บทที่ : 5 รถที่แล่นไปในทิศทางเดียวกัน

ตื้ดดดด - เสียงมือถือดังขึ้น ซือเฉิงกดรับ "มีไร"

อาเค่อ[นายถึงบ้านหรือยัง]

"ฉันออกมาสักพักแล้ว ขับรถเล่น"

อาเค่อ[ดีเลย งั้นมารับพวกฉันที่โรงเรียนหน่อยดิ ]

"พวกนายยังไม่กลับกันอีกเหรอ มัวทำอะไรอยู่"

อาเค่อ[ก็งานวิชาเลือกอ่ะดิ ลืมไปว่าต้องส่งวันนี้ เลยมาปั่นกันเพิ่งจะเสร็จเนี่ย นายแวะมารับพวกฉันแล้วพวกเราไปหาที่ดื่มกันดีกว่า]

"ได้" ซือเฉิงกดวางสายและรีบเลี้ยวไปทางโรงเรียนทันที รถคันหรูแล่นมาจอดหน้าอาคาร ซือเฉิงลงมาจากรถ หลิวเต๋อเต๋อกับเพื่อนที่เดินออกมาเห็นก็ยิ้มร่าและเดินไปหาอย่างสนิท "นายมารอใครเหรอ"

"มารับอาเค่อ"

"พอดีเลย รถของเต๋อเต๋อเสีย นายไปส่งเธอหน่อยได้ไหม" ซูจินกล่าว โดยที่ไม่ได้เตี๊ยมกันมาก่อน เต๋อเต๋อจึงเลิ่กลั่กนิดหน่อย

"คนเยอะ รถฉันคงนั่งไม่พอ แต่แท็กซี่น่าจะพอสำหรับพวกเธอ" คำพูดของเขาทำเอาพวกเธอหน้าชาเป็นแถบๆ "เอ่อ คือว่า "

ซือเฉิงหันหน้าไปทางอาคารโดยไม่สนใจว่าเธอจะพูดอะไร เต๋อเต๋อจึงหน้าบึ้งและเดินกระฟัดกระเฟียดไป อาเค่อกับหวังจื่ออันเดินมาพอดี ซือเฉิงจึงจะขึ้นรถ แต่ว่าสายตากลับเหลือบไปเห็น จื่อหยางเดินออกมาจากอาคารขึ้นรถคันที่จอดอยู่ถัดจากรถของเขา จังหวะนั้นสายตาของเขาก็เห็นรอยลิปสติกสีแดงจางๆตรงปกเสื้อของเขา รถของจื่อหยางแล่นออกไปยังไม่ทันลับตา ซือซือ ก็เดินออกมา ขับรถของตนออกไป ซือเฉิงหรี่ตาลงมองรถสองคันที่ขับไปในทิศทางเดียวกัน มุมปากของเขาก็ยกยิ้มเบาๆ "หึ"

อาเค่อดีดนิ้วเรียกเพื่อน "เฮ้ นายมองอะไรอยู่" ซือเฉิงหันมามองเพื่อน แต่สายตาก็ไปสะดุดกับหรันหรันที่กำลังเดินออกมา เขาจึงหันไปบอกกับเพื่อนทั้งสองว่า "วันนี้ฉันไม่ว่างไปกับพวกนายแล้ว พวกนายกลับกันเองแล้วกันนะ" พูดจบเขาก็เดินไปหาครูสาวทันที

"อ้าว เดี๋ยวดิ" อาเค่อมองตามอย่างสงสัย

เท้าของหรันหรันหยุดชะงักลงเมื่อเด็กหนุ่มมายืนตรงหน้า "เธอยังไม่กลับบ้านอีกเหรอ"

"ไปที่นึงกับผมหน่อยได้ไหม ผมมีอะไรจะให้ดู"

"ขอโทษด้วยนะ ฉันยังไม่ว่างไปกับเธอ" ที่จริงคือเธอไม่อยากไปต่างหาก

เขาไม่สนใจคำปฏิเสธของเธอ มือหนายื่นมาจับมือของเธอและพาเธอไปที่รถ "เดี๋ยวสิ ฉันบอกว่าไม่ว่างไง" เขาไม่ฟังและดันตัวเธอให้เข้าไปในรถ เมื่อเรียบร้อยแล้ว เขาก็มานั่งประจำที่คนขับ "เธอจะพาฉันไปไหน"

เขาไม่ตอบและขับรถออกไป

ห้างสรรพสินค้า

รถคันหรูแล่นเข้ามาจอดในที่จอดรถ ครูสาวทำหน้าอึดอัดจนเห็นได้ชัด "แค่เดินเที่ยวกับผม ไม่ต้องทำหน้าลำบากใจขนาดนั้นหรอก ผมไม่ได้พาครูเข้าโรงแรมซะะหน่อย"

"เราไม่ได้เจอกันนานเลยนะ เธอเป็นยังไงบ้าง" สายตาของเขาไม่ได้มองหน้าเธอ แต่กำลังจับจ้องอยู่กับคู่รักที่กำลังเดินจับมือกันเข้าไปในห้างอยู่ฝั่งด้านหลังของเธอ เขาเบนสายตามาหาเธอก่อนจะยิ้มและพูดว่า "เราเข้าไปข้างในกันเถอะ เดี๋ยวจะไม่ทันหนังรักที่กำลังจะฉาย" แววตาของเธอแสดงความไม่เต็มใจที่จะไปกับเขา ซึ่งไม่รู้ว่าเป็นเพราะอะไร แต่สุดท้ายเธอก็ยิ้มและถอดแว่นออก "เราจะไปดูหนังกันไม่ใช่เหรอ ฉันอยากให้คนมองว่าเธอมากับพี่สาว ไม่ใช่ป้าข้างบ้านน่ะ" เขายิ้มเล็กๆ