม่ต้องไปสมัครที่ไหนอีกแล้ว”

พราวพรอมยิ้ม ขณะที่พราวพลอยทำตาโต พลางเขย่าแขนพี่สาวอย่างดีใจ

“จริงๆ น่ะเหรอพราว ? ดีใจด้วย อย่างนี้ต้องฉลอง เย้ ! คุณพีชขา พราวได้งานแล้วค่ะ”

พราวพรหัวเราะน้องสาวที่ผละจากเธอ วิ่งพลางตะโกนพลางเข้าไปหาพีรวัฒน์ เมื่อได้ยินข่าวดีนั้นเข้า ก็รีบเดินออกมาหาพราวพร พร้อมกับแก้วน้ำส้มเย็นเชียบยื่นส่งให้หลานสาว

“จริงๆ เหรอหนูพราว คุณพีชดีใจด้วย คุณกอบัวกับคุณธัชต้องดีใจแน่ๆ งานอะไรเหรอจ๊ะ?”

“คุณพีชอย่าเพิ่งบอกพ่อกับแม่ของพราวนะคะ พราวอยากให้ท่านประหลาดใจ พราวคิดว่าเงินเดือน เดือนแรกของพราว พราวจะยกให้พ่อกับแม่หมดเลยค่ะ”

พราวพรพูดยิ้มๆ ผู้เป็นน้องสาวแอบหันมาค้อน ก่อนจะหัวเราะเบาๆ พลางบ่นตัวเองงึมงำว่า

“แหม...พราว ...พลอยเลยรู้สึกว่าตัวเองแย่จังเลย ยังไม่เคยให้อะไรพ่อกับแม่สักบาท เงินพลอยหามาได้ก็เอามาใช้เกือบหมด อายพราวจัง หาเงินได้ก่อนพราวอีกแนะ แต่พลอยยังไม่เคยคิดว่าจะให้ของท่านเลย”

“ไม่เป็นไร ผู้ร้ายกลับใจสังคมให้อภัยเสมอนะ แม่หลานสาว หึ หึ วันนี้ก็เลี้ยงข้าวคุณพีชกับพี่พราวเสียเลยสิ เราเพิ่งได้ค่าเหนื่อยมานี่นา”

พีรวัฒน์ว่าก่อนจะโคลงหัวหลานสาวเบาๆ อย่างหยอกๆ พราวพลอยหัวเราะกิ๊ก

“คุณพีช ถือโอกาสเลยนะคะ แต่ก็ไม่เป็นไร พลอยเลี้ยงก็ได้ พราวไว้พลอยจะขอหุ้นด้วย เวลาที่พราวจะให้พ่อกับแม่นะ จะได้เป็นของขวัญพร้อมๆ กันสองคนเลยไง”

“ได้สิจ๊ะ”

พราวพรว่า เธอยิ้มเมื่อนึกถึงงานที่หามาได้ด้วยตัวเอง พรุ่งนี้จะไปทำงานเป็นวันแรกแล้ว จะเป็นอย่างไรบ้างนะ

ตำแหน่งของเลขานุการ ของผู้จัดการบริษัท คุณภคิน อนันต์โชคชัย

ต้องจำชื่อเจ้านายไว้แม่นๆ พราวพรย้ำกับตัวเอง ขณะที่ทานอาหารเย็นกับพีรวัฒน์และพราวพลอยอย่างมีความสุข ปลื้มเปรมใจกับสิ่งที่ตัวเองทำได้สำเร็จ ตอนนี้เธอก็เหมือนเป็นผู้ใหญ่ขึ้นอีกก้าวแล้ว และต้องทำให้ผู้เป็นบิดาและมารดาภูมิใจ ในสิ่งที่เธอเลือกให้ได้...

……………………………………………………………………………………………………..

“ค่ะ แม่ พราวตื่นเต้นจังเลย ทำงานพรุ่งนี้วันแรก”

พราวพรยิ้มกับโทรศัพท์ เสียงปลายสายที่โต้ตอบกลับมา ทำให้เธอมีกำลังใจขึ้นอีกมากทีเดียว

“ไม่ต้องกลัวหรอกจ้ะหนูพราว คนเราก็ต้องมีครั้งแรกทั้งนั้น แม่ไม่มีอะไรจะแนะนำหนูด้วยสิ เพราะแม่เองก็ทำงานแบบเป็นเจ้านายตัวเองมาตลอด แต่ทำงานกับคนอื่น เราต้องคำนึงถึงหลายๆ อย่างนะลูก ต้องระวังคำพูดจา และสิ่งที่สำคัญต้องเอาใจเขามาใส่ใจเรา หนูพราวทำงานด้านเลขานุการ ต้องเกี่ยวพันกับอารมณ์คนมากๆ ยังไงก็อดทนนะลูกแม่”

“ค่ะ พราวอยากจะหาประสบการณ์ พราวอยากลองทำงานดูน่ะค่ะแม่”

“ดีจ้ะ คนเราต้องลองหลายๆ อย่างถึงจะมีประสบการณ์ชีวิตเยอะๆ ตอนแรกแม่ยังอยากจะฝากหนูทำงานกับอาธัญ เพราะที่โรงแรมก็มีชื่อพวกหนูในหุ้นด้วย อีกหน่อยก็ต้องไปช่วยอาธัญทำงานที่กระบี่”

“พราวถึงอยากลองหางานทำดูเองก่อนยังไงคะแม่ จะได้เรียนรู้หลายๆ อย่าง พราวไม่อยากเข้าไป ในฐานะหลานของเจ้าของโรงแรมน่ะค่ะ”

กาญจน์กวินทร์หัวเราะเบาๆ กับคำตอบของลูกสาว สรธัชที่อยู่ข้างเธอสะกิด ก่อนจะบุ้ยใบ้ เป็นเชิงว่าเขาขอคุยกับปลายสายบ้าง กาญจน์กวินทร์จึงส่งโทรศัพท์ให้กับสามี

“ว่าไงลูกสาวคนเก่งของพ่อ ตั้งใจทำงานนะลูก พ่อเอาใจช่วย”

“ขอบคุณค่ะพ่อ” พราวพรยิ้มอย่างดีใจ เมื่อได้ยินเสียงห้าวทุ้มของบิดา ที่เป็นกำลังใจอย่างดีให้กับเธออีกแรงหนึ่ง

“ไว้ยังไงพ่อกับแม่จะกลับกันอีกสองเดือนหน้านะจ๊ะ มีอะไรก็โทรมานะหนูพราว อ้อ ...ฝากน้องสาวเราด้วย”

“ได้ค่ะ พลอยเองก็ทำงานเหมือนกันค่ะแม่ เราสองคนโตแล้วดูแลตัวเองได้ค่ะ พ่อกับแม่ไม่ต้องเป็นห่วงนะคะ”

“พ่อเชื่อว่าลูกสาวคนโตของพ่อโตแล้ว หนูพราว” สรธัชหัวเราะหึ หึ

“แต่หนูพลอย ยังไงพ่อก็ยังห่วง หนูพราวช่วยปรามน้องหน่อยก็แล้วกันนะ เวลาจะทำอะไรแผลงๆ”

“รับรองค่ะ” พราวพรรับคำแข็งขัน เธอสนทนากับท่านทั้งสองอีกสักครู่ ก่อนจะวางสายไป

พราวพรยังมีรอยยิ้มอยู่บนใบหน้า เมื่อวางโทรศัพท์ลงกับโต๊ะ ซึ่งตั้งอยู่ข้างตรงเตียงนอนนุ่ม แต่ก่อนที่จะทรุดตัวลงนอนกับเตียงนอน ก็มีเสียงเคาะประตูดังขึ้นเสียก่อน

หญิงสาวเลิกคิ้ว แล้วลุกขึ้นไปเปิดประตู ก่อนจะอมยิ้มเมื่อเห็นผู้เป็นน้องสาวยืนยิ้มอยู่หน้าห้อง พราวพลอยเอามือไพล่หลังเหมือนซ่อนอะไรไว้ ใบหน้านวลแดงเรื่อ

“ยังไม่นอนเหรอ พลอย ?”

“ยังเลย เข้าไปหน่อยได้ไหมพราว”

พราวพรหลีกทางให้ เธอเดินเข้าไปในห้อง พร้อมกับเอาสิ่งที่ซ่อนไว้มาแสดงให้กับพี่สาวดู เมื่อพราวพรเห็นเข้าก็เลิกคิ้ว

“อะไรน่ะพลอย”

“ก็ไวน์ไง เอามาฉลองกับพราว ฉลองที่พราวได้งานทำไง”

พราวพลอยว่า ก่อนจะเดินไปที่เก้าอี้หวายที่ปลายเตียงของพราวพร เธอเอาขวดไวน์วางไว้บนโต๊ะเล็ก ที่พราวพรใช้วางหนังสือ แล้วกวักมือเรียกพี่สาวพลางส่งยิ้มหวานให้ พราวพรยังยืนทำหน้ายู่ยี่อยู่ แถมกอดอกเสียด้วย มองน้องสาวแล้วก็ส่ายหน้า

“ไม่เอานะพลอย”

“อย่ามาทำเสียงเข้มน่ะพราว”

พราวพลอยหัวเราะกิ๊ก แล้วเปิดขวดไวน์ พลางรินน้ำสีทับทิมเข้มลงในแก้วใส เธอลุกขึ้นและเอามาส่งให้พี่สาว พร้อมกับยัดเยียดลงใส่มือพราวพร ที่รับไว้เหมือนอย่างไม่เต็มใจ พราวพลอยอมยิ้ม เธอเอาแก้วในมือชนกับแก้วของพี่สาวเบาๆ

“ฉลองกันหน่อยนะ พราวจ๋า นานๆ ทีน่า”

“กินของอย่างนี้ไม่ดีหรอกพลอย” พราวพรบ่น น้องสาวส่ายหน้า แล้วย่นจมูกให้พราวพรอย่างล้อๆ

“ดีสิ... ดื่มเป็นเพื่อนพลอยหน่อย... นะพราว โอกาสดีทั้งที ขวดเดียวเองไม่เมาหรอก” พราวพลอยการันตรี พลางยกแก้วดื่มรวดเดียวหมด

เมื่อไวน์หมดแก้วแล้ว เธอก็เดินไปรินมาใหม่ พราวพรมองน้องสาวที่เริ่มหน้าแดง เพราะไวน์ในมือออกฤทธิ์ พลางเริ่มบ่นอีกรอบ แต่ก็ยกแก้วในมือขึ้นจิบแต่โดยดี

“พลอยนะพลอย พ่อกับแม่เพิ่งจะฝากพลอยกับพราวอยู่แหม็บๆ มาชวนเสียคนอีกแล้ว”

“ไม่เสียคนหรอกน่า... ก็เราดื่มกันสองคนเอง... นะพราวดื่มหมดเลย... อย่างนี้สิ... พี่สาวพลอย อิ อิ เอามาเติมหน่อยเร็ว”

พราวพลอยรีบแย่งแก้วในมือไปรินเพิ่ม

พราวพรได้แต่ส่ายหน้า แล้วนึกบ่นตัวเอง ที่เผลอไปร่วมมือกับน้องสาวตัวดีอีกแล้วจนได้

พลอยนะพลอย แม่จอมแก่น...ถ้าพรุ่งนี้ไปทำงานไม่ไหวล่ะก็...น่าดู

พราวพรคิดในใจ และแอบค้อนไปด้วย ขณะที่นั่งดื่มไวน์เป็นเพื่อนน้องสาว สองพี่น้องยิ่งดื่มก็ยิ่งเกิดอาการติดลมทั้งคู่ พราวพรที่มึนแล้ว เลยไม่ห้ามพราวพลอย ที่เดินลงไปเอาไวน์มาเพิ่มอีกขวด

จนผลสุดท้าย..เมื่อไวน์แก้วสุดท้ายหมดไป ในเวลาเกือบเที่ยงคืน สองพี่น้องก็นอนกันอยู่บนเตียงนุ่มของพราวพรแบบหลับสนิทเลยทีเดียว เพราะไวน์หมดไปแล้วสองขวด ในที่สุดพราวพรก็ต้องยอมแพ้น้องสาว แถมเผลอไปร่วมมือเข้าแล้วอีกตามเคย...